Ik heb bijna ronde 4 erop zitten en elke x vind ik het zo'n teleurstelling.. Vergeleken met sommige van jullie is 4 maanden natuurlijk niets maar voor mij voelt dit mega lang. Misschien omdat ik al veel langer wilde maar de omstandigheden er niet naar waren (vriend tijdje in buitenland, ik daarna een hernia). Op het moment dat we gingen proberen wilde ik het ook echt héél graag! Ik word deze zomer 31 en heb het gevoel dat ik te laat ben begonnen en ben bang dat het nooit meer lukt. Dat is het nare hè, dat je dat nooit zeker weet totdat je zwanger bent. Hoe gaan jullie om met teleurstelling? Hoe laten jullie los? Hoe houden jullie vertrouwen?
Voel je niet raar over de teleurstelling. Ik wordt vrij makkelijk zwanger maar ook ik voelde bij de eerste keer niet al gelijk teleurstelling. Bij mij heeft het geen jaar geduurd en volgens mij nog geen half jaar. Dan is het niet los kunnen laten nog niet zo erg vond ik. Wel had ik bij "niet" zoiets: Op naar de volgende maand... Succes!! Nog niets om je zorgen over te maken maar als je erop wacht is het echt mega spannend iedere keer...
Niet, niet en niet. Haha, nee dat klinkt wel heel zwartgallig, maar ik voel precies hetzelfde, meid. Ik ben ook 31 en heb ook het gevoel dat ik 'gestraft' word voor het feit dat ik 'te laat' ben begonnen. En ook mijn vriend en ik hadden eigenlijk al wel eerder willen beginnen, maar werden gehinderd door verschillende dingen. Achteraf ben ik wel blij dat we geen kindje aan die ellende hebben toegevoegd, want ik denk dat we het dan niet hadden gered. Maar dat allemaal terzijde. Het verneukeratieve is dat als je eenmaal zeker weet dat je het wilt en dat het in je leven past, dat je het dan ook metéén wilt, want die jaren dat je het stiekem al wilde tellen in je hart natuurlijk mee. Ik kan je helaas geen adviezen geven. Ik vind het zelf ook ellendig lang duren, maar het enige wat we kunnen doen is blijven proberen en wachten...
Ik ben zelf nu in ronde 5, maar hier ook iedere keer weer een grote teleurstelling als ik weer ongesteld word. Wat ik doe is dan gewoon even lekker huilen en chagrijnig zijn, en daarna mezelf weer bij elkaar rapen en vol goede hoop de volgende ronde ingaan.
Ik kan het me voorstellen dat het elke keer een teleurstelling is. Als je zwanger wilt worden duurt elke maand te lang. Wel is het zo dat wij nu al ronde 15 in gaan. Maar het kan nog erger, sommigen zijn na 4 jaar nog niet zwanger. Ik had ook na een paar maanden proberen al zoiets van jeetje wat duurt het lang. Maar als ik er nu aan terug denk, denk ik waar maakte ik me toen al zo druk om. Toen we na een jaar nog niet zwanger waren begon ik lichtelijk wanhopig te worden. Ik heb dat nu ook. Ik ben soms bang dat het helemaal niet meer gaat lukken. Ik merk wel dat mijn verdriet steeds minder wordt bij een negatieve test. Het went, laat ik maar zeggen. Klinkt raar maar het is ondertussen een gewoonte geworden. Toevallig vanmorgen weer een negatieve test in handen gehad en heb er geen traan om gelaten al heb ik wel degelijk geregeld flinke huilbuien. Enige tip die ik heb.. probeer te bedenken dat het gemiddeld ongeveer 1 jaar kan duren. 4 maanden lijkt ontzettend lang voor je gevoel (ja..ik had dat toen ook dat gevoel) maar het is heel normaal dat het dan nog niet raak is. Succes, hopelijk snel een positieve zwangerschapstest!
Thanks allemaal. In ieder geval fijn om te horen dat mijn gevoelens niet raar zijn! Weet je wat ik ook zoo lastig vind, in de afgelopen 2 maanden hebben er 3 collega's/vriendinnen bekend gemaakt dat ze zwanger zijn van hun eerste, 2 zijn 33 jaar en 1 is 34 jaar, en allemaal waren ze binnen enkele keren zwanger, zo niet de eerste keer. Ze stonden er allemaal ook heeeel relaxed in en hadden helemaal geen 'haast'. Ik ben jonger, waarom lukt het mij niet om zo relaxed te zijn?! Zij zijn overigens de eerste in mijn omgeving die ermee bezig zijn.. Pff. Nu is het klaar, even mijn gedachten verzetten
Wij hebben er 26 rondes over gedaan.... Als ik je een advies kan geven: Probeer er nog lekker van te genieten samen. Niet perse timen, seksen op het moment dat jullie er echt zin in hebben, genieten van het geheimpje wat jullie samen hebben en nog niet bezig gaan met apps en ovulatie-testen en dergelijke. Het haalt de romantiek en spanning uiteindelijk helemaal weg uit je seksleven en als dat nu al gebeurt en het blijkt uiteindelijk lang te duren, is het echt zonde van je energie en negatieve gevoelens.... Succes! PS Ik ben 37 jaar nu en zwanger. Dus maak je over je leeftijd nog geen zorgen!
Ik ben nogal een open boek en we hebben in onze blijdschap aan veel vrienden en familie verteld dat we beginnen met proberen. Dat was met kerst. Daar heb ik nu spijt van! Ze vragen er allemaal naar (logisch)... Er ligt zo wel veel druk op.
De teleurstelling is hartstikke moeilijk. Elke maand hoop je gewoon dat het raak is, dat vind ik heel logisch. En daar mag/kan je best heel verdrietig van zijn, maar jullie leeftijd is echt nog niet zo oud hoor. De gemiddelde vrouw in Nederland krijg haar eerste kind op haar 30ste en het duurt gemiddeld een jaar voor je zwanger bent. Natuurlijk is het moeilijk, maar probeer deze dingen in je hoofd te houden en positief te blijven...
Probeer je zinnen te verzetten, leuke dingen doen met je partner en zeker niet te veel druk leggen op het seksen, cyclus uitkiemen en op het zwanger worden. Dat het pittig is van mensen in de omgeving snap ik heel goed, dat heb ik zelf ook. maar 4 rondes is ook zeker niet lang, gemiddeld duurt het namelijk een jaar eer je zwanger raakt. Wij zitten nu in ronde 18, en hoorden vorige week dat mijn zus zwanger is, door een gescheurd condoom in een van de eerste keren dat ze seks had met haar vriend. just saying) Maar probeer dus gewoon leuke dingen te doen, houdt het romantisch ofzo nu het nog kan En als je familie te veel vraagt moet je aangeven dat je dat niet prettig vind, dat dat te veel druk op je legt.
Lieve meid, heel erg herkenbaar. Wij zijn ook nog maar 'kort' bezig', maar zoals hier al genoemd werd als je er eenmaal voor gaat wil je ook gewoon gelijk zwanger zijn. Ik word ook steeds verdrietig als ik van andere hoor dat ze binnen een klapscheet zwanger zijn. Gaat toch een beetje knagen. Tips heb ik niet voor je, maar wel een dikke knuffel. En hopen dat je snel zwanger mag zijn.
Je verhaal is heel erg herkenbaar! Ik ben dan wel een stukje jonger maar leef met je mee. Hier nu begonnen aan ronde 4 na een hele heftige periode, maar nu gelukkig een stabiele basis. Mijn familie weet ook dat ik een enorm grote kinderwens heb maar vragen er gelukkig niet veel naar, wel erg veel vriendinnen en bekende die nu momenteel zwanger zijn of net een kleine hebben gekregen, dat vind ik confronterend! Momenteel studeer ik af dus ligt daar mijn focus nu even. Maar toch een klein baalmomentje toen mijn test vandaag negatief was. Ik heb er wel op gerekend dat het op zijn minst een jaar zal duren dus kan ik er nu erg snel overheen stappen. Het is wel zo dat vrienden van ons er 3 jaar over hebben gedaan om zwanger te raken, en na alle verhalen hier op het forum heb ik wel een beetje angst dat het misschien niet spontaan zal lukken, het is allemaal niet zo vanzelfsprekend zoals velen toch wel denken merk ik.. Hopelijk is het ons gegund, heel veel succes!!
Ik heb gelukkig nooit hoeven meemaken wat jij en zoveel andere meemaken, de teleurstelling en weer weten dat het deze maand niet is gelukt (baby 1 was een verrassing ondanks AC en baby 2 in ronde 1) maar ik wilde ook zo graag weer zwanger worden na baby 1. Ik mocht een jaar minimaal niet zwanger raken om mijn lijf rust te geven en ik deed nog een opleiding. Maar zelfs toen ik nog een spiraaltje had en we niet bezig waren met zwanger worden, was er toch altijd de hoop om zwanger te raken en elke maand dat ik (zoals dat ook moest) ongesteld werd was ik teleurgesteld! Ik kan me dan ook niet voorstellen hoe dit moet zijn als je ermee bezig bent. Zeker als je het al even hebt moeten uitstellen en daarna lukt het niet direct. Vreselijk! Ik hoop voor alle meiden hier dat jullie een positieve test in handen mogen hebben binnenkort!! Klaar met die teleurstellingen!
Ik snap jouw gevoel erg goed.. ook ik heb helaas al vele teleurstellingen moeten weerstaan. Op de een of andere manier "wen" je eraan. De dag zelf is verdrietig en rot, daarna zet ik de knop om en richt ik me eerst op andere dingen (sport, werk, etc.) vervolgens ga en probeer ik weer met volle moed door te gaan met een nieuwe ronde. Maar soms ben ik er ook goed klaar mee, dan is het zo gemeen, waarom die anderen allemaal wel en ik niet?! Moed houden hoor. X
Ik snap je gevoels echt!! Maar dat je nu gaat denken dat je te laat bent begonnen moet je echt niet doen. Vergeet niet dat er gemiddeld een jaar voor staat dus ga niet aan je lichaam twijfelen en ik vind 31 echt jong ook hoor en 4 rondes is echt heel erg kort. Ook al voelt het voor jou niet zo! Ik hoop dat je snel zwanger mag worden... kop op!!
Even 1 dag balen en dan weer door gaan. Ik wil je het advies geven om nog even te genieten. Doe de dingen die je straks misschien niet meer kunt. Ik begrijp je gevoel maar hou er rekening mee dat het normaal is dat je er een jaar over doet. S6 ik hoop dat je snel een positieve test hebt.
Hoewel onze situaties niet helemaal hetzelfde zijn, kan ik me heel goed voorstellen hoe je je voelt *knuffel* Het wachten voor de juiste omstandigheden alleen al kan het laten lijken of alles eeuwen duurt. Als je er dan eindelijk voor kan gaan en het niet wilt lukken, dan vind ik het echt niet gek dat je teleurgesteld bent. Ook al zijn het maar 4 maanden, elke maand dat het niet lukt is er een teveel. Het gevoel van te laat begonnen zijn klinkt heel erg bekend, zo voelt het voor mij ook. Ik word eind dit jaar 31 en we nog niet eens begonnen. Ik heb al twee jaar een kinderwens, maar m'n vriend is/was er nog niet klaar voor. Daarbij is hij ook véél te optimistisch, hij verwacht dat ik bij de eerste keer direct zwanger ben. Als dat zou lukken zou dat natuurlijk geweldig zijn, maar ik ga uit van mijn gevoel en die zegt dat het zeker 7 maanden gaat duren. Hoe ik om zal gaan met teleurstelling en hoe ik dit ga loslaten, geen idee. Mij kennende ben ik de eerste dagen chagrijnig en verdrietig en pak ik mezelf daarna weer op door er met een positieve blik tegenaan te kijken. Vooral blijven geloven dat het goed komt! Heel erg veel succes in deze nieuwe ronde! Ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt!
Herkenbaar die teleurstelling. Het kon mij niet gauw genoeg gebeuren maar het heeft toch bijna 7 maanden geduurd voordat ik zwanger was. Ik had hele lange cyclussen, daardoor werd ik bang of t überhaupt wel ging lukken. Zo kwam ik een beetje in een negatieve spiraal terecht, ik ging er steeds minder in geloven en zat echt niet goed in mn vel. Totdat ik me ineens bedacht dat je mindset ook wel eens kan meewerken, dus ik ben het anders gaan doen. Meer op mezelf gaan focussen ipv op t zwanger worden. Toch nog even een wijntje doen met n vriendin, omdat het nog kon. De druk ging er daardoor een beetje vanaf en ineens kreeg ik heel laat toch nog een eisprong en werd ik zwanger. Ik denk echt dat het mede komt omdat ik er wat relaxter mee om ging en de angst los ging laten. Even een dag mokken en verdrietig zijn is niks mis mee. De dag erna weer vol goede moed de nieuwe ronde in gaan en vertrouwen blijven hebben. En zoals hier al is gezegd, blijf genieten, hoe moeilijk dat soms ook is. Hopelijk komt snel je wens uit.
Het is ook moeilijk hoor. Ook ik had verwacht dat het sneller zou gaan. Heb net 2 cyclussen van precies 60 dagen achter de rug (ronde 6&7). Mijn hemel wat duurt het wachten dan lang.. En dan denk ik "een ander heeft nu 4 kansen gehad en ik maar 2". Daarnaast ga je van alles in je hoofd halen of er toch iets niet goed is met je lichaam en of het überhaupt wel lukt. Maar iedereen heeft zijn eigen strijd. Je gunt het een ander, maar jezelf ook! Positief blijven en volhouden en hier je hart luchten.. Je bent niet alleen!