Leeg vruchtzakje bij laatste echos

Hoi dames,

De zenuwen beginnen langzaam weer toe te slaan... Moet t ff van me af schrijven.
Morgen de laatste echo van mn huidige zwangerschap. Op 17 mei werd vast gesteld dat ik waarschijnlijk een miskraam zou krijgen. Op 22 mei nog een echo gehad.. nog steeds niets te zien. Ik zou dan 7 weken zijn (was al eerder een week terug gezet, zou eigenlijk 8 weken moeten zijn). Maar het vruchtzakje bleef gewoon netjes groeien. Helaas was er toen ook nog geen dooierzakje te zien, helemaal niets, helemaal leeg..
Morgen mag ik weer terug, de laatste echo. Ook al is de kans nu erg klein dat ik toch zwanger ben van een kleine (waar ik eigenlijk al niet meer vanuit ga), merk ik dat ik toch weer zenuwachtig word. We hebben namelijk gekozen om die erg kleine kans die er nog was/is, om die een kans te geven. Is er morgen namelijk nog steeds niets te zien, dan laat ik het curreteren. Dit is al afgesproken met de gyn. Dit omdat ik mn laatste MK niet nog eens wil herhalen.. Hier had ik 2 mnd op moeten wachten waarvan ik 1 maand hevig gebloed had. Uiteindelijk kwamen er bloedstolsels mee, maar ik bleef bloeden. Moest toen alsnog met spoed een curretage krijgen. Dit wil ik dus niet nog een keer.
De reden waarom we toch nog even gewacht hebben met de knoop doorhakken, is dat ik niet die kleine kans wilde laten schieten, dat als ik gecurreteerd zou worden en bleek dat er toch iets zat. Ja ik weet dat die kans erg klein is, maar ik kan dat niet over mn hart krijgen.

Maar ik merk dat ik toch zenuwachtig begin te worden en aan mn lichaam ga twijfelen.. Dit wordt namelijk mn 3de mk. Niet dat je van geluk kan spreken, maar "gelukkig" ben ik niet de enige die dit heeft moeten meemaken. Ik baal alleen zo ontzettend van mn lichaam.. Waarom is mn grootste vraag. Een vraag op veel dingen op t moment.
Waarom wordt mn buik nog steeds groter? En mn borsten groter en gevoeliger? Hormonen wordt gezegd.
Waarom blijft het vruchtzakje nog steeds groeien? Nog zo veel weken nadat ze gezegd hebben dat t mis is? Ook hormonen wordt gezegd.. Maar dit snap ik niet, als t al zo lang bekend is dat t mis is, waarom blijft t groeien alsof alles in orde is?
Waarom wordt ik met de dag misselijker?
en vooral: waarom wil t weer niet lukken? Ik begin me echt af te vragen of er niet iets mis met me is. Ja ik weet dat ze na de curretage me gaan onderzoeken. Hopelijk komt er dan iets uit. Iets wat te verhelpen is, of juist niets, dat alles gewoon in orde is.

Sinds afgelopen maandag wel erge hevige buikkrampen, maar nog steeds geen bloed.. ook dat laat op zich wachten.

Van de ene kant kan ik niet wachten op morgen, dan weet ik wanneer ik onder het mes mag gaan. Maar wat ik op dit moment niet snap, is waarom het vruchtzakje nog steeds aan het groeien is! Ja de gyn heb ik dit ook gevraagd, en zij zei dat dit door de hormonen komt. Maar dat het zo lang nog blijft groeien? Daar snap ik niets meer van..

Morgen wordt de knoop doorgehakt. Nog ff tandjes op elkaar. Hoe gek t ook klinkt, wanneer ik onder de douche sta, ben ik toch nog tegen mn buik aan t praten, "goede moet" in aan het praten tegen de kleine die er niet is. Zo van "kom op kleine, laat je zien". Of van "groei kleintje!".

Weet iemand hoelang je vruchtzakje kan blijven doorgroeien zonder iets erin?

sorry voor deze lap tekst

 

Hi dames!

Dank jullie wel Mol, jou ben ik ook aan t volgen, haha grappig!

Zoals verwacht is t einde verhaal voor deze ronde. En wel blij, hoe raar t ook klinkt, om te weten dat t vruchtzakje nu eindelijk niet weer geroeid was, maar nu zelfs gekrompen.
Heb net ook m'n eerste erg lichte veeg gehad. Wie weet zet t door. Maandag moet ik bellen om voor volgende week een afspraak te maken voor een curettage.