en nog steeds elke dag wat, niet veel.. Het is nu eigenlijk al gewoon geworden. Ik ga er maar vanuit dat het niet erg is.
Ik heb niet alles doorgelezen hier, maar ik wil je even mijn verhaal vertellen: Na ongeveer een jaar waarin PCOS was geconstateerd ben ik toch uit mezelf zwanger geraakt. Al net voordat ik positief testte, had ik al licht bruin verlies. Aangezien ik bij een fertiliteitsarts liep, kon ik al snel terecht in het ziekenhuis. Omdat er bij 6 weken nog vrij weinig te zien was (wel een zak met dooier die klopte bij de termijn) en omdat die arts een week later naar een ander land zou emigreren, wilde ze me nog op oudjaarsdag een echo geven met daarin een kloppend hartje. Dus een week later konden we weer terecht in het ziekenhuis. Het bruin verlies bleef aanhouden. De ene keer wat meer dan de andere keer. En ik had ook geen buikpijn. Op oudjaarsdag kreeg ik een goede echo met daarop een hartje. Wel zei ze dat het leek alsof het kindje iets kleiner was dan verwacht, maar dat was niet iets om ons zorgen over te maken. drie weken later zou ik een afspraak hebben bij de nieuwe fertiliteitsarts. Maar omdat na een week of 2 begon het bruin verlies toch wat donkerder te worden en het zat me ineens helemaal niet lekker. Dus toch maar gebeld of ik niet eerder zou mogen komen. Dat mocht. Bij die echo zagen we een kindje wat een mooi hartje had en dat op zich wel groot genoeg was voor die termijn. Toch had de arts het slechte nieuws dat het waarschijnlijk mis zou gaan, want het vruchtwater liep 2 weken achter op het kindje. Dit is een slecht teken. Dus dat was ontzettend balen. Uiteindelijk was een week later het hartje uit zichzelf gestopt en een week daarna is het gewoon via een miskraam naar buiten gekomen. Gelukkig werd ik al weer vrij snel na deze miskraam weer zwanger. En natuurlijk was ik als de dood voor bruin verlies en weer een miskraam. En aangezien ik op vakantie zou gaan bij 5 weken heb ik gevraagd of ik al een hele vroege echo mocht krijgen, omdat ik te ver van de beschaafde wereld zou zijn, mocht het buiten baarmoederlijk zijn. Dat mocht. Maar na een week of 6 zwangerschap kreeg ik weer bruin verlies. Dus dat was wel balen. Bij 7 weken heb ik weer een echo gekregen en het kindje, inclusief hartslag zagen er goed uit en lagen iets achter op de verwachtte groei. Gelukkig mocht ik een week later terug komen en toen zag het er goed uit. Af en toe heb ik bruin verlies gehad. Maar deze zwangerschap is wel goed blijven gaan en ik heb nu een prachtige dochter van alweer 5 maanden. Wat ik jullie eigenlijk mee wil geven is het volgende: bruin verlies is heel vervelend en het maakt je heel onzeker. Het enige is, is dat het beide kanten op kan gaan. Het kan goed gaan en het kan fout gaan. Natuurlijk kun je bellen met de verloskundige/gyn, maar die kunnen je toch nooit die zekerheid geven. Het enige wat die kunnen doen is bevestigen dat het kindje overleden is of dat je een miskraam hebt. Zien ze een hartje, dan is dat nog steeds geen garantie tot succes. Bovendien gebeurd een miskraam meestal om een reden. mocht mijn eerste zwangerschap goed zijn gegaan, dan was de kans groot geweest dat het kindje zwaar gehandicapt zou zijn, of alsnog zou zijn overleden na de bevalling. Dus dan maar liever dat het vroeg mis gaat, dan op het einde. Bovendien had ik anders dit lieve meisje niet gehad. Helaas is een zwangerschap een hele onzekere periode en dat blijft (in mijn ogen) tot het moment dat je kindje is geboren. Daarna heb je weer andere zorgen (groeit het wel genoeg, slaapt het goed, krampjes etc...). Probeer ondanks die zorgen, toch enorm te genieten, want het is echt een wonder.
Hai dames! Ik had paar dagen terug ook bruinverlies. Dus helemaal overstuur VK gebeld. Zij vertelde me dat ze er verder ook nog niets mee kon, ik was pas 6,5 week. Dus zou ik een echo krijgen, zou het kunnen zijn dat ze niets konden zien, aangezien het kindje nog zo super klein is. Het heeft een paar dagen aangehouden en na 4 dagen heb ik VK weer gebeld dat ik echt een echo wou, want ik was gewoon helemaal gestresst. Ze heeft me doorverwezen naar een echocentrum. Hier konden ze niets zien met een normale echo, aangezien m'n baarmoeder nog achterin ligt en mijn darmen er dus voor zaten. Het werd een inwendige echo, en daar zagen we een klein wormpje, wiens hartje al klopte. De dokter gaf aan dat alles er goed uitzag. Hij vertelde me ook dat er nog wat bloed en vocht zat (allemaal buiten het vruchtzakje, dus kan geen kwaad), en dat zou er waarschijnlijk ook nog uitkomen, dus hoefde me dan niet veel zorgen te maken als dat nog kwam. De kans is 50/50 vertelde de VK mij. En bij mij is het gelukkig goed gegaan. Nu uitkijken naar de 10weken echo! Hoeveel bruinverlies? Ik kan wel zeggen dat het veel was, maar voor iemand anders stelt dat waarschijnlijk niets voor. Ieder lichaam is anders. Ik voelde het echt lopen, net alsof ik ongesteld was. Voor mijn doen, was het best veel. Dag 1 ongeveer een bierdopje vol (wat een uitleg). Dag 2 wat minder. Dag 3 nog iets minder. Dag 4 is het uiteindelijk opgehouden. Ik hoop jullie op deze manier wat hoop te hebben gegeven! En veel succes met de verloop van jullie zwangerschap!
Bedankt voor jullie verhalen nog, sproetje1988 en miepens. En bedankt voor de interesse Elise82! Ik had niet gedacht dat er nog veel reacties zouden komen. Mijn hoop is tot het 0-punt gedaald en ik ben verder gegaan bij het onderwerp "miskraam" op zwangerschapspagina, onder het topic "het verloop van een miskraam" Ik zal niet alles weer opnieuw gaan opschrijven, maar het bruinverlies is bijna twee weken aan de gang en niet gestopt zoals ik hoopte, of hetzelfde gebleven, maar erger geworden tot een lichte menstruatie en vandaag weer wat heviger. Het loopt langzaam op naar steeds meer bloedverlies. Maandag heb ik de vk weer gebeld, maar ze zei: kijk het nog even aan zolang je geen helder bloed en stolsels verliest. Maar daar lijkt het ondertussen wel een beetje op. Ik mag volgende week voor een echo, maar ik reken nergens meer op. Een welgemeend succes voor degene die een beetje bruin hadden en waar het wel goed bij blijft gaan! Ik heb drie gezonde lieve kinderen en het blijkt wel weer hoe dankbaar je daar voor mag zijn!!!
Lieve Dott, wat vreselijk om dit allemaal te lezen. Wat leef ik met je mee!! Kan je niet eerder op controle/echo laten doen? lijkt me afschuwelijk om zoveel onzekerheid te hebben - want zekerheid heb je (nog) niet omdat er zoveel vrouwen (volgens mijn vk) best wat bloed kunnen verliezen (en ook bruine afscheiding) en dat hoeft dus niet altijd een slecht einde te hebben! Ik volg je zeker op het andere forum..ook al wil ik liever niet te veel in het "miskraam" gedeelte kijken gezien wij ZO ontzettend veel geluk hebben gehad met onze zwangerschap (wij hebben namelijk op de dag dat ik het ontdekte gehoord dat wij niet "natuurlijk" zwanger konden worden). Ik duim dat mijn bruine afcheiding (was 2x heeeel weinig) niets een miskraam gaat worden.
Ach wat lief! Weet je elke situatie is anders. Ik ben ook al bijna 38 en tja eigelijk wat oud... Ik heb drie lieve kinderen waar ik super blij mee ben. Al wilde ik dit kleintje ook niet missen. Laat het miskraam topic maar links liggen, en geniet van jouw zwangerschap!