Ik weet even niet wat ik moet doen..ik werk in de jeugdhulpverlening en heb met veel agressie te maken...nou heb ik as week een moeilijk/slecht nieuws gesprek waarbij het risico erg groot is dT deze mensen uit hun dak gaan..vandaag aan de tel gebeurde dit nl. Al. Normaal kan ik hier goed tegen maar net aan de telefoon kreeg ik al zon naar gevoel, zit er nu nog mee...ik twijfel eigenlijk of mijn collega het gesprek niet zonder mij moet doen maar dat voelt ook weer rot... Ik ben 29 weken zwanger en ben ineens bang voor agressie, wat als die client ineens gaat slaan of met verbale agressie, kan gewoon minder hebben... Wat vinden jullie, wel of niet doen of stel ik me wat aan?
Meis je moet doen wat je hart je ingeeft en ik vind je zeker geen aanstelster! Als ik in jouw schoen had gestaan, zou ik zeker aangeven dat ik dat niet meer zou willen hoor! Beter het zekere voor het onzekere en ik denk dat je het jezelf niet vergeeft als je het toch gaat doen en het gaat idd mis. Hebben jullie hier niet ook een protocol voor op t werk? Succes ermee meis!
Herkenbaar, onlangs nog bedreigd door iemand, stond te trillen op m'n benen. Wat wij hebben afgesproken is dat leidinggevenden op de hoogte gesteld worden van risico gesprekken, je niet in je eentje risico gesprekken doet, de politie evt. waarschuwt van te voren (deze zijn bij ons soms ook in burger aanwezig in het kantoor). Dicht bij de deur en bij de receptie zitten, afspraken maken met de receptie wat zij wanneer moeten doen. En n.a.v. die bedreiging hebben wij inmiddels een alarm knop. Bij Bureau Jeugdzorg zit er ook wel eens iemand van de bewaking bij lastige gesprekken. Misschien kan je leidinggevende met een collega het gesprek doen?
Realiseer je in iedergeval dat de stress die de angst voor agressie met zich mee brengt ook zeker niet goed is! Ook ik heb in m'n werk met agressie te maken, samen met leidinggevende is er besloten dat ik risico volle situatie mijd. Dat zou betekenen dat ik in jou geval het gesprek niet aan zou gaan. Voelde mij in eerste instantie behoorlijk bezwaard tov mijn collega's totdat ik er achter kwam dat iedereen volkomen begrip had. ( overigens zowel verloskundige en bedrijfsarts zijn hier van mening dat elk risico op agressie voorkomen moet worden). Suc6 met je beslissing!
Zou het niet doen. Op mijn werk op zich weinig fysieke aggressie maar toch een keer knok tussen een paar clienten. Stond op het punt om achter m'n collega's aan te vliegen maar bedacht me net op tijd dat dat mss toch niet zo'n strak plan was nu ik zwanger was. Collega's hadden er alle begrip voor.
Ik ben hulpverlener ook en heb in dit soort situaties ofwel back-up gevraagd steeds, ofwel dat een collega het overnam, (tijdens de zwangerschap van mijn dochter, nu werk ik met een veel rustiger groep, maar destijds dus ook in de jeugdzorg). Niemand heeft er wat aan als jij door je hormonen te emotioneel wordt... Jij zelf niet, maar je cliënten ook niet.
Ik heb er verder geen ervaring mee maar als je een beroep hebt wat risico met zich mee brengt dan kan je tijdens je zwangerschap aangepast werk krijgen toch?ik zou het zeker melden dat je t liefst niet aanwezig ben bij dat gesprek
Ik mocht/moest op mn werk (gehandicaptenzorg ) altijd back up bij agressieve client, officieel mocht ik zelfs vd groep af maar zat al eerder in de ziektewet door andere klachten. Ik zou 't risico zo ver in je zwschap -3e trimester - niet lopen!
Wij mogen niet eens zulk soort gesprekken doen tijdens een zwangerschap, puur voor je eigen veligheid. De instelling kan een slechte naam krijgen zo, mocht er wat gebeuren, dus ook voor hun niet verstandig. Is er niet iemand die het kan overnemen, zodat je collega niet alleen is? Nu werk ik op een groep waar het gelukkig niet veel voorkomt, maar wel is gebeurt tijdens mijn zwangerschap. Zelf de keuze gemaakt om te blijven, maar in zulk soort situaties, blijf ik er buiten. Moet wel zeggen dat juist die personen zelf ook afstand bewaren, mochten ze in bijv. een psychose raken, mij niets aan kunnen doen.
Bedankt voor jullie reakties, t sterkt mij steeds meer om t gesprek niet in te gaan... Ook al Word die client niet agressief, ik merk dat ik nu verbale agressie of de angst op al niet trek, gek eigenlijk want ben echt wel wat gewend...hAhAH voel me cht ineens zoo emotioneel en bezorgd om m'n kindje,besef ik me eig nu pas... Ik denk dat ik morgen mijn collega ga vragen of ze het gesprek mt iemand anders wil doen, hopelijk begrijpt ze t...hebben wel een alarmknop maar ben meer bang voor m'n eigen angst erbij Iig bedankt!
Ik denk dat je elk risico op agressie uit de weg moet gaan. Dat ben je aan jezelf en je kindje verplicht! Je zal het jezelf nooit vergeven wanneer er wel iets gebeurd.... Ik werkte in de zorg op agressiegroepen maar tijdens mijn zwangerschap ben ik op een andere groep gaan werken... En af en toe op mijn eigen groepje maar dan wel dubbel veel afstand cliënten en direct wegstappen bij agressie. Ook voelen mensen haarfijn aan dat jij je er niet goed bij voelt en gaan daar misbruik van maken denk ik. Denk dat je een hele goede beslissing maakt met niet het aangaan van het risico op agressie!!! Jou kindje e jij gaan nu voor alles!
Bizar dat jullie toch nog werken met de risicogroepen. Tijdens mijn eerste zwangerschap werkte ik op den ZIZ afdeling in een TBS kliniek en mocht ik onder geen beding meer in contact komen met patiënten. Denk dat je werkgever hier zeker (meer) rekening mee moet houden, want zeker tijdens slecht nieuws gesprekken denken cliënten vaak niet wie er voor hen staat. Zou het risico echt niet nemen en vragen om aangepast werk. Je zou het jezelf nooit vergeven als er iets gebeurd, of bijvoorbeeld met je collega en je zelf niet in kan grijpen. Succes!