Ik kan hem niet vergeten

Ja tot zijn vrouw er achter kwam.

Logisch toch.

Weetje je mag best gek op iemand zijn ook iemand die je uit het oog verloren bent. Persoonlijk ben ik een typ die lang verliefd kan zijn op iemand in stilte. En dan bloeit het van zelf ooit dood.

Je relatie loopt niet lekker dus ook logisch dat je verlangt naar die gene waar op je ( verlieft bent). En toch soms mogen we onze geheimpjes hebben en mogen we lol beleven in onze gedachten.

Maar meer dan dat zit er niet in. Of je moet breken met je relatie en je ogen openen voor ook andere mannen?

Gek ben je niet hoor. Verlangen naar iets kan zo diep zitten en zeker als je ongelukkig bent. Kijk of je daar wat aan kan gaan doen. Vechten voor een relatie is een mooie gedachten.

Voor je zelf kiezen is ook geen schande als het toch niet lukt. Voor je zelf kiezen is juist de beste keuze die ooit kunt maken. Voor nu die andere zal je moeten leren vergeten het slijt. Maar wat ik boven al schreef soms mag je lekker weg dromen.

 

En wat als zijn vrouw er niet achter zou zijn gekomen? Ik persoonlijk vind het zo fout om met andere mannen op die manier contact te hebben als je beide (of 1 van de 2) een relatie hebt.
Weet je zeker dat je eigen relatie nog zin heeft als je gevoelens voor een andere man hebt?

 

Ik vind, maar dat ben ik, dat je je dood moet schamen dat je niet alleen je eigen relatie maar ook die van een ander kapot maakt..
Zijn die twee nog bij elkaar? en vertrouwd jou man jou nog wel?

Als je je eigen man nog leuk genoeg vind, zeg ik, wees eerlijk en ga werken aan je relatie! jullie hebben ook een jong kindje, wil je daar niet voor knokken?

En vind je hem niet meer leuk genoeg?, Tja, vertrek dan en bouw je eigen nieuwe leven op.

 

Ik loop met een soort glijke probleem als TS, mijn relatie verloopt niet al te best en heb helaas gevoelens voor een ander maar ik zou nooit never die gene laten merken dat ik hem leuk vind ( terwijl ik weet dat hij mij ook leuk vind) want zoals de andere dames zeggen, zo maak je niet alleen je eigen huwelijk maar ook die van een ander kapot. Denk goed overna wat je doet want verliefd zijn blijf je niet eeuwig

 

@mamsie2010: heb precies hetzelfde meegemaakt en het enige wat ik je kan meegeven is: volg je gevoel.
Heb toen zo in tweestrijd gezeten: of m'n vriend verlaten en verder met die ander, of knokken voor m'n relatie en die ander uit m'n hoofd zetten.
Ik heb toen gekozen voor het laatste en heb er geen moment spijt van. Wat je zegt: in het begin is alles spannend, je bent verliefd, kriebels enz.
Maar dit gaat ook op den duur over...en dan?

Ik begreep dat jullie een kindje hebben? Bedenk ook eens wat voor een ellende dat kan geven... Even voor de duidelijkheid: mocht het echt niet meer gaan in je relatie moet je er ook een punt achter kunnen zetten want daar heeft je kindje ook niks aan, maar probeer dan toch te knokken voor je relatie.

Of ik nooit meer aan die ander denk? Tuurlijk wel! K kwam hem zelfs laatst nog tegen en m'n hart zat in m'n keel, maar als ik dan besef wat ik thuis heb zakt dat weer en ben ik blij dat ik de juiste beslissing heb genomen!

 

Ik weet precies wat je voelt, ik kan hem ook maar niet vergeten en hier zit ik al 2 jaar mee ik zie hem ook geregeld maar denk er geen moment aan om hem te laten merken dat ik hem leuk vind want tja hij is getrouwd met kids....
Sterkte in iedere geval en hoop dat jou relatie met je man beter wordt zodat je hem snel kunt vergeten.

 

Je zult wel moeten.

Het slijt echt het slijt hoe lang kan ik je niet vertellen kan lang duren en als je dan die gene ziet idd wat boven ook geschreven woord dan zit je hart in je keel maar ja.. soms moet je keuze.s maken om verder te kunnen. Je gedachten veroordeel ik niet hoor gevoelens laten zich nu eenmaal niet sturen. maar probeer je hoofd er bij te betrekken. Dat werkt het beste.

Ergens een warm vlammetje zo zie ik het. het slijt het slijt echt ook al stop je huidige relatie.

 

Enigszins herkenbaar. Soms kom ik weleens een man tegen waar ik een paar dagen/weken/maanden de kriebels van heb. Het gaat altijd weer over, uiteindelijk is mijn echtgenoot nog steeds mijn droomman. Zoals ik het zie: kijken mag, fantaseren ook, maar verder niets.

Als ik ooit merk dat de 'kriebels' overgaan in een 'echte' verliefdheid, tja... Dan wordt het een ander verhaal. Tegen die tijd zie ik wel wat ik daarmee doe. Waarschijnlijk met mijn man bespreken.

 

Het enige wat mij tegen houdt is mijn zoontje, want ik weet dat niemand een betere vader voor hem kan zijn dan mijn man ( zn vader) en dus wil ik hem dat niet aan doen. En ook denk ik aan zijn vrouw en kinderen.....

 

Dankjewel, het is indd al een lange tijd.
en nee niemand weet dat ik verliefd op hem ben en dat wil ik ook zo houden

 

Lastig is dat he. Soms zou je van ellende het van de daken willen schreeuwen.

 

Het probleem met dit soort 'stille liefdes' is denk ik dat je die ander toch een beetje idealiseert in gedachten. Je kent die ander en vind hem leuk. Maar je weet niet hoe je samen zou zijn. Dus daar fantaseer je over en dat 'projecteer' je dan op hem. Maar dat is een droombeeld. Waarschijnlijk verzin je niet dat je naast die ander in bed ligt en dat hij dan (ook) een enorme stinkwind laat, om maar wat banaals te zeggen. Of dat je thuiskomt uit je werk en hij de vaatwasser niet heeft uitgeruimd en overal was slingert, ofzo. Dat soort dingen merk je wel van je eigen partner. Maar die kleine / grote irritaties heb je niet bij iemand die je op afstand bewondert. Daarom lijkt hij dan toch beter dan hij is.
En nu denk je misschien wel 'ach, van hem zou ik dat kunnen hebben'. Wacht maar tot je een jaar of 7 verder bent in een relatie. Dat irriteert het toch weer. Net als bij je huidige partner. De kunst is hoe je ermee omgaat.

Ik zou gaan werken aan dat stemmetje in je hoofd. Elke keer als je jezelf betrapt op het denken aan positieve dingen van die ander, ga je juist denken aan de positieve dingen van je eigen man. Twee vliegen in 1 klap: je denkt minder aan die ander en gaat je eigen man ook weer positiever zien.

 

Hahaha geweldig hoe jij het verwoord, moest er echt om lachten daar heb je zeker gelijk in en daar denk ik ook geregeld aan om die kribbels weer weg te werken

 

Maar waar bestond dat contact dan uit? Dat is me niet helemaal duidelijk.