Wat doet het me toch goed om jullie lieve, hartverwarmende reacties weer te lezen! Dat jullie meeduimen, mee hopen! Eerlijk gezegd hoop ik zelf dat de weg naar een brusje met iets minder hobbels en tegenslagen zal verlopen... Hoewel... Als er aan het einde van die weg een brusje wacht, zul je mij nooit over de weg ernaar toe horen hoor. Dan heeft het zo moeten zijn! Lamaris, wat hoop ik ontzettend dat Tessa ook bij jou gelijk gaat hebben. Mocht je iets willen delen over wat ze gezegd heeft en hoe, dan lees ik dat graag. Of dat nu op dit topic is of anders via een PB'tje. Ik duim! Dees, ook ik kan me jou nog herinneren. Lief dat je weer meeleest hier! Jouw verhaal is ook een verhaal dat bij blijft... En Logan, lees in jouw handtekening dat je ook hoopt op 4e, maar dan een selfie. Wat zou dat mooi zijn. En Iessie, ik hoop je te mogen volgen met zo'n mooie banner! Hier is het vandaag maar een rare dag. Buiten het bizarre nieuws van het ongeluk in Alphen aan de Rijn. Je zou daar maar wonen zeg.... Maar mijn dag was raar, omdat het de 1e werkdag van mijn laatste werkweek bij mijn huidige werk is. Per 1-9 switch ik van baan, maar het is nog bizar druk met laatste dingen regelen. Een erg vol-hoofd-gevoel. Daarnaast nog een laatste beetje ongesteld en alweer dag 2 gehad van de clomid. Had vandaag het ziekenhuis moeten bellen voor een echo rond dag 11/12 en heb het vandaag geprobeerd, maar toen belde ik net wat te vroeg. En later op de dag bleek het weer te laat. Dus dan morgen maar even bellen. Eenmaal thuis, pas om 18u, bleek dat we spontaan bij de buren waren uitgenodigd voor een heerlijke zelfgemaakte nasi. Eerlijk gezegd was ik erg moe van de volle werkdag en had ik gewoon even in de tuin willen ontspannen, nadat we ons elfje eten hadden gegeten, maar de avond verliep anders.gezellig, maar anders. Juist in deze rare tijd, heb ik behoefte aan wat stilte en rust in mijn hoofd, maar pas rond 22.15 waren we thuis en heb ik de dag van me af kunnen wassen. Ten werd ons meiske nog wakker: veel te warm. Zo gulzig als ze haar bekertje water opdronk, maak ik maar zelden mee. Morgen clomid dag 3. We'll keep on dreaming .
Lieve Juul, Ik ga jou hier uiteraard ook weer volgen. Ik hoop dat het je wat rust zal geven om hier weer van je af te kunnen schrijven. Daarnaast lijkt he me fijn om binnenkort weer eens een bakkie te gaan doen, bijv als je het weer wat rustiger krijgt qua werk. Ik heb ook nog wat voor je liggen, al een hele poos. Ik hoop zó ontzettend dat jullie een nog een kindje mogen krijgen en dat jullie Elfje dus grote zus mag worden. En onthoud voor op de momenten dat je wat dubbele gevoelens hebt: het verlangen naar nog een kindje staat volledig los van De Grote Dankbaarheid die je voelt voor het hebben van je eerste kindje. Voel je niet schuldig! Al begrijp ik echt wat je bedoeld. X ------------------ Babii!! Wat lees ik nu???????????? Van harte gefeliciteerd!!!!! Whaaaaaa!!!!!!!!!!!! Wat bijzonder!! Ik app je snel weer eens!
Lieve Juul, Wat ben je toch een bijzondere vrouw. Zo veel meegemaakt en zo veel strijd geleverd. Uiteindelijk ben je mama geworden van jullie elfje, ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren. Het contact wat we daarvoor hadden op oudjaarsdag 2012, de onzekerheid en wanhoop. De steun die we elkaar gaven voelde zo goed. Je bent altijd in mijn gedachten gebleven en ik hoop echt voor jullie dat de wens voor een brusje vervuld gaat worden. Dikke kus van Armani
Hey Juul, Kan het niet laten, reageer nooit meer op zp maar af en toe volg ik sommige nog wel en zeker jou. Vond jou blog altijd zo fijn en herkenbaar om te lezen fijn dat het met elfje goed gaat, wat zou het mooi zijn wanneer deze nieuwe wens tot n brusje vervuld mag worden, ik duim!!!!! Hier sluipt de gedachte voor n brusje heeeeeeel soms door mijn hoofd. Eigenlijk pas het afgelopen half jaar, tot die tijd was t een gesloten boek. Who know's, eerst maar es vd vakantie en de family-time genieten: komt tijd, komt raad...
Ook ik lees weer mee. Ik hoop dat je blog snel mag verhuizen naar het zwangerschap hoekje van dit forum.
Wat een fijne, lieve reacties toch weer! En echt, super dat er ook weer een aantal 'oude' bekenden weer komen meelezen. Nu ik achter de iPad zit, regent het buiten flink en in de verte klinkt het gerommel van onweer. Een uurtje geleden begon het al met regenen. Grote druppels uit een grijze hemel. Niet veel later volgden de eerste, felle bliksemschichten. Ik had verwacht dat ons elfje, of mijn neefje die sinds dinsdag hier logeert, wel wakker zouden worden, maar vooralsnog slapen ze lekker door. De laatste drie weken van augustus ben ik vrij. De eerste week zit er bijna op en was eerlijk gezegd een week zonder een enorm vakantiegevoel. 'Supertante' zijn van een mannetje van 5 is namelijk best vermoeiend, want we hebben een druk programma gehad de afgelopen dagen. En morgenavond sluiten we af met een bezoek aan de pannenkoekenboerderij, waarbij het nichtje van mijn vriends kant aansluit om dan een nachtje te komen logeren. De week erop komt mijn kleine nichtje van bijna 3 ook twee nachtjes logeren. En zo vliegt de tijd voorbij. Leuke dingen hoor, maar echt ontspannen is toch anders als je thuisblijft in de vakantie. Nu zouden we initieel ook in september weggaan, maar vanaf dan moet ik 3 maanden voltijd een cursus voor mijn werk volgen. Dus het wordt in december dat we met zijn drietjes gaan vliegen. En natuurlijk hoop ik dat we tegen die tijd het geluk mogen hebben om met zijn viertjes te vliegen (waarbij de vierde persoon zich dan lekker veilig in mijn buik bevindt). Maar vooralsnog zien de perspectieven er niet heel positief uit. De kans dat het deze maand 'raak' is,mis kleiner dan klein. Afgelopen dinsdagochtend had ik een echo. Helaas, de follikel - dit keer een grote dominante van 25mm al en 1 kleinere van 17mm - groeiden aan de voor mij verkeerde (rechts) kant. Het viel de fertiliteitsverpleegkundige die de echo maakte wel op dat de eierstok een flink stuk naar achteren lag, dus niet echt rechts van de baarmoeder. Dit was op zich niet raar en ze vertelde dat hij dus iets dichter bij de linker eileider lag. Hierdoor zou er ietsje pietsje meer kans zijn dat hij door links overgenomen kon worden. Dus we wachten maar weer af. Het baarmoederslijm was trouwens 7,8mm, wat voor mijn doen (herinner ik me uit vroegere IVF-pogingen) niet echt dik is. Heb wel hogere waardes gehad. Wijt dit zelf aan de invloed van de clomid. Enfin, gisteren dus al een positieve ovulatietest. Op dag 13 al dit keer! Een beetje raar om de poging te gaan benutten met een logerend neefje in huis, maar ja.... Eerlijk gezegd ervoer ik, toen we ergens diep in de nacht de poging maar benutten, wel een beetje 'verplichte seks'- gevoel. Of, zoals mijn vriend het vanmorgen maar benoemde 'functionele seks'. Dus erg moe vandaag, door een gebroken nacht. Want, gelijk in slaap vallen lukte natuurlijk niet ☺️. Vandaag heb ik tot halverwege de dag, denk tot een uur of 15u, flinke steken rechts in mijn onderbuik gevoeld. Op een gegeven moment was de pijn weg, dus vermoedde ik dat de eisprong geweest was. Ik betwijfel of ik deze ronde wel de utro zou gebruiken. De kans is gewoon zo klein deze ronde. Dat ik liever weer even wat eerder ongesteld word om weer een nieuwe kans aan te grijpen. Nu moet ik gauw naar boven, want mijn neefje roept 'tante Juul' bij net stoplicht! Duimen jullie desondanks weer mee? Nu gauw naar boven! Mijn neefje moet plassen!
Hoi Juulzon, ook ik heb jou gevolgd. Wat heb ik "genoten" van jouw schrijfwijze. Ik hoop voor jullie dat het nog een keer gaat lukken.
Ook ik lees weer mee en duim dat het nog een keer mag lukken bij jullie. Wij zitten in het zelfde schuitje nr 1 6jaar over gedaan en uiteindelijk gelukt nu zijn we aan het proberen voor nr 2 en ook hier hopen we dat het nu wat sneller en makkelijker gaat.
Lieve Juulzon, Ook ik ga je weer volgen en hoop dat jullie wens voor een brusje werkelijkheid mag worden. Leuk om hier al de 'oude bekende' weer tegen te komen.
Het is alweer bijna twee weken geleden dat ik heb geschreven... Niet omdat ik niet wilde, maar vooral omdat ik er de tijd en de rust niet voor vond. Zonder jullie al teveel te vervelen met mijn privé beslommeringen en het leven naast ZP , toch een tipje van de sluier. Nadat mijn neefje dus had gelogeerd, volgde nog een groot nichtje en na dat weekend nog mijn kleine nichtje van 2, bijna 'dlie', zoals ze zelf heel trots zegt. Het leuke van mijn kleine nichtje, was dat ze alles bij ons thuis ook leuk vond. Vooral spelen met ons Elfje en haar speelgoed. En ze vond het ook prachtig toen ik de regenachtige (vorige week) woensdag tot een luie dag had benoemd. Ontbijt in het grote, nog even televisie kijken, heel lang in bad... Nog even een kleine wandeling en het was alweer lunchtijd . En 's middags was het weer wat opgeklaard en konden we naar buiten. Donderdag kwam mijn broer haar weer ophalen en heb ik in de middag soep en salade gemaakt voor de tapasavond met mijn collegaatjes. Was gezellig. Ze hebben me verwend met hele lekkere producten van Lush! dat kende ik dus nog niet en het ruikt heerlijk. Erg zoet, maar alles is op natuurlijke basis van natuurlijke middelen. Tot nu toe bevallen de, met zorg door de collegaatjes uitgekozen, producten erg goed. De vrijdag was ons elfje heel aanhankelijk en huilerig, toen vrienden met hun dochtertje van 1 week ouder dan elfje, langs kwamen. Pas aan het einde trok ze een beetje bij. Ik vond het erg apart, omdat ik ze eigenlijk nooit huilerig is als er andere kindjes zijn of als er bezoek is. Later kwam ik er erachter: haar eerste kiesje van de nieuwe lichting is aan het doorkomen! Ze heeft er vooral vrijdag en zaterdag erg veel last van gehad. En die zaterdag moesten we nog naar de verjaardag van mijn schoonzus en haar dochtertje, die twee is geworden. En weer hetzelfde verhaal. Heel aanhankelijk, bij mama willen zijn. Eerlijk gezegd geniet ik daar heel erg van, dan ben ik zo trots en blij en ervaar ik weer hoe bijzonder het is om je moederliefde te kunnen, mogen uiten! En ook zo een verjaardag, waar dan heel veel kindjes rondlopen. Wat vind ik die verjaardag ineens een stuk minder erg, ook vooral vanwege ins Elfje Omdat we pas laat thuis waren, hebben we zondag (allemaal!) uitgeslapen. Rustig aan gedaan en later op de dag naar Blijdorp geweest! Was voor ons de eerste keer dat wij met haar id dierentuin waren! En inmiddels is het alweer dinsdag. Gisteren wat voor werk gedaan en vandaag ook. Ben nu dan ook best moe, de afgelopen nachten ook heel slecht (tekort) geslapen En medische update? Helaas niets leuks te melden. Ik werd 22 aug al ongesteld, na 10 dagen. Maar heb deze maand ook geen utro gebruikt. De eicel zat immers toch op de verkeerde plaats. Inmiddels zit ik dus weer aan de 75mg clomid. Natuurlijk ben ik ergens best wel weer teleurgesteld dat het nog niet raak is geweest. Iedere maand is er toch wel weer een beetje hoop en geloof. Die dan wel snel vervliegt als blijkt dat de follikel aan de verkeerde kant groeit.... Ons elfje relativeert gelukkig een boel en zij is het ook die maakt dat de teleurstelling dan wordt gerelativeerd... Aanstaande donderdag evaluatie. Wij willen het graag tm december zelf proberen. Ook ivm (voltijd) cursus van werk. En omdat ivf echt weer als 'eindtraject' / allerlaatste kans voelt... Tot zover weer even een update! Hopelijk met jullie allemaal goed. Nog leuke ontwikkelingen? En minimuis, leuk dat je weer meeleest! Benieuwd hoe het er voor jou voor staat. Herken de kriebels wel goed! Nu gauw (bij)slapen .
Een beetje doelloos zit ik aan tafel. De bordjes met de broodkruimels en het pak soyamelk staan nog op tafel. Eigenlijk zou ik het even moeten opruimen, maar ik heb even geen zin. Geen energie. Ergens zou ik ook het liefst even onder de dekens kruipen, maar dat kan niet. Nou ja, theoretisch en zelfs praktisch gezien zou het natuurlijk wel kunnen, maar mijn verstand vindt het geen goed idee. Ik zou namelijk even moeten opruimen en het cadeautje voor de nummer drie van de buurvrouw moeten inpakken. Of eigenlijk zou ik moeten gaan stofzuigen. Het weer lijkt het zo aan het einde van de zomer ook niet te weten. De temperatuur is nog zacht, maar af en toe lijkt de herfst al een kijkje te komen nemen en waait dan wat onstuimig. Dan komt de zon weer tevoorschijn en lijkt het voor een luttele 5 minuten zowaar weer even echt zomer. Zulk weer vind ik prima als ik werk, maar als ik vrij ben, dan heb ik liever of gewoon zonnig weer, zodat ik lekker in de tuin kan zitten, of gewoon wolken en regen, zodat ik kan opruimen en saaie dingen kan doen. Zoals op de bank zitten met een boek, tijdschrift of een Netflix serie. Nadat ik net op facebook heb gekeken, ben ik wat gaan surfen. Zoals je dat doet met uitstel-gedrag . Nieuwe herfst- en wintermode komt alweer voorbij en het ziet er weer prachtig uit. Nu hangt mijn kast al te vol met teveel kleren (nog meiden met een kleine maat, xs/34, ik heb nog wel een stapel kleren liggen die ik naar de tweedehandswinkel wil brengen ), maar ik laat me iedere jaar wel weer verleiden tot nieuwe aankopen... Maar vandaag niet. Ik surf wat en Google op 'na 10 rondes clomid....'. Ik beland op een topic van babybytes en al doorsurfend kom ik een stukje tegen van iemand die haar topic dezelfde naam had gegeven als ik destijds 'van omowit naar Ariëlcolour'. Grappig. Ondertussen ben ik al weer even naar boven gelopen omdat 'Sabbel', zo noemen we het knuffelkonijnsabbeldoekje van ons Elfje, op de grond lag. En haar voetje had ze door de spijlen gemanoeuvreerd en ze kreeg haar voetje er niet meer uit. Nu slaapt ze lief. En straks, waarschijnlijk net nadat ik klaar ben met opruimen hier, ga ik, als Elfje uit bed is, met haar naar de buurvrouw om op 'kraamvisite' te gaan. De kleine is inmiddels alweer een paar maandjes oud, maar ik voel me toch verplicht om te gaan. Tegelijkertijd heb ik er stiekem nog steeds een beetje een dubbel gevoel bij. Kan me nog zo goed herinneren dat toen wij net terugkwamen uit Thailand, zonder baby'tje meer in de buik, zij zwanger was. Wat was dat een kwelling iedere dag. Te bedenken dat onze oudste kindjes ongeveer even oud hadden kunnen zijn.... Ergens voelt dat nog steeds heel oneerlijk. Ik vond dat verlies al vreselijk en bedenk me wel eens hoe erg het zou zijn om mee te maken wat anderen wel niet mee maken, met het verlies van een kindje nog veel later in de zwangerschap of zelfs als het al geboren is. Haar middelste dochter is 4 maanden jonger dan ons meisje. En hun jongste is dus ook al geboren! Ze was toen hun middelste 5 maanden was alweer zwanger van de derde. Ben heel blij voor haar hoor, dat het zo snel lukt als je het wil, maar diep van binnen steekt het wel een beetje. Wij hadden weer aan de beurt moeten zijn.... Of eigenlijk had E aan de beurt moeten zijn, een vriendinnetje die al sinds 2012 in de MMM zit.... Deze gedachten, ik weet het, slaan nergens op. Maar op zo'n dag als vandaag poppen ze zomaar op. Terwijl ik verder surfde op het wereldwijde web, belandde ik hier op zp op mijn oude, vertrouwde topic, waarin ik alle IVF's en ICSI's, de acupunctuur en wat nog veel meer beschrijf. Wat schreef ik toen nog mooie gedichtjes . Die inspiratie is vreemdgenoeg al een tijdje verstopt. Misschien door de onrust in mijn hoofd... De zon heeft zich inmiddels weer verstopt. Dus nu tijd om iets te doen. Opruimen...
Knuffel Juulz van een schuitgenootje. Hier nu ook op een troosteloze regenachtige middag weer even afdwalend van m'n werk op ZP aan het snuffelen. Mijmerend dat onze laatste TP ook alweer een jaar geleden is. Daarna alleen nog maar de frustratie en het verdriet gehad van afgebroken en mislukte ICSI's met wel punctie's maar geen bevruchtingen. De laatste dagen steeds vaker aan het denken om defintief uit het schuitje te stappen en het dobberen voor gezien te houden. Hoop dat jij de gewenste eindbestemming wel haalt!
Dank je wel Babii! Had hier namelijk al een maand niet geschreven en begreep dat je topic dan automatisch gesloten wordt... Maar goed. Een update. Een aantal van jullie heeft mijn berichtjes op het andere topic waarop ik schrijf al kunnen lezen, maar afgelopen zondag werd ik verrast met een tuurtest. Het was mijn vadersverjaardag, precies 2 jaar na de uitgerekende datum van ons elfje, dus het voelde als een 'teken'. Al was het wel echt een Tuur-Tuur streepje.... Echter, maandagochtend stond er toch echt zwanger 1-2 op de clearblue Blue! Ik geloofde het haast niet! Zou het dan toch echt weer voor ons zijn weggelegd? Een tweede homemade (ok, mbv clomid en utro) wonder? Uiteraard bleef ik, zoals een MMM-meisje doet, door testen... En eerlijk gezegd baarde dit onrust. Hadden de testen niet al veel donkerder moeten zijn? Ze lopen iets op, maar daarmee is dan ook alles gezegd... Vriendlief heeft rotsvast vertrouwen: zie je, we kunnen het wel samen... En opnieuw de MMM in gaan (zouden we in december/januari) weer mee gaan beginnen) zou niet nodig zijn, droomde hij op zijn manier... En iedere afgelopen avond hield hij dat vertrouwen. De schat. Vandaag een belafspraak met de gyn. Bloedprikken! En toch een echo inplannen om te zien of het op de goede plek zit. Vanavond kreeg ik de bloeduitslag. Wat hoopte ik op een hoog getal... Maar helaas: 48,5. En ik zou dan nu (denk ik 4 weken en 2/3 dagen) zijn. Toen met ons elfje had ik nu echt een knaller, dus deed geeft geen goed gevoel. De gyn die me vanavond belde, bevestigde wel de zwangerschap. En zei dat ze er echt niets van kon zeggen. We moesten maar woensdag afwachten. Ooh, we hopen zo op een wonder... Maar eerlijk gezegd bereid ik me al voor op teleurstelling. Want overal lees ik dat het in de meeste gevallen met zo een laag hcg op deze termijn is misgegaan. Uiteraard genoeg testjes in huis om te zien hoe ze oplopen, maar ergens geloof ik het niet meer. Was ook wel te mooi om waar te zijn misschien. Ben immers ook al 39, dan is de kans dat het misgaat groter dan dat het goed gaat. Het zal lang duren tot het woensdag is.... Mochten jullie hoopgevende berichtjes hebben, plaats ze maar hoor. En reeële verhalen lees ik ook heel graag!! X
Lieve Juul, Wat een spanning toch... Slopend gewoon, zeker voor mmm meisjes als wij zijn. Wel een super lieve gyn, dat je meteen bloed kon prikken, uitslag kreeg en al een vroege echo gepland hebt. Ik duim zo hard voor je dat t goed mag blijven gaan! Helaas geen ervaringsverhalen, ik was zo slecht in "streepjes" testen, daar werd ik zo ontzettend onzeker van, dat ik vanaf de zwangerschap bij mijn dochtertje alleen nog digitale heb gedaan. En dan steeds maar eentje, als die zwanger zei, dan weerhield dat me ervan om nog eens te testen. Maar ik snap je wel hoor, je wilt gewoon bevestiging hebben. Pffff... Heel, heel veel sterkte met afwachten, weet dat ik aan je denk en voor je duim! Dikke knuffel, Dees
Dank je wel lieve Dees! En lief ook dat je mee leest en mee duimt. Vandaag op mijn werk, zit in en cursus, voelde ik me echt maar half aanwezig. Mijn computer werkte niet, kon niet inloggen en had gewoon pech. Gelukkig kon ik even weg lopen en barstte gewoon in tranen uit. Een lieve vrouwelijke collega (ook is cursus) gebeld en zij kwam even en heb haar in vertrouwen verteld wat er was. Dat luchtte even op. Ze reageerde erg lief en wist mijn huilogen wat meer ongedaan te maken. Net zag ik dat Tessa, die een tweede zwangerschap ook had gezien, me had teruggemaild. Toen wist ik het nog niet van dat lage HCG. Ze zei dat het pril was, maar het voelde wel goed. Ze vroeg hoe ik me voelde en ik schreef over mijn onzekerheid en het lage HCG. Net nog weer getest en hij loopt wel op. Zie foto... Alleen ook zo dom geweest om een clearblue te verspillen: hoopte op 2-3, maar die zei weer 1-2. Zonde van het geld.... We blijven maar met moeite duimen voor een Heel Groot Wonder...