ik kan echt heel goed begrijpen dat mensen mijn manier vreemd vinden of net als mijn man het gevoel hebben dat je dan het kind de zin geeft, maar ik zweer erbij. Ik had zelf uiteraard ook mijn twijfels en je moet wel consequent blijven daarin, maar ik raad iedereen aan om het in elk geval te proberen. Mijn dochter hoefde ik nl echt niet meer uit te leggen dat dat een grote mond was en dat ik dat niet wilde horen want dat wist ze al lang. Als je deze manier bij kleinere kindjes wil doen zou ik tijdens het verdergaan even vermelden: "zo'n grote mond wil ik niet horen" en dan doorgaan waar je mee bezig was. Dan vermeld je toch even het ongewenste gedrag.
Herkenbaar, mijn zoon kan ook erg adrem reageren. Bijv op de in mijn ogen retorische vraag: hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Antwoordde hij : nog 6 keer. Toen was ie net 4. Ook mij verbeteren: nee mama, dat is geen kastje, dat is een schijf, moet ik het voor je spellen? Ook het nee, ik doe het niet etc. Stiekem vind ik het ook nog wel 'goed' ook dat ie niet op alles ja en amen zegt en een 'mag niet/kan niet' van mij niet altijd accepteert. Ik probeer m wel uit te leggen dat je het ook anders kan zeggen. En graag met uitleg waarom dan niet.
Beetje herkenbaar. Zoon van 5,5 kan ook weleens doen alsof hij niet luistert en gewoon zijn schoenen door de kamer smijten ipv netjes opruimen of gewoon keihard: NEEE roepen als ik hem iets netjes vraag om iets te doen. Ik blijf hem corrigeren en als hij daarna niet luistert volgt er toch echt een waarschuwing met naar zn kamer gaan/ de gang op of hem iets ontzeggen (iets wat op dat moment meest relevant is). Dochter is meer van je zoons leeftijd ( net 3) en daarbij herken ik niet zozeer verbaal brutaal gedrag, maar wel erg het grenzen opzoeken en vooral overschrijden En daarbij werkt idd tucs methode ook goed. Verder: Wil ze niet aankleden dan geef ik haar de keuze: zelf doen (wat ze eigenlijk nog niet geheel kan) of mama helpt. Meestal moet ik dan weg en dan loop ik ook gewoon weg waarna ze eigenlijk altijd met hangende pootjes terug komt op het "mama toch helpen". Of: wil ze niet in de auto? Dan stap ik in zonder haar ( en wil ze daarna toch mee ) Vaak gaat het toch ook om het gevoel dat ze zelf de touwtjes in handen hebben. Als ze het idee hebben dat ze iets moeten en zelf geen zeggenschap hebben gaan ze meestal in de contramine is mijn ervaring.
Ow, en als je je schuldig voelt dat je je zoon zo hebt laten schrikken door je boosheid, dan kan ik je troosten met mijn en-nu-ben-ik-het-helemaal-zat moment, een paar maanden geleden... die was nog wat minder fraai. Oudste zat haar zusje (niet expres, maar meer uit enthousiasme) pijn te doen: "Lotte, stop daar maar mee" "Waarom?" "Omdat je je zus pijn doet, en dat is niet fijn" "Pijn is wel fijn!" "Nee Lotte, als je zelf pijn hebt vind je dat ook heel naar" "Nee, ik vind pijn leuk!" "Lotte, stop met die onzin, pijn is vervelend, dat weet je net zo goed als ik" "Pijn is niet vervelend, pijn is leuk!" "Okee, als dat zo is, moet ik jou misschien ook maar even pijn doen" "Ja, doe maar mama, dat vind ik leuk! "Als je er nou om blijft vragen doe ik het echt he?" "Ja, doe maar, dat wil ik graag" En toen heb ik haar dus daadwerkelijk een tik verkocht Ik was dat tegenspreken even zó zat! En haar reactie: eerst totale shock (ik denk niet dat ze dacht dat ik het echt zou doen) toen een sip trillipje, maar meteen bedacht ze dat ze door te huilen mij gelijk zou geven, dus toen begon ze lachen, maar dat toneelspel hield ze maar 2 seconden vol en toen brak ze... arm kind En de volgende dag weer hetzelfde: zus pijn gedaan, ik zeg dat elkaar pijn doen niet lief is en pijn hebben niet fijn. Weer beweren dat pijn wél fijn is. Dus ik vraag: "moet ik je nou weer laten voelen dat dat niet zo is? Want ik dóé het echt he, dat weet je nu" Zegt ze droog: "doe maar mama, maar niet zo hard als gisteren hoor"
Hahaha, arm kind... ik hoor zo mijn zoon praten Na wat gezeur over pyjama aan en plassen, heb ik hem straal genegeerd en ben in zijn bed gaan liggen om aan mezelf Roodkapje voor te lezen.. Dat vond hij niet leuk en hij kwam met hangende pootjes vragen of ik wou helpen met zijn pyjama, dat scheelde een hoop gedoe inderdaad.
Mijn zoontje is verbaal heel sterk, maar gelukkig ook heel gevoelig. We hebben afentoe een gesprekje waarin ik vertel wat er wel en niet netjes is, zodat hij dat in elk geval weet. Mocht hij dan in een brutale bui zijn dan kan ik in elk geval zeggen "je weet dat dat niet netjes is" of " zulke taal wil mama niet horen" en verder negeer ik hem dan inderdaad. Het moeilijkst vind ik nog de "jahaaaa" liefst vergezeld van een diepe zucht, rollende ogen, hangende schouders.... Na heel lang trainen is de Jahaaaa nu verworden tot een iets vrolijkere "jaja" , maar de lichaamstaal blijft hetzelfde en ik weet niet wat ik daarmee moet....Moet ik mijn kindje van net 4 nu echt gaan leren dat hij niet mag zuchten als ik iets aan hem vraag?
Mee eens!! Methode werkt hier ook goed......negeren vindt hij zoooo niet leuk en véél erger dan dat ik er hard tegenin zou gaan. Mijn ervaring is ook dat ze dat ze juist zoeken, als jij boos wordt of er hard tegenin gaat dan kunnen ze hun 'ei' kwijt. Mijn oudste (net 4) is ook zo'n bijdehandje...maar brutaal gedrag pik ik echt niet. En hij weet nu dondersgoed dat als ik het brutale gedrag negeer hij niet goed bezig is. Tuurlijk geen wondermiddel, maar de 'buien' duren inmiddels veel korter
Ik vind het wel een goed idee, haha. Ik gebruik het sowieso wel eens als ik merk dat ze iets echt niet wil en ze drama's maakt (tenzij t echt iets noodzakelijks is als bv tandenpoetsen ofzo). Pff, dan niet, kind, wat jij wil Maar ik ga het eens wat verder doortrekken dan, ben benieuwd (ook of ik t zelf volhoud ).
Pff mij lijkt dat geen goed plan.. Ik zou het niet kunnen en mn man al helemaal niet. Kinderen worden wel echt steeds brutaler en mn wens is geweest da dat hier niet zo zou worden Maar onze dochter schijnt het gewoon niet te begrijpen als ik zeg: Niet zo brutaal. Of: Mama is je vriendje niet he, mama is mama. het lijkt niet te landen, misschien omdat iedereen zo is tegenwoordig Ik zou zoiets toch niet in mn hoofd gehaald hebben vroeger..