Zoals de titel al zegt, Dl wil vaak iets, en dan pak je het, en dan zegt ze: ' nee, toch niet'. Dat gaat dan zo: ik: Okay, dan niet dl: Nee , toch wel ik: Alsjeblieft *geef aan* dl: nee, toch niet ik: dan niet *opruim* dl *krijsen* Kan om een glaasje water overdag gaan, of om het voorlezen van een verhaaltje voor het slapen, of ze wil bv niet mee hond uitlaten (toch wel). Wat is dit in hemelsnaam? Uittesten? We worden er helemaal gek van!
Haha herkenbaar ik probeer hem twee keuzes te geven en als hij niet snel genoeg kiest, dan kies ik. En dan is het wel eens huilen ja.. Maar anders kan ik bezig blijven
Hoe oud is ze? Hier bijna 3 en momenteel zeeeeeeeeeeer herkenbaar! Op de fiets komt ze even niet vooruit: zal ik je en duwtje geven? Neeee zelf doen! Oké dan loop ik door! Mama hélpen!
Ik dacht al: hé, wat grappig: een topic over onze zoons. Maar nee, het gaat over een ander kind. Kindje van een jaar of twee toevallig? Die weten helemaal niet wat ze willen. Die weten alleen wat ze NIET willen? En dat is precies hetgeen wat jij wel wilt. Dus zodra jij iets anders wilt, hebben zij ook weer wat anders dat ze NIET willen. Kun je heel leuk mee spelen. Peuter van twee tegen een kleuter van vijf is ook heel leuk 5: Jij mag dat niet. 2: Mag wel 5: niet 2: wel 5: niet! 2: wel! 5: NIET! 2: WEL! allebei: WEEEEEEHHHH!!
Ja, hier ook! Ik bied ook vaak twee dingen aan om uit te kiezen, dat werkt vaak wel goed. En soms moet iets gewoon gebeuren, en dan is het dramatisch huilen. Jammer dan hoor...
Dit is zo herkenbaar Ik wil niet naar buiten Oké dan blijven we binnen Ik wil naar buiten Oké jasje aan Ik wil niet naar buiten Dit gaat zo met regenlaarzen, kleur beker noem het maar op en eindigt vaak in een driftbui of huilen .... Om gek van te worden, vooral als dit om 7:00 in de ochtend is mijn geduld is dan nihil, wat je ook zegt en doet je blijft in dezelfde cirkel. Heb helaas geen tips, lees mee ik kies uiteindelijk wel of niet, ga er niet te veel in mee, hou voet bij stuk en zit de bui uit, probeer door af te leiden het onderwerp te veranderen, begin bijvoorbeeld over de giraf die we laatst zagen in de dierentuin en kom er daarna even kort op terug. Welles, niettes spelletjes doe ik helemaal niet, uiteindelijk ben ik de mama Denk dat het ook soms eigen frustratie is, hier is het vaak als zl erg moe is of ziek wordt/ is geweest. Het zelf ook even niet weten, ook uitproberen kijken hoe ver in je in zijn zin mee gaat, wie de baas is zeg maar en bepaald, andere logica heb ik niet.
Herkenbaar hoor Tijdens wandelingetje: (fietsje mee) Zelf lopen Bij papa(of mama) op de schouders( waarbij hij dan onderweg naar de schouders, zwevend in de lucht soms nog van keus wil veranderen== gaan wij niet in mee) , minstens tot daar en daar blijven zitten. Fietsje fietsje En zo gaat het nog wel een paar keer tot we thuis zijn. Wat mij vaak verbaasd is dat er dan toch altijd mensen (vooral moeders) zijn die beweren dat hun kind nooooit zo'n driftbui heeft (gehad). En dat hun kinderen zich echt ALTIJD voorbeeldig gedragen, OOK in een volle supermarkt/ wachtkamer ziekenhuis, huisarts. Terwijl het toch echt bij de leeftijdsfase hoort.
Nou dan maar weer zo'n moeder. Mijn oudste heeft dat dus nooit gedaan...de jongste is een ander verhaal. Ik vind het eerder bijzonder dat je niet zou geloven dat er kinderen zijn die dat dus niet doen. Net als met slecht eten. Vorige week met een groepje ouders ging het over peuters en (vooral) avondeten. Hoelang die fase geduurd heeft van eten weigeren en wat je er tegen gedaan hebt. Nou hier dus niks aan hoeven doen...die peuterweigerfase hebben we écht niet gehad. Zit er zo'n mens bij die dat niet geloofd en letterlijk zei: "wat een onzin". Nou dan maar onzin...jemig daar lieg ik toch niet over.
Advies; niet teveel of geen keus geven. Dus niet; zullen we naar buiten gaan? Maar; kom we gaan naar buiten Niet; ga je mee naar de winkel? Maar; we gaan naar de winkel Of laten kiezen tussen twee opties zoals al eeder gezegd En dan nog zul je driftbuien niet altijd kunnen voorkomen.. Ze horen er gewoon bij..
Haha, maar het kan toch echt hoor. Mijn oudste is allesbehalve een makkelijk en meegaand mannetje, we hebben echt heeeeel wat te stellen met hem. Maar een driftbui? Nog nooit gehad. Hij heeft maar een standje: vrolijk en ondeugend. Ik heb m regelmatig moeten 'vangen', omdat hij er in bijv. de supermarkt vandoor ging, dus voorbeeldig gedrag zou ik het niet noemen, maar hij onderging de 'vangst' dan altijd schaterend van de lach (waardoor iedereen - behalve ik - hem vooral schattig en grappig vond). Mijn jongste is overigens van een heel ander kaliber: een veel makkelijker en relaxter kind, maar als hij boos is, berg je dan maar! Ik weet nu ook wat driftbuien zijn. Maar geloof mensen dus maar rustig, ieder kind is anders, en ieder kind heeft heus wel iets wat de ouders gek maakt. Maar dat hoeft niet altijd hetzelfde te zijn als wat jou heeft gek gemaakt.
Hahaha, wat komisch! Soms kan ik er wel om lachen, maar ze gaat echt helemaal over de rooie. Als ik grapjes maak is ze woest. Zelfs haar lievelingsknuffel moet het dan ontgelden.
Wel fijn te lezen dat het blijkbaar normaal is. Ik geloof ook wel dat het frustratie is, ziet er vaak heel zielig uit hier, zo overstuur. Soms kan ik het keren, maar dan moet ik maar net de juiste dingen in juiste volgorde zeggen.
In een supermarkt/ziekenhuis/huisarts nooit drama's meegemaakt en zoontje sliep ook al snel door, sorry Hij is zeker wel gefrustreerd, en heeft een duidelijke mening, maar uit die frustratie vooral thuis maar dan nog geen driftbui waar hij in blijft hangen of op de grond gaat liggen of iets...is meer boos en brutaal dan. Soms gaat ie hartverscheurend huilen en als ik dan vraag wat er is zegt ie 'weet ik niet' en dan kijken we elkaar aan en schieten we in de lach
Dit inderdaad, breng het als mededeling en niet als vraag. En als ze om iets vraagt en het dan niet meer wil, zet het dan weg waar ze er zelf bij kan en negeer het verder. Haar uitspraak allebei niet vind ik wel lekker bijdehand trouwens, op dat idee Is die van mij nooit gekomen gelukkig
Ik geef geen keuze als ik sowieso wil dat iets gebeurt. Dus als we de hond moeten uitlaten. Dan vraag ik niet of ze mee gaat. Maar ik deel haar mee dat we naar buiten gaan. Als ze wel een keuze heeft en het word een welles-nietes spelletje kies ik. Is ze het er niet mee eens heeft ze pech gehad.
Heel herkenbaar ( helaas) uk is bijna 2 dus we beginnen optijd. Ik; wil je het brood nog eten? Uk: nee Ik: haal het weg Uk: neeeeee mijn brood Ik: oke(zet het terug) Uk schuift wat brood op en neer.krijg het bord terug. Zucht!! Zo gaat het ook met naar buiten gaan, opruimen, spelen. Gelukkig werkt omgekeerde psychologie dan ook.
Jaaa, zo' kind was ik!!! Noooooit n driftbui gehad, nee hoor! Tuuurlijk mam! Maar hier ook. Dus laat ik vaak kiezen, maar dat gaat tegenwoordig ook al niet meer zonder gedoe. Wil je dit of dit op brood? Nee dié (en dan wijzen naar de kast waar nog iets anders in staat). Wat wil je mee in bad? Die of die auto? Nee! Oplegger in bad !!! Ja hoor liefie. En waar ga jij dan zitten??? Mama poep gedaan! Oh, dan gaan we even schone luier doen. Neeee! Maar je hebt toch een poep gedaan? Neeeeeeeeeeee hoor. Dat we nog niet zijn doorgedraaid...