Denken jullie dat ook weleens..? Als je kinderen de hele herfst en winter aan de lopende band om de beurt ziek zijn, zodat ze bijv niet naar school/opvang kunnen. Of dat je oppas-oma ziek is en je geen andere opvang hebt. Nou ja jullie kunnen vast nog wel tien voorbeelden geven. Niet altijd heel makkelijk een stand-by oplossing etc.... Denk je dan ook weleens 'grrr ik stop gewoon helemaal met werken! Ik wil dit gedoe niet meer!!!!' Niet dat ik zomaar kan (of wil!) stoppen met werken, maar soms....?!?!
Of als je achter je bureau bijna zit te slapen omdat je maar een uur hebt geslapen die nacht... JAAAA
Niet om de redenen die jij noemt, hier zijn ze gelukkig amper ziek, maar ik werk onregelmatig en in combinatie met de gebroken nachten vind ik dat soms best pittig. Daarnaast heb ik voor m'n gevoel vaak te weinig tijd om alles te doen zoals ik het zou willen doen, te weinig uren in een dag, dus inderdaad zou graag stoppen met werken, maar dat is helaas financieël weer geen optie.
Dit! Al is het financieel wel een mogelijkheid maar weet ik dat ik daar niet gelukkiger van word. O ja, ik werk ook niet onregelmatig
Yep, heel herkenbaar. Soms weet ik even niet hoe ik het moet regelen, maar gelukkig lukt het toch. Het lijkt dan zo lekker als je niet meer zou werken.
Het is dat het financieel niet zo handig is, anders zou ik in de tijd voor de basisschool heel graag fulltime thuis zijn.
Ik denk dat regelmatig, haha! Nu is onze zoon bijna nooit ziek en als dat al zo is kan mijn man eigenlijk altijd wel thuis werken, maar ik heb gewoon altijd moeite met de combinatie kind-werk-huishouden. Ik heb altijd te weinig tijd, het huishouden blijft regelmatig liggen en ik kom vaak te laat (gelukkig kan ik het op mijn werk beperken tot af en toe). Ik erger me zo aan dat te laat komen en dat er dingen blijven liggen dat ik regelmatig roep: ik stop ermee! Alleen is dat financieel geen optie en hoewel ik graag thuis ben bij onze zoon vind ik het ook wel fijn om nuttige dingen voor andere mensen te doen en om even iemand anders te zijn dan mama. Mijn collega’s en de mensen waarmee ik werk zijn voor mij toch ook wel belangrijke sociale contacten.
Ik denk het beide kanten op haha! Als ik soms niet goed in m’n vel zit en druk ben en even de hele combinatie niet lekker loopt (weinig slaap, stress) denk ik inderdaad ik kap met weken! Maar even goed zit ik op mijn parttime dag soms met zoveel stress om een huilende baby of een lastige krijsende peuter dat ik denk: waarom wilde ik dit? En verlang ik ernaar dat ik rustig op mijn werk achter mijn bureau zit Gelukkig loopt het vaker allemaal helemaal goed en ben ik erg tevreden met de combinatie! Alleen moet ik altijd de balans goed blijven zoeken!
Helemaal stoppen liever niet, tenzij ik een paar miljoentjes heb. Ik zou wel graag 3 dagen willen werken, maar financieel en baantechnisch is dat niet haalbaar. Al ga ik vanaf dat zoon 4 is wel weer 5 dagen werken, 32 uur. Dan kan ik hem elke dag zelf van school halen. En daar ben ik zo blij mee!
Ik ben nu 6 maanden thuis (ouderschapsverlof na de geboorte van de jongste) en kan eigenlijk niet wachten om weer aan het werk te gaan.. een dag als ze alle drie thuis zijn duurt soms ZO lang. Helemaal met slecht weer.
Dat had ik het eerste jaar met mijn dochter ook. Zij was zooooo vaak ziek. Ik zat al te twijfelen om thuis te blijven, toen ik werd ontslagen. Het heeft ons goed gedaan en mijn man zijn carierre heeft een vlucht genomen. Nu gaat onze jongste in september naar school en kijk ik uit naar een leuke baan voor mijzelf rond die tijd. Ik ben dan 8 jaar thuis geweest.
Vandaag nog zo'n moment. Helaas zitten wij niet in de luxe positie dat ik kan stoppen met werken. We hebben gewoon ons beider inkomen nodig. Finley is ziek. Hoesten, koorts, hangerig. Vanmorgen was ik vrij, maar ik moest vanmiddag wel werken (en kon geen vrij krijgen). Mijn man heeft net een nieuwe baan waar hij krap 2 weken werkt, dus kan ook nog niet vrij gaan nemen. Vanmorgen ging het nog wel met hem na een paracetamol. Tegen 12.00 uur echter viel hij in slaap op de bank, terwijl ik hem een kwartier later al naar de oppas (mijn ouders) moest brengen. Dus eerst maar even lekker laten slapen. Twintig minuten later wakker gemaakt, zijn jasje en schoentjes aangedaan. Toen even wat spullen (inclusief paracetamol) in de auto gezet en ik wilde hem ophalen. Lag hij languit voor de salontafel te slapen . Opgetild en in de auto gezet. Bij mijn ouders op de bank onder een dekentje neergelegd. En toen moest ik weg. "slik". En begon hij te huilen. "slik". Knuffel gegeven en met een brok in mijn keel naar mijn werk gereden. Op zulke momenten baal ik niet van mijn werk (heb heel leuk werk), maar dat ik MOET werken....
Nou pfff soms als ik alles amper rond krijg met alle medische afspraken denk ik dat zeker! Of als ze helemaal overprikkeld is na een dag opvang. En op zich zou ik financieem wel kunnen stoppen met werken maar dat zou ik dan puur voor mijn dochter doen. Want ik ben echt een leuker mens als ik ook werk en hebben zelden oppas problemen heb heel flexibele baas. Maar zo af en toe lijkt het me heerlijk maar gelukkig ben ik meestal blij dat ik fijn werk heb
Ik twijfel ook regelmatig of ik wel door zal gaan. We zouden er flink op achteruit gegaan als mijn salaris weg valt, maar mijn man heeft ook een goed salaris duis het zou prima kunnen. Maar aan de andere kant ben ik nu toevallig twee maanden vrij tussen twee banen in en voelt het ook soms een beetje weinig productief. Ik ga dus binnenkort weer beginnen en kijken hoe het gaat
Hah nee ik heb geeneens leuk werk maar op een dag alleen met 2 krijsende kinderen (ze hebben op t moment de hele dag ruzie) ga ik graag werken