Onze zoon van ruim 10 mnd huilt ineens weer voor het slapen gaan. En dan alleen bij het 2e tevens laatste slaapje vd dag. Hij krijst echt zodra ik de kamer uitloop. Net duurde t maar n paar min, met daarna wat brabbelen met af en toe n krijsje tussendoor. We hebben hetzelfde gehad rond de 8 mnd. Een zeer heftige fase. Is dit weer verlatingsangst?
Tot op heden van dit sprongetje (11mnd) weinig gemerkt... Gelukkig wat de vorige was echt super heftig en duurde ook erg langer. Het duurde vanaf 1 sprong helemaal tot aan de andere sprong, geen makkelijke periode tussendoor gehad, hihi. Ik hoop dat dat het is, en dat het snel over is, want het ging zo lekker de laatste tijd!
hier geen gekrijs maar wel weer onregelmatig wakker worden. ook als ik hem in bed legde was hij helemaal zen en sliep dan meteen in, nu is hij nog druk aan het kletsen als ik hem erin ga leggen en soms hoor ik hem ook wat mopperen... maar hier zijn vooral de ochtenden raar...'s nachts weer vertellen en 's ochtends dan om 6 uur wakker dan om half 9 maar het zal wel weer een fase zijn verder is hij vrolijk overdag en merk ik niet echt iets...
klinkt indd als verlatingsangst. Even doorzetten, laten weten dat je er bent, rommelen/zingen/praten op dezefde verdieping zodat hij je hoort/ziet. Kiekeboe spelletjes spelen overdag en elke keer langer wegblijven. Ook gewoon met de dagelijkse dingen spelen: jij gaat stofzuigen in de gang, hoekje om en dan weer tevoorschijn komen, deur open deur dicht en dan jezelf laten zien. Wat Tycho geweldig vond: hydrofiel luier over het randje van de box en die dan optillen en ik elke keer boe roepen. En dan de ene keer van onderaf, van de zijkant en van de bovenkant enz. Hij lag helemaal in een deuk altijd. Succes! x
Hier precies hetzelfde, huilen bij 2e slaapje... Zodra ik de kamer uitstap! Blijven rommelen werkt niet.. Paar keer terug en houdt het aan, dan eruit en half uur later nieuwe poging!
Zal het geen ontdekken zijn? Een soort protest om te slapen, kijken of mama hem eruit haalt? Want t is echt kort, te kort om te gaan troosten. En dan zijn gebruikelijke voor t slapen gaan brabbel/mopper en dan event. Weer ff huilen. Als hij me boven hoort is het erger. En net was ie nog wat aan t mopperen en hoorde mijn man en ging weer huilen.
ik geloof niet dat het uittesten is zoals je zegt, hij is nog zo klein dat snapt hij nog niet. Logisch dat je kindje reageert als hij je hoort of ziet en zeker als hij zich even niet prettig voelt nu! Ik heb Tycho nooit laten huilen en die test me nog steeds (even afkloppen) niet uit wat het huilen betreft voordat hij moet slapen en die is al 2 geweest en weet goed wanneer mama wel en niet komt. Ik heb hem meerdere malen op mn arm in slaap laten vallen of naast zn bedje gezeten. En zelf als hij nu niet kan slapen en huilt enz blijf ik er bij tot hij slaapt of tot hij weer rustig genoeg is dat ik wel weg kan. Je moet even uitproberen wat wel of niet werkt. Ieder kindje is anders en de een vindt het wel fijn als je ernaast blijft en de ander kan er helemaal niet tegen. Maar ik denk echt een fase die vanzelf over gaat. Succes!
@Sassie. Uittesten is zo'n negatief woord, daar geloof ik ook niet echt in, iig niet zo jong. Maar er komt natuurlijk een tijd dat ze begrijpen dat ze met huilen dingen gedaan kunnen krijgen, dat doet hij ook als hij wil gaan staan, dat kan hij wel, maar alleen op bepaalde plekken in het huis (aan de box enzo.) maar hij vind het fijner om onze handen te gebruiken hiervoor... en huilt dan even. Als we het negeren is het zo over, of als hij zijn zin krijgt. Dus dat ze niet echt huilen omdat er daadwerkelijk iets aan de hand is maar gewoon om te kijken of ze iets gedaan krijgen. Dat zijn ze dan aan het ontdekken, ontdekken hoe ze wat gedaan krijgen bij papa en mama. Met verlatingsangst is er in mijn optiek wel daadwerkelijk iets aan de hand en moet je troosten/laten horen dat je er bent etc. Maar als ze ontdekken of je ze eruit haalt en ze laat spelen als ze huilen is in mijn optiek een andere huil en dan is er niet werkelijk iets aan de hand, dus vergt dat ook een andere aanpak. Omdat het huiltje nu anders klinkt, en hij ook soms al begint met jengelen als zijn slaapzak aan gaat en ik hem nog gewoon vast heb. Denk ik toch dat het geen verlatingsangst is. Hij wil gewoon liever spelen dan slapen misschien. Maar hij is wel echt moe, dus als ik hem laat spelen ipv slapen wordt hij niet echt vrolijk zeg maar. Hem eruit halen en opnieuw proberen etc helpt niet. Hij gaat dan alleen harder en langer huilen. Erbij blijven, in slaap wiegen etc. helpt ook niet, ons prikkelgevoelige mannetje valt dan (helaas) niet in slaap. En rommelen op de gang heeft tot gevolg dat hij nog harder gaat huilen. Gister was ik naar beneden gegaan, en binnen 1 minuut was het huilen over gegaan in zijn gebruikelijk mopper/brabbel. Toen kwam mijn man thuis en ging naar boven, en toen begon de kleine weer te huilen... Iig al deze dingen lijken voor mij alsof het geen verlatingsangst is, maar een soort protest om te gaan slapen. Toen het wel echt verlatingsangst was, zo rond de 8/9 mnd was het huiltje anders. Hield ook aan en klonk echt overstuur. Toen hielp erbij blijven tot hij rustig was wel nl. En toen had hij het ook overdag tijdens het spelen etc. als ik dan weg liep was het krijsen...