Hoi meiden, Ik heb een zoontje van nu bijna 6 weekjes oud en na de geboorte kwamen ze er achter dat hij een verkorte tongriem heeft. Nu zei de kraamverzorgster en mijn verloskundige dat ze er tegenwoordig niets aan doen tot dat hij er problemen aan ondervind, bijvoorbeeld dat hij bepaalde klanken niet kan maken met spreken. Of nog later misschien wel niet kan tongzoenen (raar om daar nu al over na te denken, maar hij zal dit toch willen doen later)! Maar als ik dit google kom ik verschillende dingen tegen. De één zegt dat het beter is om zo vroeg mogelijk er iets aan te doen en de ander zegt weer het tegenovergestelde net als mijn verloskundige en trouwens mijn wijkverpleegkundige ook, die zeggen gewoon wachten. Zijn er misschien mensen die hun ervaringen met mij willen delen, want ik kom er echt niet uit wat nou het beste is voor mijn kleintje! Alvast bedankt!
Ik heb een vriendin die dit had. Heeft er nooit problemen mee gehad totdat we samen een jaar of 16 waren en zij voor het eerst wilde tongzoenen inderdaad. Dat ging niet (of heel moeizaam) en heeft daar toen wat aan laten doen. Inmiddels is dat dus verholpen en nooit problemen gehad. Dus uit deze ervaring opgemaakt zeg ik ook wachten je kunt er altijd nog iets aan doen
Zo raar dat er overal verschillend mee om wordt gegaan.. Bij onze dochter is het tongriempje gekliefd toen ze 4 dagen oud was, geen centje pijn, ze heeft 2 seconden gehuild en viel daarna weer in slaap. Bij ons neefje is het gedaan toen hij vijf jaar was, hij moest onder narcose en heeft er twee dagen last van gehad. Ik zou het dus nu doen, als ik jou was..
Hoi! Ik had het ook vroeger, en toen is het losgeknipt na mijn geboorte. Maar eigenlijk niet ver genoeg, heb er soms nog last van. bij mijn kleine heb ik er gelijk naar laten kijken. Gelukkig had ze het niet. Maar echt, ik zou er wat aan laten doen, nu heeft de kleine t nog neit door.
Hoi hoi. Toen bij ons ons zoontje niet aan de borst wou dacht de kraamhulp ook dat zijn tongriempje te kort was. Gelukkig bleek het achteraf niet te zijn. Maar goed. Onze kraamhulp en verloskundige die vertelde mij toen dat je beter er dan zo jong mogelijk aan kon helpen omdat het op latere leeftijd hartstikke pijnlijke ingreep zopu zijn. De dochter van mijn kraamhulp die had zelf namelijk ook een te kort tongriempje en had op d'r 16e laten helpen,en het scheen behoorlijk pijnlijk geweest te zijn. Ik zou anders als ik jou was je ha of een ziekenhuis raadplegen hierover,dan weet je het iig zeker.
Hier ook ervaring. Ons zoontje was geboren met een te kort tongriempje. Twee verschillende kraamhulpen adviseerden ons om het tongriempje te laten klieven. Temeer omdat de BV niet zo soepel ging en ik erg last kreeg van tepelkloven. De verloskundige wilde er echter niks van weten. Sterker nog, rond mijn kraambed ontstond een heftige discussie tussen kraamhulp, verloskundige en wijkverpleegkundige over de noodzaak van het al dan niet klieven van het tongriempje! Uiteindelijk heeft onze kraamhulp contact gezocht met de lactatiekundige van de kraamzorgorganisatie. Die zei dat we het zelf moesten bepalen en er ook zelf verantwoording voor moesten dragen. Geen idee trouwens waarom ze er tegenwoordig zo moeilijk over doen. E zijn ook maar weinig artsen te vinden die het doen. Wij hadden besloten om het wel te laten klieven. Temeer om problemen op latere leeftijd (spraakgebrek, niet kunnen tongzoenen etc) te voorkomen. Dus contact opgenomen met een ziekenhuis in Groningen waar ze de ingreep nog wel doen. Bij baby's is het een fluitje van een cent. Oudere kinderen moeten onder narcose en zelfs een dagje in het ziekenhuis blijven. Vorige week donderdag is het tongriempje van onze zoon gekliefd. Het was binnen een paar seconden gebeurd en hij gaf nauwelijks een kik. Meteen daarna mocht ik BV geven. Wij hebben er totaal geen spijt van. Hij drinkt namelijk stukken beter. Op deze site kun je info vinden welke artsen de ingreep nog doen: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Kraamtijd - Knippen van een te kort tongriempje
Bedankt voor jullie ervaringen. Ik ga in ieder geval verder informeren, want als het later pijnlijker voor hem wordt, dan kies ik er ook voor om het nu te doen. Ben ook zo bang dat hij moeite gaat krijgen met praten... Ga nu in ieder geval even een afspraak maken met de huisarts even vragen wat hij ervan vind. Nogmaals bedankt!