Hi meiden, ik moet even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wie dit ook gehad heeft en hoe het nu verder gaat. Vorig jaar 28 maart 2012 heb ik met 23 weken moeten bevallen van ons eerste zoontje doordat ik heftige zwangerschapsvergifting had gekregen, pre eclampsie en hellp. Na 4 maanden was ik gelukkig weer zwanger, ik had zoveel verdriet en wilde zo graag weer zwanger zijn en na een bevalling wel een kindje hebben waar ik voor mocht/mag zorgen. Nu hebben we een wolk van een zoon, zo'n lekker kereltje! Nu is het zo dat ik nog altijd ernstig moe ben. Mijn vriend heeft het uitgezocht dat dit de nasleep van die rotziekte is. Ik kan me daar zo moeilijk aan toegeven aangezien ik in mijn hoofd altijd bruisend en een klein stuiterballetje ben. En daarnaast ook het schuldgevoel naar mijn vriend toe. Kan iemand mijn gedachte sussen? Holland duurt zoiets? Enz.. Dank je wel alvast!
Ik heb er geen ervaring mee. Maar bevallen en ouderschap zijn onder medisch normale omstandigheden al heel erg vermoeiend. Men heeft het niet voor niets over 9 maanden ontzwangeren. Met zwangerschapsvergiftiging én de heftige emotionele impact die het verlies van je oudste en de angst bij je jongste moet je echt niet onderschatten. Hoe lang dat npdig heeft kan denk ik niemand zeggen maar neem alsjeblieft je rust. Gun je lijf en je geest een goede genezing. Heel veel succes!
Je sussen kan ik niet. Mijn vriendin is eind vorig jaar bevallen en heeft nu nog steeds last van hoofdpijn, licht in haar hoofd en hoge bloeddruk. Zij ondergaat nu in een academisch ziekenhuis testen. Ze sprak daar met een veouw die zwangerschapsvergiftiging had gehad 3 jaar geleden en er nog steeds dagelijks last van had. Misschien moet je eens bij je dokter informeren of een academisch ziekenhuis bij jou in de buurt ook testen doet bij zwangerschapsvergiftiging. Dan analyseren ze bloed etc. en proberen ze goede medicijnen voor te schrijven. Mijn vriendin heeft nog geen uitslagen, in oktober heeft ze gesprek met een professor hierover.
Yoga kan idd een goede tip zijn! Wij, mijn verkering en ik hebben besloten om het voor mij rustiger aan te doen. Ik ben zelfstandig ondernemer en heb eigenlijk weinig echte zwangerschapsverlof gehad en daar heb ik enorm veel spijt van, met als gevolg dat ik sepp absoluut niet op maandag en woensdag wil afstaan aan de oma's. Nu ben ik gefuseerd met een ander bedrijfje met een half jaar op proef. Maar het voelt allemaal niet goed. Ik ga dat in overleg nu langzaam weer afbouwen van 3 naar 2 naar 1 dag in de week en daarna daar stoppen. Daarna kijken we wel wat ik ga doen. Ik weet dat er dingen moeten, maar dat kost zoveel energie. En die kan ik ook niet meer in mijn mannen stoppen. Dat onderzoek krijg ik ook in december. Moest eerst ontzwangeren. En dan gaan ze idd testen of ik vervroegd aan de medicijnen moet voor hoge bloeddruk. Gelukkig is dat nu stabiel en heb weinig hoofdpijn. Ben 'enkel' moe en dat frustreerd mij, rationeel en emotioneel klopt het bij mij gewoon nog niet..
Lang, heel lang. Ik heb ook eclampsie en HELLP gehad. Kamp nog steeds met de gevolgen. Op mijn blog kun je er veel over lezen. De link staat in mijn handtekening.
You nailed it!!! Zo is het precies! Vanavond heb ik weer mijn eerste hockey training. Ik zie er als een berg tegenop, maar vind dat ik het moet proberen. Andere vraag; lopen jullie ook op tegen dat je het maar niet uitgelegd krijgt? Zoals mijn schoonmoeder zei; iedereen is moe na een bevalling.