Sinds de komst van onze kinderen is de relatie met mijn zus een beetje veranderd. Haar dochter is 16 dagen jonger dan Jayden en sindsdien gedraagt mijn zus zich erg jaloers. Als ik bijv. zeg dat Jayden kan zitten, kapt ze het af of zegt ze er niet veel op. Het lijkt net of ze jaloers is dat Jayden net iets meer kan dan haar dochter. Maar dat is eigenlijk niet zo, met het ene is Jayden sneller, met het andere is haar dochter sneller. Het lijkt net of het een strijd aan het worden is wiens kind het beste, leukste, grappigste etc. is. Voor mij hoeft dat niet en heb nu eigenlijk geen zin om te zeggen wat Jayden weer voor iets nieuws kan of wat hij uitgevreten heeft, want er is altijd wel iets wat haar dochter beter/eerder kan. Dus dan zeg ik maar niks, omdat ik merk dat ze dat niet leuk vind. Ook vragen we ooit advies aan elkaar en ik denk dan van: ja dat kan ik wel eens proberen, maar zij neemt eigenlijk niks van me aan, zo komt het op me over alsof ik maar wat aankloot zeg maar en zij de perfecte moeder probeert te zijn. (oké ze is een hele goede moeder, maar vaak blijkt dat mijn advies/tips/conclusies wel juist zijn maar dat zegt ze dan niet tegen mij, alsof ze te trots is.) Maar als zij dan daar over begint, verwacht ze dat ik heel blij ben. Ben ik natuurlijk ook, want mij interesseert het niks (niet negatief maar ik bedoel dat ik niet jaloers ben ofzo) als haar dochter nu al bijv. de marathon zou lopen en de mijne alleen maar kruipt. Ben juist blij dat het goed met onze kinderen gaat, maar ik wil dat het tussen ons ook weer als vanouds wordt. Alleen nu is het probleem dat we allebei niet zo'n praters zijn. Ik durf er eigenlijk niet over te beginnen en ik weet zeker dat zij dat al helemaal niet doet. Kan ik toch op een manier duidelijk maken dat ik het zo niet zo leuk vind? Of misschien is er iemand die in dezelfde situatie zit als ik? Alvast bedankt voor de reacties! Ps. sorry als het een onsamenhangend verhaal is geworden
Herkenbaar.. mijn zus heeft al 8 jaar geleden een kind gekregen (schelen dus 7 jaar) en toch is ook mijn relatie veranderd (net zoals ik ook merk dat de relatie met mijn moeder is veranderd). Mijn zoontje is extreem makkelijk en vergeleken met de eerste jaren van mijn neefje is dat soms een beetje pijnlijk. Maar we hebben dit naar elkaar uitgesproken en erkent dat we beide andere moeders zijn en dol zijn op onze kinderen EN onze neefjes! Het klinkt alsof je zus een onzekere moeder is en dat vraagt wat aanpassing van jouw kant. Probeer het eens bespreekbaar te maken en prijs vooral je nichtje en je zus. Er zit ook nog eens een groot verschil tussen jongens en meisjes, dat kun je ook gebruiken. Hoe maak je iets bespreekbaar als je niet zo'n prater bent... ik denk dat je niet zozeer het probleem hoeft te benoemen. Je hebt namelijk best kans dat je zus het anders ziet. Maar je kunt wel zeggen... Jeetje was is er een boel verandert sinds we mama zijn hè? Vind jij het ook zo wennen? Ik merk ook wel dat ik jou (mijn zus) anders bekijk, jij bent tenslotte ook mama. Ga vooral op je eigen onzeker kant zitten en probeer geen dingen op te dringen. Tot slot... ik vind het helemaal niet raar dat de verhouding verandert. Je rol is ook veranderd. Wat belangrijk is dat jullie OOK zussen zijn, dus probeer ook samen die dingen te doen die je hiervoor deed. Ik ben afgelopen zaterdag uit eten geweest met mijn zus. Natuurlijk hebben we het over de jongens gehad maar vooral over ons en wat ons - buiten de kinderen - bezig houdt.
Moeilijk is dat heh? Ik herken het gedeeltelijk, alleen is het bij mij mijn schoonzus. Haar dochtertje en ons zoontje schelen 6 maanden (hij is jonger). We gingen in het begin samen babyzwemmen en het contact tussen ons werd beter. Na een tijdje haalde Luca zijn nichtje in qua ontwikkeling..ging eerder rollen, kruipen, zitten, staan, lopen enz. (alleen met spraak is zij sneller). Ik voelde mezelf heel rot om tegen haar te zeggen als Luca weer iets nieuws had geleerd..dus zei ik maar niks. Ook oma vond het heel moeilijk om het tegen haar te zeggen terwijl ze wel heel trots was/ is op haar kleinzoon (en natuurlijk ook kleindochter ) Na 1,5 jaar zijn ze er na onderzoeken achter gekomen dat ze een zeldzame aandoening heeft waardoor ze een achterstand heeft. Het is voor hun nu beter te accepteren dat het gewoon zo is. Ik denk achteraf dat ik beter niet had kunnen verzwijgen als Luca iets had geleerd..ze kwamen er toch wel achter en ik denk dat dat meer pijn deed (zij is ook peettante van Luca) dan wanneer we het zelf hadden verteld. Ik geef je dan ook als tip om te blijven praten met elkaar. Neem haar mee een terasje pikken bijv. en zeg haar wat je dwars zit en dat je het heel jammer vindt dat jullie relatie zo veranderd is in negatieve zin. Mss zit zij wel met hetzelfde in haar maag, maar durft ze het niet te zeggen omdat ze mss wel onzeker is zoals Cygnet al schreef.
Het is vast niet niks als je jongere zusje (want dat ben jij toch?) eerder een babytje krijgt . Ik denk dat ik dan ook wel jaloers zou zijn geweest. Uit je verhaal maak ik op dat je wel heel veel van je zus houdt. Dat vind ik zo lief! Misschien hoef je er niet eens over te praten als je dat moeilijk vindt (de tips om het wel te doen staan hierboven al mooi omschreven) maar kun je zeggen dat je van haar houdt. Dat je haar kindje zo geweldig vindt vanwege .... (dingen). En dat je het zo leuk vindt dat er twee gezonde kindjes zijn van dezelfde leeftijd, hoe speciaal dat eigenlijk is, twee zussen bijna tegelijk uitgerekend! En gewoon heel blij zijn, dat waait vast op haar over. ps. klinkt beetje stom, maar klaagdingen klikken vaak heel erg. Dus als je kindje stout is.. vertellen! Wellicht herkent ze dat en dan klikt het vaak meer dan wanneer je kindje iets nieuws heeft geleerd.
ik herken je verhaal helemaal ik ben nu samen met mijn schoonzusje zwanger schelen 5 dagen ze zijn al ong2 jaar bezig om zwanger te raken en wij korter en ze konden het ook niet hebben toen we zeiden dat we in blijde verwachting waren ook wilt ze alles na-apen wat wij hebben dus de kinderkamer blijft geheim verder kan ze het niet hebben dat we veel dingen krijgen als ik iets heb op gezondheidsgebied heeft ze het ook dus ik vertel ook erg weinig. vind het dus ook niet leuk om zwanger te zijn met der
maf.. Een paar weken geleden stond hier ergens een bericht over iemand die zich aan de zijde van je zusje bevond.. En zich dus irriteerde aan al die opmerkingen. Of dat nou wel of niet terecht was. Conclusie was, gewoon praten als je je ergert. Dat is het beste als je samen door 1 deur wil.
Zo herkenbaar. Mijn schoonzusje heeft ook een dochter en is 2 maanden ouder als Kyra. Volgens mij ziet zij haar kind het liefst al naar school gaan en paardrijden enzo. Zij is nu bijna 6 maanden (Kyra bijna 4 maanden) en ze heeft nu 1 tandje. Volgens mijn broertje (vader) heeft ze haar eerste stapjes gezet (gewoon door haar op te tillen en loop bewegingen te laten maken) en ze heeft ook al papa gezegd (iets wat daarop lijkt perongeluk gebrabbeld). En elke keer moet ik maar aanhoren wat ze allemaal al kan (ookal kan ze het helemaal niet, maar lijkt het erop). Nou Kyra kan lekker brabbelen en rolt nog niet eens om, maar dat boeit me niet. Van mij mag ze er zo lang over doen als ze zelf wilt. Het komt vanzelf wel. En hierdoor kan ik me best wel eens ergeren aan mijn broertje en schoonzusje. Dan denk ik wel eens "laat dat kind nog even lekker baby zijn ipv haar al te behandelen als een kind van 2." Het lijkt voor hun altijd een wedstrijd. En ik hoor ze nu al zeggen over een half jaar als hun kind al loopt "Kyra loopt nog niet he". Nou ik laat ze lekker, van mij mag Kyra er zo lang over doen als ze zelf wilt
voor mij ook heel herkenbaar inderdaad. de dochter van mijn zus zit heel dicht op mijn dochter. nu ben ik pas bevallen van de 2e en laat zij nou ook net weer zwanger zijn?! maar goed tis constant vergelijken en tis echt een wedstrijdje. ze is erg jaloers op mijn dochtertje. want met die van hun loopt t allemaal niet zo lekker en ze loopt erg achter. mijn zwager is nog jaloerser en laat dat ook duidelijk merken aan mijn dochtertje voor mijn gevoel. hij staat me iets al te vaak op haar handen of duwt haar per ongeluk weg. k krijg t gevoel dat hij t bewust doet. heel moeilijke situatie en ik durf het ook echt niet bespreekbaar te maken!
Ik herken het gelukkig niet, maar zou het geen idee zijn om hetgeen wat je hier getypt hebt op papier te zetten en het haar te geven? Misschien dat dat minder 'eng' is?? Succes hoor, lijkt me helemaal niet leuk!
vervelend zeg! mss kan je eens leuke dingen met haar alleen gaan doen? lekker een schoonheidsalon ofzo gewoon samen zonder kindjes. of gewoon ergens een terrasje doen, samen winkelen... meestal praat je zonder kindjes veel makkelijker over die dingen en komt het dan vanzelf wel ter sprake als je zegt, toch gezellig zo 2 zussen onder elkaar... lijkt me heel erg moeilijk! je wilt natuurlijk liefst je zus ontwijken omdat het altijd zo'n beklemde sfeer is. maar het is en blijft je zus en je zou liever lekker samen naar de speeltuin kunnen gaan zonder bang te zijn dat jou kindje wel van de glijbaan durft en die van haar neit...
Als ik jullie was zou ik toch eens gaan praten, want het kan best zijn dat de houding die zij aanneemt helemaal niet zo bedoeld is! En komt misschien ook wel voort uit onzekerheid! Je weet niet hoe zij de situatie bekijkt, misschien heeft je moeder het bijv. wel heel veel over jullie dat je zus toch wel wat jaloers word.Of misschien ook wel niet, is een voorbeeld. Want ook ik kan soms wat anders reageren omdat mijn schoonmam het altijd maar over die andere heeft!! Ja M. doet dit al!! Ja M. slaapt al door van 7 tot 8 !! Jij moet de jouw en niet zolang laten slapen overdag want dat doet M. ook niet! Nou de warme kleren maar uit want M. heeft ook geen warme kleren aan. Tsja daar heb ik het op een gegeven moment wel wat mee gehad en dan zeg ik ''NOU EN??Marin is M. Niet!!!!(die van ons schelen 11 dagen) En misschien kom jij ook wel onbewust zo over, of vat je zus het negatief op! Een zin kan door 2 verschillende mensen heeel anders worden opgevat! ''kruipt die van jullie nog niet?Die van ons begint nu te kruipen'' 1- Ja wrijf het er nog maar eens in!!!! 2- tsja volgens mij hebben we wat een luie donder haha. Ieder mens is verschillend en de 1 denkt negatiever dan de ander. En ik zou als zusjes zijnde niet gaan aankomen met die ''goedbedoelde adviezen''. Ik snap je reactie wel dat die dingen die jij zegt soms beter uitpakken. Maar dat vinden ze zelf dan wel uit! Ik heb zoiets laat iedereen zich toch lekker bezig houden met zn eigen daar heb je het druk genoeg mee!