Mijn dochter is nu 19 maanden en sinds ze 18 maanden is is alles "NEE" Overal antwoord ze nee op en daarom vermijd ik vragen waarop ze nee kan antwoorden zoveel mogelijk. Ook gilt en schreeuwt ze overal om. Niks is goed en het lijkt wel of ik alles verkeerd doe. Vandaag breekt het me even op, sorry. Papa heeft haar 3 wieler uit garage gepakt zodat we misschien een stukje konden gaan wandelen en zij op het fietsje meekon....nou niet dus. Keihard nee gillen schoppen en slaan toen ik haar op het fietsje wilde zetten (terwijl ze het normaal stikleuk vind). Ik heb haar dus maar weer weggezet en ik ben even naar binnen gelopen Nu is ze in de tuin aan het spelen. Ik weet het soms niet meer hoor, doe ik wat verkeerd? Ze heeft een sterk karrakter en eigen willetje, dit hebben we van veel mensen en artsen gehoord en weten we zelf ook maar soms wordt dat me even teveel en twijfel ik wel of ik het goed doe. Is het niet een beetje vroeg voor de 'peuterpubertijd'? Maar vooral, hoe gingen/gaan jullie hiermee om?
Nee hoor, is helemaal niet vroeg voor depeuterpubertijd. Ene kindje is hier gewoon eerder mee dan het andere. Zoals je zegt: je dochter heeft al een sterk eigen willetje. Onthou: het is een fase en het hoort erbij. Jij als moeder doet echt niks verkeerd! Herinner je je eigen pubertijd nog, toen je groter werd? Was jij toen ook opstandig maar je ouders en zette je je af tegen hen? De meeste pubers wel. Vergelijk dit er maar even mee in mini-vorm En het zal in golfbewegingen komen. Nu is wellicht even een lastige periode, als het goed is wordt deze afgewisseld met een wat makkelijkere periode etc. Na dat gezegd te hebben: ja, het is soms enorm vermoeiend, frustrerend e.d. Maar ook voor je dochter! Zij zal soms ook niet weten wat haar overkomt. Elk kind is anders dus kan je alleen zeggen wat hier helpt bij zoon: allereerst rustig blijven. Als ik geïrriteerd raak, dan slaat dit nog meer over op zoon. Dus adem in, adem uit, tel tot 10 en zeg tot jezelf: het is een faaaaaaaaase Verder helpt het hier goed om heeeeeel duidelijk te zijn. Als we gaan fietsen, zeg ik dat al 2x vantevoren voordat we gaan. Als zoon druk aan het spelen is en ik wil ergens heen, hij moet iets doen etc. dan kondig ik dit ook al 5 minuten vantevoren aan. En dan een minuut vantevoren nog eens. Ook als ik wil dat hij iets doet, bijvoorbeeld zijn schoenen pakken, dan zeg ik dit heel duidelijk. En hou mijn poot strak totdat hij het gedaan heeft. Verder helpt het hier goed om zoon de keuze te geven tussen 2 dingen. Beleg op brood? Hij mag altijd kiezen tussen twee dingen (bv keuze tussen een bepaald soort worst of kaas). En consequent zijn. Als je iets zegt, dit ook nakomen. Het geheugen van je kind zal ook steeds beter werken. Dus als ik hem heb beloofd dat hij na zn middagslaapje buiten mag spelen, dan kom ik dit ook na. Klinkt wellicht allemaal alsof ik er elke keer enorm bij stil sta, maar het meeste is hier mijn tweede natuur geworden. En ik bedenk me ook vaak: hoe zou ik het vinden als......... Ik ineens uit mijn spel word gehaald. Of als ik ineens word opgepakt en neergelegd voor een schone luier, zonder vooraankondiging. Hier zijn dus: rustig blijven, duidelijkheid en consequent zijn de 'tover'woorden. O ja, en vergeet jezelf vooral soms niet! Na een dag een dwarse puber, mag je ook best even tijd voor jezelf nemen of even lief zijn voor jezelf. Het valt namelijk niet mee Heel veel succes!
hier ook veel nee en gillen en schreeuwen ze heeft altijd al een eigen willetje gehad maar de laatste 3 weken is het nog erger als iets niet gaat zoals zij wil dan begint ze te krijsen en gooit zichzelf op de grond wat ik doe is vooral rustig proberen te blijven ook al is het soms zo frustrerend en uitleggen van te voren wat we gaan doen laatst waren we in de gamma en daar had je een speelhoek me dochtertje wou daar niet meer weg maar ik had het na een kwartier wel gezien me vriend was nog een rondje gaan lopen en madam wou absoluut niet weg begint te krijsen en gooit zichzelf op de grond ik heb haar even gelaten tot ze weer rustig was daarna uitgelegd dat we zo weggingen en gezegt waar is papa? kom dan gaan we papa zoeken en ze liep toen heel rustig mee. het is vermoeiend maar het gaat vanzelf weer over succes
Ik was echt geen leuke puber....er staat me nog wat te wachten dan haha. Wat jij schrijft Juudje, dat doe ik ook alleen werkt het hier niet altijd. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze wel begrijpt wat 'de gang' is. Hier heeft ze al een aantal keer opgestaan nl, nadat ze me sloeg of schopte of met dingen ging gooien. Als ze me nu uitdaagd met iets wat niet mag dan zeg ik 2x nee, doet ze het dan nog een keet zeg ik " nog 1x en je gaat op de gang" en dan houd ze 8 vd 10x ermee op. Moet ze toch de gang in dan probeer ik hasr daarna uit te leggen waarom en dan geeft ze me zelf een knuffel en gaat spelen. Vind het soms gewoon ff moeilijk, ze heeft een sterke eigen wil en is daarbij ook nog eens angstig naar andere mensen en vooral naar mannen. De enige waarbij ze hasrzelf blijft zijn wij en mijn moeder, de rest is echt huilen in het begin en als iemand dan te dichtbij komt rent ze naar me toe en roept keihard ....je raad het al "NEE", dit doet ze ook bij andere kinderen.
Hier met 18 mnd ook een vroege dreumespuber die wel 50x per dag 'nee' roept. Ik was juist zo blij dat we eindelijk een beetje konden communiceren en ik haar vragen kon stellen die zij kon beantwoorden, tot ze sinds een week of drie alle vragen standaard met 'nee' beantwoordt. . Zelfs als ze iets wel wil is haar eerste antwoord tegenwoordig altijd 'nee' en dan schreeuwt ze het ook nog eens als de ubercommander van een heel leger. Ik probeer de humor en maar een beetje van in te zien. Ik kan er meestal wel om lachen en maak er soms filmpjes van (leuk voor haar bruiloft ). Ik stel haar nog wel steeds vragen, omdat ik denk dit goed is voor haar cognitieve ontwikkeling, maar ik neem haar antwoorden gewoon niet meer zo serieus. Op zich wel jammer, want het was juist zo fijn dat ik niet meer hoefde te gissen, maar dingen gewoon kon vragen. Maar goed, het is een fase en we komen er vast wel doorheen. En gelukkig heeft ze ook nog genoeg momenten dat ze heel lief is en lekker even komt knuffelen.
Mijn dochter kon ook al heel snel lekker nee roepen. Soms dan zong ik van no no no no no no. En zij no no no no no no. Werkte hier prima.Wil je niet prima dan! Met dat fietsje ik had het gewoon neer gezet en haar laten ontdekken en misschien wilde ze wel zelf op die fiets klimmen en gaan zitten. Even er iets meer de tijd voor nemen en geven als je geen haast heb.
Haast had ik niet hoor Ze heeft heel de middag in de tuin gespeeld en met het fietsje rondgelopen, na het eten heb ik haar er opgezet met commentaar natuurlijk maar toen ze erop zat begon ze keihard te lachen en wilde ze er niet meer af haha. Hoezo eigenwijs. Ze heeft er al vaker opgezeten en vind het geweldig, zij lekker kletsen en rondkijken en mama duwen.
Hier nog een eigenwijze deumes, Vandaag toevallig het gillen uitgevonden en natuurlijk direct naast mn oor... Kan me voorstellen asl dit al een tijdje aan de gang is je er moedeloos van word. Nee zeggen doet onze kleine man nog niet, is niet zo n vlotte prater maar Nee schudden kan die des te beter en uit protest met alles gaan gooien wat binnen zn handbereik is. Van de week miste die net gelukkig de tv met een stukje speelgoed pfff. Zichzelf op zn buik op de grond laten vallen heeft ie ook sinds 2 weken uitgevonden en dan ook vooral moord en brand schreeuwen... Pfff dat word nog wat.... Kan iemand mij een doses geduld geven....? Snap heel goed hoe je je voelt hoor vlinder. Ben bang dat wij hier met onze kleine man in het zelfde schuitje beland zijn. Hij is nu 20 maanden.
Oh.. Ik had dit nog niet gelezen, moest mijn verhaal ook ff kwijt! Hier ook zo'n opstandige dreumes van 19 maanden die begint te brullen en te krijsen om niks als hij zijn zin niet krijgt. En dat is vaak het eerste half uur als hij uit bed komt, want dan moet er verschoond worden, aangekleed, mag zijn slaapknuffel niet mee naar beneden.. Ik leg uit waarom alles moet, negeer het en dan is het vaak snel over. Maar oooh, wat zit het me vandaag hoog!!! Kort slapen, vroeg wakker werkt ook niet mee aan zijn vrolijkheid.
Jaaaaa heel herkenbaar. Alles is nee. Daarbij schud hij ook nog eens heel duidelijk met zijn koppie voor het geval we het soms per ongeluk gemist hadden. Hij wil ook echt de aandacht als hij iets in zijn bolletje heeft. Als we hem niet begrijpen wordt hij boos en blijft alles net zolang herhalen tot we reageren. Rowan: vrawa, vrawa, vrawa, vrawa Mama: Ja Rowan, daar rijdt een vrachtwagen Rowan: stil Rowan: olo, olo, olo, olo, olo Mama: Ja Rowan, mama ziet de auto Rowan: stil Als we niet snel genoeg bevestigen wordt hij steeds ongeduldiger. Soms ook best grappig. Of zich dramatisch op de grond gooien en haast grommen van kwaadheid als wij iets anders doen dan dat hij had bedacht. Persé zijn spijkerbroek aan willen ipv pyamabroek! Nu 20 maanden dus dat belooft nog wat.
Hihi... Ik herken het nog helemaal niet zo.. Gister voor het eerst van de vloer af mogen plukken toen ze niet mee liep en ik dr de andere kant op wilde sturen. Maar dat is dan zo weer over. Gelukkig nog geen kleding/luier/eet drama's