Hallo!! Hormonen, een 'fijn' bijverschijnsel van zwangerschap Sommige vrouwen hebben er weinig last van, sommigen kunnen om alles gaan brullen. Bij mij zit het ergens in het midden. Het levert in ieder geval best grappige verhalen op. Lijkt me leuk om die te delen Een paar weken geleden wilde ik graag lekker koken voor mijn vriend. Boodschappen gedaan en aangezien mijn vriend 's ochtends later was vertrokken naar zijn werk, zou hij ook later thuis zijn, dus tijd zat. Laat mijn vriend juist die dag toch op tijd naar huis komen. Hij had al geappt dat hij er aan kwam dus gauw aan de slag. Komt hij binnen, helemaal vrolijk, begin ik kei hard te huilen omdat hij te vroeg is en ik nog niet klaar ben met koken. Voelde me een hele slechte huisvrouw Nog iets grappigs: Vanmorgen las ik op berichtjeuitjebuik.nl dat het kleintje vanaf deze week kan gaan huilen als het schrikt van geluid of fel licht. Ik vertel dat aan mijn vriend en op dat moment begin ik zelf te brullen!! Omdat ik het zo zielig vind voor de kleine en ik het niet kan knuffelen om te troosten. Hahahaha!! Gelukkig is mijn vriend super en reageert hij altijd precies goed
Haha ik heb dus het tegenover gestelde kan ineens echt de slappe lach krijgen om iets heel stoms, dat er tranen over me wangen rollen van het lachen. Laatst had mijn vriend zijn hoofd op mijn buik gelegd en het mannentje schopte dus in zijn gezicht... Ik kwam niet meer bij, werd er zo melig van... En heb dit dus uit het niets af en toe
iemand die ik ken ging helemaal huilen omdat manlief de dubbelvla aan het schudden was en dat mag niet daarmee omdat de kleurtjes dan door mekaar gaan!
Verschrikkelijk soms! Vaak ben ik wel aan het huilen en moet ik om mezelf lachen dat ik nu weer zit te huilen Overlaatst met mn broer wat aan het praten en lachen toen ik plots begon te huilen omdat ik zoo graag wil trouwen!
In het begin van de zwangerschap, ik geloof zo rond de 10 weken kon mijn vriend mij met niets aan het huilen krijgen. Hij hoefde maar te vragen: ben of ga je nu huilen.... en BAM de waterlanders kwamen... en echt groot verdriet had ik dan hoor! om helemaal niets
Ik begon laatst heel erg hard te huilen, omdat er een hond achter op de dakterrassen onze kat achterna zat en die hond was naar beneden gevallen van het dak af, maar dat boeide me niet, maar de mensen konden me allemaal zo hard horen huilen achter, omdat mijn kat niet gelijk thuis kwam. De mensen van de hond (die gelukkig niks mankeerde na zijn val) kwamen zelfs even aan de deur om te vragen of het wel met me ging, want ze hoorden me zo hard huilen. Nadat de kat thuis kwam en niks had kon ik er heel hard om lachen. En gisteren moest ik huilen, nadat mijn vriend naar zijn werk vertrok, maar ik had weekend verlof uit het ziekenhuis.
Vorige week wilde ik ineens heel burgerlijk een cake bakken. En natuurlijk mislukte deze weer. Tranen! Op zich was hij best te eten, maar dus totaal niet luchtig.
Hier moest ik ongelofelijk huilen toen ik 24 weken zwanger was en moest oppassen op ons nichtje. We aten wat chips en nichtje (4 jaar) pakte het laatste chipie, huilen huilen! En ons nichtje mij maar troosten haha. Pff hormonen doen rare dingen met je
Ik moest van de week huilen omdat vriend nachtdienst had. Vond het zo erg.. Toen zijn nachtdiensten erop zaten ging ik mee terug slapen om 7:00. Heb zo gehuild dat ik blij was dat hij thuis was en ik niet meer alleen zou zijn in de nacht. Hahaha shame on me! Allerergste was paar weken geleden in de auto. Ik heb enorm hard gebruld om het feit dat ik het zielig vind voor baby's dat ze geboren moeten worden. Al die tijd zitten ze warm en veilig in de buik saampjes. Opeens moeten ze eruit door een nauwe uitgang. Plots zijn ze in een grote ruimte, koud en en fel licht met allemaal onbekende stemmen om hun heen. Ze worden beet gepakt, onderzocht etc. Ergens in de verte horen zij een bekende stem die zij herkennen uit de buik... Oooh echt ik kan nu weer janken. Stomme doos
Hihi, hier kan ik over meepraten. Ben normaal nooit zo heel snel emotioneel, maar pas heb ik gehuild omdat we uit eten waren en mijn vader een garnaal pelde. Vond het ineens zó zielig voor die garnaal... (die natuurlijk al lang dood was). Daarna moest ik heel hard lachen omdat ik gehuild had om een GARNAAL!
Wat grappig om te lezen allemaal zeg (sorry meiden haha) ik heb dat helemaal niet (gehad)! Sowieso geen tranen behalve als ik geboorteprogramma's kijk en het moment dat de baby geboren wordt.. Ik blijf meelezen
Pff hier is het sinds afgelopen weekend feest.. Ml had me wakker gemaakt om te zeggen dat hij ging vertrekken--> nee niet vertrekken, straks kom je niet meer terug!! huilen.. Dochter keek me raar aan en gaf me maar haar knuffel.. ja hoor weer huilen. Snel rennen naar de wc ivm misselijkheid, overgeven en ja hoor huilen, want overgeven is zielig Pfff... ook om allerlei lieve dingen kan ik janken.. hopelijk is dit niet de hele zwangerschap zeg
Hahaha herkenbaar. Ik kan al beginnen te huilen als mijn verloofde mij laat schrikken . Gaat nergens over. Normaliter ben ik best cool.
haha geweldig, moest laatst een vriendin ophalen en moest daarvoor 2 uur voor in de auto, rij is langs 2 van die vrachtwagens waar dieren in vervoert worden, deze zaten vol met varkens en zag die sneue koppie en moest gelijk huilen,, denk daar gaan ze en ze weten niet eens wat hun te wachten staat arme stakkers.. normaal kan ik er ook niet goed tegen maar moest nu ineens heel hard huilen maar goed dat ik alleen in de auto zat!
Huilen: Ik zou na het sporten eten meenemen. Toen ik nog werkte aten we na mijn sporten altijd een diepvries pizza maar nu heb ik tijd voor boodschappen dus dat was niet nodig. Paar keer tegen ML gezegd dat IK eten zou meenemen. In de supermarkt bedacht ik dat het wel lekker zou zijn om zelf pizza te maken, dus allerlei lekkere dingen gehaald. Kom ik thuis, ruik ik de oven.... Heeft ML diepvries pizza erin gedaan... hij was vergeten dat ik eten zou halen. Ik was zo verdrietig dat ik mijn lekkere zelfgemaakte pizza niet kon eten. Lachen: Afgelopen week zaten we in de auto en na een aantal km kwam ik erachter dat ik m'n gordel niet om heb. Dat overkomt me nou nooit en ik schoot daardoor in de lach. Omdat m'n longen een beetje in de verdrukking zitten kon ik niet lachen zoals ik dat normaal doe en daardoor kreeg ik alleen maar meer een slappe lach. Echt heel raar wat die hormonen met je doen.
Haha bij de zwangerschap van onze dochter heb ik zitten huilen voor de kledingkast met een week of 12 ofzo omdat ik mn eigen kleding niet meer paste en ik toch echt een olifant was haha. Deze zwangerschap paar weken terug toen man een of andere ovenschotel verzonnen had en daar kaas doorgedaan had. Ik list echt geen kaas (helemaal geen melkproducten) en dat weet ie al jaaaaren. Dus huilend op bed gelegen dat ik geen eten had haha. Het was verder eenmalig ofzo want nooit last ergens van gelukkig.