İk zal me eerst even voorstellen. İk ben een 23 jarige meid en dolgelukkig met mijn vriend. Al jaren kijk ik er echt naar uit om zwanger te raken maar door omstandigheden leek het me slimmer om hier nog mee te wachten. Ik slikte dus gewoon nog de pil. Na een een tijdje geen bloedingen meer te hebben gehad in mijn stopweken begon ik me toch een beetje zorgen te maken. Voor de zekerheid een test gedaan. Zeer duidelijk positıef. Voor de zekerheid heb ik een echo laten maken en hier was duidelijk op te zien dat ik zwanger ben. İk ben nu 6 weken. İk was geshockt maar blij tegelijk, tot ik het mijn vriend vertelde. Hij reageerde totaal niet positief. Hij vindt het te vroeg en ziet zich totaal niet met een kind lopen. Hij wil dus ook dat ik het weg laat laten. Hij wil voor ons gaan.. niet voor de baby. İk weet nu totaal niet wat ik moet doen. Omdat mijn vriend er niet pos over is, zijn mijn ouders er ook niet positief over. Ze zullen er altijd voor me zijn maar ze hopen dat ik het weg laat halen. İk kan nu niets anders dan huilen. İk wil de baby niet weg laten halen, maar ik wil ook geen grote problemen met mijn ouders en vriend. Praten heeft geen nut, zijn idee staat vast. Ben echt heel verdrietig nu...
Als jij niet achter de keuze van je vriend/ouders staat.. moet je het NOOOOOOIT doen. Je vergeeft het jezelf nooit weer.. Zal altijd blijven knagen. Laat er een paar dagen overheen gaan.. is misschien nu nog te vers om er eens goed over te praten. Denk wel: het is jou lichaam, jou leven, jou gevoel.. jou toekomst! Groetjes Kalush
meis, wat een moeilijke situatie zeg. ik kan je niet zeggen wat je moet doen, kan alleen zeggen dat je geen overhaaste beslissingen moet maken waar je later spijt van kunt krijgen. overdenk alle positieve en negatieve aspecten goed en ga dan uit van jezelf en niet van wat anderen vinden. heel veel sterkte met je beslissing!
Hey meis, Ik kan alleen maar zeggen dat ik met je meeleef! Alles wat er gezegt moet worden is al gezegt: neem geen overhaaste beslissingen!!! Laat het een tijdje zijn beloop gaan en rusten. Misschien draait je vriend nog wel bij en is hij gewoon heel erg geschrokken! Heel veel succes!
Ik raad je ook aan je eigen gevoel te volgen, hoe moeilijk het ook is. Je bent door de pil heen zwanger geraakt en daar kun jij niets aan doen. Het had schijnbaar zo moeten zijn .... ook een mooi idee toch ? Ik kan me voorstellen dat je ten einde raad bent omdat je de steun van de vriend en ouders niet krijgt, maar geef ze de tijd om er aan te wennen en neem geen beslissingen omdat zij het nu zo graag willen. Heel veel strekte ! xxx Nikki F
Ik zou het nooit weg laten halen als je er zelf niet achter staat. Als hij echt van je houdt accepteert hij je ook met een kind erbij.
Jeetje, wat een toestand meid! Het lijkt me een extra harde domper dat iedereen (en met name je vriend) zo negatief is terwijl je zelf eigenlijk al jaren graag mama wilt worden. Wat Lin zegt ben ik het ook mee eens, als jullie echt zo dolgelukkig met elkaar zijn dan zal hij het ook moeten kunnen accepteren dat je deze kleine wilt houden.
jeetje wat erg!! ik zou gewoon mijn hart volgen en als je er niet achter staat het zeker niet weg laten halen omdat anderen om je heen het wel willen
ik zou voor de baby kiezen en waarom .... nou je wilt zo graag kinderen en je kan voor deze zorgen nu ... als je het weg laat halen tegen je gevoel in dan krijg je gegarandeerd spijt. Ten tweede als je vriend je alsnog laat zitten krijg je nog meer spijt ... en ten derde voor hetzelfde geldt kan je nooit meer zwanger raken. Je zal niet de eerste zijn. Sorry als ik dit zo duidelijk neerzet maar zo denk ik erover. ECHT DENK AAN JEZELF EN WEET EN BESEF GOED WAT JE DOET je kan ook hulp vragen bij een stichting voor ongewenste zwangerschap. Succes meid en heeeel veeeel sterkte.
Beslis alleen op een helder moment, dan je weet dat je het aan kan. Ik heb iets soort gelijks meegemaakt jaren geleden en ik weet precies wat je door maakt. Neem alleen een beslissing als je heel sterk in je schoenen staat, want ongeacht waar je voor kiest, het zal altijd een deel van je leven blijven bewust of onbewust. Heel veel sterkte met het nemen van jouw beslissing.
lieve Yaali... ik weet hoe je je voeld, heb in de zelfde situatie gezeten als jij... ik heb het nooit op dit forum gezet, maar het staat wel op miskramen.nl...( telang verhaal om nu op te schrijven) het kwam ero neer dat ik het ook maar even weg moest laten halen!!!ik ben dus falikant tegen arbortus dus... ik werd zo gek aan mijn kop gezeurd dat ik toch na mn HA ging alleen voor info nou ik kwam daar maar kreeg dus helemaal niks mee ja een dikke knuffel van mijn HA hij vertelde mij, zolang ik ( de vrouw) niet achter arbortus sta dan gebeurt het ook niet de vrouw heeft het laatste woord en als ze zien dat je ook maar 1% twijfeld dan doen ze het niet!!!! ik vertelde dat dus thuis en we hebben 3 weken geen woord tegen alkaar gesproken totdat mijn vriend ineens zei ok de kleine heeft er ook niet omgevraagt dus je heb gelijk laat het maar gewoon te wereld komen... uit eindelijk kreeg ik met 12 weken een missed arbotion dus alsnog alle verdriet voor niks geweest! maar toch bleef het kriebelen om voor een 3e te gaan en heb het hem gevraagt en toen ging hij accoort ik was direct weer zwanger dat kwam ook weer voor hem hard aan want we hadden niet verwacht dat het zo snel zou gaan.. ook hij bleek nu niet gelukkig te zijn, maar die arbortus kwam gelukkig niet in zijn gedachtte!!! dat lesje had hij wel geleerd... nu nu zijn we 16 weken zwanger en hij is er net zo blij mee als ik dus het is gewoon een kwestie van wennen denk ik! denk er AUB heel goed overna wat je beslissing zal zijn, mocht je het gewoon op de wereld willen zetten laat je aub niet in de stress werken, want daar schiet je kleintje niks mee op! ik kan natuurlijk nooit bewijzen dat mijn kleine engeltje dood is gegaan door mijn stress, maar denk wel dat het een grote rol heeft gespeeld! wees zuinig op je hummeltje liefs van mij...
Pffft, ik zit hier meteen met kippevel op mn armen. Wat zit jij in een lastig parket zeg! Mijn ex (tja) stond er ook op dat ik het kindje weg zou laten halen, anders zou de relatie voorbij zijn. Ik heb er voor gekozen om het kindje tóch te laten komen, want ik wist 1 ding heel erg zeker; als ik naar hem zou luisteren en abortus zou laten plegen, zou de relatie ook voorbij zijn omdat ik het hem nooit zou vergeven.... En ik zeg niet dat jullie relatie voorbij zal zijn als je besluit om het kindje te laten komen, de kans is erg groot dat dit een paniekreactie is van je vriend. Echt meid, t zou de eerste niet zijn!
Hey meisie, wat vervelend zeg! Mijn moeder zegt altijd als je een belangrijke beslissing moet nemen; Kan je met de gevolgen leven? Dus kan jij het aan om met de gevolgen van een abortus verder te leven of zal je altijd spijt houden? Als je je daar bewust van bent, weet je het antwoord. Enne als jij voor je kindje kiest, kiezen je ouders ook daarvoor. Zij houden van je en willen alleen maar dat je gelukkig ben. Rustig aan he! knuf
Ik ben het echt met nikki eens. En je bent 23 jaar, dus je kunt ook vast wel een beetje voor jezelf zorgen! Groetjes Simone
Ik denk dat je heel goed moet nadenken over wat jij wilt. Als het ware de mening van je vriend en je ouders etc. uitschakelen en nadenken wat jij zelf wilt met deze zwangerschap. Als je je kindje laat weghalen terwijl je dat eigenlijk niet wilt, kan je daar de rest van je leven behoorlijk last van hebben en komt het je relatie (met je vriend & met je ouders) vermoedelijk niet ten goede. Ik snap dat het voortzetten van je zwangerschap ook voor enorm veel problemen kan/zal zorgen. Tuurlijk is dit een ontzettend moeilijke beslissing, maar hierin moet je echt je eigen beslissing nemen meid. Laat je door niemand wat opdringen of in de mond leggen. Dit is daarvoor gewoon te belangrijk. Veel sterkte meissie! Anouk.
pffff.......wat een ontzettende rotsituatie zeg! Wat de meiden hierboven al hebben geschreven, hoef ik je niet nog een keer te vertellen toch? Hij was er ook bij toen de kleine verwekt werd, ook al slik je de pil! Er word te vaak gemakkelijk gedacht dat als de vrouw de pil neemt, dan komt het wel allemaal goed. Mooi niet dus he! Hij had kunnen zorgen voor het condoompie. Tis zo gemakkelijk om maar te zeggen: Haal het maar weg...!" Alsof in 1 keer al je zorgen wegzijn. Marjanne schreef het al: "Kun je met de gevolgen leven?" en ook: "houdt jullie relatie stand als de baby is weggehaald?" Je zult hem nooit meer in de ogen kunnen kijken. Volg je eigen gevoel in deze, alleen jij kan voelen wat goed is voor jou en de kleine.
Luister naar je gevoel en niet naar een ander. er groeid een kindje in jou en niet in een ander. Als je er niet achterstaat om abortus te laten doen niet doen je loopt de rest van je leven met een schuld gevoel. Hopelijk kom je er snel uit en worden ze alsnog positief want het is toch een heel wondertje. Misschien is je vriend ook wel heel erg geschrokken en draait hij nog wel bij
Bedankt voor al jullie reacties. Jullie ideeen komen eigenlijk allemaal neer op wat er bij mij in mn hoofd rondgaat. İk kan het gewoon echt niet. Zou het mezelf nooit kunnen vergeven. Maar dat maakt het er nog niet makkelijker op. İk had al tegen mn vrıend gezegd dat ik nooit op de oude manier door zou kunnen gaan als ik het weg zou laten halen, wat hij zelf niet kon begrijpen. İk zou zeker anders tegen hem gaan doen. Hij zei wel dat als ik de keuze zou maken het te houden hij me niet zou laten vallen, maar hij wist niet wat hij na een paar maanden zou doen. Hij vindt het al een te grote verantwoordelijkheid om te weten dat er een baby van hem rondloopt.
Ik denk dat dat voor een man ook heel moeilijk te begrijpen is. Ik vind het wel goed om te lezen dat hij je niet laat vallen als je besluit de baby te laten komen. Dat klinkt wel hoopvol voor jullie relatie want hij zou niet de eerste zijn die na een tijdje 'bijdraait' (beetje een rotwoord maar ik weet niet hoe ik het beter kan omschrijven). Ik ken er meer die de verantwoordelijkheid eerst niet aan kunnen maar het na verloop van tijd toch aandurven.
Je moet nooit en te nimmer kiezen voor de keuze van een ander ... Jij moet die beslissing nemen en alleen voor abortus kiezen als jij daar voor 100 procent achter staat. Mijn toenmalige vriend heeft mij ook voor die keuze gezet , want hij was er niet aan toe en hij had nog honderden excuses meer om geen vader te worden , natuurlijk heb ik ook nagedacht over abortus want ik zat gewoon in een heel vervelende situatie toen .... Toch heb ik gekozen voor mijn kindje met als gevolg dat ik moest verhuizen mn baan kwijtraakte en mn vriend verloor , maar ik kan je uit de grond van mn hart zeggen dat het mn beste beslissing ooit was !!! Ik ben nu heel gelukkig en ondanks al het commentaar van mensen die het " goed bedoelen" blijft toch het besluit bij jou liggen , Ik wens je heel veel succes