Jeetje... ik word helemaal gek van mezelf.. Ik herken mezelf gewoon niet meer.. zijn echt de laatste loodjes.. Ik irriteer me aan de kleinste dingen.. ineens borrelt het op, en BOEM! explosie.. Ik weet mij er totaal geen raad mee..stomme hormonen.. Geloof niet dat ik het ooit zo erg heb gehad.. Dit is mijn 3 zwangerschap.. maar jeetje.. :x Dacht dus even uit te kunnen huilen bij manlief.. Kwam er niet eens uit met mijn onhandige woorden.. Het kwam eruit alsof hij nooit voor mij klaarstaat.. (staat hij dus wel!!) Hij gepikeerd.. ik nog meer overstuur haha..net een film.. Ik heb het idee dat ik heel erg overkom, dat ik klaag.. maar heb het momenteel gewoon even heel zwaar met het zwanger zijn.. Dat heeft niks te maken met ons lieve mannetje daarbinnen!! Nou daar zit ik dan.. met mijn dikke toeter.. voel ik me nog schuldig ook, over hoe alles eruit kwam.. terwijl ik eigenlijk alleen maar een dikke knuffel wilde.. Gelukkig heb ik die wel gekregen.. maar voel me zo'n heks!!
Ik heb daar ook al last van en het duurt nog even. Maar komt ook omdat ik van heleboel dingen last heb en slecht slaap
Herkenbaar! Maar je brengt het goed onder woorden. Laat het aan je man lezen. Dan snapt hij je weer beter.
Ja ik slaap ook erg slecht, of ik lig gewoon nog heel erg lang wakker.. Gelukkig hebben we er goed over gesproken, maar het gaat zo soms de hele dag op en neer (in mijzelf) probeer het niet elke keer te uiten.. Maar het lukt me niet altijd weg te zuchten.. Ik wil gewoon niet dat iedereen op zijn tenen loopt voor mij in dit huis.. Maar ben wel hoogzwanger en emotioneel.. wil dus wel "mezelf" kunnen zijn in deze zwangerschap.. en heb soms even het gevoel dat ik niet goed begrepen word.. (wat dus wel zo is..) zucht
Ooh die arme mannen toch! Die van mij heeft t ook zwaar te verduren met mij.. Ik voel me gewoon constant chagerijnig naar hem toe en hij kan niks goed doen. Heb ook t idee dat die niks begrijpt van wat ik doormaak en dat neem ik hem dan weer kwalijk.. behoorlijk oneerlijk natuurlijk maar toch☺ Ik moet ook maar eens proberen er rustig over te praten als ik weer wat vrolijker ben. Gelukkig kunnen we aftellen!
dikke knuffel zo herkenbaar voel me af en toe echt schuldig.... ook naar mijn man toe ... hij doet zo veel ..... ik kan nu niks meer .. ben op en moet nog even dus je buien snap ik arme mannen toch.... ze hebben wat te voortduren met ons...
hier ook. ik ben dan niet gauw in tranen, maar wel een grote bitch. Ik doe nooit aan Valentijnsdag maar ik heb nu een kaartje besteld voor manlief dat ik soms een grote mopperkont ben, maar dat ik wel heel erg blij met hem ben etc.
Hahaha ik ook!! Ik ben een grote zeur volgens hem momenteel.. Terwijl ik dat heel anders zie.. eigenlijk niet dus ach.. het is ook spannend allemaal..
Oh zo herkenbaar, dikke knuffel voor jou!! Ik moet zeggen dat het mij wel helpt om ook letterlijk tegen hem te zeggen dat ik mij deze zwangerschap zo'n bitch voel en dat hij het echt niet te persoonlijk moet nemen. (Zo kom ik nog een beetje van mijn schuldgevoel af en weet hij dat hij het zich ook echt niet teveel aan moet trekken) Succes met de laatste loodjes meis, hopelijk ben je snel verlost van die verschrikkelijke hormonsters en ben je steaks weer de lieve mama en lieve vrouw die je normaal gesproken bent!
Haha ja, die hormonen... ik heb gemerkt dat ik de laatste dagen/weekjes wel iets sneller geprikkeld ben maar ik ben gelukkig niet tegen hem uitgevallen ofzo. Wel raar is dat ik zomaar uit het niets begin te huilen. Er is dan geen aanleiding toe, ik heb het idee dat er toch gewoon wat emoties naar buiten moeten dus ik laat het maar gebeuren. En hij troost me dan ook zonder dat ik wat uit moet leggen
Ja ik uit het ook wel, maar soms is hij ook gewoon even zat van mij.. en dat mag.. hij is er verder gewoon voor mij.. Soms weet ik zelf niet eens wat voor uitspraken ik doe.. waar het vandaan komt, of waarom ik het überhaupt uit! haha.. zwangere vrouwen..pfff ook niet mijn hobby
Bij mij komt alles veel meer binnen. Mijn zoon heeft het niet naar zn zin op school en de juf wil niet meewerken aan een oplossing. Zat tussen de middag weer met tranen in mn ogen. Ik ontloop het nu een klein beetje want ik ben bang dat ik een keer uit mn slof schiet naar de juf toe en daar bereik ik ook niks mee. Mn man moet het ook regelmatig ontgelden met mij. Nu ook de griep erbij en het feest is compleet. Gelukkig bijna voorjaarsvakantie en dan hopelijk ff bijtanken en de schooldingen van mn zoon oplossen. succes met de monsters allemaal.
Herkenbaar en ik kom nog net kijken! Loop nu al steeds af te geven op hem. Ik voel me ook zo rot de laatste weken, moe, lusteloos, geïrriteerd noem t maar op. Kben echt ff de weg kwijt, hopelijk gaat dit gevoel en mijn gedrag gauw weg. Wel bied ik achteraf wel m'n excuses aan en ga ik deze week even wat leuks voor hem kopen als bedankje voor alles wat hij voor zijn gezin doet en ter compensatie van m'n bitch gedrag