hoi dames, Ik ben momenteel 13 weken zwanger van de 4de, bewust hiervoor gekozen omdat we graag nog een kindje erbij wouden. Zwanger zijn, een 4de keer, dat vond ik meteen al niet echt een fantastische gedachte. Maar als je graag een kindje wilt dat moet je wel en ik was ook in de veronderstelling dat als ik eenmaal zwanger zou zijn en echo’s zou krijgen, ik het wel heel leuk zou vinden. Niet dus.... Tuurlijk geniet ik ervan als ik onze kleine wurm op een echo zie en het hartje hoor, ik kijk er naar uit om straks weer een lief klein baby’tje vast te houden, maar zwanger zijn.... ik vind het niks. Hier voel ik me schuldig over.. alsof ik niet blij ben met de baby. Maar dat is het niet. Ik zie op tegen de eerste schopjes! Dat is toch idioot! Ik genoot hier altijd van bij de andere 3. Ik vind het vreselijk om dikker te worden. Ik voel me een varken... Ik snap echt helemaal niets van mezelf... ik heb 3 mooie zwangerschappen en bevallingen gehad, altijd heerlijk kunnen genieten, en nu denk ik alleen maar: waarom wou ik dit ook al weer?! Ik gooi het maar op hormonen... en ik hoop echt dat het wegtrekt als de zwangerschap vorderd wat dit maakt me angstig en onrustig. Ik voel me trouwens verder prima, niet meer misselijk en de vermoeidheid word ook minder. Herkent iemand dit? Ik schaam me dood..
Heel herkenbaar Zelf ben ik nog niet zwanger Maar zwanger zijn heb ik niks mee Ik zeg altijd kwamen ze maar met de ooievaar hihi
Nee herken ik totaal niet. Er groeit nieuw leven in je.. hoe bijzonder is dat?! Probeer te genieten van het wonder in je buik en zet de negatieve gedachten naast je neer.
Ik herken het ook totaal niet van mezelf. Dat vind ik ook zo gek en vervelend. Kon ik het maar naast me neer leggen... Het is gelukkig ook niet zo dat ik hier de hele dag aan denk, maar soms, als ik even alleen ben en me bewust ben van mijn buik en zwangerschap.
Herkenbaar maar dan om andere redenen. Ik wil zo snel mogelijk van het zwanger zijn af en me kindje vasthouden. Teveel angst en stress waardoor ik niet kan genieten en ook geen band met dit kindje durf te hebben . Wil dolgraag een 4e kindje maar dat zwanger zijn hoeft voor mij niet zo eerlijk gezegd. En je schamen hoeft echt niet hoor! Een zwangerschap neemt zoveel verschillende gevoelens met zich mee en met jou zijn er vele
Ja, herkenbaar. Bij de 1e dacht ik vooraf dat zwanger zijn fantastisch was. Keihard van die droom geschopt, mede door een zware zwangerschap. Nu de 2e x zwanger, van mij mag t 9 WK verder zijn hoor. Bevallen was ook drama, maar zie ik niet zo tegen op, weinig keus haha. Maar vind vanaf t begin er geen bal aan, t schoppen doet zeer, k voel me dik en lelijk, m'n bekken doet zeer, k ben moe, moet rust houden, ideaaaal met een peuter in huis en nesteldrang..... Ik ben zielsdankbaar dat ik zwanger ben van een gezond ventje. Maar die 9 maanden zwanger... K broed liever een ei uit!!!
Herken het wel. Kijk echt uit naar ons tweede kindje en dankbaar dat we zwanger terug mochten worden van een gezond kindje.. maar zwanger zijn zelf? Nee dankje, genieten komt pas erna.
Ik herken je wel ergens hoor.. We hebben 2 prachtige kinderen en heb ook momenten intens genoten van het zwanger zijn. Maar naarmate die buik dikker werd vond ik het loodzwaar en niet echt leuk meer. Misselijk, emotioneel, bang voor de naderende bevalling en zo kan ik nog veel meer bedenken. Iedereen beleefd het op zijn eigen manier en het is echt niet allemaal rozengeur en manenschijn voor iedereen en ik vind dat ook dat af en en toe best gezegd mag worden. Wat niet wegneemt dat het krijgen van een kindje het allermooiste is wat er bestaat.
Heel herkenbaar, maar ik heb dan ook de volle negen maanden meerdere malen per dag gebraakt. En dan nog de gewone kwaaltjes als maagzuur, pijn in mijn heupen, niet meer kunnen slapen, verstopte neus... Van de gedachte nog eens zwanger te 'moeten' zijn, ga ik me meteen paniekerig voelen. Terwijl ik er zo nog een baby bij zou willen. Sterkte, lijkt me echt zwaar op deze manier! En dat gevoel is ongetwijfeld weg zodra je kindje er is!
Doe mij maar een ooievaar die de baby komt brengen. Ik vond het niet leuk om zwanger te zijn. Telkens met de buik bloot en zo, zwangerschapskwaaltjes en de baby die steeds groter word en op een bepaald moment er ook nog uit moet... Maar achteraf vind ik het wel bijzonder als ze bijvoorbeeld in foetushouding liggen te slapen. Of bijv de jongste die vandaag niet lekker is en pijn heeft en dan in foetushouding bij mij tot rust komt.
he meis, Je hoeft je niet te schamen hoor!! Iedereen heeft haar eigen gevoelens bij een zwangerschap. Het kunnen zeker hormonen zijn, het is ook niet altijd makkelijk!! Op het laatst voelde ik mij ook een biggetje. Stinkend jaloers kon ik zijn op de meiden met een rank figuurtje.... ooit was ik ook zo! Ik haatte het om steeds een grotere broek te moeten kopen en stond huilend in een pashokje mijn man te vervloeken dat hij mij zo dik had gemaakt Ik hoop dat je je beter gaat voelen in de loop van je zwangerschap. Gelukkig is het niet voor altijd
Hey meid ik wens jou en de andere dames een geweldige zwangerschap toe. Ik vermoed dat het aan uw hormonen ligt ze maken je gek. Ikzelf ben nu zwanger van de 2de ik ben super gelukkig maar wil ooo zo graag dat deze zwangerschap voorbij vliegt. Mijn 1ste en deze zwangerschap zijn gewoon rampzalig heb alle symptomen. Metaalsmaak 24u op 24u misseijk, overgeven, moe, hoofdpijn, huilbuien door die hormonen .... ik ben nog maar 11weken lijkt nog zo lang te gaan pfff beval in september. Ik zou nooit voor een zomerkind kiezen maar het is nu eenmaal zo. Weeg 72kg ben gewoon bang dat ik tegen de bevalling heel veel kgs en vocht bij zal komen pfff dus je zie maar je bent niet de enigste
Ik begrijp je helemaal. Ik vind zwanger zijn afschuwelijk! Als iemand anders het zou kunnen doen, dan zou ik dat fantastisch vinden. En al die mensen die maar zeggen dat je er van moet genieten zorgde er juist voor dat ik me schuldiger ging voelen. Je voelt je gewoon zoals je voelt en dat is niet fout. Ik tel de weken af en dan heb ik wat ik wil, nog een kleintje er bij!
Ik zou wel even opletten dat het niet erger wordt. Mocht je t.z.t. bijvoorbeeld echt niet blij worden van de eerste schopjes en een afkeer van je groeiende buik krijgen, zou ik aan de bel trekken bij de verloskundige of huisarts. Volgens mij kunnen dit ook kenmerken van een prenatale depressie zijn. Probeer je niet teveel te schamen of schuldig te voelen, die gevoelens heb je nou eenmaal, daar kies jij ook niet voor. Sterkte!
Ik herken ook wel iets. Ik ben nu ruim 3 jaar eindelijk zwanger. Waar ik super blij mee ben. Maar genieten geen idee hoe?! Ieder zegt in mijn omgeving: geniet! En je zal wel op een wolk zitten. Eh nee?! En dan voel ik mij ook weer schuldig. Want ik ben misschien maar een keer zwanger. Ik maak de mijlpalen bewust mee, ik maak genoeg foto’s en ik doe activiteiten die horen bij het zwanger zijn. Maar ik zou 14 weken verder willen zijn. Ik heb fibromyalgie en daardoor dagelijks pijn en moe. Terwijl het voor de zwangerschap erg goed ging. De laatste weken gaan iets beter, maar het is niet geweldig. Ik moet alles doseren, ik kom alleen voor noodzakelijke dingen en sociale contacten buiten de deur, maar ik ben het liefst thuis. Daarnaast blijf ik het super spannend en onwerkelijk/bijzonder vinden. Een dag weinig leven en ik schiet in de stress. Ik wil gewoon mijn kindje vasthouden. Dan kan ik het zien/horen/voelen en er controle op houden. Nu niet.
Verstopte neus CHECK ! Vooral als ik ga slapen en dan kan ik niet meer slapen door het snuiten en een lopende neus. Conclussie ( kijk naar de tijd dat ik dit post) ik ben al 2 uur lang wakker en heb al weet ik veel hoeveel zakdoekjes erdoorheen gejaagd. Daarbij last van brandendmaagzuur wn bloedneuzen. Pff dit is al de zoveelste nacht en ben er klaar mee! Heb overdag 3 kinderen om voor te zorgen ( met man meegerekend 4) hoe dan! Ben pas 18 weken pff en dan in de zomer word me zwangerschap helemaal een hel! Heb altijd rond de 20 /25weken pupp in de zomer met al dat zweet en warmte krab ik mezelf dus helemaal kapot ( letterlkjk) Kunnen we het gewoon niet overslaan en dan hop hop kindje in de armen
Fibromyalgie is echt balen. Ik wens je alle sterkte toe zeker de laatste weken. Enige tip voor je bel zodra er je iets dwars zit. Ook al doet er achteraf weinig op gewoon bellen. (Heb zelf ook fibromyalgie en zat bij dochter vanaf 28weken steeds op triage of in het zkh. Bij zoon vanaf 32 weken) Voor ts die gevoelens heb je nu eenmaal kaart het aan bij VK en je man/vriend praat er over want je gevoelens zijn echt. Schuldig voelen is erg vervelend maar verandert er niets aan. Heel veel succes.
Ja herkenbaar! Weet niet of ik echt goed mee kan praten aangezien dit ons eerste kindje is en ik pas op de helft ben, maar ik vind er 90% niks aan. Ben niet vanzelf zwanger geraakt (PCOS) maar nu t eenmaal zover is, is het zo anders dan gedacht. Hormonen vliegen alle kanten op, hele dag honger en voel me echt een walvis op het droge, vriend kan niks goed doen. Zelf nu ik de baby al voel bewegen verandert dit niks. Heb het gevoel dat overal waar ik kom mensen zitten te wachten om te kijken hoe dik ik ben geworden (heb 10 jaar lang een eetstoornis gehad dus valt te verklaren). Mensen gaan ineens aan je zitten, bleh. Het wordt een meisje en ben nu al bang dat ik geen band met dr kan opbouwen (heb ik ook niet met mn eigen moeder). Voel me ook echt schuldig dat ik niet kan genieten mensen blijven zeggen “oh dat komt echt nog wel!” maar heb er een hard hoofd in. Van mij mag deze 2e helft morgen voorbij zijn.
Ha, en ik maar denken dat ik de enige was die zichzelf zo ondankbaar vindt klinken als ik hardop zeg dat ik zwanger zijn niet leuk vind. Stiekem wel fijn dat er herkenning is hier! Ik heb na de 1e zwangerschap en bevalling ook direct gezegd: dit hoef ik geen 2e keer. In mijn hart is echt plek voor nog een kindje, ik breng met alle liefde nog eentje groot. Ik zag het alleen totaal niet zitten om nog een keer zwanger te zijn. En tadaa, daar was dus de positieve test. Ik kijk ontzettend uit naar de baby, en als ik een echo heb en het kindje ook daadwerkelijk zie, daar word ik wel blij van. Maar in het algemeen vind ik zwanger zijn gewoon een aaneenschakeling van ongemak en ellende. Als je ze op Bol.com kon bestellen, had ik dat gedaan.