Hoi allemaal, onze dochter is nu ruim 13 maanden. Het is altijd al een aanwezig meisje geweest, we noemen haar dan ook Duracel-konijn Altijd bezig, nooit stil zitten. Gelukkig slaapt ze wel als een olifant, waarschijnlijk door haar drukke karakter. Anyway, ze is dus altijd een druktemaker geweest. Maar sinds kort lijkt het wel of ze in soort gil- en schreeuwfase zit. Ze kan keihard gillen als haar iets niet zint en gilt ook van plezier. Ook gilt ze als wij haar niet snel genoeg "bedienen", en natuurlijk gilt ze om aandacht. Ik kan er soms echt niet meer tegen, dan word ik boos uit machteloosheid en schreeuw ik terug. Wat natuurlijk alleen maar averechts werkt.... Mijn dochter en ik lijken qua karakter enorm op elkaar, en regelmatig hebben we botsingen. Het enige wat helpt is om even letterlijk afstand van elkaar te nemen, bijvoorbeeld; zij in de box en ik even in een andere ruimte wat doen. Omdat mijn man thuis werkt vanwege onze boerderij, breng ik haar ook weleens naar hem als zijn werk het toe laat. Zij blij dat ze mee mag op de trekker, papa blij dat ie zijn dochter ff ziet en mama blij dat ze even adempauze heeft Meer moeders bekend met een gil- en schreeuwfase? en is dit typisch meidengedrag of doen jongens het ook? en hoe ga je er mee om als het je even te veel word?
nou die van ons is al wat ouder maar die lijkt er nu ook in te zitten voornamelijk gillen van plezier.. Wat ik vaak doe is idd even naar een ander ruimte ff adem in adem uit en weer terug. het word hier al wel minder gelukkig.. enne hier is het een jongen
Jaaaaa! Heb dat dus ook nu. Ik wordt er gek van. Mijn zoon is nu ook 13 maanden en opeens wordt hij om de haverklap driftig. Vooral wanneer hij iets niet mag, je hem iets afpakt, "nee" zegt en noem maar op. En gillen dat hij doet! Ook inderdaad als hij iets wil hebben of wat dan ook, dan gilt hij en wijst met zijn vingertje iets aan. Hij is ook constant bezig, kan niet stil zitten. Als ik wel eens andere kindjes zie die lekker rustig op schoot kunnen zitten of lekker spelen op de grond, ben ik zoooooo enorm jaloers. Mijn zoon speelt ook niet met speelgoed, alleen maar met huishoudelijke spullen (potjes, houten lepels, wasknijpers, bezems). Vooral de stofzuiger is zijn favoriet. Ergens op bezoek gaan is eigenlijk al niet te doen (behalve als er gegeten wordt, dan is hij meestal wel rustig Ook wil hij opgepakt worden, maar als ik hem oppakt is het ook niet goed. Als ik hem dan weer neer wil zetten, gaat hij in "plank-modus" (maakt zich zo stijf als een plank zodat ik hem niet neer kan zetten). Echt...dat drijft mij ook wel eens tot waanzin hoor. Vooral wanneer hij de hele dag zo is. Gelukkig slaapt hij snachts wel HALLELUJAAAAA)
die van ons gilt al een maand of twee.. en is idd ook heel druk overdag.. van die 'aanvalletjes' dat ze opeens heel blij is en gilt.. mn vriend is wel eens de douche uit gesprongen en maar dr toe gerend omdat hij zo schrok van haar gegil
Oh, wat herkenbaar Ik ben ook jaloers op moeders met kindjes die wél even lekker op de bank kunnen zitten en samen boekje lezen ofzo, hier is het meteen ravotten. Gelukkig is ze wel heel lief hoor, naast de gil- en schreeuwfase zit ze ook in de zoenfase Dan vraag ik; mama kus? en dan krijg ik er meteen 20 Of ze knuffelt met mijn benen als ik de keuken sta schoon te maken(word dat rotklusje een stuk aangenamer van). Onze dame speelt wel met speelgoed, maar dan nog wel op de manier van; ik gooi alles op de grond en mama mag het opruimen Hoewel ze nu ook begint met speeltjes terug te doen in een mandje/bakje. En ze kruipt met haar loopauto door de kamer. Op visite gaat ook goed, dan heeft ze afleiding en ziet ze nieuwe dingen. ze kan goed met de opa's en oma's opschieten, dus die zijn dan de pineut om te spelen, heb ik even mijn handen vrij En ja, eten, dan is mevrouw ook helemaal happy!
Hier ook een Duracell-dreumes. Heel ondernemend en stil zitten gaat nu soms even als we samen een boekjes lezen. Flapjesboeken waarbij ze zelf de flapjes mag openmaken werken hier heel goed, hoewel ook niet altijd. Hoort bij de leeftijd denk ik! Wat hier bij het speelgoed hielp, is niet alles tegelijk geven (de helft in de kast zetten en dan een speeltje wat niet meer vaak wordt gebruikt vervangen door een "kast-speeltje". Dan is na een week het oude speeltje weer "nieuw. En ik ben gestopt haar puzzels te geven die al in elkaa zijn gezet. Nu ik haar de lege puzzel en de stukjes geef, is ze begonnen de puzzels in elkaar te zetten. Wat betreft het gillen: Als ze gaat merken dat gillen resultaat oplevert, zal ze het meer gaan doen. Je hoeft het natuurlijk ook weer niet niet te negeren. Ik zeg meestal dat gillen pijn doet aan mijn oren. Ook probeer ik het voor te zijn, zodat ze niet de indruk krijgt dat ze hoeft te gillen om iets voor elkaar te krijgen. Je schrijft dat je kindje gilt als ze bediend wil worden. Ik weet niet precies waar het over gaat (ik gok eten?), maar is het een idee om haar wat meer zelfstandigheid te geven, zodat ze zichzelf wat meer kan bedienen? En verder? Het is een fase, het is een fase, het is een fase... Wij zingen vaak samen, dat helpt Raketje is momenteel weg van de liedjes van Frozen en probeert op haar manier mee te zingen. Heel koddig!
Hoi! Ik probeer het gegil ook te negeren en met eten wil ze idd bediend worden. Ze mag wel zelf eten, althans hetgeen wat ze kan, dus een stuk brood, stukjes vlees vd warme maaltijd. Ook drinkt ze zelf uit de tuitbeker als ze dorst heeft. Maar zelf eten met een lepel kan ze nog niet, is ze dus van mij of haar vader afhankelijk, en tja, wij zullen toch ook af en toe een vork met eten naar binnen moeten werken. Gillen van frustratie is meestal wel wat aan te doen; op tijd haar middag/avondmaaltijd geven en in bed doen of even naar buiten(als ze smiddags haar gil-moment heeft), lekker fietsen of wandelen. Of in de stal spelen bij de koeien(niet er tussen hoor!)(we hebben een boerderij). Ik bedenk me ook elke keer weer; het is een fase. Maar je word er soms wel doodmoe van, om nog maar te zwijgen als je hoofdpijn hebt
Oef de mijne gilt continue. Het begon wel vreselijk irritant te worden dus zijn we bezig met afleren. Ze gilde ook gewoon zomaar om ons uit te dagen. Dacht het dus niet! Ik zou het niet te lang laten doorgaan als ik, je gaat er helemaal gek van worden later!
hahaha weet je zeker dat je niet mijn zoontje hebt hier precies hetzelfde hij maakt zich alleen niet stijf als een plank maat voor de rest precies hetzelfde maar de momenten dat hij dat niet doet is hij wel echt super lief
Wat enig, een boerderij! Ik stel het me vast romantischer voor dan het is, maar stel je voor, opgroeien tussen de koeien, wat gaaf! Over het eten: Helpt het als ze een lepel vast mag houden terwijl jullie haar voeren met een andere lepel? Desnoods 2 extra, 1 voor elk handje? Het "zelf willen doen" is wel echt begonnen he!
Opgroeien tussen de koeien is ook gaaf hoor, daar mag je best een beetje over romantiseren(voor de rest niet hoor, het boerenleven zelf dus). Het is gewoon ideaal, heeft ze zeur/jengelmiddag, overalletje aan en naar de koeien er mee, ist zo over, dat zuurpruimengedrag Over de lepel; dat doen we ook wel eens, maar ze knikkert alles over boord, aan zelf proberen met lepel en bakje eten is ze nog niet toe, dan beland het bakje ook op de grond. We geven haar wel stukjes eten op haar blad, dat eet ze keurig op. Maar het verband tussen bakje eten en het eruit lepelen ziet ze nog niet. Ach, komt allemaal vanzelf, ik zeg weleens; als ze 18 is kan ze vast wel met mes en vork eten
Dat gillen is denk ik wel echt meidengedrag. Heb na 2 jongens een meisje gekregen, maar de jongens hebben nooit zo vinnig gegild... Die kijken haar ook aan van: 'Waar maak je je druk om?!' Zo grappig! Succes ermee...we zitten er ook middenin, ik ben heel goed in negeren en ik houd inderdaad de box nog lekker in huis (dl is bijna 1.5 nu)