Hoi meiden, Ik ben nu 30 weken en ik denk steeds en steeds vaker aan de bevalling... Ik lees super veel tijdschriften die ik krijg per post over bevalling, alles daarvoor en daarna... En op de een of ander manier word ik zo angstig voor die voor mij nog onbekende pijnlijke weeen .... En de geboorte... Ik ben er echt elke dag mee bezig... Maar ik verlang er zo naar om mijn kleine vast te houden... Maar wat er staat te komen... maakt me bang.. (ziekenhuis, pijn, risicos etc) Wie heeft dat ook? Ik begin namelijk al af te tellen... De datum komt steeds meer dichterbij... wat heerlijk is natuurlijk... Maar ook zo spannend.
Heeeeeel herkenbaar! Zie er als een berg tegenop. Ik probeer er maar niet te veel aan te denken, maar ik merk dat ik wel steeds vaker aan denk, gezien alles steeds dichterbij komt.
hoi ik moet zeggen dat ik er nog helemaal niet tegenop zie. ben er nog niet echt mee bezig. de verhalen die je op het internet leest geven niet altijd een goed beeld. ik hou altijd maar in mijn achterhoofd dat je de negatieve verhalen meer hoort dan de positieve verhalen. groetjes suzanne
Nee dat klopt, daarom leest ik ze ook niet op het net... Lees ze meestal in de WIJ tijdschriften etc... Denk niet dat daar onzin wordt verteld... Ik heb ook pas een gesprek gehad met mijn zus en ging volop vragen stellen over haar bevalling.. 16 uur lang was haar bevalling... Ik wist dat het moeilijk ging maar niet dat het zo lang heeft geduurt... En dan hoor je papas die na de bevalling moeten kotsen of soms de kamer uit lopen omdat het teveel is of niet meer durven te kijken omdat het er niet echt smakkelijk uitziet... dan maak ik me ook weer zorgen om hoe de vader van mijn kindje zal reageren... en of ie me wel blijft steunen of de kamer verlaat of flauwvalt... weet ik veel... Vind het knap dat je je daar niet mee bezig houd wou dat ik dat ook niet deed....
We kunnen er kort en krachtig over zijn. Zoveel pijn als bij de bevalling zul je in je leven waarschijnlijk niet meer krijgen. MAAR je vergeet het, op het moment zelf kan je niks meer interesseren (ook niet of je man eventueel moet overgeven), en kun je veel veel veel meer dan je je nu kunt voorstellen. Probeer je er geen voorstelling van te maken, want het loopt toch anders dan je je kunt bedenken en denk alleen maar aan het moment dat je je mooie kindje vast hebt. Ik wens je alvast heel veel succes (het komt helemaal goed )
Ik kan juist niet wachten totdat het zover is! En ja...ik weet dat ik er niet bij ga lachen maar mijn kindje gaat geboren worden! Het lijkt me juist zo iets moois, zo'n unieke ervaring...wat je voor altijd bij zal blijven! Mijn schoonzus vertelde dat ze het juist een kick vond, en dat ze het zo weer zou doen. Ze zei; al je vrouwelijke oerkrachten komen omhoog, je weet zelf niet eens dat je die hebt. Ik weet niet of ik het zo ga ervaren en misschien zeg ik na de bavalling wel heel iets anders maar voor nu heb ik er gewoon zin in, niet in de pijn natuurlijk maar wel in de geboorte van mijn dochtertje!
heeee h erkenbaar.. !! ik word niet echt bang .. maar zenuwachtig.. ! wil me kindje dolgraag in mijn handenhebben .. maar de gedachte aan de bevalling lopen de rillingen al over me rug
Ik ben pas 17 weken en ik denk nu zelfs al erg veel aan de bevalling. Pfff en ik moet nog zo lang! Maar ben gewoon bang voor de pijn die er weer aankomt, dat je weet wat je gaat voelen maakt het echt niet beter! Bij mijn eerste zwangerschap had ik de laatste 4 weken erg last van angstaanvallen voor de bevalling (en alles erna), erg vervelend! Trouwens als het eenmaal zover is ben je niet meer bang hoor maar moet je het gewoon over je heen laten gaan
ik heb het hele feestje al eens mee mogen maken en ik zou het NOOIT NOOIT NOOIT meer doen. Maar zie banner Ik zie er nog niet erg tegenop, denk er gewoon niet teveel aan. Kindje moet er toch uit, komt goed! Iedereen die rond loopt is ooit geboren, dus ook jij kunt het hoor!!!! Echt waar! Probeer het bespreekbaar te maken met je verloskundige, die kan je helpen met wat dingen door te spreken!
ik heb ook heel hard geroepen na de bevalling van mijn dochter dat ik nooit meer een kindje wilde!! alleen door de bevalling! maar nu 4 jaar later vind ik het een geweldige ervaring geweest, jammer dat ik me niet alles meer kan herinneren! ik maak me nu nog niet zorgen, denk ook niet dat dat zal komen... we laten het gewoon op ons afkomen.. we willen het liefste thuis bevallen, maar ons kindje ligt al weken in stuit en als het niet draaid kiezen we voor een keizersnede, en ook daar zie ik niet tegenop... het kindje zal toch geboren moeten worden, en dat het pijn zal doen dat is een feit... dus wij laten het gewoon op ons afkomen en maken er op dat moment het beste van!
hier heb ik het ook al eens een keertje mee mogen maken dus weet aardig wat me te wachten staat maar de ene keer denk ik.. tjah het gaat pijn doen dat weet ik maar je krijgt er zo iets moois voor terug en de andere keer als ik er aan denk dan word ik er erg zenuwachtig van en zie ik op tegen die weeen en vooral de rugweeen die ik alleen maar heb gehad bij me zoontje. maar ik probeer me er gewoon niet te veel druk over te maken en het gewoon op me af te laten komen hoe het dit keer zal gaan.. en zoals meerdere al zeiden hoe hels je bevalling ook kan zijn.. achteraf kan je met trots terug kijken dat jij dat mooie wondertje op de wereld hebt gezet en als mensen mij 1 maand na de bevalling vroegen hoe weeen nou voelde kon ik het gewoon al niet meer omschrijven behalve dat het gewoon heel veel pijn deed.
Mijn bevalling viel me zo ontzettend mee omdat ik het ergste verwachtte. Nu ben ik wel een beetje bang dat het nu dus erg gaat tegenvallen, maar echt bang ben ik niet voor de bevalling. Ik laat het maar gewoon op me afkomen!
Ik heb op dit moment zo veel stress op mijn werk, dat ik denk dat mijn bevalling een peuleschilletje zal zijn Nee ik maak mij niet druk. Het moet er toch uit en vrouwen doen het al jaren. Mijn zwanger en fit begeleider vertelde ook dat je toch in een soort trance schijnt te raken, waarbij al het besef vna tijd aan je voorbij gaat. Dus al die verhalen van het duurde zo lang. Bij een gemiddelde bevalling duren de ontsluitingsweeen 12 uur. Het kado wat je daarn krijgt is zo mooi! Maar goed, ik spreek jullie wel na de bevalling en wie weet had ik het helemaal niet bij het goede eind. maar me nu druk maken vind ik zonde van mijn energie. Succes iedereen!!! Jullie kunnen het!!!!
Deels wel herkenbaar. Voor ons de eerste en alles is dus ook nieuw en onbekend. Maar echt bang ben ik niet. Het is meer (gezonde) spanning. Maar het verlangen om ons kleintje vast te houden en ervoor te gaan zorgen is vele malen groter. Ik probeer ook maar te denken van: het zit erin, het moet er toch uit. En: pijn zal het toch doen. En: velen zijn me voorgegaan en hebben het ook doorstaan. Laat je niet gekmaken: misschien moet je niet alles meer lezen..!
Ik kan me voorstellen dat je zenuwachtig en bang bent voor de bevalling. Dat ben ik zelf ook wel een beetje ook al was mijn vorige bevalling heel goed gegaan. Ik kan je alleen maar zeggen dat je over een paar weken die dikke buik echt spuugzat bent en dat je dan niet kan wachten tot je daar van bent 'verlost' en je je baby in je houden kan houden!
ooww meid hele herkenbaar dat had ik ook bij de eerste maar geloof mij en ik denk dat alle andere mama's het wel met mij eens zijn..tegen einde wil je niks anders dan bevallen!!!! als de 38 weken naderen begin je al..hmmmmmm was dat mischien een wee?? nee oo oke...deze dan..ook niet he jammer nou! en een bevalling is eerder super spannend dan heel erg eng. tuurlijk zul je wat pijn voelen maar het is niet iets dat je niet aankan. ik dacht dat ik tot aan mn neusgaten zou uitscheuren want ik ben klein en dun. maar het viel allemaal echt reuze mee!!! ik had 2 schrammetjes van het persen that's it. heel veel succes met het bevallen straks meid. het valt reuze mee
oeh ja, herkenbaar! ik ben er ook elke dag mee bezig, maar niet zo heel angstig hoor.. het enige waar ik tegenop zie is de rit naar het ziekenhuis, dat je dus met weeen in de auto zit, eenmaal daar ben je in goede handen en kan er niets meer mis gaan! oh ja, ik ben met kerst uitgerekend en ben wel een beetje bang dat er of weinig personeel is, of dat men chagerijnig is omdat ze liever aan het kerstdiner hadden gezeten... maar ja ik ben met name heel erg benieuwd naar hoe het zal zijn, de bevalling, en natuurlijk ben ik ook erg benieuwd naar ons zoontje. Het mag van mij vandaag beginnen, alhoewel het nu te vroeg is, maar zo erg kijk ik er naar uit! sterkte meis, maak je niet druk, heeft helemaal geen zin, we moeten het allemaal nemen zoals het komt en we kunnen dat best!