Dag dames! Ik ben momenteel 8 weken zwanger mijn man is ontzettend lief en behulpzaam, ik heb bijvoorbeeld erg last van ochtendmisselijkheid nu en als ik om iets vraag doet hij het meteen, wat erg fijn is. Maar iets valt me op. Ook al is hij erg behulpzaam merk ik dat ik niet echt bij hem in de buurt wil zijn de afgelopen week. Knuffelen daar heb ik helemaal geen zin meer in, ik wil hem liever niet ruiken terwijl ik dat normaal altijd heel fijn vind, en ik heb constant het gevoel dat hij in de weg loopt en dat ik lekker alleen wil zijn. Dan sluit ik me bijvoorbeeld in de slaapkamer op met m'n laptop of een boek. Mijn vraag is: is dit normaal gedrag? Ik ben verder helemaal niet boos op hem maar raak snel geirriteerd en wil vaak alleen zijn. Ik voel me dan schuldig omdat hij juist zo lief probeerd te zijn en ik hem op een afstandje hou. Zijn er andere dames die dit ook hebben?
Ja herkenbaar. Als je straks niet meer misselijk bent (als dat gebeurd) trekt het weer weg. Bij mij tenminste... Kusje op de mond voor hij naar zijn werk ging kon er hier amper af.
Ja heel herkenbaar. Hier werd het langzaam minder naarmate de weken voorbij gingen en sinds ik niet meer hoef te spugen (zo'n twee weken) is het weer als vanouds, gelukkig.
Heel herkenbaar. Tot een week of 10 had ik dat ook en nu is het helemaal omgeslagen en blijf ik het liefst de hele dag tegen hem aan plakken hahaha.
Ja heeeeel herkenbaar! Na de misselijkheid gaat dat weer weg en heb je weer 'zin' in hm. Om dan op het einde weer een beetje meer in jezelf te keren. Heeft allemaal te maken met hormonen, je lichaam is hard aan t werk, je hebt genoeg aan jezelf... Succes!!
Ja heb ik ook gehad. Normaal wil ik niet slapen zonder kus of knuffel maar nu moest ik er niet aan denken. Als hij bij me kwam liep ik bij wijze van weg haha. Gelukkig gaat het de laatste weken weer beter en wil ik wel weer knuffel enzo haha
Ja hoor, voor mij ook herkenbaar Het wordt weer beter als jij je ook weer beter gaat voelen. Bij mij is het momenteel weer langzaam terug aan het komen Maar ook dat is 'normaal' heb ik gelezen...
Wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben! Ik begon me al zorgen te maken, want ik raak zo snel geirriteerd nu, en heb het gevoel dat hij niks goed doet (terwijl ik weet dat dat natuurlijk onzin is), in de weg loopt en ik heb helemaal geen zin om te praten of te knuffelen. Dan voel ik me echt een bitch haha. Hopelijk is het met een paar weekjes weg!
Had ik in de eerste weken ook. Hoe lief mijn man ook was (is) voor mij,ik moest echt ruimte hebben. Ik kon gewoon weinig verdragen van andere om mij heen. Mijn kinderen ging gewoon prima maar mijn man kon ik soms echt niet om mij heen hebben. Vond hem ook stinken Zijn deo vond ik opeens ongelooflijk stinken,zelfs zo erg dat ik hem in de nacht echt uit bed stuurde omdat ik gewoon misselijk werd er van. Zijn lekkere parfums die kon ik echt niet hebben,terwijl ik juist DIE parfum die toen zoooo stonk opeens voor hem juist uitgezocht had omdat ik die ooit zo heerlijk vond ruiken Gelukkig is dat allemaal weer bij getrokken Komt allemaal goed!
haha herkenbaar dit, ik gebruik dan altijd Bachbloesem Beech( kan je bij de tuinen halen, niet Rescue remedy), dat is tegen intollerant gedrag en wanneer je je snel irriteert. Had ik nog in huis omdat ik dit ook wel eens gehad heb toen het heel druk was met werk. Bij mij helpt het, ultieme bewijs dat mijn man jaartje terug het stiekem in mijn koffie had gedaan toen ik een keer een bui had en ik heel snel weer omsloeg
Ja dat zijn de hormonen. Wen er maar aan, want die krengen brengen steeds weer andere onaangename verrassingen.. Sterkte!
Heel erg herkenbaar! Alleen ben ik inmiddels 30weken en heb het nog steeds... Ik voel me er ook wel schuldig over aangezien hij juist nog meer behoefte aan een knuffel of kus heeft. Maar ik kan er niks aan doen... Nog maar even doorzetten, nu ben ik het liefst lekker alleen.