Al sinds zijn geboorte is Tobias erg op zichzelf. Hij vermaakt zich prima zonder dat ik me met hem bemoei. Ik dacht dat het wel zou komen en laat hem dus ook veel alleen spelen. Soms als ik bij hem ga zitten dan komt hij wel geïnteresseerd erbij staan, maar echt samen iets spelen dat doet hij niet. Aan tafel maakt hij wel veel contact, dan wil hij dat we voor hem zingen of klappen of op de tafel slaan etc, maar als hij op de grond is wil hij niks van me weten eigenlijk. Ik probeer het dagelijks. Bijvoorbeeld balletje overrollen, maar dan pakt hij de bal zonder ernaar te kijken en gooit hem naast zich neer, alsof hij denkt: dat prul daar moet ik niks mee! Voorlezen vindt hij wel erg leuk, dan blijft hij heel rustig op schoot zitten en lijkt heel aandachtig te luisteren. Maar hoe minder afhankelijk dat hij van me wordt, doordat hij kan lopen enzo, hoe minder hij met me lijkt te willen. Hij wil gewoon in zijn eentje spelen. Knuffelen is er ook totaal niet meer bij en dat doet af en toe best wel zeer, want ik vind hem zo lief. Maar na 2 tellen is hij het al zat en wil hij van schoot af. Alleen tijdens het voorlezen of als de TV aanstaat kan ik nog even genieten van het knuffelen, maar dat is meer dat hij het toestaat omdat hij afgeleid is. Maargoed, dat knuffelen kan nog, maar ik ken eigenlijk geen enkele andere ouder wiens kindje niet met ze wil spelen. En daar word ik best onzeker van.... Doe ik iets verkeerd ofzo? Of is ons zoontje gewoon een einzelganger?? (is zijn vader ook!) Sorry, beetje onsamenhangend verhaal, maar nadat ik net voor de zoveelste keer "het deksel op mijn neus kreeg" dacht ik: ik wil het toch even vragen. Moet ik dit gewoon accepteren, of zorgt dit ervoor dat zijn ontwikkeling stagneert?? Ik ben best wel bang dat hij alleen voor speelgoed kiest dat hij al kent ipv dat hij ook nieuwe dingen leert... Aan de andere kant stapelde hij vorige week opeens 5 bakjes op elkaar, terwijl ik hem dat nooit heb geleerd, dus dat lijkt wel mee te vallen. Sorry, ik wordt er gewoon onzeker van...
Het is trouwens niet dat hij niet sociaal is ofzo.... Hij lacht naar iedereen, wil altijd contact maken met mensen als we gaan wandelen... maar thuis wil hij gewoon heel graag alleen spelen
Ik denk dat je gewoon een hele nare en akelige moeder bent Haha nee hoor, mijn dochter wil absoluut niks weten van knuffelen. Soms ben ik bang dat ze later net zo kil en ijskoud zoals m'n schoonmoeder wordt. Het is met schootgingen ook na max 30 seconde klaar en dan wil ze al weer weg. Naar speelgoed kijkt ze niet eens naar om (ze heeft echt schandalig veel speelgoed) ze kruipt liever de hele dag achter me aan en gaat op avontuur uit. Het zoontje van m'n vrienin is heeele klef en is echt niet van d'r schoot af te slaan. Ik kan daar zo jaloers op worden Als ik een bal naar d'r rol, dan kijkt ze me verbaasd aan alsof ze wil zeggen 'ik ben je hond niet!' Ik blijf ook maar speelgoed kopen in de hoop dat ze er ooit interesse in gaat krijgen. Dit kocht ik vorige week allemaal Ze zullen toch wel veranderen?
Mijn dochter is nu 13 mnd en gaat ook steeds meer haar eigen gang qua spelen. Vind ik ook wel goed, want ik vind het belangrijk dat ze zichzelf kan vermaken. Ze komt de aandacht na even alleen gespeeld te hebben gewoon halen. Laat het gewoon eens gaan en kijk wat hij doet na verloop van tijd. Ligt echt niet aan jou...
Speelgoed heeft Tobias ook lange tijd geen aandacht voor gehad. Nu tegenwoordig kan hij wel heel lang in boekjes bladeren, soms wel 20 minuten zit hij boekjes te kijken en hele brabbelverhalen erbij te houden. Zijn speelgoed vindt hij vooral leuk om onder de bank te schuiven of uit de speelgoedkist te halen, zodat ik het weer kan opruimen, maar daarna speelt hij er niet echt mee.
Haha Lilly vindt dat eruit halen ook leuk, maar dat is ook alles. Sowieso vindt ze iets ergens uithalen heel leuk. Ik maak d'r wel vaak dankbaar gebruik van als ik boodschappen heb gedaan. Ze haalt alle boodschappen uit het boodschappenmandje van de kinderwagen en geeft het aan.
Ik heb van die 100 liter plastic boxen van de Action waar haar speelgoed in zit, vaak duikelt ze er helemaal in om hem helemaal leeg te maken en zodra ze leeg zijn kruipt ze weer weg en kan ik het weer opruimen. Ik heb een gek kind geloof ik
Ik denk het echt samen spelen hier ook pas wat later kwam hoor dus ik zou me zeker geen zorgen maken. Dl vermaakte zich ook altijd prima alleen. Maar nu ze echt goed praat en kan duidelijk maken wat ze wil, vraagt ze of ik dingen met haar wil doen. Mama spelletje of mama ook puzzel maken? Niet zozeer om het samen spelen, maar meer om gewokn de aandacht te trekken, want als ik erbij ga zitten mag ik niets doen behalve kijken Ook op de creche speelt ze pas sinds kort echt met andere kindjes samen. Daarvoor was het wel bv samen aan tafel dat ze met de lego spelen maar dan ieder zn eigen dingetje zeg maar. Dus ik denk dat het gewoon wel komt hoor Knuffelen hier trouwens ook alleen als ze 1. Ziek is 2. Naar bed moet en tijd wil rekken
Het niet knuffelen is hier ook heel lang geweest. Zeker tot nadat hij 18 maanden was. Met knuffelen 2 sec en hij was weg, zelfs nog eerder als het kon. Nu hij 2 jaar is is het iets meer geworden. S'ochtends als ik koffie aan het drinken ben neemt hij 2/3 auto's en komt hij op mijn schoot zitten aan de tafel. Ik zp lezen, hij met zijn auto's spelen. Kusjes krijgen we nog maar sinds een dikke maand! Moeten er wel om vragen maar dan komt hij heel lief een kusje geven of wachten tot hij een kusje krijgt Vroeger speelde hij heel veel alleen, met 14 maanden begon dat stilaan te veranderen en nu komt hij ons vaak halen en begeleid ons naar hetgeen waar hij mee wil spelen en als ik in de keuken bezig ben neemt hij zijn auto's en komt hij in de keuken spelen. Hij zocht vroeger wel lichamelijk contact op dmv stoeien en heel erg gek doen, dat is nu nog maar hij wil nu ook vaak opgepakt worden en lekker bij ons zitten en legt soms zijn hoofdje tegen ons aan
Op deze leeftijd is parallel spelen heel normaal. Echt samen spelen komt pas later. En knuffelen.. tjah is een kwestie van "geluk". Hier ook een "geen tijd om te knuffelen-kind" maar die van mijn vriendin (even oud) knuffelt een hele dag
Wauw, hier totaal het omgekeerde . Ik zou soms willen dat dl zichzelf eens wat meer kan vermaken. Ze speelt misschien hooguit 2 minuten alleen en dan komt ze met alles aanzetten en moet ik meedoen. Duurt het iets te lang naar mevrouw haar zin dan wordt ze daar onmiddellijk slechtgezind om . Ik zit dus 3/4 van de dag mee op de grond te spelen, want van zodra ik m'n poep eens in de zetel zet dan staat mevrouwtje daar met een hoop speelgoed en moet ze bij op de schoot . Kan er erg van genieten dat ze zo op me gesteld is, maar zo gebeurt er thuis dus helemaal niets want kan m'n rug niet draaien of ze komt me achterna en 's avonds ben ik uitgeput van haar héél de dag te entertainen . Kan ik een beetje afstandelijkheid hebben van jouw zoontje .
Haha, weet je het zeker? Want hij haalt echt veel kattenkwaad uit af en toe, hoor.... Ik hoef niet met hem te spelen, maar moet wel de hele dag achter hem aan rennen om hem weg te halen bij stopcontacten, het modem etc Tenzij als hij een boekje aan het lezen is, dan is het heeeeerlijk rustig even
Hier ook precies het omgekeerde! Ik ben echt heel verbaasd dat álle reacties op shaantje na het herkennen Zo had ik de verdeling zegmaar niet ingeschat. Al zijn er misschien meer mensen die het niet samen spelen herkennen die reageren dan die het niet herkennen. Hier dus andersom. Dochter kan eigenlijk alleen samen spelen. Alleen spelen lukt alleen 's ochtends als ze net wakker is in de box (en dan kan ze het best goed, want ben ik meestal uit zicht). De rest van de dag zit ze het liefst de ganse dag bij mij op schoot. En dan niet stil, maar op, eraf, en direct weer erop, kusjes, knuffels, kletsen, over me heen klimmen enz. Als het maar aandacht is. Ik geloof dat iedereen wil ruilen naar het tegenovergestelde haha. Ik kan nog geen bladzijde in een leesboek lezen op een dag, want bij de 10e regel is ze alweer op de bank geklommen op mijn schoot (ik begrijp dat jullie dan naar de stopcontacten/modem moeten rennen ). M'n benen ziet ze ook als een 'bankje' voor haar. Dan zit ik op de grond met m'n benen naar de zijkant gebogen en zodra ik zit is zij binnen 10 second bij me om op haar 'bankje' te gaan zitten.
Herkenbaar hoor. Pas na 1,5 jaar wilde ze samen spelen, daarvoor speelde ze vooral op zichzelf. En knuffelen. ..tja...zijn er kinderen van die leeftijd die dat langer dan 5 sec doen? Hier iig niet.
Ja, dat gebeurt hier ook wel eens.... Als ik niks doe dan speelt hij lief alleen, maar zodra ik een boek pak of de laptop, dan is hij er als de kippen bij om 1. de bladzijdes van mijn boek om te slaan 2. de laptoptoetsen in te drukken
Same here... Ze speelt eigenlijk enkel goed als ik mee op de grond zit. Dan reikt ze me dingen aan, geeft ze kusjes, klimt ze over me heen, etc. Ze speelt dan ook met haar eigen speelgoed, maar van zodra ik een boek lees of mijn computer / ipad erbij pak, stopt ze met spelen... Erg vermoeiend dus, en je krijgt niets in het huis gedaan
Haha, hier ook veel kattenkwaad hoor. Maar welke dreumes doet dit nu niet ? Als ik me in de zetel zet dan zijn er 2 opties. Of ze komt met al haar speelgoed naar mij en klautert ze op mijn schoot of ze beslist om alle dingen te gaan doen die niet mogen zodat ze toch opnieuw aandacht krijgt. Erg vermoeiend .
Dit dus al komt het zelf vermaken steeds meer ! Ik heb een heerlijke plakkerd vind het prachtig want ik ben ook erg van het knuffelen en MN man niet dus kan helemaal los bij MN zoontje maar soms even iets zelf doen ia ook belangrijk om te leren