In het verleden heb ik door een zeer traumatische gebeurtenis een eetstoornis ontwikkeld. Hierdoor kreeg ik weer de controle terug en dat voelde goed. Na veel hulp en het verwerken van het trauma ben ik weer normaal gaan eten. Nu zijn we bijna 20 jaar later. Ik ben met de zwangerschap van de tweede 30 kg aangekomen, zwanger worden wilde niet lukken en ik moest hormonen gaan gebruiken, daar kwam ik van aan, tijdens de zwangerschap kwam ik nog meer aan omdat ik vanaf week 18 niet veel meer mocht en vanaf week 28 complete bedrust kreeg. Ik had hier heel veel moeite mee en wilde na de zwangerschap echt goed gaan afvallen zodat ik weer lekker in mijn vel zou komen. Maar ik raakte 4 maanden na mijn zwangerschap ongepland zwanger van de derde, echt een wonder en ik ben daar ook heel blij mee alleen heb ik heel veel moeite met aankomen, ik weeg nu 90 kg en dat is voor mij doen heel zwaar. Ik ben nu 1 kg aangekomen in de 18 weken van deze zwangerschap maar ik heb zoveel moeite met aankomen dat ik het liefste wil gaan lijnen zodat ik niks aan ga komen. Ik eet heel gezond, snoep niet en beweeg veel. Ik merk dat dit toch een groter probleem voor mij is dan ik zou willen toegeven maar ik weet ook niet goed wat ik het beste kan doen. Zijn er meiden die dit herkennen?
Heel herkenbaar. Ben bij de eerste 30kilo aangekomen. Nu spontaan en ongepland zwanger. Een wonder gezien ons verleden. Maar ik heb er zo veel moeite mee weer aan te komen. Ik moet nog 12 kilo kwijt. Zit nu op de 80 kilo. Ben als de dood dat ik 10 kilo aankom. Vind mezelf erg egoïstisch maar pfff moet t straks weer kwijt raken. Ga hulp vragen van een diëtiste denk ik. Niet dat ik alles eet wat los en vast zit. Bij de eerste heb ik de eerste 17 weken alleen maar overgegeven. Maar ja ik herken je verhaal deels!
Het voelt inderdaad heel dubbel. Vroeger werd tegen mij gezegd dat ik waarschijnlijk nooit zwanger zou raken en de eerste en tweede zijn er met behulp van het Z-H toch gekomen, nooit verwacht 'zomaar' zwanger te raken van een derde. Maar ik kan er niks aan doen maar voel me zo ongelukkig in dit voor mijn gevoel enorm dikke lichaam. Ik vroeg me ook af of een diëtiste daar in wilt/kan helpen tijdens de zwangerschap.
Ja ik!! In mijn vorige zwangerschap was het een strijd en nu weer. Terwijl ik toen "maar" 13 kilo ben aangekomen en het er binnen eennmaand allemaal af was. Elke keer dat die weegschaal een kilo erbij geeft krijg ik de neiging die dagen erop volgend minder te eten. Terwijl ik dus met 59 kilo begon en nu 63,5 weeg bij 20 weken dus het valt best mee. Daarnaast ben ik erg lang en dus slank dus er kan echt wat bij. Maar ja het is de aard van het beestje en ik heb al ruim 12 jaar "gedoe" met eten af en aan. Overigens ook wel over in gesprek geweest met een coach in periodes. Laatste keer was half 2016 maar ik moet nu eigenlijk weer eens in gesprek. Als je meer wilt weten kunnen we in pb hoor!
Het stukje eetstoornisverleden en moeite hebben met gewichtstoename hier ook herkenbaar. Ik heb al vroeg in mn zwangerschap contact opgenomen met mn dietiste van vroeger. Dit omdat ik weet dat eten mn valkuil is. En ik kon niet goed eten (misselijk/overgeven),en was als de dood dat de baby eronder zou lijden. Ik kan gelukkig heel veel kilo's en maaltijden relativeren, maar moet zeggen dat ik nu vooral op het eind wel heel veel moeite heb met mn spiegelbeeld / enorme buik. En het getal op de weegschaal ook. Al weet ik verstandelijk dat het voor het goede doel is. Blijft soms een tweestrijd. Voor mij was dietiste erg fijn en heb ook vk bij intake ingelicht. En ook kraamzorg weet ervan dat ik, zeker aangezien ik bv wil,geven, goed moet blijven eten. Dus ik heb wel geprobeerd mezelf in te dekken want ik wil niet meer terug naar vroeger. Evt aangeven bij je huisarts of vk dat het toch meer speelt dan je zou willen? Want (willen) lijnen lijkt me niet echt ideaal nu.. Sterkte!
Ja, hier ook herkenbaar. Het is mijn 4e zwangerschap en het blijft moeilijk. In het verleden anorexia gehad en nog steeds last van een probleem met eten (noem het geen eetstoornis meer, ik eet wel maar het blijft een ding in mijn hoofd, inclusief negatief lichaamsbeeld). Voor en tussen mijn zwangerschappen door zeer slank en afgetraind. Maar door de misselijkheid nu vind ik het zo moeilijk weer. Ik eet normaal gesproken op verstand, ik weet wat genoeg is om niet af te vallen zeg maar. Maar die misselijkheid......het enige wat helpt is meer eten. Dus ik voel me enorm:x. Ook geen energie om te sporten door de misselijkheid, terwijl ik normaal 5x per week sport. En uit mijn eerdere zwangerschappen weet ik uit ervaring dat mijn beeld niet klopte met de werkelijkheid. Daar probeer ik me maar aan vast te klampen. Pb mag hoor, als je vragen hebt
Ik herken het ook. Heb niet per definitie een eetstoornis gehad maar was op een andere manier geobsedeerd door eten en mijn lichaam. Nu moet ik dat loslaten en t voelt nog elke dag niet fijn. De verleiding om in oud gedrag te vervallen is er zeker maar ik weet ook dat dat niet goed is voor de baby's. Praat er wel over met m'n therapeut maar kan eigenlijk alleen maar uitzitten.... hoop dat ik snel weer m'n eigen lichaam terug heb maar gezien de kilo's die eraan zitten vrees ik t ergste. Hoop dat jij een manier vindt om ermee om te gaan.
Hier het zelfde. Ik kan niet blij zijn met deze zwangerschap omdat ik me zo slecht voel in dit lichaam. Vorig jaar had ik maat 36 en nu 44 op m'n eigen werk pas ik de kleding niet eens. Klinkt zo egoïstisch maar zit nu eenmaal in m'n hoofd. Ga het een aankaarten bij de VK. Misschien dat zij kunnen "helpen".
Dank jullie voor alle reacties. Ik ben opgelucht dat ik niet de enige ben die moeite heeft met het aankomen tijdens de zwangerschap, schaamde me eerlijk gezegd voor mijn gevoel. Want in mijn ogen zijn zwangeren vrouwen juist trots op hun buik maar zo ervaar ik het totaal niet. Hoe blij ik ook ben met het kindje ik baal zo van elke kg die ik aankom. Tijdens de eerste zwangerschap was ik 4 kg in totaal aangekomen (kindje is wel te vroeg geboren dus was niet echt een hele zwangerschap). Dat was voor mij goed te relativeren naar gewicht van de baby enz. Het viel me daarom nog zwaarder toen ik met de tweede 30 kg aankwam omdat ik verplichte bedrust had. Ik dacht alleen maar aan sporten en werd er gefrustreeerd van dat dat niet kon. Nu bij de derde probeer ik toch nog zoveel mogelijk te bewegen zodat ik niet weer aankom maar ik merk dat het lichamelijk te zwaar word (gisteren 2 uur gesport en had daarna veel pijn). Ik ga kijken of hier een goede diëtist is die mij met het eten kan helpen. Ik heb van de fysiotherapeut oefeningen gekregen maar in mijn beleving zijn dat meer oefeningen en niet echt sporten.
2 uur sporten, pijn hebben maar toch door willen sporten omdat je niet te veel wil aankomen klinkt niet zo goed eigenlijk. Eigenlijk is dat al lijnen. Nu weet ik niet natuurlijk wat jou lichaam gewend is aan sport maar als ke 4 maanden na een bevalling zwanger raakt denk ik niet dat je lichaam al in je eigen conditie was, of wel? Ik zou hierover met je vk/therapeut praten. Je komt zo te horen niet aan door je eetpatroon maar gewoon door externe factoren. Dat is niet fijn maar daar kun je ook geen verandering aan brengen door minder te eten of te gaan sporten. Ik denk dat veel vrouwen weleens balen van de kilo's die ze aankomen. De een iets meer dan de ander. Maar zoals je het beschrijft klinkt het niet als af en toe balen. Ik zou echt met iemand gaan praten, niet omdat je nou zo raar denkt maar vooral voor jezelf. Ik denk dat je er heel moe van wordt voortdurend met deze gedachtes rond te lopen en het lijkt me dat ook na de bevalling begeleiding fijn kan zijn zodat je niet jezelf voorbij loopt. 😊
Herkenbaar. Ik heb ook eetstoornis gehad en had ontzettend veel moeite met aankomen tijdens de zwangerschappen. Ik heb de eerste zwangerschap ook hulp hierbij gehad. Pb sturen mag altijd!
Ik heb niet zo zeer een eetstoornis of misschien ook wel maar door een bepaalde fobie durf ik soms niet meer te eten of ieder geval heel weinig te eten. Dit is iets wat ik op dit moment onder controle heb dus dan eet ik gewoon..en snoep ik ook best wel eens maar dat veranderd elke week/maand weer. Ik schaamde me er erg voor maar nu heb ik er hulp bij. Je mag me altijd een PB sturen.