Ik wilde heel graag weten wat we zouden krijgen en heb er ook geen spijt van maar nu denk ik weleens, was het maar een verrassing. Als ik nog eens een tweede prulletje wil dan zou ik het denk ik niet willen weten. Denken jullie er nu anders over of juist nog steeds hetzelfde?
Ik wil het weer weten, niet alleen praktisch, maar ook heel persoonlijk naar je kindje toe. Ik heb mijn kindje vanaf 20 weken Evy genoemd en zei "hé meiske" etc. Leuk!
Begrijp me niet verkeerd, ik vond het ook leuk. En vooral ook erg makkelijk. haha. Ik denk alleen dat er ook wel iets te zeggen valt voor het niet willen weten zeg maar. Ik weet wel dat wanneer we zwanger zouden zijn van een tweede ik veel te nieuwsgierig zou zijn om het niet te weten haha
Ik heb er geen moment spijt van gehad, ik heb ook niet het gevoel gehad dat bij de bevalling "de verrassing" er al af was. Sterker nog, ik dacht steeds "kom op jochie, even doorzetten!". Bij de volgende wil ik dus ook weer gewoon weten.
Bij onze eerste wisten we met de 20 weken echo dat het een meid was. Nu zijn we weer zwanger en wilt mijn vriend heel graag het geslacht weten (hij wilt heel graag een zoontje). Mij maakt het juist niets uit of het nu een meisje of een jongen is. Ik hoef het dus eigenlijk ook niet te weten, maar als hij bij de 20 weken echo naar het geslacht vraagt.. tja, dan kan ik mijn nieuwsgierigheid ook niet meer in bedwang houden.. Hahahah een beetje een omslagtig verhaal. Het komt er feitelijk op neer: Als mijn vriend het geslacht niet zou willen weten, dan zou ik er in deze zwangerschap niet naar vragen.
Ik vond het ook erg leuk om te weten. Niet voor het praktische trouwens, want het kamertje en kaartje enzo hebben we toch neutraal gehouden. Achteraf ook helemaal geen spijt van. Ik kan me de eerste tijd na de bevalling niet herinneren, dus dan zou ik ook niet meer weten wanneer ze zeiden wat het geslacht was en hoe ik daarop reageerde. En nu weet ik dat nog heel erg goed, haha! Wat ik trouwens wel anders zou doen, denk ik.. Iedereen wist het geslacht van ons kindje in onze omgeving. Ik zou het een volgende keer echt en geheimpje van ons tweetjes (drietjes) van maken!
Hoi, ik wilde eigenijk niet weten wat het werd, maar mijn vriend wel en dus werd het met de 20 weken echo bekend. Iedereen die het vroeg mocht het weten, want ik ben vreselijk slecht in dingen voor me houden, wat dat betreft. Ik had zelfs de naam al verklapt!!! Achteraf ben ik heel blij dat we het wisten en wil ik het bij de volgende ook weer weten, ik vond dat ik al echt een band had met mijn kleintje in de baarmoeder, omdat ik wist wie daar zat.
Mijn vriend en ik wilde het allebei niet weten, maar dat is voor iedereen anders. Ik was wel erg nieuwsgierig tijdens mijn zwangerschap en als ik echt diep in mijn hart keek, wist ik dat het een jongetje was. En ik had gelijk! Mijn intuitie laat me weinig in de steek. De volgende keer wil het weer niet weten, denk ik , maar ben dan wel nieuwsgierig.
Ik wil het de volgende keer ook weten. Vond het leuk om te vertellen aan iedereen. De allergrootste verrassing was voor mij toch hoe ze eruit ziet. Ik was heel blij en opgelucht dat ze er gezond en wel eruit kwam. En of het nou een jongetje of meisje is, dat maakt me niet zoveel uit.
Mijn vriend en ik wilden het niet weten....Moet zeggen dat ik wel heel nieuwsgierig was hoor! Had mijn vriend het willen weten dan had ik zeker ingestemd..... Maar ik heb er achteraf echt geen spijt van! Wat was dat een geweldige ervaring zeg!! Ik riep van te voren '' ik vraag als 1e wat het is!''. De kleine spruit was eruit en de verloskundige zij, wil je niet weten wat het is...Haha...Ja natuurlijk! Bij de 2e wil ik het zeker weten niet weten! Veel te spannend allemaal..De verloskundige vond het ook geweldig dat wij het niet wisten..
Wij wilden niet weten wat het werd. We wisten zeker dat het een jongetje werd. Dat klopte ook! Ik vond het geweldig om te raden wat het werd, ook de reacties van andere mensen echt geweldig! Toch zou ik bij een volgende wél willen weten wat het wordt. Lijkt me dan gewoon praktischer een ook leuk mee te maken als je wel weet wat het wordt.
Wij wisten het niet van te voren en vond het zo'n mooi moment toen er werd gezegd dat het een jongen is. Voelde me zo gelukkig op dat moment. Dat ben je natuurlijk ook als je het van te voren al weet. Maar ik zei altijd nou de 1e wil ik het niet weten en de 2e wel want dan weet je toch al hoe het is. Nou ik heb dus nu zoiets van, bij de 2e wil ik het ook niet weten want dat was voor mij persoonlijk zo'n ontzettend mooi moment. Maar ja misschien denk ik er tegen die tijd weer anders over.
Wij wisten het niet, maar "wisten" ergens wel dat we een meisje kregen. Het was een beetje een voorgevoel.. Uiteindelijk leek 2 weken voor de geboorte dat ze een eierstok cyste had (bleek uiteindelijk niet zo te zijn) en wisten we dus dat het een meisje werd. Het was niet helemaal zeker, maar wel zo goed als. Toen ze geboren was zeiden we dan ook de naam al, voordat we gezien hadden dat het een meisje was Nu willen we over een paar jaar wel een tweede, maar dan zou ik het graag weer niet willen weten. Juist het spannende, de verrassing, twee namen bedenken, dat vond ik heel erg leuk! Mijn man wil het wel graag weten, omdat we dat nooit hebben gehad (nooit roze spulletjes gekocht vooraf, nooit alles precies op een meisje kunnen afstemmen). Tsja, beide is leuk! Gelukkig hebben we nog een paar jaar
Ik zou het weer willen weten! Al is het alleen maar om samen met de papa een geheimpje te hebben naar de rest van de wereld. Ik vond het zo iets speciaals hebben bijv. samen stiekem jongenskleertjes te kopen en dan vooral heel goed opletten dat je geen bekenden tegen kwam hihi. Ik heb trouwens na de bevalling wel gevraagd of het klopte dat het een jongetje was. De verloskundige (in het zkh) had namelijk nog niets gezegt hihi
Wij wisten het met 21 weken en ik vond het erg fijn om het te weten! En mochten we ooit een tweede krijgen dan zou ik het graag weer weten hoor! Maar goed, mijn ervaring is dat ik dat denk ik pas zeker weet mocht ik weer zwanger zijn...
Wij wisten het ook, maar hebben iedereen laten denken dat we het niet wisten. Zelfs hier op het forum hihi. Alleen 1 goede vriendin van mij wist het. Het liefste zou ik het zo de volgende keer weer doen, zo geheimzinnig tegenover de buitenwereld, maar denk niet dat ze er nog een keer intrappen
Als ik ooit nog een derde krijg, wil ik het niet weten, denk ik. Bij de eerste twee wel en dat was leuk, maar het lijkt me ook wel eens leuk om een verrassing te krijgen. Bij de eerste was ik zo bloednieuwsgierig, dat ik het echt per se wilde weten. Bij de tweede dacht ik zeker te weten dat het een meisje was (Alles voelde zo anders), maar dat bleek ook een jongen te zijn. Toen was ik wel blij dat ik het wist, anders was ik na de bevalling echt in shock geweest, volgens mij en nu was ik dat tenminste al 20 weken voor die tijd. Omdat het me bij de derde niet zoveel uit zal maken, denk ik dat ik dan het liever niet wil weten. Als ik nog een jongen krijg, is dat leuk voor de andere twee, als ik nog een meisje krijg, is dat vooral erg leuk voor mezelf, haha. Maar voorlopig wil ik helemaal geen kind meer, dus het duurt sowieso nog even.
bij ons eerste kindje wisten we het niet en ik vind dat eigenlijk heel erg leuk! Heel spannend was het en aan het eind waren we zo nieuwsgierig over wat het zou zijn. Bij de 2e wilde we het wel graag weten omdat we 2 kindjes wilde en dit de laatste "kans" op een meid zou zijn. Het werd een meid en we waren ook dolblij. Het was voor ons eerste kindje trouwens erg handig en tastbaarder omdta hij wist dat het een zusje zou worden. Toen we uiteindelijk toch voor een derde kindje gingen hebben we daarom ook naar het geslacht gevraagd. Voor ons maakte het niet zoveel uit, eigenlijk had een verassing leuker geweest. Maar voor de andere 2 was het dit keer ook weer heel fijn te weten wat er in mama's buik zat.
Bij onze dochter wilden we allebei heel graag weten wat het zou worden, we hebben dan ook met 17 weken al een echo laten maken en iedereen mocht weten dat we een dochter kregen. Bij een volgende zou ik het denk ik niet willen weten, niet dat het slecht bevallen is maar het lijkt me ook wel spannend om het eens anders te doen... Mijn man denkt er anders over die wil het de volgende keer ook weer weten, ach we zien het wel als het zover is..