hey dames ik loop al een tijdje met iets in mijn hoofd ik ben nu 32w zwanger en heb bijna verlof . t komt nu wel allemaal heel dichtbij . de ene keer denk ik heb er echt zin in dat ik dan de kleine vast kan houden en zo , en ben erg benieuwd hoe dat nu gaat. BEVALLEN !! en aan de andere kant moet ik er niet aan denken (bevallen dan he ) vind t ook een heerlijk gevoel dat ik de kleine voel bewegen en alles . ik weet iig dat t pijn gaat doen maar kan me er verder nog niet zoveel van voorstellen . hebben jullie t ook ??? zo'n wisselende gedachten over de bevalling ??? en hoe ga je er mee om ?
Bij mijn eerste bevalling heb ik geen tijd gehad om me druk te maken over de bevalling, want ik ben spontaan bevallen met 33,5 weken. Wel heeft het een paar dagen geduurd voordat ik besefte dat ze echt van mij was omdat het zo plotseling gebeurde je leeft tenslotte helemaal naar een uitgerekende datum toe. Ik maak me nu ook niet zo heel erg druk over de bevalling zelf, meer over het wanneer het gaat gebeuren en of mijn man op tijd thuis zal zijn. Hij werkt namelijk op de tram in Rotterdam en kan niet zomaar zijn tram aan de kant zetten en het kan dus wel even duren voordat hij thuis is. Aangezien mijn eerste bevalling maar 4 uur en 15 minuten duurde zal de 2e waarschijnlijk nog sneller gaan.
hey hey dit word de 3de en mijn bevalling van de laatste was in notime 2,5 uur dus mijn vent gaat gewoon niet te verweg tegen de tijd van de uitgerekende datum ik moet zeggen ik vind de hele zwangeschap zwaarder dan de bevalling ondanks dat ik 2 mega naare bevallingen heb mee gemaakt met rottige pijn bij de 2de ook erna nog heb afgezien. maar die 9 maanden duren zo lang met al die kwaaltjes dan liever een uurtje of 10 flink pijn maar dan heb je 1 mooi vooruitzicht als dit is af gelopen heb ik mijn kindje in mijn armen ook vaak hoe rustiger je zelf bent hoe beter en sneller je bevalling gaat. probeer voor al niet in paniek te raken van pijn dat hoort er bij probeer je weeen op te vangen en als dat niet lukt bv in een weeen storm probeer dan niet kwaad te worden op je zelf. maar altijd rustig blijven is moeilijk hoor ik vloek ook weleens maar hoort er bij maar hoe meer je je rust kan bewaren hoe beter het gaat. dus ik kan niet wachten tot mijn tijd er is op naar de bevalling.
hoi hoi Ja hoor, had ik ook. Het ene moment dacht ik: dat ga ik gewoon even doen, want het vooruitzicht, het verlangen naar je kindje is best groot Het andere moment werd ik echt overvallen door een gevoel van angst. Angst voor de pijn, dat ik het niet zou kunnen en angst voor complicaties, angst om je kindje te verliezen etc, etc Ik denk dat het heel normaal is hoor om zo wisselend over te denken. Tenslotte is bevallen iets dat je voor de eerste keer gaat meemaken. Niemand kan je vertellen wat je precies te wachten staat en wat er gaat komen. Dat maakt het allemaal nog eens extra spannend vond ik. Ook het feit dat je niet altijd alle touwtjes in handen hebt, maakte mij ook wel een beetje angstig moet ik zeggen. Maar ik heb ondanks een inleiding bij 42 weken en 1 dag een mooie bevalling gehad en als je dan je kindje vasthebt?,.....tja...het mooiste moment van mijn leven in ieder geval!!! Bevallen is heftig, maar best goed te doen!!! Het gaat je lukken hoor!!! Als ik het kan, kan iedere vrouw het, hahaha. In ieder geval succes gewenst met de laatste loodjes
Ik heb die angst ook zeker. De ene keer denk ik bij mijn eigen, och de kwaaltjes die ik nu heb wordt ik ook niet vrolijk van. Maar aan de andere kant ben ik ook best wel bang, je weet inderdaad niet wat je te wachten staat. Ik probeer het gewoon op me af te laten komen.
Ik was heel nuchter. Dacht van "ik zie wel". Op het moment zelf viel het wel tegen, het deed toch wel erg veel pijn (rugweeen) en duurde ook erg lang vond ik (17 uur). Achteraf gezien zou ik het zo weer doen; het was DE ervaring van mijn leven, zo bijzonder. De hele bevalling komt nog regelmatig in mijn hoofd voorbij. Ja het deed pijn! Dat weet je van tevoren. Maar toen ik de klus dan uiteindelijk geklaard had, was ik zo trots! Op mijn zoon en op mezelf, dat hadden we samen toch maar even mooi gefixt! En ik ben echt niet zo'n bikkel hoor, kan helemaal niet tegen pijn. Neem het liefst zo snel mogelijk een aspirientje.... Maar zoals Cam zegt, iedere vrouw kan het! Als je middenin die bevalling zit, kan je niet meer stoppen, dus ga je gewoon door. Ik heb ook gezegd dat ik niet meer wilde, en dan komt er weer een wee en dan ga je gewoon weer verder (wat anders?) Je kan het, ik zou bijna zeggen: "Geniet ervan" maar dat gaat misschien een beetje te ver... haha.
ik zag heel erg tegen de bevalling op, pas met 39 weken had ik het gevoel er een beetje klaar voor te zijn. mijn gevoel wisselde heel sterk, van "het gaat me lukken" tot " dit wordt niets, ik kan het niet" uiteindelijk ging het van een leien dakje en ik vond het geweldig! maak je niet te druk want iedereen kan het en het komt goed!
Hoihoi Ik denk dat iedereen wel momenten heeft en tegen de bevalling opziet. Ik zag er ook erg tegenop. Maar later in de zwangerschap was het verlangen naar mijn meisje zo groot dat ik niet meer aan de angst dacht. Toen mijn vliezen braken had ik wel even een angstmomentje, van shit nu gaat het gebeuren. Maar daarna heb ik het allemaal over me heen laten komen. Dat helpt natuurlijk ook! Al met al is het mij erg meegevallen
dank je wel allemaal voor de mooie reackties t moet toch gebeuren en er is er nog nooit eentje blijven zitten , dus ons kindje komt er toch wel !!!!! ik ga lekker de babykamer poetsen en opruimen (met de vak al alles klaargezet dus moet nog wel poetsen) dat geeft me weer een fij gevoel en kan ik er weer lekker tegenaan met een fijne gedachte
Ik ben nu 38+5 weken opweg, en ik heb het ook hoor!! De ene dag denk ik ik ga er voor dit gaat helemaal goed komen en de andere dag ben ik bang dat ik in paniek ga raken door de pijn. Maar ik probeer toch zo positief mogenlijk te zijn en we zien het wel alemaal. Maar het verlangen naar ons kindje is eigenlijk het grootst dus het is het toch allemaal waard.