Ja normaal zou ik zo'n topic nooit openen maar tjee wat zit ik er doorheen. Ben nu inmiddels 37.4 weken en ben het zo verschrikkelijk beu! Niet alleen mijn zwangerschap maar de laatste periode is mijn zwangerschap in combinatie met mijn relatie ook geen goede klik. Ik reageer overal heel heftig op en mijn partner idem dito wat heerlijke ruzies tot gevolg heeft. ik vind het eng en spannend en hij ook. We kunnen gewoon even niet met en zonder elkaar. ben soms bang of dat nog veranderd als de kleine er is. Ik slaap ook al weken ontzettend slecht en slaap tegenwoordig overdag ook een paar uur om in ieder geval wat slaap mee te pakken. Om over de harde buiken snachts nog maar niet te spreken. Ja ik vind het eng en ja ik vind het spannend. Dit is ons eerste kindje en weet totaal niet wat me te wachten staat. kan de hele dag wel huilen maar voel me zo intens gelukkig als ik de kleine lekker voel bewegen. Ook het huishouden kan ik gewoon niet bijbenen omdat ik me totaal niet lekker voel en manlief is daar een beetje laks in. (Zware lichamelijke Baan) Sorry voor mijn geklaag maar ik dacht dat ik het met jullie wel kon bespreken.
Ik weet precies hoe je je voelt hoor. Dit was bij ons precies hetzelde. Het gaat nu weer stukken beter gelukkig. Het komt goed hoor!
Als het hier niet kan, waar dan wel! Lucht je hart, hopelijk voel je je daar al wat beter door. Heb geen tips, maar succes met de laatste loodjes!
Ik snap je wel. De laatste weken zijn zwaar en idd vooral erg spannend Kun je goed praten met je man? Uitspreken naar elkaar dat je het zo spannend vind en erg slecht slaapt. Misschien krijg je dan meer begrip. Hopelijk dient de kleine zich snel aan en kun je gaan genieten
Nog een paar weekies! Snap dat het spannend is, voor mij is het ook de eerste en ben nu 30 weken. Probeer het lekker op je af te laten komen als je alles in huis hebt ben je er in principe klaar voor toch? En misschien een idee om lekker een avondje uit eten te gaan met je vriend/man? Lekker nog even samen genieten! Sterkte! Hoop dat je je snel weer wat beter voelt!
Ik had het ook hoor bij mn eerste zwangerschap en dan zaten we ook nog in een grote verbouwing. Wel blijven praten met elkaar en probeer soms ook gewoon juist eens een dag alleen maar aardige dingen te zeggen. Hier kreeg mijn vriend het advies van de (mannelijke) vk "buigen en meeveren". Dit roept ie nu de hele tijd hahaha. Deze zwangerschap gaat het echt veel beter, we weten wat ons ongeveer te wachten staat en hij buigt en veert mee
Il ben nu 40 weken en 1 dag van de vierde en ben het ook zat me bekken rug harde buiken slaap slecht dan nog zorg over andere kids huishouden Van mij mag die komen ben er helemaal klaar voor
We kunnen gelukkig goed praten en ik vind het fijn dat hij zelf ook zo eerlijk is om te zeggen dat hij het eng en spannend vind. Hij zegt ook dat hij het erg vind dat we onze stress op elkaar af reageren maar voor je het weet is het gebeurd. Ik ben blij om te lezen dat mensen mijn gevoel herkennen. ik dacht dat ik veranderd was in een of andere controle freak die t niet meer weet.
Fijn dat je er iig met hem over kan praten. Ik zou me nu niet te druk maken over hoe hij zal zijn na de bevalling. Jullie vinden het allebei spannend en daarom botst het nu gewoon wat meer. Logisch ook toch? Hier is het de tweede en we weten dus ongeveer wat ons te wachten staat, maar ook hier worden we soms gek van elkaar. Niet echt ruzies gelukkig, maar we merken gewoon aan elkaar dat we het een beetje zat zijn en dat het nu wel mag gebeuren. We kijken daar ontzettend naar uit, maar het wachten duurt zo ontzettend lang!!!!
Hier hetzelfde hoor. Ik ben er zat van en mn vriend vind t allemaal heel eng en dus lopen we dat fijn op mekaar af te reageren.
Ik snap je helemaal! Slaap slecht, relatie met man staat op een klein pitje doordat we vaak ruzie hebben en ik al weken geen zin meer in intimiteit heb. Gisteravond ook nog onwijze ruzie gehad. Vandaag dochter ziek, en wordt zo gek van haar gehuil! Trek het even allemaal niet meer! Vind zwanger zijn erg leuk, maar die hormonen die ervoor zorgen dat ik zo kriegelig van dingen wordt, de baby die vooral snachts op m'n blaas schopt en ligt. Harde buiken, moeilijk slapen.. Whaah!!! En ik moet er nog 5 (weken) Vorige zwangerschap helemaal niet zo erg gehad.. (Haha of ondertussen alweer verdrongen)
Ik moet toch ook eigenlijk wel een beetje lachen nu.... Wat kunnen we hormoon bommetjes zijn zeg! Hier is het kwa intimiteit juist andersom. vriend hoeft niet zo nodig en zegt dat hij het niks vind ala ik me niet fijn voel en wordt niet opgewonden van de stress. terwijl ik het juist een uitlaatklep vind en daarna juist wel lekker slaap. zijn die laatste loodjes echt zo zwaar. We hebben eigenlijk nooit ruzie maar nu deze week al 3x behoorlijk heftig. Gister zelfs over shoarma die hij klaar ging maken en ik vroeg hij ook sla had mee genomen. nou ik kon die k#t shoarma zelf maken als ik zo aan het zeiken was. Komt ie 5 min laten bij me hangen en vraagt of ik al afgekoeld ben Grrrrrr toen was ik echt over de zeik. misschien is het ook t feit dat ik me steeds onzekerder ga voelen. krijg dikke voeten...striae die ineens opduikt. ...tepelhof worden ineens nog donkerder...die buik gaat echt in de weg zitten.... Voorheen droeg ik draag mooie jurkjes,hakken,make up en nu in mn joggingspak me heilig en krijg ik alleen nog maar slippers aan. Kom maar snel kleine beeb....
Herkenbaar hoor! Dat hadden wij ook bij onze eerste, er speelden toen ook allerlei andere dingen mee. Toen ik je post las, dat je je afvraagt of het nog verandert als de baby er is, moest ik gelijk aan onze situatie denken, toen onze zoon net geboren was. Door het vele slaapgebrek van de gebroken nachten en doordat je hele leven op z'n kop staat als je net een kindje hebt, hadden wij de eerste tijd na de bevalling steeds ruzie. Ook wel midden in de nacht, tijdens de voedingen . Daar werd ik toen heel bang van, zo van: zou dat nog wel goedkomen? Maar toen de gebroken nachten voorbij waren en we eraan gewend waren dat we de zorg hadden voor een kind, gingen de ruzies over en was het weer als vanouds. Wat ik hiermee wil zeggen is: word niet bang als dat bij jullie misschien straks ook gebeurt. Als straks jullie leven op z'n kop staat en jullie steeds aanvaringen hebben, bedenk dan dat je leven ooit weer een keer normaal gaat worden. En dat de hormonen vanzelf wel weer uit je lichaam verdwijnen . Denk niet dat jullie relatie op instorten staat als er in het begin ruzies zijn. Dat is vrij normaal bij zo'n heftige gebeurtenis als ouders worden. Veel sterkte nog met de laatste loodjes en hopelijk hebben jullie straks een mooi kindje in jullie armen!
Dat van die ruzie's de eerste weken midden in de nacht na d'r geboorte herken ik ook nog zo van de eerste! Zal deze keer waarschijnlijk ook wel weer zijn. Nog nooit zo heftig ruzie gemaakt als toen! Maar weet dat het ook weer wegtrekt als we allemaal het allemaal een beetje in een ritme zitten en wat meer slaap hebben gehad. Merk trouwens aan m'n man dat hij ook last heeft van de hormonen van mij. Hij reageert soms zo anders.. Kan dingen veel minder hebben. Lijkt wel of hij meer lijkt op mij tijdens m'n eerste zwangerschap en ik op hem tijdens m'n eerste zwangerschap..
Zover als jij ben ik nooit gekomen, maar ik herken het gevoel van het spuugzat zijn, jezelf niet meer herkennen in gedrag en in de spiegel en het snel geïrriteerd zijn volkomen Goed dat je je rust probeert te pakken en je eigen welzijn boven een schone gootsteen stelt. Zou een (tijdelijke) schoonmaakster een optie voor jullie zijn?