eindelijk na zolang proberen en een verschrikkelijke zwangerschap eindelijk mama. Ik ben dol op onze kleine en kan me geen leven zonder hem voorstellen. Alleen zit ik in zo'n dip. Nu al drie maanden. Ik ben mezelf niet ben 24u per dag 7 dagen per week mama. ik kan niet even weg om iets voor mezelf te doen. Simpel weg omdat ik het niet kan. ik maak me erg zorgen om de kleine en in mijn woonplaats heb ik geen vriendinnen. Ik heb dus geen moment voor mezelf. Ik blaf de hele tijd naar mijn man en ik ben zo bang dat onze relatie kapot gaat. Wie ervaart dit ook of heeft dit ervaren en wat hebben jullie gedaan om wat te kunnen ademen en weer jezelf te zijn.
Ik herken het niet gelukkig maar wel erg vervelend voor jou. Ik denk echt dat het enige wat echt helpt is wat ontspanning voor jezelf. Dus ga iets leuks doen zodat je even geen mama bent. Zolang jij alleen maar thuis blijft zal het niet veranderen. Ga je ook werken of ben je thuis mama ?
In welke regio woon je? Misschien dat er mama's zijn die in de buurt wonen die eens willen oppassen? Wie weet woon je bij mij in de buurt? Ik woon in Alkmaar. Kan je man niet eens een keer oppassen, ik denk dat hij je best wel zal begrijpen hoor als je uitlegt dat je even tijd voor jezelf nodig hebt en het komt jullien relatie ook ten goede als jij lekkerder in je vel zit. Al is het alleen al door een keer lekker te kunnen uitslapen terwijl hij voor de kleine zorgt. Zelf ben ik gelukkig niet zo lusteloos maar merk dat sporten helpt om mijn energie op te krikken. gelukkig snapt mijn vriend dat ik moet ontzwangeren, maar ik blaf hem vaak ook af en voel me daar dan ook schuldig over.
24/7 mama zijn is niet gezond, je moet af en toe ook jij zijn! sporten, even bij je ouders lang, een cursus volgen? maakt niet uit wat, als je maar even wat voor jezelf hebt.
Je schrijft dat je je zorgen maakt over de kleine. Is daar een specifieke reden voor? Als je man oplet, zou je dan een kwartiertje kunnen wandelen? Ik ben pas bevallen dus zit in een wat andere situatie dan jij maar ik ervaar het ook als benauwend om steeds bij de baby te zijn. Ookal heb ik er ook jaren over gedaan om zwanger te worden. Ik vind het dan echt een opluchting om even een uurtje naar een winkel te gaan, dan voel ik me een ander mens als ik terugkom. Jij hebt lang gedaan over zwanger worden en daarna blijkbaar een pittige zwangerschap gehad. Dat moet je nu denk ik verwerken, eerder kwam je daar wrs niet aan toe.
Ik herken dit wel heel erg hoor. Heb zelf na de geboorte van de eerste een milde PPD gehad waarvoor ik uiteindelijk gesprekken bij een psycholoog heb aangevraagd. Nog steeds ga ik hier elke maand naartoe en ik heb er veel steun aan. Wellicht iets om te overwegen? Heeeeeeeeeeeeeeeel belangrijk: probeer waar mogelijk tijd voor jezelf te nemen!!! Heb je een beetje steun aan je partner? Neemt hij de zorg voor de kleine ook wel eens uit handen? Ben op dit moment weer onverwachts zwanger van de tweede (erg snel dus) maar weet wel zeker dat ik het dit keer ook echt anders ga aanpakken! Succes en hou vol...het gaat echt weer beter worden ookal denk je nu van niet!
thanx voor de reacties. Mijn zoon is met drie weken opgenomen met een ruisje bij zijn hartje. Hij heeft perifere pulmonaalstenose. Het was erg schrikken en eigenlijk ben ik daardoor erg bang. De kindercardioloog geeft aan dat het niet ernstig is en dat hij er overheen gaat groeien. In mijn woonplaats ken ik bijna niemand dus ik kan niet echt met een vriendin een dag uit ofzo. Dat is erg vervelend. kitty07 proficiat met de zwangerschap!!!
Nou ik heb ook niet altijd op een roze wolk gezeten hoor. Zeker de maanden na de bevalling dat ik thuis zat. Echt waar meid, ga iets voor jezelf doen, al is het maar een uurtje in de week. Daar knap je echt van op. Van Onze ouders werkten ook vaak de moeders niet, maar die gingen wel even buurten bij de buurvrouwen na het huishoudelijk werk... die konden ook niet 24 uur per dag alleen maar moeder zijn hoor.
Haha, ik weet dit keer veel beter wat er op me afkomt dus ik verwacht totaaaaaaaal geen roze wolk! Maar ik herken de stress en het zorgen maken om je kindje wel. Ons zoontje heeft direct na de geboorte een behoorlijke infectie opgelopen en een kleine 2 weken op de neonatologie gelegen. En ik dus naar huis..zonder baby..zonder kraamhulp en dan 3-4x per dag terug naar het ziekenhuis om hem te verzorgen.. Hulp thuis had ik op dat moment eigenlijk ook niet dus ik moest mezelf ook nog verzorgen (inclusief flinke knip!), wat ik dus eigenlijk doodeng vond... Roze wolk? Wat mij betreft een dikke vette zwarte onweerswolk!! Maaar......dolblij nu met ons prachtige ventje hoor!!!
Ach meid wat naar! Na zon ervaring kan ik me indenken dat je wat bang bent. Ikzou er heel open met je man over praten, zodat hij weet wat erin je omgaat. Misschien kan een bezoek aan de ha je ook helpen? Gaan jullie wel eens met zijn 3-en op pad? Miss hien kan je net op die manier wat uitbreiden. Of laat je man op een vrije dag eens de volledige zorg doen, zodat je vertrouwen krijgt. Als je het aan durft, begin dan eens met alleeneen boodschapje doen, of een brief posten in de buurt. Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen. Het is goed dat je erover praat en het wel ziet van jezelf! Sterkte!
Hajar, k weet precies wat je bedoelt... Heb dit zelf ook best wel... Loop nu sinds n anderhalve maand bij de psycholoog en moet zeggen dat k me daar wel wat beter bij voel, maar als t goed is word k binnenkort wel doorgestuurd... Zit meer dwars dan alleen zorgen van nu... Verder ben k t met de dames eens... Probeer iets voor jezelf te vinden (ben ook nog zoekende hoor ) en geef jezelf ook de tijd om te "herstellen"... Je mag me altijd n pb sturen als je wat kwijt wilt ofzo... Sterkte! Knufs
Het is moeilijk om tijd voor jezelf te vinden eens je moeder bent... Vroeger ging dit allemaal vanzelf en nu moet je dat allemaal 'regelen'. Zo regelen vriend en ik dat wij elk 1x in de week op een avondje iets voor ons eigen gaan doen.. Hij bij een vriend langs ofzo en ik met een vriendin iets drinken of naar de cinema... Ik vind het heel belangrijk dat ik deze avond iedere week heb zodat ik ook even mezelf kan zijn ipv alleen mama te zijn! Door de week werk ik fulltime en 1 keer per maand dan gaat ons zoontje bij de grootouders een nachtje slapen zodat mijn vriend en ik SAMEN MET ZEN 2 nog eens iets kunnen samendoen. Ook al is het maar op de cafe om de hoek iets te kunnen gaan drinken of een cinema'ke doen...Zonder al deze dingen zou ik ook tegen de muren oplopen
In welke regio woon je dan Hajar? Er zijn vast mensen die rond dezelfde tijd zijn bevallen (of rond die tijd) die bij jou in de buurt wonen. Misschien kan je zo wat aansluiting zoeken? Ik weet dat het lastig is, bij mij wonen ook de meeste aan de andere kant van het land, maar ja we kletsen wel gezellig en dat scheeld wel al vind ik.