Ik heb afgelopen woensdag mijn 4e vroege miskraam gehad (om de maand gebeurd) Ik loop het ziekenhuis in en uit sinds 31 januari. Ik heb 3 echo's gehad gewoon om te zien hoe alles eruit zag en alles zag erop zich goed uit zei de gynaecoloog. Na de 3e vmk cyclus analyse gestart. Ik ben 28 februari bloed wezen prikken op Progesteron. (mijn zus die heeft ook in de MMM gezeten en miste ook Progesteron, heeft inmiddels wel 2 kleintjes nu dat geeft mij wel weer hoop) Nu krijg ik 16 maart om 10:10 de uitslag. Niks zit me lekker soms denk ik wat heeft het nog voor nut.. maar dan denk je de aanhouder wint. Elke maand is er een kans maar als ik dan bruin bloed zie of mijn test blijft gelijk en het streepje word niet donkerder dan stort alles weer in. Net een toren die je bouwt en weer instort. Ik ben wel vruchtbaar en kan zwanger worden maar niet blijven! De tijd gaat ook opeens erg langzaam. Als ik er niet mee bezig ben wordt het als maar erger want dan kan ik niet dromen naar een zwangerschap toe. Wie heeft dit ook? Ik weet het even niet meer!! Ik weet dat ik bij de gynaecoloog / ziekenhuis loop en dat ik positief moet blijven maar toch ben ik bang voor de uitslag komende woensdag. Ik kan er opzich met mijn zus goed over praten omdat ze er veel vanaf weet maar mijn vriend niet. Die snap dat allemaal niet zo goed en dan voel ik me soms erg alleen!! vandaar dit bericht. Zit er even even helemaal doorheen! Liefs X
Dikke knuffel, Sugarblossom. Ik begrijp je maar al te goed. Je voelt je zo machteloos, en boos, maar vooral zo wanhopig!! En eenzaam, want zo veel mk's, dat kun je met weinig mensen uit je omgeving delen. Steeds weer de hoop, de angst, en de paniek. En geen idee wat je moet doen om het de volgende keer goed te laten gaan. Het is het zwaarste wat ik in m'n (niet echt zorgeloze) leven heb meegemaakt. Ik kan alleen maar zeggen: probeer je vriend uit te leggen wat je voelt, en wat de onderzoeken inhouden. Vertel hem wat de opties zijn en waar jullie straks misschien goede hulp kunnen krijgen. Blijf in gesprek, want jullie doen dit samen. Het zijn jullie zwangerschappen die misgaan, en jullie toekomstbeeld dat steeds weer in duigen lijkt te vallen. Hou dus contact. En lees ook de positieve verhalen, hier op dit forum, maar ook op herhaaldemiskramen.nl. De meeste vrouwen krijgen, ook na heel veel miskramen, uiteindelijk toch een gezond kindje. Dat is nauwelijks te geloven als je zo enorm in de put zit, maar het verhaal van anderen kan soms ook steun geven. Heel veel liefs, Suus
Dankjewel Suus.. je berichtje doet me wel goed. Precies wat je zegt zo voelt het ook allemaal. Zoveel gevoelens en alles gaat door m'n hoofd vandaar ik het hier even kwijt wilde. Heb het laatst ook uitgelegd maar soms krijg je dan zo'n dipje en dan voel je je weer even helemaal alleen en ben ik bang dat ik me aanstel als ik het aan m'n vriend laat zien dat ik het even moeilijk heb. Probeer me groot te houden. Ik zal eens een kijkje gaan nemen op die site van herhaalde miskramen. Dankje!! & voor de steun. XXX
Je stelt je niet aan, hoor! Het is gewoon zo afschuwelijk om mee te maken, iedereen zou er af en toe wanhopig en superverdrietig van worden. Wij zij zelfs een paar keer in therapie geweest samen na 5 mk's. Dat heeft ons toen ook wel wat geholpen. Ik hoop dat je vandaag een betere dag hebt. Wees lief voor jezelf. Suus
Aanstellen doe je nooit in zo'n geval, zeker niet omdat je al meerdere mk's hebt gehad, eentje is al moeilijk te verkroppen dus laat staan meerdere. En dat je vriend het niet helemaal snapt is ook niet helemaal gek natuurlijk, hij voelt niet hetzelfde als jij als het weer mis gaat, maar begrip tonen doet ie toch wel? Praat er gerust over met hem en deel de pijn en verdriet die je voelt, misschien dat ie het dan iets beter gaat begrijpen. Ik snap dat je er nu even helemaal doorheen zit maar misschien helpt een klein opbeurend verhaaltje van een koppel dat ik kende.. Ze waren al jaren bezig met zwanger worden, ze hadden al 13 mk's meegemaakt helaas, maar uiteindelijk kregen ze een prachtige zoon die nu al 5 jaar is. Geef de hoop niet op, hoe moeilijk dat nu ook is, en blijf praten over je gevoelens.
@Suus35 5 miskramen jeetje meis... ben blij dat het toch nog geholpen heeft in therapie te gaan. Dankje! Jij ook een mooie dag vandaag!
Als ik het er over hebt vraagt ie wel van hoe en wat. Begrip tonen doet die zeker!!! Ik zal het in ieder geval proberen. Normaal ben ik zelf een heel open mens maar op dit gebied ben ik opeens heel anders denk toch een beetje schaamte door het falen van nog een miskraam. 13 miskramen poeh! Wat goed dat ze toch nog een zoon kregen zeg. Ik hoop dat mijn lichaam er ook klaar voor is. Ik wacht die woensdag maar even af. Bedankt Suus & Sasjuh voor de grote steun! X
Het is heel begrijpelijk om je hierin alleen te voelen. Weinig mensen maken die teleurstelling (zacht uitgedrukt, het is gewoon een levensverwachting die helemaal omgegooid wordt) keer op keer mee... Ik sloot me ook af want had het idee dat niemand het echt begreep. Iedereen vond het zielig, tuurlijk, maar niemand leek te zien hoe dit je kapot maakt van binnen. Tuurlijk zijn er veel positieve verhalen, en komt het vaak toch goed gelukkig, maar geld dat ook voor mij? En hoeveel geduld moeten we daaarvoor hebben? Wat kunnen we er zelf aan doen? Je staat zo machteloos... Ik haalde heel veel kracht uit het lezen hier en op de rest van het internet wat je er zelf aan kunt doen. Zo ging ik in therapie voor mijn stres/verdriet (hielp mij weinig maar dat zegt niet alles), ik ging acupunctuur doen voorr betere innesteling en ontspanning, slikte tarwekiemoliecapsules voor betere innesteling en melde me aan bij St. Geertgen (prive kliniek) om progesteronpillen en bloedverdunners te krijgen, ookal was er niets aangetoond dat ik dat miste, baad het niet dan schaad het niet. En toeval of niet, de keer erop werd ik zwanger en die kleine trappeld nu vrolijk rond in mijn buik. Sterkte!
@Loki09 Jee meid wat een verhaal Jij hebt veel geslikt maar inderdaad baad het niet dan schaad het niet en zo is het Ik ben benieuwd of ik wat krijg. Heb gewoon het gevoel dat ik niet zwanger blijf zonder iets. Ik mis gewoon iets bij het innestelen (denk ik) Precies wat jij zeg klopt bij mij ook. Je krijgt wel steun maar ik ervaar het toch weer anders dan mijn vriend of vriendinnen die nog niet met kinderen bezig zijn. Ik leg het ook wel uit maar dan soms krijg je zo'n dipje en voel je je machteloos. Het gaat nu wel iets beter dan vannacht toen ik dit bericht plaatste. Ben blij dat het al bijna woensdag is! Je bent al ver zie ik.. lekker genieten! Heel veel geluk in je zwangerschap en dat het verder goed mag aflopen!
Oh dit valt nog mee hoor Ga maar eens lezen in het herhaalde miskramen topic. Ik had dan ook 'pas' 2mk's gehad (wel vrij late hartjes gestopt tussen de 8-9 weken). In NL zijn ze niet zo vrijgevig met medicatie omdat het niet bewezen is dat het helpt. Gelukkig is er oa een belgische gyn die wel verder durft te denken. Als je dan de verhalen leest van oa Suus, Trees en Faith, dan zul je zelf ook zien dat die medicatie écht geen puur toeval is. Wacht eerst even af wat de gyn zegt de volgende afspraak maar als dit niet ook jou idee is, ga dan zelf op zoek. De medische wereld is op dit gebied erg gesloten en alle meiden met herhaalde miskramen zullen beamen dat je het niet van de aardige gyn uit het streekziekenhuis moet hebben Gelukkig voel je je al weer iets beter!
Lieve Sugarblossom, Ik lees al maanden mee, en lees elke keer over je vmks.. Jeetje, ik zit hier met tranen in mijn ogen, en met kippenvel... Het enige wat ik kan zeggen is dat ik aan je denk... Ook nu ik in een onzekere periode zit, aangezien ik sinds woensdag ook bloed verlies... Maandag en woensdag posi getest, en woensdag een druk in mijn buik, en woensdagavond bloed... Donderdag veel stolsels, en vrijdag en vandaag lijkt het op een normaal afnemende ongi... Het enige wat ik niet heb wat ik bij mijn ongi wel heb ik buikpijn en hoofdpijn, ik voel totaal niets... Mijn borsten doen iets minder pijn, zijn nog wel gevoelig, en vandaag ben ik met spierpijn in mijn hele lichaam opgestaan.... Dinsdag moet ik weer terug naar de gyn, er is donderdag een echo gemaakt, en er was alleen verdikt bms te zien, geen aanduiding van evt zw of aankomende of geweest te zijn... Dus heel moeilijk allemaal... Ik denk aan je meissie, knuffie...