Hoi hoi, Ik ben eigenlijk zeer benieuwd of er hier ook mensen zijn die net als ik last hebben van agorafobie/straatangst/paniekaanvallen? Of een ansgtoornis? Ik ben een moeder van een dochtertje van 1,5 jaar en we gaan nu voor een tweede kindje. Het lijkt me leuk en fijn om hier ervaringen uit te wisselen en tips aan elkaar te geven. Of gewoon even je hart te luchten. Groetjes, Patricia
Ik herken het ook, heb een nog niet officiele angststoornis en ga sinds kort naar psych, heb alleen nog intake gehad. Op het moment niet zo lekker met me. Baby van zes maanden. In het begin was ik alleen met mijn angst en nu heb ik een baby waar ik voor moet zorgen. Dat alleen al zorgt dat ik af en toe niet weet hoe ik mijn dag door moet komen. Daarbij ben ik perfectionistisch, schema gericht en denk het nooit goed te doen. Ze is nu ziek en ik kan niet naar buiten. Erg huilerig. Logisch maar dat zorgt weer dat ik hartkloppingen krijg. Op het moment zit ik dus niet zo top in mijn vel en weet daar niet mee om te gaan. En dan die opmerkingen, je kind voelt je. Nou, ze is normaal heel vrolijk en heeft echt geen last van me. Ben echt heel lief en goed voor haar...soms zelfs wel te. Maar die angst....ik wou dat er een knop was die me anders liet voelen. Vraag me af hoe jij er mee omgaat!
Hoi hoi, Als eerst wil ik je zeggen je kind is ziek en logisch dat ze huilerig is. Dus als mensen nu tegen je zeggen je kind voelt je is klinkklare onzin!! :x buiten dat mag je kind je best wel eens verdrietig zien hoor daar krijgen ze niks van we leven in een echte wereld en geen sprookjes wereld. Ik herken dat heel goed tegen mij word het ook wel eens gezegd urgggg ik kan daar zo boos om worden. Tuurlijk ben je een goede moeder daar moet je echt niet aan twijfelen hoor. Dat je nu niet goed in je vel zit vind ik erg naar voor je. Probeer ondanks je gedachtes ook afleiding te zoeken. Met een ziek kindje is dat wel lastig maar probeer het. Je zal zien dat nare gedachtes en gevoelens op de achtergrond komen te liggen en je weer een beetje kan genieten. Het is heel goed dat je nu bij de psych bent wat voor therapie krijg je? Ik ben nu sinds kort begonnen met cognitieve gedrags therapie. Daar leer je realistisch te denken. Ben er erg positief onder en zeker een aanrader voor je!! Daarnaast heb ik 2x per week thuiszorg zij helpt mij weer naar buiten te gaan. Wat doe ik als ik me rot voel? Ja ik ga afleiding zoeken. Het lukt me niet altijd in 1x maar geef het niet op. Ik probeer negatieve gedachtes van me af te zetten en me te richten op positieve dingen bv een boekje lezen,chatten,huishouden mijn kindje,tv kijken,dansen,zingen ga zo maar door. Ik herken ook in mezelf als mijn kindje ziek is ik me ook rotter voel omdat het veel aandacht en energie van je vergt. Gelukkig heb ik nu geleerd er wat rustiger onder te blijven en bij mezelf te denken van het komt goed elk kind is wel eens ziek. Wat ik ook altijd doe is steeds als er dan weer een nare gedachte in mij op kom dan zeg ik STOP tegen mezelf en ga verder waar ik mee bezig was. Het vergt wel oefenen hoor omdat het niet in 1x lukt maar je krijgt er op een gegeven moment handigheid in geloof me. Het zit tussen ons oren die angst en die hartkloppingen komt omdat je je druk maakt maar kan geen kwaad. Na de bevalling van mijn dochtertje durfde ik niet eens mijn bed uit en kijk waar ik nu sta! Ik speel al met haar buiten alleen en ga de winkels in met thuiszorg en kan door die therapie meer realistischer nadenken en ben een stuk positiever Wat betreft je schema probeer die een beetje wat losser te maken je hebt een kindje en dan kun je niet altijd aan je schema houden. Probeer er wat relaxed mee om te gaan anders kom je jezelf alleen maar tegen en dan ga je je weer druk maken. En die knop waarover je het hebt zo denk ik ook hoor maar hij zit in ons zelf he...alleen duurt alles lang maar ja het werpt op een gegeven moment wel vruchten af!! Ik hoop dat je hier wat aan hebt en anders gewoon vragen hoor. Heel dapper van je dat je durfde te reageren. Liefs, Patricia
Jij juist bedankt voor je super snelle reactie. Doet met goed hoe stom het ook klinkt om te horen dat er meer mensen zijn zoals ik. Ik vind het gevoel zo zonde van de tijd maar ja, het is er en ik moet er aan werken, bedankt voor je tips. Heb ook net het boek besteld Angst de baas. Wat de therapie in gaat houden weet ik niet, heb een intake gesprek gehad en er volgt er nog een, want in een uurtje tijd was ik niet klaar! Ben heel blij met mijn kleine meid en wil zo snel mogelijk werken om hier vanaf te komen. En wat je zegt. Wat zeuren de mensen. Ik hoor wel eens dat ik meer met mijn kindje bezig ben dan anderen, ondanks dat ik me vaak zo naar kan voelen, verwen haar misschien zelfs wel. Die onrust heb ik wel maar merk er bij haar niks van. Maar door al die opmerkingen werd ik er juist nog onrustiger van...want stel dat ze me zou voelen...etc. Nou, lekkere cirkel dus. Vind het fijn je reactie te lezen. Je bent al veel verder dan dat ik ben! Hoop dat ik daar ook snel zal komen. Het is zo jammer want het gevoel draag ik alleen omdat ik me ervoor schaam. Maar alles komt in het gedrang, kind, relatie, werk, sociale leven, etc. En maar dat masker ophouden, het gaat me nu teveel energie kosten, vandaar de psych. Zal haar vragen naar die gedragstherapie. Super dat je voor een tweede gaat. Hoop dat het snel mag lukken! Heb of had jij je angst ook bij je kindje of niet zo. Ik wel dus maar is niet dat ik door haar de angst heb. De angst was er al maar heb er nu natuurlijk die super verantwoording bij! En wil natuurlijk het beste voor haar. Dus ook gewoon op visite durven gaan of boodschappen doen....! Bedankt voor het plaatsen van dit onderwerp!
Hi Caterine, Ik zal je vertellen dat ik in begin mijn kind niet eens in bad durfde te doen en met haar de trap op en af. Heb zeker vaak spanning gehad waar ze bij is en ook door haar vanwege die verantwoording die er bij komt ik maakte me werkelijk overal druk om. Maar weet er nu mee om te gaan en tuurlijk heb ik het nog wel eens maar kan het sneller van me afzetten en raak niet meer meteen in paniek. Het is alleen maar goed dat je voor een tweede keer naar die intake moet. Dat betekend dat ze je helemaal doorlichten en goed willen helpen!! Ze nemen het echt serieus omdat je immers een kindje hen en hun niet willen falen. Sinds ik die kleine heb merk ik dat de zorg om me heen veel actiever is. Ergens heel naar omdat ik eerst nooit geholpen werd maar nu vind ik het fijn dat ik nu wel serieus genomen word. Wat betreft je relatie en je sociale leven raad ik je aan je schaamte en masker opzij te zetten en er over te praten met ze zodat ze je begrijpen. Ik praatte er nooit over met de conclusie ik vele "vrienden"kwijt ben geraakt. En bepaalde vrienden die het wel wisten ben ik ook kwijt maar ja van hen denk ik dan ben je me niet waard er bestaat namelijk ook nog een Patricia en ik ben niet alleen die angst die ik heb. Met je partner raad ik ook aan veel te praten. Het is namelijk ook erg moeilijk voor hem hij begrijpt niet waarom je bang bent en hoe je je voelt. Ik zie het aan mijn verloofde maar door te praten staat hij 100% achter me en steunt me. Wees lief voor hem en probeer niet af te reageren als je een angstig moment hebt o.i.d. Vraag hem evt mee te gaan naar therapie zodat hij ziet dat je eraan werkt en hun kunnen hem dan ook het een en ander uitleggen hoe hij je het beste kan helpen. Hebben wij ook gedaan. In cirkeltjes denken ja heel herkenbaar en daar moet je uit meid!! Makkelijk gezegd dan gedaan weet ik Die gedragstherapie helpt je daarbij. Als je wil kan ik je voorbeeldjes geven hoe je het kan toepassen? Geen dank dat ik deze topic heb geopend ik was er een hele tijd zelf naar opzoek. Nu maar zelf een geplaatst omdat er bar weinig te vinden is voor mensen met die klachten. Veel mensen snappen er ook niets van het is maar een raar iets he die angst tussen onze oren. Wat dat al niet met je kan doen BAH maar we komen er wel. Liefs, Patricia
En hier is nummer 3.... Weet niet onder welke stoornis de mijne valt, maar heb in ieder geval ergens last van... 8 jaar geleden geopereerd, terug voor controle, flauwvallen en daar was mijn fobie... (in het kort dan). Heb een hele tijd thuis gezeten en durfde alleen nog naar mijn ouders en zus.. dat was het wel zo'n beetje.. Zat toen ook in het laatste jaar van mijn opleiding, maar god zij dank heb ik ergens de kracht gevonden om toen door te gaan en zo toch mijn diploma te halen. Inmiddels gaat het stukken beter hoor, werk fulltime en ga zelfs weer naar de tandarts.. Doktoren en ziekenhuizen ben ik sindsdien nooit meer naar toe gegaan. Denk dat dat ook de rede was dat ik geen kinderen wilde.. Dat heb ik nu opzij gezet en ik of eigenlijk we, zijn hard aan het werken voor een kleintje... Ik heb trouwens NLP gedaan, heeft mij goed gedaan, maar er echt vanaf komen, tja...dat zullen we toch echt zelf moeten doen... En inderdaad toch fijn om te lezen dat je niet de enige bent...
Er zijn zoveel mensen met deze klachten maar iedereen verstopt zich! Ik weet zeker dat er onwijs veel mensen en zelfs vrienden het hebben maar er niet over durven of kunnen praten! hoi nummer drie, het gaat gewoon nog gezellig worden hier! vervelend dat je er last van hebt. Angst voor flauwvallen is bij mij ook bekend hoor. Zeker als je je naar gaat voelen, reageert je lichaam lekker mee! wat voor behandeling is het die je gevolgd hebt? super dat je voor een kleintje gaat. Als je altijd het gevoel de 'baas' laat zijn, dan komen we niet ver! En het grappige is...het gevoel is er ook niet altijd. Er zijn ook veel goede en mooie dagen maar ja, negativiteit overheerst en het positieve schuift naar de achtergrond. natuurlijk moeten we er zelf hard aan werken maar misschien kunnen we elkaar op deze manier zo nu en dan steunen! ik vind het niet makkelijk om er met vrienden over te praten, ook de angst om als 'niet normaal' gezien te worden en dan is het toch fijn om het op deze manier te kunnen delen! Succes met alles en tot mails! En tips ontvang ik graag! Zeker omdat ik vaak het gevoel heb dat het gevoel helemaal niet nodig is! Inderdaad, dan val je flauw, komt wel goed. Ik heb juist moeite met het gevoel vooraf, dat maakt dat ik dan bijna niet meer kan functioneren. De angst voor de angst zeg maar. Ga nu mijn kleine even verschonen... Fijn weekend in ieder geval!
Hoi Caterine, Net zoals jij is het bij mij nu ook de angst voor de angst, maar ik denk dat dat in veel gevallen zo is. Mijn therapeut heeft toen gezegd, dat als ik angst krijg om flauw te vallen, dat nooit zal gebeuren, omdat er dan zoveel adrenaline door je lichaam gaat..toch weer een fijn gevoel. In mijn omgeving weten een aantal mensen het. Als ik het zeg maar vertel, dan geloven ze me meestal niet, heb nogal een grote mond dus weet het goed te camoufleren.... Bij NLP leer je om je hersens anders te programmeren. Doordat je ooit eens ergens een gevoel bij gehad hebt, reageren je hersens nu elke keer met angst op datzelfde gevoel. Ik heb geleerd dat als ik weer een naar gevoel krijg, ik dat gevoel moet gaan analyseren, daardoor plaatst je het buiten jezelf en wordt het eigenlijk direct minder. Ik heb hier ook een boekje van met oefeningen, dus als je geinteresseerd bent, kun je mij je email adres sturen in een pb-tje.... Zal vast een vaag verhaal geworden zijn, maar vind het wel fijn om er over te kunnen praten, met mensen die het echt goed snappen...
Zou graag je oefeningen willen ontvangen! Vind het wel spannend om er mee aan de slag te moeten gaan want het is zo veilig om er niet over te praten of om er aan te hoeven werken. Jammer dat die wonderpil nog niet bestaat! Niemand ziet ook aan me dat ik iets mankeer, maar het is er wel en heeft best veel impact. Leuk/fijn dat we er op deze manier over kunnen schrijven. Ik zou alles ook zo graag willen begrijpen, maar ja, het is nu zo en ik moet er mee om zien leren gaan. Heb nu ook nog de griep en ziek kind dus alles komt wel samen, straks ook nog een feest waar ik heen MOET. Soms zou ik in huis willen blijven, lekker veilig en lekker met mijn eigen probleem, zonder dat iemand daar iets van hoeft te merken...niet slim...! Maar wel minder vermoeiend dan steeds die uitdaging aan te moeten gaan. Zelfs zonder uitdaging kan het gevoel me naar de keel schieten...om niks!! Kan met mijn kindje lekker zitten en ja hoor, hartkloppingen en benauwd....terwijl er niks aan de hand is. Dat frustreert me ook zo hiervan.GRRRRR.
Zo herkenbaar dit, balen van jezelf omdat je weet dat het onzin is, maar er geen vat op kunnen krijgen. Je elke dag voornemen dat het nu afgelopen is, maar aan het eind van de dag er weer achter komen dat het niet gelukt is.. Elke keer zoekende naar dat reset knopje... Waar ik bij mezelf zo ontzettend van kan balen en zo boos om kan worden.. Is dat ik dan van de dingen die leuk zouden moeten zijn, niet kan genieten, omdat ik dan zo gespannen ben.. Dat gaat gelukkig steeds beter, dus we zijn op de goede weg.. We gaan elkaar gewoon helpen en als het nodig is, een schop onder de kont geven. Als je me je mail adres geeft, dan kan ik je het boekje mailen. Je kunt er altijd mee wachten om de oefeningen te doen, totdat je er klaar voor bent, maar dan heb je ze in ieder geval. Veel liefs
Hoi hoi, Daar was ik weer. Caterine het klopt wat je zegt veel mensen verstoppen zich ervoor. Je wil niet weten hoeveel mensen het hebben zonder dat we het weten. Alleen jammer dat ze niet spreken omdat dat echt helpt. Wel heel goed van je dat je hier je hart lucht. Hoe is het nu met je dochtertje? Ik las net dat je nu ook de griep hebt....balen alles komt nu wel even tegelijk he? Maar je red het wel geloof me. Sabrina welkom hier Leuk dat je voor een kindje gaat ik zie dat we gelijk op lopen bij onze tickers!! Je angst voor flauwvallen is ook heel bekend voor mij. Net zoals jij hebt gehoord dat van die adrenaline heb ik ook gehoord. Ben er zo bang voor maar het is me nog nooit gebeurd gek he Die therapie die je volgt ken ik ik heb er een boek van. Het is een goed boek en helpt echt daar het ik ook de STOP methode van. Hoelang hebben jullie trouwens last van die angsten? Ik heb het nu bijna 14 jaar Maar sinds ik die kleine heb heb ik ook goede hulp gekregen en ga ik gelukkig vooruit. Het lijkt me leuk en fijn als we elkaar kunnen helpen hier. En een schop onder mijn kont kan ik altijd gebruiken Liefs, Patricia
Hoi Patricia, Ik heb het nu 8 jaar. En dat jij vertelde over de stop methode, toen ging er al een lichtje branden. Bij mij is het inderdaad ook nog nooit gebeurd, en toch blijf ik me er druk over maken. Net zoals ons lijf (tijdens je cyclus) kunnen de hersenen ons ook flink in de maling nemen. Maaaaaaaar we blijven er voor knokken en ooit komt het goed. @ Catrine..heb je mailtje gekregen, zal het boekje zsm naar je toe sturen... Voel je je al wat beter??
Hoi hoi, Zo dat is ook al een poos zeg. Ja ons lichaam kan echt met ons aan de haal net als onze gedachtes. Misschien is het een leuk idee om kort iets over jezelf te vertellen? Zodat we allemaal weten van elkaar hoe we ongeveer zijn. Ik zal wel beginnen. Nou ik ben dus Patricia en 29 jaar (nog net hahaha) Heb helaas al bijna 14 jaar agorafobie en hoop er net als jullie snel vanaf te komen of er goed mee om weten te gaan zodat het geen belemmering meer is Ik ben verloofd en we hebben samen een dochtertje van 1,5 jaar. Nu gaan we voor een tweede en zit nu op het wachtbankje. Spannende tijden dus voor ons Helaas kan ik door mijn klachten niet werken en ben dus fulltime huis mama. Vroeger ben ik 5 jaar showdanseres geweest en heb verschillende baantjes gehad. Toch hoop ik ooit weer aan het werk te komen en zou dan graag iets in de zorg willen doen of mijn uiterlijke verzorging vak weer oppakken. Mijn hobby's zijn Dansen,zingen,film,koken en winkelen zover ik kan Wie is de volgende?? Liefs, Patricia
zal snel reageren maar moet nu helaas weg naar een feestje. Ziek zwak en misselijk maar kan hier niet onderuit helaas. Mijn meisje huilt de hele dag zo'n beetje maar ja, we zien wel hoe het gaat, het wordt vanzelf zeven uur. Tot later, leuk om je verhaal te lezen en goed idee!
oh veel sterkte meid en denk bij jezelf kan niets erg gebeuren...anders zonder je je maar een beetje af en hou je je zelf op de achtergrond mensen moeten maar begrip tonen dat jullie grieperig zijn!!
Leuk om te lezen inderdaad Patricia.. Ik ben dus Sabrina 29 jaar (ook niet zo lang meer, haha). Woon samen met mijn mannetje waar ik nu bijna 2 jaar een relatie mee heb. Hiervoor een relatie van 13 jaar, maar toen ik mijn huidige partner tegenkwam, toch de keus voor hem gemaakt. Nog geen moment spijt van gehad. Ik werk fulltime als leerkracht basisonderwijs en wij gaan voor ons eerste kindje. Net zoals patricia, zit ik nu ook op het wachtbankje. veel liefs
Hoi hoi, Ik heb misschien een rare vraag maar ik had twee dagen last van ongi gevoelens. Dus eergisteren en gisteren. Vandaag nog wel een beetje maar gisteren voelde ik een steekje rechts onderin. Had gisteren ook elastisch slijm terwijl het de dag ervoor nog lotion achtig was (sorry voor de details) Zou dat mijn eisprong geweest zijn? Afgelopen nacht hebben we pas geklust zou ik te laat zijn? Ervoor hebben we niet geklust ja dinsdag maar dat is alweer wat dagen geleden. Zou het zinvol zijn om nog verder te klussen? Liefs, Patricia ps:ik plaats deze vraag ook even ergens anders kijken hoe meerdere mensen er over denken.
trouwens Sabrina ik vind het dapper dat je na een relatie van 13 jaar toch de stap heb genomen naar een ander te gaan daar is lef voor nodig. ben blij dat je er geen spijt van heb en dat dit dus je ware is Martin en ik zijn nu 5,5 jaar bij elkaar.
Als het je ei geweest is..die blijft volgens mij nog zo'n 12 uur vruchtbaar, dus dan zou het net op tijd zijn. Ik heb de mijne volgens mij vanmiddag gehad.. pfff kon amper op of neer, ik voel hem altijd wel, maar zo erg als deze ronde was het nog nooit geweest.. Hopelijk alvast een goed teken...