Mijn ouders weten allebei nog niet dat we aan het klussen zijn. Alhoewel ik nu op de leeftijd zit waarop mijn moeder mij kreeg (29 jaar), is er toch de "angst" dat ze me er nog niet aan toe vind. Dat komt omdat mijn moeder altijd heeft gezegd: "kind, begin er nog niet aan, je hebt nog zoveel tijd om eraan te beginnen. Blijf eerst maar eens genieten van je leven". Dus tja... twijfel twijfel twijfel... hoe zou ze zich eronder houden? Maar vandaag waren we met een kennis en het kwam zo ter sprake over hoe het was toen ik klein was. Helemaal vertederd vertelde ze verhalen van vroeger. En hoe blij ze wel niet was toen ze mijn hartje hoorde kloppen omdat de kans bestond dat ze niet zwanger kon worden. En wat een schattige kleertjes en een lief kind ik wel niet was 8) Toen wist ik dat het geen punt meer zou zijn als ik het haar zou vertellen, mocht het zo ver zijn! Mijn vader zal het geweldig vinden, daar ben ik van overtuigt. Die zegt altijd: "de mooiste dag in mijn leven was toen jij geboren werd". En vaak ziet hij me, tot grote ergenis van mijzelf, nog steeds als dat kleine meisje van 4 Nog een paar dagen voor mijn NOD en ik kan echt niet wachten tot ik het kan zeggen!
Lief zeg!! Wedden dat ze er heel blij mee zullen zijn!! En 29 is toch ook een mooie leeftijd? Succes met "zwanger worden"!!
Toen ik was begonnen heb ik het toch direct aan mijn ouders verteld. Met het idee mocht er in de tussen tijd iets mis gaan, dan kunnen ze me steunen. Ik was vorige week naar mijn idee dus ook in verwachting en heb het ze verteld. Had een positest gehad en de sympthomen. Helaas toch gisteren ongi geworden. Was zo blij dat mijn ouders het wisten en dat ze me dus moed n konden praten. Mijn schoonmoeder zou denk ik gaan flippen. Denk dat zij ons nog te jong vindt en dat we eigenlijk getrouwd moeten zijn e.d. Heel veel succes met wachten en hoop voor jullie dat het raak is. Liefs Britt
DE eerste keer waren mijn ouders blij verrast. Mijn moeder (en vader ook wel stiekem ene beetje) moest huilen. Zij had werkelijk waar nooit verwacht dat ik moedertje zou worden. Sterker nog, zij heeft in het verleden wel meer dan eens gezegd dat ze niet raar zou staan opkijken als ik met een meid zou thuiskomen ipv een kerel haha.. Nu de 2de keer was ze wat lauw in de reactie. Ze uitte haar zorgen of ik dan wel genoeg steun zal van mijn man, daar hij met Astrid ook alleen op commando dingen doet.
wij hebben het niet verteld dat we "bezig" waren...dit hebben we bewust niet gedaan omdat je dan alleen maar iedere maand vragen krijgt als "en is het al raak". Daar had ik dus echt geen zin in. We wisten onze twee beste vrienden en mijn zus dat ik gestopt was met de pil en dat een kindje van harte welkom was...ik vond dit toch anders want je ouders zijn toch altijd meer en op een andere manier bezorgd. Zodra we wisten dat we zwanger waren hebben we het ze vrijwel meteen verteld...ze vonden/vinden het allebei geweldig!
wij hebben verteld dat we gestopt met de pil waren met de kerst, nou een mooier kado konden ze zich niet indenken!! toen we vertelde dat we zwanger waren was het helemaal feest, ze vonden het geweldig!! vooral de papa's zijn erg trots!! moeders lopen te shoppen, hihi!
We hebben nooit vertelt dat we aan het klussen waren. De reden daarvoor was dat ik twee jaar geleden onverwcht door de pil heen zwanger was. Dit is helaas geeindigd in een miskraam en de opmerkingen van mijn ouders zijn toen erg hard aangekomen. Toen ik eenmaal zwanger was hebben we eerst gewacht tot een beetje zekerheid de eerste echo....voordat we het mijn ouders vertelden (mijn schoonmoeder en broertje wisten het toen al.)Toen het eenmaal "zeker" was zijn we met de echo naar mijn ouders geweest, met knikkende knieen want vooral van mijn vader was ik heel erg bang voor zijn reactie....achteraf gezien nergens voor nodig want als er iemand op en top blij was dat ie opa wordt is het mijn vader wel....
wij hebben aan niemand verteld dat we gestopt waren met de pil.. wij hadden zo iets van als het raak is horen ze het wel. de reactie van mijn ouders was toppie.. mijn ouders zijn gescheiden en dus het ik het ze apart verteld.. mijn vader moest een traantje weg pinken terwijl het zijn 4 de kleinkind wordt.. maar de eerste van mij dan.... mijn moeder schrok en was helemaal happy. en de leeftijd wanneer je aan kinderen begint is bij iedereen anders.. de 1 is er met begin twintig al helemaal klaar voor en de andere wat later. als jij er klaar voor bent is dat het belangrijkste.. tenslotte moet jij het allemaal doen en niet de ander.. succes met zwanger worden
Wij hebben het eergister verteld aan mijn ouders en vorige week eigenlijk al gelijk aan zijn moeder en zussen. Mijn zus weet het ook al een weekje! Onze situatie ligt nl wel anders.. we kennen elkaar nog niet zolang......! (vandaar dat we het vroeg vertellen omdat wij nu echt gaan samenwonen enzo... en dat is een hele verandering! Ik heb nl een koophuis in Utrecht en mijn vriend woont in Twente! Dus ik ga die kant op verhuizen... mijn huisje gaat de verkoop in! Maar iedereen is eigenlijk blij die ons kennen.... en zeggen dat het echt wel goed gaat komen! Mijn moeder reageerde met een dikke kus en een knuffel en wat traantjes... en mijn papa die was even heel stil! Maar ik zag een twinkeling in zijn ogen en een lach! Ze vinden het geweldig dat ik mama word! De familie van mijn vriend zijn ook allemaal erg blij!! Ze zijn gek op kindjes in zijn familie! Er lopen er ook al 15 rond!
ik heb niks verteld toen ik gestopt was. Maar toen we gingen samen wonen en ik ging winkelen met mam {was overigens nog niet gestopt ofzo!} had ze het al over kindwagens enz. Ik heb haar een week of 3 gelden ongeveer verteld dat ze oma werd, en op a natuurlijk. mam reageerde met huilen maar vroeg tussendoor wel even of het gepland was! Maar was dolgelukkig, zag het al helemaal voor zich! Ik ben de jongste thuis, me broer is 6 jaar ouder! Me pa reageerde nuchter maar vond het stiekum geweldig. Me schoonvader word voor de tweede keer opa ook hij vond het leuk, maar van hem vond ik niet zo'n sjieke rectie maja..... tot nu toe reageerd iedereen positief, maar nog nioet iederen weet het. Het jammere vind ik wel dat er af en toe stiekum tussendoor gevraagd moetw orden of het gepland was! Maja kom door mijn leeftijd he! Dat ik gestopt a met de pil wist alleen me allerbeste vriendin!