Ja curettage idd... Zelf heb ik nu liever zoiets: doe het maar meteen dan heb ik het gehad... Het hoort er niet en moet eruit... dus eigenlijk liever vandaag dan morgen! Het valt emotioneel wel zwaar, maar kan niet anders... zo blijven lopen kan ook niet!
Oké das net wat je gevoel zegt idd. Ik had toen zoiets van als het geen kwaad kan om te laten zitten dan dat liever dan weer m'n hele buik overhoop... Achteraf had ik misschien ook beter iets anders kunnen kiezen, want zit er nu nog steeds mee. Maar gek genoeg lost je lijf het toch op uiteindelijk, vorige week zag het er al een stuk beter en rustiger uit van binnen. Ik hoop dat je er daarna ook echt vanaf bent! Sterkte!
Ja ze zegt dat het echt duid op restweefsel en ivm de pijn en klachten die ik heb en de pijn met inwendig onderzoek dat bm hard werkt maar het er niet uitkrijgt en daarom wil ze het weg halen... Maar ze bleef benadrukken dat als het niet gaat, ik morgen moet bellen en dat het dan alsnog gedaan wordt... Balen dat ik niet nuchter was... dan had ik het miss nu achter de rug!
Ben net een half uur thuis... Alles is goed gegaan en alles is weg!! Ze hebben eerst met camera gekeken en vervolgens de restjes weggehaald die vast zaten tegen baarmoeder wand. Deze zijn opgestuurd... Nu is alles dus leeg en mogen we er weer voor gaan, hoeven geen anticonceptie te gebruiken want zij zegt dat als mijn lichaam er niet klaar is, ik niet zwanger zal raken! Overigens heb ik op ok preventief antibiotica gekregen ivm verhoging! Dank voor jullie steun en lieve woordjes!! XXX
Goed zo!! Nu op naar betere tijden. Klopt idd van het zwanger worden, is ook tegen ons gezegd. Laat de natuur z'n gang maar gaan. Sterkte nog!
Kop op, ookal is het moeilijk, ik weet waarover ik praat. We gaan voor weer een mooie echo en het komt als we er klaar voor zijn! Nog een dikke diggi knuf!
Zal altijd moeilijk blijven en zal tijd nodig hebben... We zien het wel, gaan iig geen anticonceptie gebruiken, t komt wanneer t komt. Nu eerst ff bijkomen en herstellen. Ben iig nog wel erg duizelig... Maar verder gaat het wel. Buikpijn is beetje kramperig maar met paracetamol zakt het iig.
Ik vind kop op nogal makkelijk gezegd. Dit is echt niet niks hoor en nu klinkt het net alsof ze eroverheen moet stappen! Juist niet dus, dit moet je wel even verwerken. Het is echt niet niks 2 kindjes zo laat nog verliezen en dan daarna nog zoveel ellende en 2 curettages. Dat gun je niemand! Ik ben zo blij dat je wat minder pijn hebt nu. Hopelijk nu iedere dag iets beter! Dikke kus van mij!
Ja, herken ik wel. Het is toch een mini-operatie. Heeeel rustig aan doen, en leuke dingen plannen. Als je eraan toe bent. Sterkte.
Ik heb zelf ook net een curretage achter de rug. Tuurlijk moet ze het verwerken, en met kop op bedoel ik gewoon, ga uit de deur en leuke dingen doen voor jezelf om bij te komen. En ik weet ook, elke goedbedoelde zin die gezegd wordt, troost niet.
Rustig aan meis... Ik ben ook nog steeds niet de oude. Nou zit er bij mij iets meer aan voorgeschiedenis achter, maar heb ook placentaresten en 2 hysteroscopieen achter de rug. Dus kan me zeker wel indenken hoe je je voelt! Met de tijd wordt het beter. Maar het verdriet zal je nooit helemaal kwijt raken ben ik bang.... Neem je rust meis. Je bent nog niet aan het werk toch?
Ik werk zelf niet! Sinds vandaag wel wat meer actief in huis en heb weer zelf kindjes naar school gebracht. Voelde goed om het weer zelf te doen. Ben wel snel moe en moet echt nog wel pcm nemen tegen de kramperigheid pijn, maar t gaat de goede kant op... Emotioneel zal het echter langer duren, tis ook niet niks allemaal! Jij ook dikke knuffel! Lijkt me zo heftig!!
Die vermoeidheid heeft me ook parten gespeelt. De gynaecoloog heeft me toen een vitaminekuur bezorgt. Zij vertelde mij dat dit ook nog door de hormonen komt. De vermoeidheid heeft bij mij toch een 2 tal weken aangehouden.
Dankjewel voor je antwoord... ik heb vanmiddag heerlijk even 1,5 uur geslapen en ga er vanavond op tijd weer in. Zal het even in de gaten houden. Moet sowieso 17/2 terug naar gynaecoloog.
Aha! Dat scheelt wel! Kan je rustig je eigen tempo pakken, en geen gedoe met arbo artsen enzo. Nou is die van mij heel relaxed. Ik ben nog in ieder geval tot half maart volledig arbeidsongeschikt. Wat fijn dat je wel weer wat kan doen. Geeft je een trots gevoel he? Nog een tip die ik van de gynaecoloog had gekregen, je zwangerschapsvitamines door slikken. Daar zitten ook extra vitamines in die ondersteunen na een zwangerschap ( of dus miskraam). Emotioneel gaat het zeker langer duren meis. Ik heb van mijn 2 miskramen in 2012 lang last gehad. Dat gevoel is eigenlijk nooit weg gegaan. De jaloezie op vrouwen die wel zwanger werden en bleven, de kraamvisites. Bah. Nu is het nog heftiger helaas ja. Het is zo bizar dat het echt al een kindje is. Alles erop en eraan. Zo moelijk te verkroppen dat een perfect gezond kindje niet in mijn buik mocht blijven, en daardoor geen kans heeft gehad. Hopelijk brengt de rest van 2014 mooiere dingen voor ons!
Dat is fijn dat je arbo arts zo relaxed is... dat gezeur kun je er ook niet bij hebben nu! Dat zal ik idd even gaan doen, zwangerschapsvitamines innemen. Het voelt idd goed om ze zelf weer naar school te brengen, maar tegelijk ook erg confronterend... zwangere moeders/lerares van dochterlief. Andere moeders die gehoord hebben wat er speelde, zijn allemaal heel meelevend en lief, maar vragen ook steeds hoe het gaat. Dat valt soms best zwaar. Het vertrouwen in mijn lichaam is weg, we willen graag snel weer voor een kindje gaan. En tuurlijk zal er altijd spanning en verdriet om deze kindjes zijn. Dat heeft ook tijd nodig om het allemaal te kunnen verwerken. Nu het lichamelijk eindelijk beter gaat is er wel een soort extra verlangen lijkt wel... heel gek misschien. Ga zo ook lekker op bed tv kijken, met een warm kruikje. Toch wat meer last, maar ja dat kan ook bijna niet anders na bijna anderhalve week haast niks gedaan te hebben, naar nu toch weer wat actiever geweest te zijn. Lijkt me voor jou idd ook super heftig en confronterend... het is al gewoon een 'kindje', hij had alleen nog moeten groeien. Heb je ook een bevalling gehad van Sam❤ en is er een reden waarom hij geboren werd? Als je geen antwoord wil geven is dat niet erg hoor, voel je niet verplicht! Iig dikke knuffel, lijkt me zo zwaar!
Ja ik heb daar volgens mij wel baat bij gehad. Ik had een hb van 4,5, en dat is nu allemaal alweer helemaal normaal! Zitten goeie stofjes in blijkbaar . Die confrontaties zijn inderdaad heel moeilijk. Maar misschien zal je merken dat het erover praten met de tijd makkelijker voor je wordt, en je ook helpt bij de verwerking. En vergeet ook niet dat je het ook best mag zeggen als je even geen zin hebt om erover te praten he! Dat snappen mensen ook wel. Dat gevoel van het geen vertrouwen meer hebben herken ik heel erg. Ik hoop dat je wat vertrouwen terug krijgt met de tijd, en door het besef dat je wel al 3x een zwangerschap hebt kunnen voldragen. Daar heb je nu niks aan, en is een enorme dooddoener, dat besef ik goed. Maar ik probeer een beetje de rationele dingen op te zoeken. Die buikpijn zal echt nog wel even blijven. Ik heb het ook nog steeds helaas. Het wordt wel minder, maar heel langzaam. Ja ik heb een hele heftige bevalling gehad. Opgewekt door weeenopwekkers, waardoor ik weeen stormen kreeg. Na de bevalling in 45 min 2 liter bloed verloren, en toen dus de operaties. Ik wil niet mijn hele verhaal in jouw topic zetten, dit is jouw plekje . Als je er klaar voor bent kun je het verhaal lezen bij de vlindertjes tussen 17-24 weken, vechter Sam is zijn topic. Mocht je eraan toe zijn staan er foto's van Sam in mijn foto album. Hij is geboren tgv een GBS infectie van de placenta, vruchtwater en vliezen. Waarschijnlijk is de bacterie via de bloedbaan vanuit mijn blaas de placenta in gekomen. Ik had al vanaf 10 weken harde buiken en buikpijn, maar de vk zei me keer op keer dat er niks aan de hand was. Helaas... Ik praat er heel makkelijk over hoor, geen probleem. Helpt mij ook bij de verwerking . Knuffel terug!!
Phoe heftig hoor meis! Zal als ik er aan toe ben je verhaal eens lezen. Lijkt me idd super heftig allemaal! T helpt ook wel erover praten, al is het soms ook fijn het even niet te hoeven doen, even ergens anders mee bezig zijn. T is nu allemaal nog zo vers en heeft zoveel tegen slagen gekend. Ik heb ook wel vertrouwen ik het feit dat er 3 kindjes na een voldragen zwangerschap geboren zijn... Dat geeft wel moed! Maar het verlangen naar zwanger zijn is groot... Als in erover nadenk klinkt het best gek, volgens mijn vk een volkomen normale reactie. Ben alleen benieuwd naar cyclus nu, alles is zo van slag lijkt. Maar is ook logisch na alle medische ingrepen. Ga morgen meteen weer beginnen met de vitamientjes. Miss helpt het me wel wat beter te voelen. Ben enorm snel moe, maar al die hormonsters in mijn lichaam zijn natuurlijk ook van slag... Haha