Korte info vooraf: ik ben 37, BMI van 40+ en het is mijn eerste kindje. IK heb een LAT relatie en ben dus doordeweeks alleen, werk 4 x 9 uur en heb al vanaf week 11 ook forse bekkenklachten. Nu mijn verhaal, over de reguliere controle bij mijn gyn vandaag: ..de eerste meting, voor ik bij de gyn zelf kwam, was nl. torenhoog: 154/97 Ik schrok me wild, want ik ben best bang voor zwangerschapsvergiftiging. Mogelijk is het zo, dat ik me onbewust zo druk maak, dat ie daarom ook verder steeg. Dus ik mocht mooi een ruim half uur plat terwijl steeds met tussenpozen de druk werd gemeten. Die zakte gelukkig tot een aanvaardbaar niveau van 145/85 De gyn vond dus eigenlijk dat ik wel rustig aan moet doen, maar heeft (nog) niets gezegd over mijn werk. Maar dat gaat wat moeilijk he..als je 9 uur per dag werkt en in je eentje woont (en nogal wat stress voor de kiezen krijgt) Mja...ik vrees ook wel voor wat komen gaat als ik me niet beter ga voelen. Tja die bloeddruk heeft wat, net als de pijn in het lijf (het bekken en de buik). Hier terug op mijn werk krijg ik te horen dat ik er na 1 dag werken al niet meer uitzie en mijn collega's maken zich toch wel zorgen. Onafhankelijk van elkaar hebben 2 van mijn naaste collega's me vanmiddag op het hart gedrukt en ter overweging gegeven, om toch eens in gesprek te gaan met baas of arbo-arts en na te denken over eventueel wat minder uren werken. Want voor mijn weekje vrij buitelde ik al vallend en struikelend ernaartoe en ze zijn bezorgd om mijn gezondheid en die van wurm. Daarnaast vinden ze het organisatorisch ook wel zo prettig om te weten waar ze aan toe zijn...dus zien ze me liever een kleiner aantal uren werken die ik wel volhoud, dan dat ik steeds weer even wordt geveld door hoofdpijn etc. met uitval tot gevolg. Ik vond het lief dat ze bezorgd zijn en snap hun motivatie ook heel goed. Maar mag ik even enorm balen van het feit, dat ik kennelijk niet in staat ben om "gewoon" zwanger te zijn? Dat ik nu net weer zo'n vrouw moet zijn die "het niet aankan" om fulltime te werken en zwanger te zijn. GRRR. Ik wil niet zwak zijn. Maar ook niet zo lang doorgaan tot ik niet meer kan of dat ik of nog erger..wurm er negatieve gevolgen van ondervindt.. ** Ik heb het er met de gyn niet meer zo over gehad, het gaat daar altijd heel snel. Maar ik had wat vraagjes: * Is er nog iets wat ik kan doen om die bloeddruk een beetje kalm te houden, behalve minder werken? Ik gebruik al niet teveel zout, eet veel fruit en drink voldoende. * Dat aanvaardbare niveau vond ik ook nog best pittig. Ik ben nog niet eens op de helft! Moet ik me zorgen gaan maken over wat er nog komen gaat? Mn. ook, omdat ik heel slecht tegen heet weer kan en van mezelf al vocht ga vasthouden.....ik ben natuurlijk precies midden in de zomer an het einde van mijn zwangerschap * Wanneer adviseert men echt opm rustiger aan te gaan doen?
hoi, tja, de arts heeft nog niets gezegd over minder werken. Maar als je bloeedruk zo hoog blijft zal dat advies wel komen. Jij kunt er in elk geval niets aan doen, je bent geen zeur als ik het zo lees, je gaat ervoor. Maar als je lichaam protesteert moet je wel luisteren. Het is lief dat je collega's meedenken, maar het gaat om jouw lijf. Kun jij het nu aan of is het teveel voor je? Vraag bij de volgende controle heel duidelijk wat de arts verstaat onder rustig aan doen, moet je minder werken en zoja, hoeveel uur dan wel? Vraag om een concreet antwoord. Als de volgende afspraak pas over een paar weken is en je wilt nu weten wara je aantoe bent vraag dan om een telefonisch consult. Mirjam
Dank je voor je reactie. Ik zal na het weekend contact opnemen met de poli en vragen of er overleg mogelijk is. Want weet je..als die bloeddruk alleen daalt als ik stil lig, vraag ik me dus af, wat 'ie is als ik gewoon mijn dagelijkse dingen doe! Want als het dan steeds ook zo hoog is, dan moet dat toch slecht zijn voor mijn en mijn baby? Ik heb ook wel regelmatig hoofdpijn, maar dat zou ook van de spanningen kunnen komen, dacht ik steeds. Maar ik heb nu zo mijn twijfels. Kennelijk zag de dokter ook geen reden om mijn urine te checken. Moet ik daar zelf om vragen? Het is best jammer dat ik een medische indicatie heb, want een gynaecoloog bel je toch minder makkelijk even op (en is mi ook minder toegankelijk) dan een verloskundige.
Hoi Hellen, je kunt ze altijd bellen voor een vraag hoor, want ook al moeten ze vaak iemand zoeken die je specifiek te woord kan staan, dit moet gewoon kunnen, dus voel je niet al te bezwaard hoor. Je urine heeft nu nog niet zoveel meerwaarde om te laten controleren. Dit doe je om (een eventuele) zwangerschapsvergiftiging beter in de gaten te houden. maar je bent nog maar 17 weken, dus hoeft het nog niet. Sommige praktijken en ziekenhuizen doen het standaard, maar andere weer niet. Je kunt voor volgende keer een plasje meenemen, dan kunnen ze het meteen nakijken en dan weet jij het ook. groetjes Brigitte