Het is inmiddels al zes jaar geleden dat ik voor het laatst depressief was. Ik heb een jaar psychotherapie gehad en ik heb twee en een half jaar medicatie gebruikt en sindsdien heb ik er nooit meer last van gehad. Nee, ook niet een klein beetje. Gewoon niet. Maar de laatste maanden gaat het langzaam maar zeker steeds slechter met me: Ik heb minder energie, ik raak sneller in de war, ik slaap meer en ik heb steeds minder plezier in mijn hobby's. Mijn leven is prima (superlieve vriend, fijne baan, mooi appartement, leuke vriendinnen, genoeg interesses), maar toch voel ik me langzaam weer afglijden richting duisternis. En twee weken geleden moest ik me ziek melden voor mijn werk. De koek was op. Nou ben ik niet iemand die wegloopt voor d'r problemen, dus ik heb gelijk een afspraak gemaakt met mijn huisarts. Ik ben ziek, dus ik heb medicatie nodig. De enige complicerende factor is mijn kinderwens. En dus heeft mijn huisarts geïnformeerd bij een gynaecoloog, bij een kinderarts en bij een psychiater of het kwaad kan om antidepressiva te gebruiken als je zwanger bent. De ontluisterende conclusie was dat het afgeraden wordt. De psychiater maakte te vaak mee dat een kind met schoolse ontwikkelingsmoeilijkheden tijdens de zwangerschap blootgesteld bleek te zijn aan medicatie van de moeder. "Het kan natuurlijk goed gaan," zei mijn huisarts, "Maar als jouw kind straks op de basisschool problemen krijgt dan zul je jezelf voor eeuwig verwijten dat je tijdens de zwangerschap medicijnen hebt gebruikt." Vooral de eerste zes weken schijnen cruciaal te zijn. En nu zit ik dus met het volgende probleem: Als ik deze ronde zwanger blijk te zijn, dan moet ik zo lang mogelijk wachten met de antidepressiva. En mocht ik deze ronde niet zwanger zijn, dan kan ik veilig aan de medicijnen, maar dan moet ik ervoor zorgen dat ik niet zwanger raak zolang ik aan de prozac zit. We zijn al veertien maanden bezig, maar als het nu niet raak is, dan moeten we onze pogingen staken tot nader order. Want ik doe wat ik kan, maar ik weet van mijn vorige depressie dat ik er zonder medicijnen gewoon niet uit kom. Ronde veertien, laatste kans. Ik had er vast anders tegenaan gekeken als ik pas halverwege de twintig was, maar als ik een half jaar aan de medicijnen ga dan ben ik al 33 als ik het weer kan proberen. Ik wil niet wachten, maar ik wil ook niet depressief zijn. En ik wil ook het risico niet lopen dat er iets mis gaat met mijn eventuele kind omdat ik aan de psychofarmaca zit. Dammit, wat een klote-situatie! Belle, erg verdrietig.
Lieve Nelle, Ik begrijp je angst. Ik kan die beslissing niet voor je nemen, maar ik denk echt dat je eersta an jezelf moet werken. Daarom reageer ik ook. Ik slik (welliswaar maar 5mg om de dag) seroxat. Ik ben al een keer zwanger geweest (helaas mk) dus doordat ik die medicijnen slik ben ik meteen onder toezicht ven de gyn. Ik woon in Den Haag en daar doen ze in het Bronovo ziekehuis een onderzoek naar zwamgerschap en anti depressieva. Daar zijn ze niet zo stellig in het gevaar van gebruik van anti depressiva tijdens zwangerschap. wellicht moet je een smet hen overleggen.
belle meisje... is niet zo'n mooie situatie! afwachten nu dus eerst. Ik wil je wel even een compliment geven voor de manier waarop je dit aanpakt! je bent helder in je omschrijving en weet wat je te doen staat knap hoor! Het is hartstikke belangrijk dat je je depressie te boven komt en inderdaad als medicatie de oplossing is dan zal dat moeten gebeuren en prozac is niet het minst gevaarlijke medicijn. en hou je kinderwens vast hoor, ik ben net 33 geworden en hard aan het proberen een beeb te maken! lieve belle hou vol en ik wens je alle succes die je nodig hebt de komende tijd! liefs bianca
lieve belle ik begrijp je probleem het is een nare situatie voor je. ik heb juist het tegenovergestelde ik ben altijd te positief. zie nergens nooit het probleem van in. heb mijn miskraam in een dag verwerkt. kan er niet tegen om mezelf depressief te zien. ik zie altijd wel iemand die het zwaarder heeft dan ik en daar put ik dan weer nieuwe kracht uit voor mezelf. het is een zwart gat waar je ingezogen wordt waar eigenlijk niemand je uit kan trekken behalve jezelf. denk je dat het mede komt doordat je nog niet zwanger bent? en zou je je beter voelen mocht het raak zijn deze ronde? ik leef met je mee en hoop op een roze wolk in plaats van deze zwarte sneeuw liefs irisje
Hoi Belle, Misschien is het verwarrend om al die verschillende antwoorden te horen,maar ook ik heb begrepen dat niet alle anti-depressiva een slechte invloed op het (ongeboren) kindje hebben. Verschillende mensen in mijn omgeving gebruiken anti-depressiva (prozac) en zijn zwanger of wiilen zwanger worden. Zij gebruiken tijdens hun zwangerschap een minder grote dossis(onderhoudsdossis)Dit alles in overleg met psychiater.Misschien is het zinvol een second opinion te vragen. Veel sterkte met alles ! Liefs Nana
Hoi hoi, Wat een moeilijke situatie, kan begrijpen dat je daar op zich al niet "vrolijker" van wordt. Ik wens je heel veel strerkte en hopelijk is deze "laatste kans" een positieve test waard. Succes en groetjes, Bibu !
Hoi meis, Prozac en zwangerschap is naar ik weet ook geen gelukkige combi, maar er zijn natuurlijk andere anti-depressiva (zoals Seroxat inderdaad) waar het wellicht niet zo'n enorm probleem is. Ik ben ook depressief geweest (met Seroxat als hulpmiddel) en denk dat het belangrijk is om eerst weer die 'scherpe kantjes' eraf te krijgen bij jezelf voordat er een beeb komt. En dat laatste ga je vast prima doen! Jij redt je wel. Er doorheen en er weer uit. Take care, Darce
Hoi Belle, Een beetje een herkenbaar probleem. Ik ben afgelopen juni gestopt met Zoloft (na een ppd) omdat ik weer een kinderwens had. Bij mij vertelde ze dat het mogelijk was om - als het echt nodig is voor de moeder - om bepaalde medicijnen te gebruiken tijdens de zwangerschap. Ik heb overigens bijna een jaar borstvoeding gecombineerd met het gebruik van Zoloft (in overleg met verschillende artsen, niet op eigen houtje). Bij mij gaat het nu gelukkig goed, dus ik hoef die keuze nu niet meer te maken, maar er zijn wel mogelijkheden. Denk ik... En medicatie uitstellen in combinatie met therapie? Ik wil je heel veel succes wensen met deze moeilijk keuze en ik weet uit ervaring dat je nu waarschijnlijk juist veel moeite heb met dit soort beslissingen. Alle liefs! Suus
He Belle, wat een klote situatie voor jullie! Wil wel even zeggen dat ik vind dat je heel sterk overkomt en ik vind het knap dat je op deze manier je keuzes weet te maken!
Hoi Belle, wat ontzettend naar! Ik weet hoe het voelt om je zo ontzettend down te voelen. Ik wil je vooral veel sterkte en zonlicht wensen. Dominique
Hoi Belle, Je ziet hetnu misschien even niet helemaal zitten, maar je komt op mij over als een ontzettend sterke en toch ook stabiele (ook al voelt dat nu misschien niet zo) meid. Ik heb er respect voor hoe je je verantwoordelijkheid naar jezelf toe neemt. Ik stuur je bij deze een berg zonnestraaltjes want je hebt het seizoen ook niet mee. groetjes Femke
Lieve Belle, ik kan je geen advies geven hierin, maar wel een dikke knuffel! Het moet vreselijk naar zijn om je zo te voelen.
Weet je ook hoe het zit met Oxazepam? Dat is namelijk een stuk lichter dan Seroxat. Ik heb beide geslikt....en Seroxat moet je tenminste een half jaar elke dag slikken en dan langzaam afbouwen, terwijl je Oxazepam niet elke dag hoeft te nemen maar gewoon wanneer je er behoefte aan hebt.... Misschien nog even verder informeren? Of misschien iets zoeken in de homeopathie? Ik wens je in elk geval heel veel sterkte!