Hi luitjes.... Er is al eens eerder een topic geopend over het feit hoe lomp mensen kunnen reageren na een MK. Maar dit is net ff anders Mij werd onlangs tijdens een feestje gevraagd wanneer wij nou eens kinderen zouden gaan krijgen....(mijn beste vriendin is 20 wkn zwanger en het was 'n kennis van haar die het vroeg). Hmmmmmmmmmm aan de ene kan stikte ik zowat in mijn drankje van schrik want tja hoe reageer je daar nou op. Aan de ene kant gelukkig weet ik dan gewoon rustig te reageren en zeg dan gewoon "wanneer de natuur het toe laat". Maar aan de andere kant kon ik wel in janken uitbarsten. Vorig jaar 3 MK's gehad en tot op heden (ondanks zo'n vruchtbaar 2006) nog niet zwanger geweest. Aan de ene kant kon ik het de persoon niet kwalijk nemen gezien deze niet op de hoogte was van de MK's maar aan de andere kant...wil ik dan ook weer geen stempel op de avond drukken om dan ff koud op hun dak te vertellen dat het voor ons een zeer confronterende vraag is gezien ons verleden. Hoe zouden jullie regageren....
Ik vind dat je heel netjes hebt gereageerd. Wel erg knap, gezien de omstandigheden. Volgens mij was ik in tranen uitgebarsten. Ik vind het (sorry dat ik het zeg) ook zo lomp van mensen om zoiets te zeggen. Het lijkt soms net of je een miskraam moet hebben gehad (of iemand in je omgeving die het is overkomen) voordat je door hebt dat je heel voorzichtig moet zijn met het stellen van dit soort vragen. Toen wij aankondigden dat we gingen trouwen en we hadden net een station auto gekocht, toen kregen we ook ontzettend veel opmerkingen richting het krijgen van kinderen. Zo ontzettend vervelend! Mensen zouden toch eens na moeten denken voordat ze vragen gaan stellen. Ik zou zoiets nooit vragen! Maar nogmaals petje af voor hoe jij hebt gereageerd!
Perfect gereageerd lijkt me. Maar als je had willen vertellen dat je helaas al drie miskramen hebt gehad is dat ook goed, vind ik. Boos worden lijkt me geen optie. Mensen vragen het uit belangstelling , niet om te kwetsen. ( uiteraard is die vraag heel verdrietig voor jou, en dat verdriet tonen is niets mis mee)
als iemand er niet over na denkt en dit er zomaar uit gooit, denk ik dat ik zou zeggen: ik heb 3 miskramen achter de rug, dus hopelijk snel ! ik zou ze lekker het gevoel geven dat ze niet weten waar ze het zoeken moeten ,...... ik weet nog dat ik vroeger altijd netjes antwoorden met, maakt niet uit dat je het mij zo vraagt, maar heb je er wel eens over nagedacht hoe pijnlijk zo een vraag voor een ander kan zijn,... toen ik afgelopen nov een mmiskraam had, vroeg men het mij ook een x en ik zei, tja ik had ook liever geen miskraam een maandje terug
Een (soms een beetje te spontane) collega vroeg hetzelfde een paar maanden na mijn 2e miskraam. Ik heb tegen haar gezegd dat ze er misschien verstandiger aan deed om dat soort vragen voor haar te houden omdat ze nooit kan weten wat er allemaal is voorgevallen in iemands leven. En dat ik een paar maanden geleden net mijn 2e miskraam had gehad en heb gezegd dat het gelukkig voor haar was dat het een paar maanden later was dat ze de vraag stelde want anders had ik iets anders gereageerd. Ze was er stil van....tot op heden
En toch .... Dan kun je zo ontzettend veel niet vragen aan mensen. Vragen uit interesse kunnen wel vaker niet goed landen omdat er juist iets met diegene is gebeurd. Moeten mensen dus maar nooit iets vragen over kinderwens, trouwplannen, gezondheid, familie, de kinderen, relatie noem maar op.... Want ook op dat gebied kunnen super verdrietige dingen gebeuren, zonder dat een ander dat weet. Als je nooit iets vraagt kan het ook ongeinteresseerd overkomen, en dat is ook niet leuk.
kan wel zijn wannabe dat je dan niets meer zou kunnen vragen. maar het maakt toch ook zeker uit hoe het gevraagd wordt! Sommige mensen kunnen dat heel lomp doen is mijn ervaring. Er zijn echt wel manieren om er naar te vragen zonder dat het meteen lomp overkomt. anyway zoals ik in een ander topic al zei, ik was vaker geneigd wel te vertellen hoe de vork in de steel zat, puur om ze even met de mond vol tanden te laten staan.
mensen kunnen inderdaad vervelende vragen stellen... maar ik denk dat ze het echt niet bedoelen om te kwetsen. Voor ik zelf mijn eerste miskraam had meegemaakt kon ik me ook niet voorstellen dat het zo'n pijn zou doen. en bij mensen dat het niet is misgegaan denken er misschien ook niet altijd aan dat dat altijd kan misgaan. Zo dacht ik ook vroeger. Ik heb al 2 miskramen achter de rug en wellicht gaat het nu ook mis. Ondertussen zijn we afgelopen juli getrouwd, en verwacht ik ook wel wat vragen binnenkort. ALhoewel mijn man en ik tijdens de vorige zwangerschappen niemand ingelicht hebben (zelfs onze ouders niet, ik enkel mijn beste vriendin) (we zouden wachten tot 12 weken), hebben we nu wel besloten als mensen vragen wanneer we eens aan kinderen gaan beginnen we wel gaan vertellen over onze tegenslagen. Het is wel belangrijk denk ik, omdat ik niet gefrustreerd geraak bij mensen die momenteel zwanger zijn, kindjes krijgen enz... en zodat zij ook weten als we eens wat verdrietig of inderdaad kwaad of jaloers reageren zijn waarom.
Ik vind het toch altijd weer een brutale vraag, beste vrienden weten meestal wel of je er wel of niet mee bezig bent. Immers zijn dat vaak een van de eersten tegen wie je het goede of slechte nieuws wilt vertellen. Maar voor 2e-rangs vrienden of kennissen vind ik het ronduit brutaal om er naar te vragen. Wie weet ben je idd erg verdrietig omdat het niet lukt, of je al mk's hebt gehad. Zelf heb ik pas een mk gehad (de 1e) en een week later vroeg ook iemand die ik totaal niet ken 'hoe het met ons zat'.... ik kon wel janken, maar ja zij wisten dat natuurlijk niet. Dus volgens mij kun je er gewoon maar helemaal niet naar vragen, of ontwijken hoe moeilijk dat ook kan zijn. Zo gaan wij er nu in ieder geval mee om, maar het blijft lastig.... Best een intieme vraag toch?
Ik zou het ook niet vragen, pas als ik het weet dat iemand zwanger is of als ik het duidelijk zie, dan vraag ik er pas na.
Het gekke is, als iemand weet hoe vervelend deze vragen kunnen zijn, ben ik het wel. Maar toch, toen laatst iemand heel enthousiast vroeg: "is het je eerste?" (waar ik ook antwoord op gaf) vroeg ik vervolgens, zonder er echt over na te denken aan haar: "en jij, heb jij kinderen?" . Terwijl ik het vroeg, dacht ik: oei, misschien is dit een hele vervelende vraag... Een dag later ben ik er zelf op terug gekomen en heb ik gezegd dat ik me realiseerde -ook uit eigen ervaring- dat dit een moeilijke vraag kan zijn. Blijkbaar heb ik het goed aangevoeld, want er speelde inderdaad iets bij haar op dit vlak. Gelukkig konden we er over praten, maar ik realiseer me: als je er zelf midden in zit, ben je er superkwetsbaar voor (en terecht) en als dingen goed lopen, sta je er niet altijd bij stil. Ik ken beide kanten, daarom kon ik er op terug komen, maar veel mensen staan er gewoonweg niet bij stil. Ik ben er geheel voor om je dan uit te spreken en eerlijk te zeggen dat je het moeilijk vindt. Toen ik net mijn 2e mk had gehad, was ik op een bruiloft met veel bekenden van vroeger. De een na de ander vroeg of ik kinderen heb. Ik ben naar sommigen heel eerlijk geweest, had geen zin om de hele avond met een dichtgeknepen strot rond te lopen... Maar moeilijk blijft het.. Knuffel voor Silla! Amber
Hi there... @Wannebe Tuurlijk begrijp ik dat sommige mensen het puur uit belangstelling vragen. Maar in deze situatie was het meer (ik weet het niet goed uit te leggen om de situatie goed te omschrijven) kwam het gewoon lomp over. Mijn beste vriendin is zwanger, voor de vraag/opmerking gesteld werd, verkondigde ook iemand anders dat er gezinsuitbreiding bij hen aan kwam (kende die persoon niet) en vervolgens komt die kennis met zijn dronken hoofd bij mij en mijn vriend staan en zegt al knipoogend, zoooo en wanneer gaan jullie es kinderen krijgen hihihhihi. Ik vond het zelf dus erg lomp over komen. Want als je het uit pure belangstelling vraagd doe je dat niet zo.... 2 dgn later kom ik een vriendinnetje tegen die ik jaren niet gezien had en ik geloof dat we 17 waren toen ik met haar en nog wat andere meiden met vakantie ging. Zij vroeg ook van goh Sil hoe is het met je, ben je getrouwd heb je kinderen? Dat vind ik toch weer net ff anders overkomen. Zij was oprecht geintresseerd, al heb ik toen niets verteld over de MK's. Maar ik kon dat beter hendelen dan 2 dgn daarvoor want de vraag werd niet zo "cynisch" (mss niet het goede woord maar goed zo voel ik het) gesteld. Dus in dit geval is het denk ik net "de toon die de muziek maakt" zeg maar. @ Veraatje Ook als je "denkt" het duidelijk te zien is het nog gevaarlijk om te vragen. Een vriendin van mij is (net als ik) stevig gebouwd, maar heeft een erg ronde buik. Iedereen die haar ziet vraagt vaak via via of ze zwanger is. Vorige week kwam ze terug van een weekendje weg en stapte bij thuiskomst uit de auto komt er een overbuurvrouw aangerend en roept "oh meid gefeliciteerd!" dus mijn vriendinnetje staat haar aan te staren en zegt..."met wat"? "Nou zegt de buurvrouw wijzend naar haar buik, je bent toch zwanger?!" Gelukkig heeft dat vriendinnetje een beetje zelfspot en zegt nee buuf dit komt gewoon door teveel chocola hihihhi OEPS! Best genant zeg maar... Al met al is het soms gewoon vervelend dat mensen er naar vragen, men gaat er gewoon vanuit dat het allemaal maar zo makkelijk gaat. Helaas hebben wij allen van dit forum mogen ervaren dat zwanger worden niet altijd even een mooie roze wolk is. Mss dat ik daarom ook wat kritischer kijk naar vragen als "Wanneer komt jullie eerste kleine". Maar het is best grappig om te zien hoe een ieder hierop zou reageren. Ik hoop dat we straks met z'n allen kunnen discusieren over het feit dat mensen zomaar je zwangere buik aanraken zonder dat ze dat eerst even aan je vragen. Ook weer zo iets wat ik gewoon niet vind kunnen. Daar heeft mijn beste vriendin momenteel last van.... Nou ja er zit niets anders op dan deze ronde weer flink aan de klus te gaan hihihhihihihi.
Silla, ik snap het helemaal. Het is een groot verschil hoe mensen iets vragen , en zeker ook wie het vraagt. sommige mensen kunnen wel heel lomp en bot zijn. Of echt verre verre kenissen die dat sort dingen niet zouden moeten vragen. Sterkte ps ja zonder vragen zwanger buik aanraken, die ken ik. Maar daar ben ik erg bijdehand in, en het is niet kwetsend of verdrietig alleen maar heel irritant
En toch he. HEt vragen óf iemand kinderen heeft, vind ik heel wat anders dan iets vragen in de trent van " enneh hoe lijkt het, komen er bij jullie al eens kleintjes?" "wordt het bij jullie niet eens tijd voor kinderen" enz enz. Voor mij is er een duidelijk verschil.