Onze kleine man is nooit echt een goede slaper geweest. Na 14 maanden koemelk-allergie geconstateerd wat veel onrust verklaarde. Nu geheel koemelk-vrij en geen pijn in zijn buikje meer. Hij heeft een periode gehad dat hij tot 5.30-6.00 doorsliep, waar we echt heel blij mee waren. 3 weken geleden werd hij ziek (keelamandelen ontstoken) en hebben we hem in de nacht vaak bij ons gehouden (of 1 van ons lag op een matras naast zijn bedje) Nu hij weer beter is, hoopten we dat ook het slapen weer de goede kant op ging maar nee Meneer wordt 's nachts wakker en wilt dan niet meer in zijn eigen bedje gaan slapen. Ook wil hij in de avond niet meer alleen gaan slapen en sinds 2 dagen is het middagdutje ook 1 groot drama. Bij ons in bed nemen is geen optie voor ons. Allereerst niet omdat hij 1-2 uur aan mijn haar gaat trekken, op mijn hoofd gaat slaan en er 1 grote keet-partij van maakt maar ook omdat wij slecht slapen hierdoor en gewoonweg omdat ik graag wil dat hij in zijn eigen bedje slaapt. Ik heb geprobeerd hem gecontroleerd te laten huilen (iedere 10 minuten heen) maar dat werd van kwaad tot erger dus daar ben ik mee gestopt. Nu gaan we naast zijn bedje zitten met een hand op zijn ruggetje en dan valt hij vrij snel in slaap.... Ik ben alleen zo bang dat dit een gewoonte wordt...dat hij zo gewend raakt dat we hem in slaap helpen vallen en dat dit blijvend is... Herkent iemand dit rond de 19 maanden? Is dit een soort van sprong? Zijn er tips? Ennnn gaat het weer gewoon over?? please
Jaa die 19 maanden was een drama. Het grootste slaapdrama wat we gehad hebben. En het is weer goed gekomen, een week of 2 was t. En daarna is hij (voor het eerst) klokje rond gaan slapen.
Hier op dit moment ook drama! Ook KMA, laten ook soja, want ook daar heeft hij een allergie voor. Hier werkt nachtlampje goed, gaat niet slapen zonder nachtlampje. Heeft ook last van de laatste onderste kiezen vermoeden wij.
Gewoon aan toegegeven. Vertrouwen dat je kind het niet doet om je te pesten maar je echt even nodig heeft.
Matras in de kamer erbij en naast je klein op de kamer slapen, desnoods jij de ene nacht, je partner de andere. Je zal helaas moeten overleven en je kleine wil je voor de zekerheid in de buurt hebben, maak t jezelf dan maar zo gemakkelijk mogelijk is mijn ervaring. Na verloop van tijd merk je wel dat de behoefte minder wordt en kan je weer elders slapen (zou matras nog wel even laten liggen). Ik ken de 19 maanden periode nog niet maar in tijden van kommer/kwel en ellende is t hier meebewegen of allemaal lijden en voornamelijk aan een gebrek aan nachtrust en energie. Tijdens en vlak na ellende lig ik op haar kamer en als ik merk dat bedje t stempeltje "nope nope nope" krijgt dan laat ik haar wat meer loltrappen en spelen in dr ledikantje door bijzondere beertjes te geven waar ze niet zoveel, nog niet of lange tijd geleden mee heeft gespeeld. Ze hoeft dan nog niet te slapen hoor, gaat alleen maar spelen. Ik rommel dan bij haar of duidelijk hoorbaar in de kamers naast haar en kom zo nu en dan langs speel even mee, wissel een beertje, zet muziek aan (vindt ze ook prachtig) en bouw t gewoon op totdat ik merk dat naar bed gaan weer leuk wordt en ze niet al dr spieren meer aanspant.
Heel herkenbaar (zelfs het haar trekken en slaan ) enkelt was het hier een maand eerder en was ik hoogzwanger. Doodvermoeiend. Hij gilde alles bij elkaar. Het is echt even uitzitten. Van de 1 op de andere dag sliep hij gewoon weer, alsof er niks aan de hand was. Doe vooral wat voor jullie het prettigst is, het gaat echt weer over!
en hebben jullie er wat aan gedaan? of kon je hem op een gegeven moment weer gewoon in zijn bed leggen?
Ik probeerde van alles. Erbij blijven zitten, laten huilen, niks hielp. Op een avond ging hij gewoon weer zonder protest slapen. Op een gegeven moment liet ik hem maar gewoon huilen. Het hielp toch niet als ik erbij zat, maakte het soms juist erger. Na een uur of anderhalf uur viel hij dan eindelijk in slaap. Moeilijk maar voor mijn gevoel toen de enige optie. Hij vindt mij gelukkig nog steeds lief en slaapt weer als een roosje . Succes hoor, is echt even een zware periode. Duurde hier toch wel een week of 3/4.
Vasthouden aan 1 methode, dus een goed ritueel in de avond en niet steeds iets anders doen, dat is voor een kind niet duidelijk.
Dit gaat wel weer over, maak je geen zorgen. Het kan misschien even duren, maar dit is nog vrij overzichtelijk in de zin van de tijd en moeite die het jullie kost. Als je zo tien minuten moet zitten en hij dan verder goed slaapt, dan is het dat waard. Ergens over een paar maanden denk je ineens; verrek, ik heb al dagen niet meer naast zijn bedje hoeven zitten.
vannacht was hij om het uur wakker...toen was ik een beetje klaar met 'naast zijn bedje zittten' en heb ik hem in bed genomen
Rond de 1,5 jaar klaagt bijna iedereen over slaapproblemen. Wij hadden bij 23 maanden een omslagpunt. Opeens kon ze zelf in slaap komen .Daarvoor moest ik er steeds bij blijven tot ze sliep
en hebben jullie iets gedaan waardoor ze opeens weer zelf in slaap kon komen of ging dat opeens vanzelf?
Nee, van de één op de andere dag mochten we weglopen en ging ze slapen zonder hulp. Tijdens sprongetjes heeft ze wel een terugval en wil ze graag dat ik even bij haar blijf. Ze is nu 3 en vindt het vaak prettig als ik even naast haar lig. Aangezien ze binnen 15 - 20 min slaapt, vind ik het geen probleem (dat duurde eerder soms wel 2 uur! )
alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ook na ruim een jaar pas KMA ontdekt en het ging eindelijk wat beter en nu is het weer 1 bak ellende. hij gaat lief slapen maar rond 11 uur wordt hij wakker en daarna wilt hij niet meer slapen. niet in zijn eigen bed niet in ons bed helemaal nergens. we zitten nu om en om beneden met hem maar dat is voor beide niet vol te houden. maar wel "fijn" om te lezen dat het niet aan mij ligt en dat we niet de enige zijn..
Mijn zoontje deze maand 19 maanden en ineens ook slaapdrama. Midden in de nacht wakker worden en niet meer willen slapen. Ook vanaf begin slaapproblemen gehad en dacht dat ik t ergste gehad had niets is minder waar... Ik lees graag mee voor tips