Ik lees hier vaak topics over wanneer een 2de, wel of geen 3de enz. Maar ik merk dat er weinig mensen hier bewust voor 1 kindje hebben gekozen. Of in ieder geval, die mensen hoor je weinig reageren in de topics. Net alsof er een soort taboe op heerst als je voor 1 kindje bewust kiest. Dat is toch raar eigenlijk? Net alsof je dus niet een echte mama bent of een compleet gezin bent als je 1 kind hebt en geen 2 of 3? Ik zeg niet dat iedereen er zo over denkt maar ik 'voel' wel zo'n soort sfeer in nederland, onder de moeders ook wel vaak eigenlijk... Herkennen jullie dit? en waarom zou dat nou zo komen eigenlijk?
Ik heb gemerkt dat er ook echt een soort van taboe heerst, als je bewust voor 1 kind kiest. Veel gehoord: maar dat is dan toch zielig, dan heeft zij geen broertje of zusje, dan groeit ze maar alleen op en zal ze later ook moeilijker meedraaien in de maatschappij.... 2 kinderen of meer is toch veel leuker, voor de oude dag enz enz. Er zijn genoeg mensen die bewust kiezen voor 1, maar wellicht niet zo gauw er voor uitkomen om maar die kritiek niet over zich heen te krijgen.
nou ik durf hier wel neer te zetten dat wij na mijn rot zwangerschap en makkelijke bevalling beide gelijk hebben gezegd 1 maar nooit geen 2de voor 99% voelt dat nu zo we kunnen haar nu alles bieden we hebben ook geen kamer meer over financieel wil je ook nog fijn als gezin kunnen leven en ik zie t echt niet zitten om weer een zwangerschap te hebben en zeker geen bevalling daar zag ik zo tegenop maar dat was gelukkig een kado. het moet heeeel raar lopen om toch nog voor een 2de te gaan
Voor mij geldt hetzelfde hoor, al sta ik dan aan het andere uiterste. Feit: als je niet "gemiddeld" bent "hoor" je er niet helemaal bij ofzo.
Ik hoor dit vaker van moeders van één kind, maar zelf vind ik dat nergens voor nodig - en daarmee bedoel ik niet dat anderen je dit gevoel niet kunnen geven, maar dat je in mijn ogen net zo veel mama bent als ik. Ik zie jouw gezin niet als minder compleet dan het mijne. Als ik vertel waarom ik voor 2 kinderen heb gekozen dan komen er wel dingen als: voor mij is het ideale gezin een gezin met 2 kinderen, met 2 jaar ertussen. Voor mij is dat ideaal. Voor een ander kan dat er heel anders uitzien. Mijn ideaal is niet mooier dan het jouwe, toch? Laat anderen maar kletsen als ze je kind zielig vinden zo zonder broers of zussen. Jij weet wel beter, toch?
Nee hoor, ik vind het geen taboe, je bent net zo veel mama als iedereen die kind heeft, alleen moet ik wel eerlijk zeggen dat 1 kind voor ons niet compleet voelde, wij wouden echt 2 kindjes, het liefste 3 maarja dat word hem helaas niet, ik hou van grote gezinnen, maar als jij daar niet van houd.... dan is dat toch goed !!
Wij zijn waarschijnlijk compleet... Zeggen nooit nooit... maar zeker niet de komende 4/5 jaar... Daarna kunnen we altijd nog kijken hoe het voelt.. Maar nu voelen we ons harstikke compleet! Moet zeggen dat het mij eigenlijk wel meevalt dat taboe gevoel.. Denk dat veelmensen in onze omgeving het ook wel bij ons vinden passen..
Ik snap wel wat je bedoelt. Bij mijn eerste heb ik behoorlijk last gehad van bekkeninstabiliteit en ik heb heel vaak te horen gekregen wanneer nummer twee eindelijk kwam. Ik vond deze opmerkingen wel moeilijk, aan de ene kant omdat die b.i. zo vervelend was dat we het eigenlijk niet aandurfden om nog een keer zwanger te worden aan de andere kant omdat ik het diep van binnen toch nog wel wilde. Als ik het uitlegde begrepen ze het wel, maar toch merkte ik dat iedereen er van uit gaat dat je meer dan 1 kindje wilt. Af en toe had ik het daar wel moeilijk mee omdat voor mijzelf mijn gezin nog niet compleet was. Nu heb ik toch nog een kleintje gekregen (vijf jaar later een wondertje dwars door de pil heen), een heerlijk meisje waar ik heel gelukkig mee ben en nu is voor mijzelf (niet voor iemand anders maar voor mij) mijn gezin nu compleet. Jammer genoeg heb ik tijdens deze zwangerschap en na ook nu nog (ze wordt vrijdag 1 jaar) zoveel last van de b.i. dat ik nog steeds niet de oude ben. Een nummer drie zal er dus niet komen, daar sta ik nu voor honderd procent achter omdat mijn gezin compleet is, maar ik heb al wel regelmatig opmerkingen gehad wanneer nummer drie nu eens kwam. Niet van mensen die mij en onze situatie konden, maar vooral van bekenden. Het belangrijkste is gewoon dat jouw gezin compleet is. Of dat nu 1 kindje is of 15 maakt niet uit. Ik heb vijf jaar lang ook 1 kindje gehad en ook dat is geweldig. Ik heb me toen ook echt niet minder mama gevoeld hoor, je hebt een kind, dus je bent mama. Eigenlijk moet je die opmerkingen gewoon langs je heen laten gaan, het is jouw gezin en niet dat van iemand anders. Groetjes
Klopt idd wel, gelukkig weet m'n omgeving al dat er geen 2e bijkomt, dus zal ik die vraag niet krijgen Hier kan een 2e niet ivm mans leeftijd en finacieel kan het niet en ook niet genoeg ruimte
Weet je, mensen bemoeien zich veel te veel met elkaar! Een hoop gezinnen die 1 kind hebben, die hebben ook niet de mogelijkheid nog een kind te krijgen! En dan bedoel ik; een vriend van mn man, enigs kind, zijn ouders zijn al een jaar of 30 getrouwd, hebben ooit maar 1 kind gekregen. En ze zijn "streng" gelovig, dus geen anti conceptie hoor! En mn nicht, 1 kind, na jaaaaaaren lang miskramen en MMM en veel moeite -prematuur, post partum depressie. Dat soort dingen hoeft de buitenwereld allemaal niet te weten, maar die gezinnen hebben "maar" 1 kind. Het is niet anders! Ik vind het brutaal als mensen er naar durven vragen! In mijn (schoon)fam heeft iedereen grote gezinnen ( 2 kids, 4 kids, 5 kids 5 kids ) en word er ook soort van "verwacht" dat wij ook een groot gezin stichten. Nou we zullen zien - echt niet! maar dan wil ik "maar 2 of 3 kinderen"
Wat voor mij ideaal is, hoef voor jou niet te zijn.... ik heb een vriendin die met 3 en is haar ideaal. Ik heb 2 vriendinnen die bewust niet voor kinderen hebben gekozen, ondanks we moeilijk kinderen hebbenkunnen krijgen ivf, heeft dit nooit tussen ons ingestaan. En heb ik van hun soms meer steun gehad dan van andere vriendinnen. Tja ieder zijn ding toch? Je moet doen waar je je blij en gelukkig door voelt en achterstaat en of dit 1 of 7 kinderen is! prima toch. Ik zie het niet, maar misschien ervaar je dit wel zo. Ik kijk in iedergeval niet zo tegen moeders met 1 kind aan hoor! gr brenda
Ik vind het geen taboe en heb al regelmatig een topic hierover voorbij zien komen hoor, dus je bent echt niet de enige.. Ik ben zelf enig kind en vind dat wel jammer, terwijl ik een oudere (half-) zus heb en ik heb met haar een hele goede band. Zij heeft overigens ook bewust voor 1 kind gekozen en heeft een broer. Als het ons gegeven is, zouden wij wel graag een broertje of zusje krijgen voor onze dochter en zo maakt iedereen z'n eigen keus daarin. Ik vind dat anderen maar eens elkaars keuze moeten leren accepteren. Ik weet dat m'n zus ook veel commentaar heeft gekregen en dat is gewoon niet leuk. Al denk ik persoonlijk dat het voor mijn neefje wel goed zou zijn als hij de aandacht van zijn ouders zou moeten delen, maar dat is weer een heel ander verhaal, omdat het per kind en opvoeding heel verschillend is.
Ik heb het eerlijk gezegd nooit opgemerkt of gehoord. Misschien is het ook afhankelijk vd leefomgeving. Als je in een streng gelovig dorp woont zal de norm ook zijn dat je meerdere kinderen hebt. Als je china woont is het juist andersom. Het kan zijn dat mensen instictief aanvoelen dat het biologisch gezien nodig is om als 2 volwassenen voor min 2 kinderen te zorgen, voor de instandhouding van de mensheid. Maar sociaal gezien hoeft dat helemaal niet en elk gezin is anders en anders compleet. Ik zou het wel raar vinden als mensen daarop aangesproken worden
Tja ik vind het ook geen taboe hoor en ook een beetje vreemd als je er op aangesproken wordt... Prima toch als je het bij 1 kindje houdt? Zelf zou ik graag wel 2 of 3 kindjes willen, onze eerste is er niet vanzelf gekomen, maar ik heb het traject er zoiezo nog een keer voor over, als het wederom niet op de natuurlijke manier zou gaan. Maar voorlopig eerst even van deze jongeman genieten.. Dat is overigens ook al zoiets, veel mensen willen de kindjes kort op elkaar zodat ze leuk met elkaar kunnen spelen en niet teveel in leeftijd verschillen enz enz. Dat wil ik dus niet.. Hier mag er wat mij betreft wel een paar jaar tussen zitten (zo denk ik er nu over) Ook prima overigens als je de kindjes wél kort op elkaar wil... Ieder zijn keuze
Mijn keuze is geweest niet omdat het niet compleet was etc, maar omdat ik zelf eenigskind bent en ik had graag een broertje of zusje gehad! Vandaar dat wij voor een 2e zijn gegaan.
Ik weet niet of het een taboe is, maar ik kan me voorstellen dat het zo voelt. Maar ik denk dat de meerderheid ook 'gewoon' graag meer dan 1 kindje wil. Maar je moet gewoon lekker jullie eigen keuzes maken en jullie eigen gevoel volgen hoor! Laat anderen maar lullen!
Momenteel hebben we bewust voor 1 kindje gekozen, over 3 jaar kijken we wel weer en mischien blijft het toch echt maar bij 1 ook ivm de zware 'enge' bevalling. We vinden het heerlijk zo met zn 3tjes.
Ik vind het persoonlijk absoluut geen taboe en ik kan me er ook niets bij voorstellen dat iemand jou zou aanspreken op het feit dat je "maar" 1 kindje hebt. Waar bemoeit zo iemand zich mee zeg! Jij bent net zo hard mama als iemand met 2 of meer kinderen. Overigens ben ik zelf enigst kind, misschien dat ik het daarom niet vreemd vind?
Ik ben zelf niet enigst kind maar ik zou zoiets hebben, boeiend haha iedereen mag toch weten hoeveel kids ze wel of niet nemen. Als ze maar gelukkig zijn hoor.