Hoi dames, Na een paar weken van onzekerheid met bloedverlies, echo's, bloedprikken, curetteren noem maar op, is uiteindelijk vastgesteld dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb :'( Na tien rondes eindelijk voorzichtig blij te zijn met de positieve testen (2x een vroege miskraam) kwam dan toch weer dat *&@%^%* bloed... :x Dus op naar de verloskundige, uiteindelijk belandde ik in ziekenhuis bij gyn en ja hoor, hetgeen waar we al bang voor waren kwam na een paar weken uit. Anderhalf jaar geleden is bij een spoedoperatie mijn linker eierstok+eileider verwijderd door een grote cyste die de boel 3 keer om zijn as had gedraaid. Gelukkig ben ik een paar maanden voor deze operatie de gelukkige en trotse mama geworden van mijn superkereltje. Maar nu was het moment er voor ons om te beginnen aan een tweede wondertje.. Ivm dat ik nog maar 1 eileider heb ben ik nu begonnen met Methotrexaat. De kuur zit er nu bijna op, en dan nog een week afwachten of het inderdaad geholpen heeft. Zo niet, ben ik bang dat mijn eileider er alsnog uit moet. Heeft iemand ervaringen met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en Methotrexaat? Hoe hebben jullie dit ervaren? Hadden jullie veel last van bijwerkingen? En de belangrijkste vraag... hoe lang daarna ben je weer zwanger geworden? (ze raden mij aan om 6 maanden te wachten... :'( )
Ik heb 2 weken MTX gespoten gekregen (om de dag) bij mijn bbz. Ik vond het erg tegenvallen, al was ik blij dat ik mijn eileider heb behouden. Ik had erg veel pijn, eigenlijk was het bij mij randje operatie, maar ja, dat wil je het liefst niet natuurlijk. Ik had erg veel last van vocht in de buikholte, wat pijn geeft, en daarnaast koliekpijn in de darmen (heb ook PDS, daar was geen rekening mee gehouden). Dus een pittige 2 maanden gehad. Ben nog 5 à 6 weken blijven vloeien (weet ik niet precies meer). Omdat bij mij de overgang boven het hoofd hing, mochten wij na 3 maanden weer proberen. Eerder was mijn lijf er ook nog niet klaar voor. Ik geloof dat het met 6 maanden meestal op safe wordt gespeeld. Ik was in totaal 6 maanden na de bbz weer zwanger, wat helaas wel weer een miskraam werd. Daarna ook weer een miskraam. Maar bij mij is aangetoond dat dat door een bloedstollingsprobleem kwam, dus geen verband met de MTX behandeling. Heel veel sterkte!!!
Jeetje, dat klinkt wel heftig zeg! Ik vind het ook pittig, maar heb niet zo veel klachten als jij. Ik heb gelukkig geen pijn, maar ben wel enorm emotioneel (zit te janken als een klein kind bij de Formil reclame van de Lidl..) en mijn energielevel is gedaald tot die van een visstick. Ik zit 's avonds om 9 uur op de bank te slapen, en kan overdag niet veel hebben van mijn puberende peuter (maarja, daar kan hij ook niets aan doen..). Ik ben zo bang dat het allemaal weer zo lang gaat duren voor dat ik eindelijk weer zwanger ben. Maar wil ook niet het risico nemen dat als ik ineens toch snel zwanger ben er dan afwijkingen kunnen zijn aan het kindje (door de MTX), dat zou ik mezelf nooit kunnen vergeven...
Ohjah, ik heb trouwens in eerste instantie een kuur van 4 injecties. En als dit niet voldoende is nog zo'n zelfde kuur er achteraan.
Meid, wat zwaar.. Ik had destijds nog geen kind, dat scheelde veel. Ik kon op bed blijven en gewoon ziek zijn. Voor mij was het emotioneel ook minder heftig dan mijn miskramen, omdat ik bij de bbz niet eens wist dat ik zwanger was. Dit omdat ik netjes op NOD begon te vloeien en dacht dat de kous voor die maand af was. Maar ik bleef vloeien en kreeg pijnlijke borsten. Toen ik voor de zekerheid een test deed en die knalpositief was, wist ik dat het een bbz moest zijn, omdat ik al een follikelmeting had gehad met dus een lege baarmoeder. Maar in jouw geval heb je al heel wat te verstouwen gehad, om vervolgens nog eens een trap na te krijgen. Natuurlijk zit je er emotioneel door! En je moet je toch sterk houden voor je kleintje, helemaal toegeven is ook lastig. Neem vooral je tijd en probeer waar mogelijk rust te pakken. Als je goed je tijd neemt om te herstellen, fysiek en emotioneel, is de kans het grootst dat een (hopelijk goede) zwangerschap niet heel lang uitblijft. Maar je zult merken dat je lichaam zelf ook de tijd zal nemen om te herstellen, dat bepaalt de natuur ook wel. Heel veel sterkte hoor!!!