Hoi allemaal, Ik ben momenteel de film Return to Zero aan het kijken, ben ontzettend ontroerd vooral over de herkenning van gevoelens en situaties. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik weet niet of het mag maar hier is een link Play Return to Zero (2014) on - Version 2814133 - SolarMovie Veel liefs en een warme knuffel aan alle mama's die hun kindje zijn verloren.
Ik heb hem pas ook gekeken. 1, 5 week terug of zo. Moet zeggen dat ik het nou niet zo'n bijster boeiende film vond. Het is dat het raakt met mijn verhaal anders haf Ik hem niet afgekeken. Ik vond het erg veramerikaansd. De boosheid herken ik niet. "Just wait a minute" herken ik niet. Ik "wist" dat het goed fout zat en mijn angst kwam uit. Ik heb geen moment gedacht dat de arts het fout had. Ik heb geen moment boosheid gevoeld. Mijn man en ik hebben ondanks onze verschillende manieren in hoe wij ermee omgaan niet zulke ruzies gekend maar respecteren elkaars gevoelens. Dus voor mij was het gewoon nog eens alles in extrema. Overtrokken en daardoor minder geloofwaardig. Had jij dat ook? Uiteraard vond ik het net zo goed heel heftig dat het kindje geboren werd. Dat gevoel klopt. Net als dat het trieste gevoel 'klopt' bij je past. Dat het niet goed voelt als dat weg is (in de eerste periode, nu heb ik dat niet meer zo). Evengoed had Ik daarna wel weer het trieste gevoel van missen en rouw. Verdrietig, maar evengoed altijd welkom. Knuffel!