@ Rijswijkse: Heel erg veel plezier....fijne vlucht en wie weet tot in Side...haha. Hoe heette het Hotel ook alweer?
rijswijkse moeten we je nog sms'en als joyce bevallen is? Fijne vakantie maar dat gaat in Side helemaal goedkomen
bedankt allemaal! Ga proberen daar ook te internetten!even kijken of scorpion bevallen is op 2 juni Kan jullie natuurlijk niet missen haha Ik ga naar side golden coast resort,wie weet tot daar! En anders fijne vakantie,hoorde dat het donderdag ook hier mooi weer is! xxx
rijswijkse je leest het niet meer maar zal je berichten als het zover is joyce heb ik gewonnen met de datum hoop het zo voor jou
@rijswijkse, ik lag al op bed, maar fijne vakantie. @sabine, helaas hij zit er nog in gisterenavond steeds nog voorweeen gehad, maar om de 10/20/5/30 min dus daar kan je niks mee. Verder heerlijk geslapen en ook heerlijk wakker geworden. alles was weer rustig, totdat ik onder de douche stond! 1 hele lange wee van 1,5 min. die heb ik nu steeds om de 5 a 10 min, dus hopelijk zet het door en kan ik over 2 uur bellen naar het ziekenhuis. en anders zien we het wel weer. @banaan, hoe gaat het met je?
Dankjewel Dat is lief dat je dat zegt. Ja ze hadden mij ook op de kraamafdeling neergelegd inderdaad. Maar ze hadden mij vooraf gevraagd of ik dat vervelend vond, anders zouden ze me verplaatsen naar een andere afdeling. Maar daar had ik een kamer voor mezelf en ik wist niet of ik ook een eigen kamer zou krijgen elders, dus ik ben maar op de kraamafdeling gebleven. Ik voelde me wel in een isolement daar, want al die vrouwen lagen daar om een veel leukere reden, en ik lag daar te herstellen van een operatie waarbij ik afscheid heb moeten nemen van mijn kind, dat is wel even raar. Maar ik dacht maar steeds: "Gelukkig hebben die vrouwen niet mee hoeven maken wat ik mee heb gemaakt". Ik wens dat mijn grootste vijand nog niet toe. Ja, ben erg veel bloed verloren...een hele liter Na afloop zeiden ze dat ik veel geluk heb gehad. Dan schrik je wel even. Wat had jij voor narcosemiddel? Ik kreeg Propofol, dat is wel ideaal spul, want toen ik wakker werd voelde ik me eigenlijk prima en echt versuft ben ik niet meer geweest daarna, en ook niet misselijk verder.
Moet toch even mijn verhaal kwijt... Gisteren had ik even een flinke inzinking... Een vriendin belde me, op de eerste plaats om te vragen hoe het met me gaat, op de tweede plaats om te vertellen dat zij zwanger is van de tweede. Ik was ongelofelijk blij voor ze, omdat zij via ICSI zwanger moeten raken en het al zo vaak is misgegaan, maar ze bleek exact even ver te zijn als ik had moeten zijn geweest nu!! Ouch...dat deed pijn...want ik had zoooooo graag samen met haar zwanger willen zijn. Meer vriendinnen scheelden heel weinig met mij en daar was ik zo blij om, en nu is dat allemaal weggevallen. Dus naast de klap dat je jouw kleine kwijt bent krijg je ook nog die klap over je heen van alle afspraken met mede-zwangeren om samen leuk positiekleding te gaan shoppen die ineens wegvallen. Al die leuke vooruitzichten allemaal in 1 klap patsboem voorbij. Ik vind dat moeilijk te verkroppen hoor. Het lijkt gewoon steeds meer alsof dit ene kindje perfect was, het WAS eigenlijk ook perfect (zwanger geraakt in de huwelijksnacht...mooier kan gewoon niet...). Al die tegenstrijdige gevoelens... Gisterochtend belde een vriend van mij op dat ze waren bevallen van een gezond zoontje. Weer was ik ontzettend blij, maar tegelijkertijd spookt dan wel door mijn hoofd 'waarom is het mij niet gegund, wat heb ik misdaan'... Gisteren had ik dus op 1 dag twee keer dat ik me niet helemaal lekker in mijn vel voelde. Ik deed alles helemaal volgens het boekje. Jeetje, hoe vaak heb ik wel niet gesnakt naar een stukje gerookte zalm of een broodje rosbief...en ik heb het altijd keurig laten staan en supergezond gegeten voor de kleine...terwijl in mijn nabije omgeving sommige vrouwen geen enkel probleem hebben met een glas wijn...en ik laat elke druppel alcohol staan omdat ik het beste wil voor mijn baby, en toch gaat het bij mij zo ontzettend fout en bij al die anderen goed Ik vind het zooooo verdomd oneerlijk!!!! Zo...dat lucht op.
ik weet niet welk narcose middel ik heb gehad. ik was al verdwenen toen ik de ok opging. ik kan me een heleboel ook niet meer voor de geest halen. tja meid, die momenten die blijven heeeeel erg pijnlijk. op de een of andere manier gunnen wij het elkaar hier meer dan andere (komt ook best wel vaak naar boven) mensen denken met je mee te leven, maar dan vertel je niet iemand die een week ze kindje kwijt is dat je zwanger bent (vind ik) iedere keer als iemand je verteld zwanger te zijn, of je onverwachts een dikke buik of een geboorte kaartje dan gaat er mes door je hart. daar moet je hoe hard het ook klinkt mee leren leven. Kraamvisite in het ziekenhuis waar je hebt gelegen zal ook nooit meer hetzelfde zijn. Ik kan niet eens het ziekenhuis inlopen of ik begin al te huilen en krijg allemaal rillingen! wat vooral pijn deed was steeds het bloed prikken en dan zit er daar zo een 16 jarige muts met een dikke buik, of mensen die zwanger raken in de 1e ronde en dan nog lopen klagen dat het zo lang duurde en zo zwaar is. je kindje verliezen dat is pas zwaar. een heleboel mensen vergelijken dit als een mk, maar dat is het niet. bij een mk heb je zelf nog in de hand wanneer je de wc doortrekt (blijft ook erg, maar er zit toch een soort afscheid bij) nu moet je naar de ok, je bent je kindje kwijt, je moet herstellen en je draagt blijvende littekens. Mensen gaan je nu steeds vragen hoe het met je gaat, maar het gaat het ene oor in en andere uit, want ze begrijpen je niet! hun wereld gaat verder en de jouwe staat stil. ook volgend jaar, deze datum zal jij onthouden, andere gaan je alleen maar vragen waarom je zo verdrietig bent die dag...owww is het alweer een jaar geleden hoor je dan. die momenten zijn en blijven killing. ik heb een aantal gedichten voor je die mij toen hebben geholpen en me eigen verhaal. Maandag 23 februari is voor ons een dag geworden om nooit meer te vergeten . Ik werd wakker met ontzettend veel pijn in me buik, viel steeds flauw en kon bijna niet meer lopen. Na een hele dag heen en weer gestuurd te zijn kwamen ze er achter dat ik al v.a. begin januari zwanger was. Er word je verteld dat je zwanger bent en dat ze een echo gaan maken. Je bent blij en verbaast, en angstig omdat je weet dat die pijn niet goed is. We hebben in totaal 30 sec een echo gehad want ik kon meteen door naar de OK. Ons zeer gewenste kindje bleek buiten de baarmoeder te groeien. Ondertussen had ik al 2 liter bloed in me buik zitten. Op dat moment stort je helemaal in. Binnen 10 min word je verteld zwanger te zijn, dat het niet goed zit, en dat je in een levens bedreigende situatie zit en dat je meteen vrienden en familie moet opbellen om afscheid te kunnen nemen. Dit is een heel dubbel gevoel, want waar huil je nou om? Om je zelf dat je de avond misschien niet haalt of om je kindje. Er schieten op zo een moment zoveel gedachten door je hoofd. Ik heb iedereen behoorlijk laten schrikken door even een paar minuten van de wereld te zijn geweest. Iedereen vraagt wat er is gebeurd en waarom je 5 dagen in het ziekenhuis lag. Middels deze weg is iedereen op de hoogte en hoeven we het verhaal niet te blijven vertellen. Alsjeblieft vraag me niet of ik me al beter voel nu, Weet dat ik me niet beter voel. Alsjeblieft vraag niet simpel en gewoon hoe gaat het met je Ik rouw, mijn baby is dood! Vraag alsjeblieft niet aan mijn vriend, hoe is het met je meisje? Steun HEM, en denk ook aan hem! Alsjeblieft zeg niet, is het alweer 3 maanden geleden? Deze weken voelen als jaren voor mij. Alsjeblieft laat dit babytje niet minder waard zijn door te zeggen, je bent jong en er komt vast nog wel een kans Ik wilde namelijk DEZE baby! Alsjeblieft vertel me niet de tijd heelt je wonden Tijd is alleen maar een 4 letterig rot woord! Alsjeblieft zeg niet God zal wel het beste met je voort hebben Ik ben boos op God. Alsjeblieft zeg niet jou kindje is in de hemel Ik wil mijn kindje HIER! Alsjeblieft vertel me niet hoe goed jou leven is, Ik leef namelijk in een nachtmerrie. Alsjeblieft vertel me niet over iemands pas geboren gezonde baby, of een zwangerschap Het is alsof er een mes door mijn platte lege buik gaat. Alsjeblieft zeg niet nou je ziet gelukkig niks meer van je zwangerschapsbuikje Ik WIL er zwanger uitzien, Ik WIL zwanger zijn!! Alsjeblieft laat geen stilteltes vallen door mijn baby niet te noemen, Mijn kindje was echt, denk jij van niet dan? Alsjeblieft vraag me niet wat heb je nodig Ik heb mijn baby nodig! Alsjeblieft vraag me niet als er iets is dat ik voor je kan doen.. Alsjeblieft doe het gewoon! Ik kan en wil het niet vragen. Alsjeblieft vraag me niet of ik me nu al beter voel, Want je weet dat ik me kut voel. Mijn tranen zijn verborgen Achter een muur van vrolijkheid ze zijn alleen maar zichtbaar voor wie heel goed kijkt Mijn tranen zitten in mijn hart ik kan ze niet meer drogen voor wie niet kijkt-zijn ze verstopt die kijkt niet in mijn ogen. Mijn tranen zijn van mij alleen ik wil ze niet steeds delen begrijpen kunnen ze je nooit Al zijn het er zovele Mijn tranen zijn voor wie ze ziet zonder dat ze stromen voor wie de pijn kent in mijn hart "de pijn van verloren dromen" Elke dag denk ik aan jullie en denk ik 'waarom nou?' Waarom moesten jullie gaan? en moesten jullie uit mij bestaan? Waarom al die pijn? en mochten we niet samen zijn? Elke dag rolt er over mijn wang een traan omdat jullie plots van me zijn weg gegaan. Ik zou jullie willen knuffelen en in mijn armen sluiten jullie kusjes willen geven en liedjes voor jullie fluiten. Na alweer een jaar blijft het verdriet nog steeds bestaan en zullen jullie nooit uit mijn hartje gaan. Ik zou zo graag bij jullie willen zijn, weg van al het verdriet en weg van alle pijn. Het verlangen om een nieuw wonder is groot. Een broertje of zusje voor jullie, drangend in mijn schoot. Voorlopig kan ik alleen maar dromen van mooie dingen en hopen dat ze ooit komen. Hopen dat mijn grootste wens in vervulling mag gaan en dat er ooit een wiegje voor jullie broertje of zusje klaar zal staan. Maar een ding moeten jullie zeker weten, Ik zal jullie nooit of nooit meer vergeten! Voor altijd blijven jullie in mijn hart ook al komt er een nieuwe prachtige start.
bah, tranen rollen weer over me wangen nu ik het weer lees. op de een of andere manier leer je het weg te stoppen, maar begrijp nu dylans angst weer voor deze bevalling. hij heeft alles gezien en stond machteloos dat artsen me niet wilde helpen. ben zo bang hoe hij reageert als ik tijdens de bevalling wit wegtrek of weer zo veel bloed verlies. blegh kon je sommige momenten maar verwijderen uit je leven! dat laatste gedicht is gemaakt na de bbz, kan hem wel weer aanpassen voor 4 vlinders.
Oh my god...wat een heftige gedichtjes en ZO herkenbaar...helaas... Ik zit hier ook helemaal geemotioneerd en probeer mijn tranen tegen te houden. Ik herken het zo goed!! En twee liter bloed verloren!?! Dat is echt ontzettend veel, bij mij zeiden ze al dat ik het ternauwernood heb overleefd, dan is het bij jou helemaal kantje boord geweest zeg!!!! Wat verschrikkelijk. Ik merk ook dat mensen een bbz met een mk verwarren, iets wat ik vreselijk irritant vind, want het is helemaal geen miskraam! Verre van zelfs. Was het maar een miskraam. Dat had ik liever gehad dan dit. Er werd door iemand zelfs gezegd: "Ik heb hetzelfde meegemaakt als jij, want ik had ook na een paar maanden een miskraam"...uhh hallo...dit was een bbz, geen miskraam. Die mensen weten totaaaal niet waar ik nu doorheen ga. Meis vier sterretjes schrijf je en zie ik, je hebt nogal wat meegemaakt zeg, wat moet jij door een hel zijn gegaan En inderdaad iedereen vraagt steeds maar hoe het met je gaat. Maar wat moet je dan antwoorden? Lichamelijk wel ok, ja duh, dat gaat steeds beter want dat lijf herstelt wel. Maar geestelijk is een heel ander verhaal. Wat moet je dan antwoorden?? Ik zeg steeds maar dat het goed gaat. Wat moet ik anders zeggen? Ik kan moeilijk tijdenlang blijven zeggen dat het slecht gaat, maar zo ervaar ik het wel, als ik zeg dat het goed gaat lieg ik eigenlijk. Ik loop al tijdenlang af en aan naar het ziekenhuis voor allemaal echo's, en al die tijd kunnen mensen toch niet van me verwachten dat ik lekker in mijn vel zit?
Lieve Lieve banaantje, Zo herkenbaar jouw woorden. Heb een MK en een BBZ gehad en 1 keer zwanger van twee kindjes , gelukkig was onze dochter sterk en is ze nu alweer 3 Ferenc heeft waarschijnlijk ook niet alleen gezeten want op de 1e echo zie je duidelijk een vruchtzak maar helaas leeg. Voor mijn gevoel denkt mijn omgeving zeur niet je hebt 2 prachtige gezonde kinderen geniet ervan en dat doe ik ook iedere dag maar toch ben je getekend iedere dag die littekens weer van de bbz herrineren je aan een klote tijd. En mensen die jou als eerste willen informeren omdat ze zwanger zijn echt daar zat ik niet op te wachten. Gunde iedereen het maar telkens de vraag waarom moet ik alles meemaken en de ander niets... ik gun het echt niemand toe een mk of bbz maar mezelf had ik het ook niet gegund. En dan het ziekenhuis ken alle gyn en de afdeling ook bij alle 4 de zw heb ik dezelfde kamer gehad en ook nog iedere keer dezelfde ploeg verpleegsters ook wel bijzonder weer.... kan nog wel ff doorgaan maar wat ik wil zeggen neem de tijd en ruimte om het te verwerken en wij zijn er hier altijd voor je dikke knuff
2 liter in me buik ja, de nacht na de operatie nog een halve liter verloren. 2,5 dus in totaal. mijn hb was 3,5 daarna. voordat ik de ok in ging ben ik dus echt dood geweest, maar nee u heeft last van obstipatie :S Ik had ook geen 5 minuten later geopereerd moeten worden. daarna zijn er ook nog een heleboel fouten gemaakt, dus dat ziekenhuis ziet ons NOOOOOOIT meer terug! in het begin ging ik iedereen het verschil uitleggen, maar dat moet je niet doen. kost alleen maar energie. dat moet gewoon ook ene oor in gaan en andere uit. een vriendin van mij zei het toen te snappen. nu heeft ze zelf 5 maanden terug een mk gehad en ze is nu 15 weken zwanger en ze dachten eerst dat het kindje down had. nu pas nadat ze zelf een rot ervaring heeft snapt ze het een beetje en zegt ze ook jij bent de enige die me begrijpt. jammer dat niemand mij toen begreep. alleen hier op dit forum. ik heb een ma, bbz, mk gehad en dit babytje was een tweeling, weet niet hoe je dat dan noemt maar heet vanishing twin syndroom. was wel een hel, maar het einde is in zicht nog even en dan is ons mannetje er (als ik hem niet meteen dood knuffel) wat je kan antwoorden: wat denk je zelf? dan moeten ze meteen gaan denken en zeg je eigenlijk nog niks. als jij zegt dat het goed gaat gaan ze veel sneller over koetjes en kalfjes praten. ben je daar klaar voor? ik heb ook wel eens iemand de volle laag gegeven. Waarom vraag je of het goed met me gaat?? ik ben me kind kwijt, en heb 3 littekens en jank alleen maar, dus hoe denk je dat het gaat. of de vraag, als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen he.. nee jij moet het gewoon doen, ik hoef het niet te vragen! ik had toen dat ene gedicht van "vraag me niet" op hyves gezet. toen had ik wel rust van iedereen en was de hint duidelijk ik zou gewoon vooral naar fam en mensen waarvan je denkt dat het echt vrienden zijn eerlijk zijn. en ook na je vriendin die nu zwanger is, vertel haar dat je blij voor dr bent maar dat het tegelijk heel veel pijn doet, jou buik hoort tegelijk met die van haar te groeien, en als zij straks vrolijk dr kindje vast heeft had jij dat ook horen te hebben. zeg het gewoon. dan kan ze er alleen maar rekening mee houden. en leg aan die andere uit dat kraamvisite pijn doet, en dat je opeens huilend weg kan rennen, of het kindje opeens niet wil vasthouden ivm je gevoelens. als ze dat niet snappen, weet je tenminste wel wie je vrienden zijn. als je niet eerlijk bent naar jezelf toe nu dan komt het er straks wel uit. ik heb bijna een jaar in de ziektewet gezeten.
scorpion helaas verloren... ga niet meer wedden kleine man heeft gewoon nog geen zin om zijn ouders te ontmoeten is nog veel te lekker binnen En de bevalling Yordy heeft 1 echte bevalling meegemaakt en 1 keizersnede en hij heet het overleeft maar hij geeft eerlijk toe de keizersnede was voor hem fijner geen vrouw die niet meer kan alles was een stuk relaxter (ondanks de spoedkeizersnede). Zelf ben ik erg jaloers om vrouwen die thuis bevallen en mogen blijven ben nu met alle 4 de zw op de ok geeindigd.... de 1e was wel het heftigst ik werd met een ambulance thuis afgevoerd terwijl mares nog boven lag en net zonder hartslag was geboren wist totaal niet hoe het met haar ging.... Meid mocht de bevalling beginnen blijf rustig luister naar de ervaren mensen om je heen dan komt het helemaal goed hebje eigenlijk nog iets van Yoga gedaan
we zien het wel. ik heb zwangerschapspilates gedaan. wat denken jullie, omdat ik zzp-er ben bouw ik geen pensioen op, dus ik wilde me daarvoor laten verzekeren zodat dyl en de kleine wel een toekomst hebben. Moet ik gewoon een risico toeslag van 8 euro per maand betalen omdat ik een bbz heb gehad!! moet niet gekker worden!!
Bedankt voor jullie reacties, ik voel me hier tenminste op mijn plaats en begrepen Jemig Scorpion wat een extreem heftig verhaal, wat zijn er een fouten gemaakt bij jou zeg! Bij mij dachten ze eerst dat het ook mijn darmen waren, toen ik ondertussen enorm aan het bloeden was inwendig ging dat mens zitten beweren of ik niet 'een wormpje' had. En ook vreselijk dat het al zo vaak is misgegaan... Ik ben zelfstandig ondernemer en ik lees nu dat je een toeslag moet betalen op je verzekering omdat je een bbz hebt gehad, nou, ik sta echt zo nu Wat belachelijk!! Krijg je dat er ook nog even bij pffft!!! Waarom zou je daarvoor nou weer een toeslag moeten betalen, het is gewoon pure pech!
groter risico dat het nog een keer gebeurd. waarop mijn antwoord is, ik krijg nu met 6 weken een echo, dus het risico is juist verminderd!! ben je goed verzekerd tegen ziekte? dan maakt het niet uit want dan heb je het al. maar ik moet nu die hokjes aanstrepen. zo kwam er nu ook uit dat ik overgewicht had....JA GEK HE!!