Dag allemaal. Ik weet dat er al andere topics zijn over dit onderwerp en dat er ook een onderwerp 'herhaalde miskramen' is. Echter, ik zou graag willen praten met mensen die op dit moment ook een traject van onderzoeken ingaan of net in zijn gegaan. Wie weet kunnen we elkaar adviseren en natuurlijk steunen in deze onzekere periode. Zelf heb ik in acht maanden tijd drie miskramen gehad waarvan de laatste ongeveer een maand geleden. Bij twee van de drie miskramen hadden we al wel een goede echo gehad met kloppend hartje, maar is het niet veel later toch nog misgegaan. Tweemaal hebben we gehoord dat de kans dat het nu nog mis kon gaan zooooo klein zou zijn, maar toch is dit wel gebeurd. Ook had ik tijdens de laatste zwangerschap volop kwaaltjes: ik heb zelfs meerdere keren overgegeven. Vandaag heb ik voor het eerst bloed laten prikken (vitamines, schildklier en nog een paar zaken) en over twee weken heb ik mijn eerste afspraak bij de gyn. Dan krijg ik volgens mij een echo en zullen in ieder geval mijn stollingswaarden onderzocht gaan worden. Chromosomen onderzoeken ze niet omdat we al een gezond kind hebben en beiden 37 zijn. Ik ben heel benieuwd of er iets uit gaat komen, maar de gyn zei ook al dat in ons geval leeftijd waarschijnlijk de belangrijkste verklarende factor zal zijn. Maar toch geloof ik dit niet helemaal: drie keer achter elkaar, dat kan toch geen toeval meer zijn?
3x achter elkaar kan ook geen toeval zijn naar mijn idee, alleen in NL testen ze meestal niet alles. Je zou evt. naar Gent kunnen gaan, daar hebben ze nog andere bloedtesten en kan je indien nodig medicatie krijgen die ze hier niet voorschrijven. Sterkte!
Inderdaad, dit hebben wij ook gedaan. Ik was 38 toen onze eerste geboren werd. Volgens NL onderzoeken was alles prima. In Gent dachten ze daar anders over. Heel veel sterkte en succes!
ik heb geen ervaring met de onderzoeken kan je alleen vertellen dat ik ook drie miskramen achter elkaar heb gehad, met goede echo's vooraf. De laatste miskraam was met 11+2 maar nu ben ik toch echt 35 weken zwanger, het was verdrietig maar toch echt domme pech zoals de gyn het noemde. succes en sterkte
ik lees je bericht u goed, maar wat gek dat je geen chromossom onderzoek mag laten doen, dat vond de gyn bij ons geen probleem. Die zei dat de kand 0,01% was aangezien we ook al een gezonde zoon hebben, maar als wijd at wilde was dat geen prbleem.
@Daantje: de vierde keer is het bij jou dus zonder verder zonder hulp goed gegaan? Wat fijn! En wat een ellende he, als je al een goede echo hebt gehad... Ook voor mijn man was het daardoor extra heftig omdat zo'n echo voor hem het eerste concrete contact betekende. @Nijtje: jij heb ook al heel wat miskramen-ellende achter de rug zeg! In Gent is er dus uiteindelijk wel iets uitgekomen: wat betekent ANA? @CD: wat is er bij jou in Gent gevonden? Ik hoor hier op het forum echt veel mensen over Gent, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik dat nu nog best wel een grote stap vind.
ANA betekent anti nucleaire antistoffen, ik maak dus antistoffen aan tegen mezelf. Een auto immuunprobleem. In Gent schrijven ze geven ze hier medicatie (prednison) voor.
Mijn schildklierwaarden bleken niet goed te zijn. Volgens Nederlandse normen waren ze prima maar in Gent dachten ze daar anders over. Ik heb daarvoor medicatie gekregen en toen ik daarna weer zwanger werd ging het wel goed. Omdat ik, toen wij begonnen met het proberen, al 35 was en het direct mis ging ben ik me ook direct gaan verdiepen hierin. Uiteindelijk is onze dochter geboren toen ik 38 was. Dit had niet te maken met mijn schildklierwaarden maar het traject was nogal lang doordat ik verklevingen had door een MA en daarvoor ook behandeld moest worden. Dit is allemaal gewoon in NL gedaan. De stap is misschien wel groot maar het was onze grote wens en dan is voor mij geen stap meer groot. Dan probeer ik alles te doen wat in onze mogelijkheden ligt en ik ben iedere dag nog dankbaar dat wij destijds deze stap hebben gezet. Heel veel succes!
Hoi Minty, wat vervelend dat je in zo'n korte tijd zoveel verdriet hebt moeten doormaken. De kliniek waar ik eerst liep wilde, behalve chromosomenonderzoek en bloedstollingsonderzoek, ook niet verder onderzoeken. Bij misrkaam nummer 10 riepen ze daar nog steeds dat we pech hadden en 50/50 kans. Zucht. Ik ben naar Gent gegaan en heb gevraagd welke onderzoeken ze daar zouden doen. Met dit lijstje ben ik naar een academisch ziekenhuis gegaan waar ze een herhaalde miskramenpoli hebben en daar waren ze ook bereid deze onderzoeken te doen. Ook bij mij kwam daar een positieve ANA uit (wordt soms ook ANF genoemd). Inmiddels zijn we er zelfs achter welke auto immuunziekte ik heb (in mijn geval SLE/Lupus maar dat is wel een meer uitgebreide zoektocht). In dit ziekenhuis krijg ik ook medicatie voorgeschreven die niet ieder ziekenhuis in NL voor wil schrijven (denk aan bloedverdunners en extra hormonen). Ik zou zeker vragen of ze bij jou ook die waarden meeprikken en toch ook aandringen op dat chromosomenonderzoek. Ik hoop dat je antwoorden krijgt en als je in NL echt niet verder komt kun je zeker uitwijken naar Gent of Düsseldorf. Heel veel sterkte!
Ik heb vorig jaar ook 3 x een miskraam gehad in 8 maanden tijd. 1e x MA, vruchtje was rond de 6 weken gestopt 2e x MK bij 6 weken 3e x MA, vruchtje was rond de 7 weken gestopt. Tegen mij werd ook gezegd dat het pech was en dat het de volgende x wel goed zou gaan. Ik geloofde er eigenlijk niet in. Bij de MA's is 2 x het vruchtje onderzocht maar daar bleek niks uit. Ik heb het algemeen bloedbeeld gelijk laten bepalen daar kwam niks uit. 3 maanden na de laatste MA (rond okt) is er bloed afgenomen voor stollingsonderzoek en voor chromosoomonderzoek (bij m'n vriend en bij mij). Stollingsonderzoek kreeg ik de uitslag 2 weken later van: daar waren ook geen bijzonderheden te zien. Chromosoomonderzoek moest ik 3 maanden op wachten... En wat bleek in nov: ik was weer zwanger!! Spannende periode gehad maar alles is tot nog toe perfect. Afgelopen vrijdag 20 weken echo gehad en ook helemaal goed. De uitslag van het chromosoomonderzoek hebben we in januari nog gekregen maar daar kwam achteraf ook niks uit. Dus in mijn geval: " pech bestaat!!!" Ik hoop het ook van harte voor jou! Zal voor je duimen. Maar houd dus hoop!
@Anouk: fijn om zo'n positief bericht te krijgen! @Jordan: mag ik vragen welke herhaalde miskramenpoli dat is? Ik ga sowieso alle informatie die ik hier al gevonden heb meenemen naar het gesprek volgende week. Wat heb jij overigens al veel meegemaakt zeg! Hopelijk is het bij jullie nou ook eens een keer goed raak.
Minty, ik loop in het LUMC. Weet niet of dat voor je aan te rijden is maar zeker de moeite om er eens een vrijblijvend gesprek te hebben als je er in jouw ziekenhuis niet uitkomt. En dank je wel. Morgen weer testen. Blijft spannend
Het LUMC valt voor mij wel te doen, dus dat hou ik zeker in mijn achterhoofd als het hier allemaal wat stroef gaat. Ik zit nu bij een wat kleiner, regionaal ziekenhuis, dus daar zijn ze vaak nog wat van de oude stempel. Succes met testen vandaag Jordan!
hoi, de vierde keer zonder hulp na 2 maanden weer zwanger geraakt. het blijft een verdriet, hopelijk is er snel goed nieuws bij jullie!!!
Fijn Daantje. Je hoort het wel vaker dat het na een aantal miskramen toch ineens wel goed gaat. Ik zou willen dat ik ze zo van me af kon schudden en iedere keer weer vol frisse moed verder kon gaan, maar helaas heeft het toch iedere keer wel een flinke mentale en fysieke impact.
Ondertussen heeft de huisarts diverse vitamines en mijn schildklierwaarden geprikt. Dit was allemaal in orde. Wel slik ik nu vitamine B-12 omdat deze waarde een beetje tegen de ondergrens aanzit (234). De gynaecoloog heeft ondertussen ook mijn stollingswaarden en nog een aantal andere zaken laten prikken. Deze uitslagen krijg ik morgen. Chromosomen laten we niet onderzoeken.
Ik zou genetische onderzoek doen bij je en je man! Of ze dat doen denk ik niet maar op eigen kosten dan of in Gent.
Piccolina: ze hebben het wel aangeboden, maar er komt boven de 35 zelden wat uit, zeker als het niet in de familie zit en je al een gezond kind hebt. Daarentegen is het een erg duur onderzoek, dus wij vonden het ook niet prettig om de samenleving op kosten te jagen voor een kans die vrijwel nihil is.
Ik kwam na al een tijdje op verschillende fora te hebben meegelezen op dit onderwerp ui . Er is al veel over te vinden maar die onderwerpen zijn al van langere tijd geleden. Helaas zit ik nu ook weer thuis na een tweede achtereenvolgende missed abortion. Hierbij mijn verhaal: vorig jaar april kwamen we erachter in blijde verwachting te zijn van ons eerste kindje. Helaas bij de eerste controle bij 8 weken bleek een achterstand en verlaagde hart activiteit. We moesten anderhalve week wachten tot de volgende controle. Echt een hel waren die dagen. Helaas kwam de teleurstelling daarna ook niet minder hard aan toen bleek dat er geen leven meer was. Mij werd aangeraden de miskraam af te wachte . Toen het me na 1 week wachten psychisch niet meer lukte heb ik misoprosol gekregen om de miskraam op te wekken. Ik heb dit persoonlijk als zeer traumatisch ervaren. Ook dit bleek achteraf ook niet afdoende omdat er toch nog wat weefsel was achtergebleven. In juli heb ik daarom alsnog n curretage moeten ondergaan. De maanden erna bleef ik lichte klachten houden waarop uiteindelijk door n simpel uitstrijkje werd geconstateerd dat ik n verhoogde pap had. Hiervoor is er eind december een stukje van mijn baarmoedermond weggehaald. Juist vanwege de kinderwens. Achteraf bleek dat ik per ongeluk 1 dag daarvoor zwanger ben geraakt. Ik kreeg dus in 1 week de uitslag van de colposcopie (dat ze verwachtten dat de onrustige cellen goed zijn verwijderd) en twee dagen later kwam ik erachter dat ik zwanger was. Helaas is twee weken geleden, weer bij de 8 weken echo, geconstateerd dat er alleen een lege vruchtzak te zien was. Afgelopen maandag ben ik weer gecurreteerd. Ik merk nu deze 'hobbel' weer genomen is dat ik niet goed weet hoe nu verder. Gooien we het op twee keer pech of gaan we nu toch de onderzoeken in om een eventuele derde zware klap voor te zijn. Mijn vriend neigt naar pech en er toch nog een keer voor te gaan en ik eigenlijk ook. Wil zo graag positief blijven maar ik heb een negatief stemmetje in mijn achterhoofd Ik ben zelf deze week 34 geworden (ontzettend leuke verjaardag, not) en mijn vriend is 37. Ik vind t erg te lezen wat jullie ook hebben meegemaakt maar het biedt me wel steun. Ik ken niemand in onze omgeving die dit zo heeft meegemaakt. Sorry heel verhaal maar moest t ff kwijt.
Wat een naar verhaal moniq. Ja je zult hier helaas veel verhalen lezen die zo droevig zijn.. Ik zelf heb niet afgewacht. Waarom zou je wachten als je wel onderzoek kunt laten doen? Misschien is het iets heel simpels en met medicatie te verhelpen. Misschien is het ook niet simpel maar dan weet je wel waar je aan toe bent. Bij mij persoonlijk was het iets simpels.. ik ben nog alle dagen blij dat wij de stap naar Gent hebben gemaakt. Ik was 38 toen mijn dochter geboren werd, wij hebben er bijna 3 jaar over gedaan. Uiteindelijk moest ik nog 1 behandeling ondergaan maar toen bleek ik zwanger te zijn. Dit was eigenlijk al niet meer te verwachten.. een echt wondertje dus wat dankzij de medicatie die ik in Gent heb gekregen dit keer wel is gebleven.