@ Pechvogel. Ik zeg ook niet dat je geen dingen hebt meegemaakt, ik heb het puur over het feit wat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap met je kan doen, en qua herstel. We maken in ons leven allemaal rotdingen mee. De een is daar meer open in als de ander. Neem mij als voorbeeld, ik koos er bij mijn vorige werkgever voor om open kaart te spelen. Reactie was heb je een doktersverklaring, terwijl ik op dat moment chemoinjecties kreeg. Dus nee voor werkgevers heb ik geen begrip meer. Zeker niet omdat hij me om de dag naar de Arbo stuurde, en die hadden zoiets kind je werkt nog 50% ik snap niet dat je, je niet 100% ziekmeld, want daartoe heb je alle recht. Als ik nu ziek ben er zou worden gevraagd wat ik heb, denk ik ga jij maar lekker in een boom zitten. Het gaat niemand iets aan. Geen begrip van collega's heel jammer. Maar ik werk om te leven en niet om vrienden te maken. @Smoeltje Wat een verhaal ook voor jou zeg. Gaat nu alles weer een beetje oke? Ik vind het goed hoor dat je reacties hebt gevraagd, maar ik vond je in de eerste instantie te koud en te zakelijk overkomen. Maar daar ben ik van terug gekomen hoor. Jij had alle goede bedoelingen, en dat vind ik super van je. Groetjes, Elvira
Hoi Elvira, ja gelukkig gaat alles nu goed.....het is natuurlijk niet de situatie die je je wenst. Maar we zijn beiden super positief en dat heeft ons denk ik wel door die hele donkere periode heen gesleept. Wat betreft dat ik koud en zakelijk overkwam, dat kan wel hoor...hoor ik vaak. Is meer een houding dan dat ik dat ook echt ben, maar hoor gelukkig ook vaak dat ik heel lief en aardig ben In dit soort situaties moet je voorzichtig handelen, de zieke moet je niet nog zieker maken. Maar je moet ook een juiste inschatting zien te maken van de ernst en de duur ervan. Maar je hebt het over chemo injecties? Hoef je niet op in te gaan hoor, maar heeft dat te maken met de buitenbaarmoederlijke zwangerschap of met iets anders? Bij enrstige twijfel kan een werkgever ervoor kiezen je veelvuldg op te laten roepen door de ARBO arts. Maar moet zeggen dat ik dat zelf nooit heb meegemaakt bij ons. Pas als wij een ziektemelding niet vertrouwen laten we diegene diezelfde week bellen door de ARBO arts. Daarmee geef je eigenlijk ook aan dat je de intenties van die persoon niet vertrouwt. En kan je een goede samenwerking wel schudden.
ik ben op 6 april geopereerd aan een acute buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik ben dus in april in de zw gegaan en pas in september kon ik weer aan het werk. Ik heb voor die tijd wel een aantal uren per dag gewerkt (de laatste 4 weken voor mijn volledige terugkomst). Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is bij iedereen anders. De nicht van mijn schoonzus was na 2 weken alweer aan het werk. Ik dus niet. Ik kon ook niet aangeven dat het geestelijk met mij totaal niet ging. Geestelijk was ik een wrak! Het doet zo ongelofelijk veel met je: een spoedoperatie, heel erg veel bloedverlies, ziekenhuisopname in het buitenland (was gezellig een weekendje weg), en het ergste je kindje kwijt raken en achter moeten laten in het ziekenhuis, je eileider die je mist (bij mij is mijn linker eileider weg, hoeft natuurlijk niet bij iedereen). Ik ben ook heel veel onbegrip tegen gekomen (en nog steeds). Mensen denken er veeeel te makkelijk over. Vaak weten ze geen eens wat het is. Ik heb pas een opmerking van iemand gehoord die mij echt heel erg veel pijn heeft gedaan. Er was een collega ziek op mijn werk dus moest een late dienst overgenomen worden. Iemand zij toen ohh dat kan Patricia wel doen, die heeft zooo lang VAKANTIE gehad! Het belangrijkste is dat je de persoon met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap de tijd en ruimte geeft om het allemaal te verwerken en een plekje te geven. En een buitenbaarmoederlijke zwangerschap laat je niet achter je het blijft me je mee gaan (bij mij wel). Zelfs nu ik weer zwanger ben heb ik af en toe nog flink de schrik. Ik weet nog heel goed hoe het de vorige keer met mij ging. Maar toch, de angst die blijft. Nu weet ik dat het niet zo is want heb mijn kindje mooi in mijn baarmoeder zien zitten. om een lang verhaal kort te maken: geef haar de tijd die ze nodig heeft!
Hoi Smoeltje, Je bent ook inderdaad vast lief. Ik ben ook leidinggevende en het is toch nooit goed, wat je ook zegt of probeert. Klopt inderdaad dat de chemoinjecties met de buitenbaarmoederlijke zwangerschap te maken had. Er waren placentaresten achtergebleven en die zijn gaan zweven. Dit zijn goede cellen, maar je lichaam herkent ze als kwaadaardig en dan kan het ook uitgroeien tot iets kwaadaardigs. Dus ik heb 4 van die injecties gehad, en daar wordt je dus niet blij van. Was echt wel beroerd hoor, maar toch gewoon blijven werken. Ik had wel een verklaring hoor van de artsen, en die heb ik aan de Arbo laten zien. De Arbo vond het ook belachelijk van mijn toenmalige werkgever. De werkgever is daar ook op aangesproken. En dat is nou juist het rare, ik was daar ook leidinggevende en stond altijd op goede voet, maar uiteindelijk is het op deze manier verknald. Ik was ook echt nooit ziek, dus redenen om het niet te vertrouwen had hij niet. En daarin was ik heel erg teleurgesteld. Alsof je om zoiets zou gaan liegen. Ben blij dat het met jullie weer allemaal goed gaat hoor. Groetjes, Elvira