Wij zijn nu 13 maanden bezig met zwanger worden. We hebben net een cyclus onderzoeken gehad. Nu gaan we nog een keer de samenlevingstest krijgen deze cyclus, als deze weer negatief is ( dat zou dan de derde keer zijn ). Dan gaan we vanaf volgende cyclus starten met IUI. Waarschijnlijk wel met hormonen enz, maar dat moeten we nog precies navragen. Eigenlijk is alles in orde bij ons beide, alleen samen gaan alle zaadcellen dood. Dus ze komen niet verder dan de baarmoederhals. Toch voel ik me er vreemd bij, raar dat dit me ook overkomt, dit heb ik nooit gedacht. Nu lees ik natuurlijk wel dat er meerdere zijn, maar toch vind ik het fijn om erover te praten en dingen te delen. Ik hoor graag van jullie wat jullie nog voor ervaringen hebben met eerste keer IUI. Ik ga naar het ziekenhuis in Heerlen. bedankt!
Hoi kristel, Fijn om hier je verhaal kwijt te kunnen. Wij zijn al 23 maanden bezig, maar helaas nog steeds niks. Ik heb pcos, met mijn vriend is niks aan de hand. We hebben eerst clomid (pilletjes om eigroei te stimuleren) gehad en in die periode ook drie keer een samenlevingstest gehad die negatief was. Half december hebben we de eerste iui gehad. Mij is het heel erg meegevallen. Het was bij mij niet pijnlijk. Hetgeen waar ik het meest tegenop zag was het mezelf injecteren met hormonen, maar ook dit is me heel erg meegevallen. Al met al vind ik het allemaal lichamelijk erg meevallen, maar geestelijk vind ik het behoorlijk pittig. Ook mede door de psychische bijwerkingen van de hormonen denk ik, maar voornamelijk omdat het gewoon allemaal niet lukt. Ik hoop dat jullie snel een lief krummeltje hebben!
Hoi Kristel, Wij hebben 15 dec onze eerste IUI gehad die helaas mislukt is en helaas tot op de dag van vandaag nog steeds niet ongesteld geworden dus kunnen we ook nog niet beginnen aan poging 2. Ik heb pcos en zelf helemaal geen cyclus, bij mij is die opgewekt met primolut en daar heb ik clomid gekregen. Helaas is het zaad van mijn vriend ook niet goed, uit alle onderzoeken kwam dat we voor ivf in aanmerking kwamen alleen omdat de resultaten net op het randje liggen willen ze eerst een paar x IUI proberen. Heel veel sterkte!
Ik heb vrijdag mijn 4e Iui heb net 3x Iui in eigen cyclus gehad (zonder hormonen) en nu de eerste met hormonen (clomid en pregnyl) Geestelijk is t zwaar maar verder valt het erg mee Ben 2 jaar geleden zwanger geworden na 6x Iui dus ik weet dat t kan! Succes
Hoi Kristel, Ik wilde ergens ook een topic openen om in contact te komen met IUI starters. Wij beginnen ook deze maand (zouden eigenlijk december beginnen, maar helaas werd ik toen op 24-12 ongesteld en dan mag je niet beginnen) Ik draai alweer 2 jaar mee in de MMM in Heerlen ziekenhuis. Wij zijn in totaal nu 3 jaar bezig
he dames, vanochtend mijn prikinstructie gehad bij het ziekenhuis. Nu wachten op de ongi en dan gaan wij ook het iui proces in. Vind het spannend maar ben blij dat we nu eindelijk iets kunnen. wij zijn al 3 jaar bezig en mogen nu eindelijk starten.
Hoi, wij zijn 16 maanden bezig. Ik heb 'lichte' pcos, en de zaad van mijn man is niet helemaal top, de aantallen zijn aan de lage kant. Ik heb 1 MK gehad. We staan nu op de wachtlijst voor IUI. We zouden over ongeveer 5 weken uitgenodigd worden, ik hoop dat het echt niet langer duurt want mijn cyclus begint dan ook precies. Dus als het 6 weken wordt moeten we nog een cyclus wachten...
Hoi meiden, na wat standaard onderzoeken mogen wij dan ook eindelijk volgende maand beginnen met iui. Wij zijn al 3 jaar (!) aan het proberen voor een tweede kindje, maar helaas. Bij onze eerste kind hebben we er ook erg lang over gedaan, na 2 jaar was ik pas zwanger (wel spontaan....). Ik had er alle vertrouwen in dat de tweede ook spontaan zou komen, maar helaas. Na 3 jaar zelf proberen heb ik me er nu toch echt bij neer gelegd dat we hulp nodig hebben. Maar ik heb er heel veel zin in en heb er alle vertrouwen in. Bij ons is trouwens ook alles goed. Alleen ik zelf heb het gevoel dat ik vijandig slijm heb en dat het zaad van mijn partner niet overleefd. Heel veel succes allemaal
Hi dames, Vandaag mijn eerste IUI gehad in hormoon gestimuleerde cyclus. Alles lijkt bij ons verder goed te zijn. Samenlevingstest was goed, eileiders open, zaad van uitstekende kwaliteit en toch.. Na 2,5 jr nog niet zwanger. Het spuiten van de hormonen (gonal-F en Pregnyl) is me erg meegevallen en gelukkig heb ik ook weinig last van de hormonen. Succes allemaal!
Mrsm, spannend! Ik had alleen een vraagje; je zei dat bij jullie alles goed is. Is het dan standaard bij jullie ziekenhuis dat je IUI met hormonen krijgt? Ik mag IUI in eigen cyclus doen, mocht ik niet zwanger raken en ik zit op de helft van mijn IUI pogingen dan gaan we de andere helft met hormonen doen. Nogmaals succes : )
Volgens mij bekijken ze per stel wat de beste methode is. Omdat er bij ons sprake is van onbegrepen subfertiliteit, maar we wel al 2,5 jr bezig zijn is er besloten om direct met hormonen te beginnen. Om de natuur ff een extra handje te helpen Ik heb weinig tot geen last van de hormonen, dus vind t eigenlijk wel prima
Hier nu ook begonnen aan een iui traject gelijk met hormoonondersteuning.voor ons geldt dat we drie jaaran het proberen zijn en dat er geen redenen te vinden zijn waarom het niet lukt.
Hoi allemaal, Wij zijn deze maand ook 2 jaar bezig en gisteren gehoord dat we binnenkort mogen beginnen met IUI. Ben idd ook wel bang voor de injecties en de geestelijke impact die het zal hebben.. eerst morgen nog een gesprek met een maatschappelijk werkster.. Ben heel benieuwd hoe het allemaal zal zijn, het gaat voor m'n gevoel ineens wel heel erg snel allemaal..
Dames, ik wil jullie als startende IUIers wel een hart onder de riem steken. Mijn IUI verhaal met hopelijk een positieve afloop over een week of tien: Vorig jaar januari, na 4 jaar proberen toch maar besloten hulp te zoeken. Onderzoek wees niets uit (in MCK Leiderdorp deden ze geen samenlevingstest), eigenlijk was alles ok. Gynaecoloog stelde voor te starten met IUI, met ook wat hormoon ondersteuning. In maart gestart met spuiten van menopur (zelf mengen en spuiten, eerste keer doodeng, maar je went eraan, en het doet geen pijn hoor). Follikel meeting met inwendige echo is in het begin wat ongemakkelijk (met je blote doos in de beugels liggen en zo'n echosonde erin krijgen is weinig romantisch aan , maar de echoscopisten waren veelal erg aardige dames. Ik moest zelf testen wanneer ik ovuleerde, dat vond ik eigenlijk nog het meest stressvolle. Heb er dan ook heel wat testen doorheen gejaagd de eerste ronde. Het insemineren ging bij de eerste poging vlekkeloos. Eendebek is niet een heel fijn gevoel, maar van de inseminatie voelde ik weinig. Vriend was mee, hij wilde graag in iedergeval in de buurt geweest zijn tijdens de conceptie. En dan begint het lange wachten.... Na 14 lange dagen wachten, dacht dat het mislukt was want voelde ongi pijn en beetje bruinverlies, toch maar getest: zwanger! Sprong een gat in de lucht! Zo gigantisch blij! Kijk, het kan dus toch, zwanger worden! Maar helaas, 10 dagen later kreeg ik heftige buikpijn en bloedverlies..... Een vroege miskraam. Zo, en dat maakt je echt giga onzeker! Maar ook komen dan opeens de verhalen los in je omgeving: zoveel vrouwen die een miskraam hebben moeten meemaken. Alhoewel ik maar heel kort zwanger was, hakte het er emotioneel toch even behoorlijk in..... Gelukkig bleek op een controle echo dat alles netjes schoon was. Moest één normaal cyclus afwachten, en daarna mochten we voor een 2de poging. Helaas waren poging 2 en 3 niet succesvol. De stress van het testen voor ovulatie was weer hoger. Het insemineren was bij poging 2 wat pijnlijker (baarmoeder zat er hoog ofzo) met zelfs wat bloedverlies, 3de poging ging gewoon goed, al de productie van mijn vriend tien niet zo goed. Beide keren was de terleurstelling groot zodra de menstruatie weer begon. De 4de poging was vlak voor een periode van vakantie, en eigenlijk zagen wij het als de laatste poging voorlopig. We wilden ons daarna gaan beraden of en hoe we wel doorwilden. Ditmaal aangegeven dat ik de ovulatie test stress erg belastend vond. Toen hebben ze pregnyl voorgeschreven. Ik verloor weer wat bloed bij inseminatie (zeer gevoelige baarmoedermond), dus was niet erg hoopvol. Toen ik ook nog eens buikpijn kreeg na 10 dagen, en een beetje bloed verloor, had ik de hoop eigenlijk al opgegeven..... Toch maar getest na 13 dagen... Positief! Ik kon het niet geloven, en begon ook te twijfelen: kan de test positief zijn door de pregnylspuit? 2 dagen later, weer positieve test. Moet zeggen dat ik tot de 7 weken echo erg bang was dat het mis zou gaan. Na die echo, waar een klein boontje met knipperlichtje te zien was, kwamen de emoties dan ook flink los! En eigenlijk niet echt heel erg kunnen genieten tot week 18 toen ik de eerste beweging voelde, en na goede 20 weken echo begon pas het echte genieten. Nu een druktemakertje in mijn buik die me soms wakker houdt snachts. Maar dat heb ik er graag voor over! En dames, ik moet zeggen dat die hele medische molen, al dat gedoe, dat ben ik al weer vergeten (of heb het verdrongen). Ik hoop dat het bij jullie ook gaat lukken! Heel veel succes met de behandelingen.
Goedemorgen dames, Fijn dat je hier je verhaal kwijt kan en erover praten. Wel jammer te lezen dat blijkbaar meerdere moeite hebben om zwanger te worden. Wij zijn 21 maanden aan het proberen voor ons eerste kindje, helaas zonder resultaat. De testen waren positief, eileiders waren open, man zijn zaad was goed maar het lukte helaas niet. Daarna een half jaar hormonen proberen (clomid,progynova en pregnyl), ook zonder resultaat. We hebben dan het voorstel gekregen van de gynaecoloog om te starten met iui, met behoud van de hormonen die we nu gebruiken.... Aanstaande zondag weten we of de eerste iui gelukt is. Zelf denk ik van niet, heb geen zwangerschapsverschijnselen en t gevoel ongesteld te worden. Ik weet natuurlijk niet hoe t voelt als t raak is, maar toch. Ik hoop voor jullie allemaal dat iui de oplossing mag zijn en dat ieder hier in dit topic zeer binnenkort mag melden dat ze zwanger is. Niets is zo moeilijk een kleintje te willen maar niet lijkt te lukken. Veel succes allemaal en laat weten hoe jullie ervaringen zijn en of t gelukt is!Groetjes
@poebelie ik heb vandaag mijn prikinstructie gekregen, lijkt me best eng om jezelf te injecteren, ik doe het bijna dagelijks bij anderen omdat ik verpleegkundige ben, maar op jezelf is toch anders. Geestelijk is het voor mij ook zwaar, ik werk nu halve dagen en heb veel rust nodig. @anne123 heel veel sterkte! Elke keer iets proberen is een kleine kans op zwangerschap, we houden de moed erin toch? @ongeduldje31 fijn om een succesverhaal te horen, maar wachten en geduld hebben is niks voor ons dames eigenlijk he? @meni2014 fijn om te horen dat er nog iemand in Heerlen bezig is, ben echt blij met de gynaecologen daar! Hoezo heeft het dan zo lang geduurd voordat jullie mochten beginnen met iui? Inmiddels ben ik weer een aantal keer in het ziekenhuis geweest. We gaan definitief met iui beginnen, ik moet vrijdag ongesteld worden... Of niet?? Maar dat zal wel niet. En vandaag de uitleg van het spuiten gehad en het hele traject. Veel regelen en psychisch ben je er toch veel mee bezig. Ik zoek de rust in leuke dingen doen, en genieten van massages, zonnebank en wandelen. Ik hou jullie op de hoogte en veel sterkte allemaal!
Bij ons hebben ze gezegd omdat er verder niets mis is, gaan ze iui in de normale cyclus doen. Max 6 keer dus ff afwachten...
Wat fijn om hier meerdere mensen te horen over hun eerste stappen richting IUI. Ik ben net begonnen met de allereerste IUI-behandeling. Sinds een week spuit ik zelf hormonen (doodeng! maar het went gelukkig snel). Gisteren de eerste follikelmeting gehad en daaruit bleek dat ik teveel eiblaasjes heb die groeien. Dat is niet zo'n goed nieuws dus... Morgen mag ik weer terug voor een echo en als dan alle eiblaasjes weer zijn gegroeid, stoppen we deze cyclus met IUI. Anders wordt de kans op meerlingen wel erg groot! In het ziekenhuis waar ik de behandeling heb, doen ze niet aan IUI in eigen cyclus. Volgens de gyn zou het geen toegevoegde waarde hebben in ons geval (onverklaarbaar verminderde vruchtbaarheid). Daarom spuit ik puregon in combinatie met pregnyl. En Kristel ik herken jouw gevoel heel goed, dat je moet accepteren dat de kans heel klein is dat je spontaan zwanger wordt. Daar had ik eind vorig jaar ook best even moeite mee... Waarom lukt het bij zoveel mensen zo makkelijk om zwanger te worden en bij ons niet? Ik ben alweer 2,5 jaar geleden gestopt met de pil. Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat!
Dames, ik wil jullie allemaal heel veel succes en sterkte wensen! Ik hoop dat jullie gauw een positieve test in handen mogen hebben. Ik ga zelf binnenkort op voor IUI nr 8!