het was vrijdag (goede vrijdag) ik lag lekker even op bed te slapen toen mijn man mij wakker maakte. we zouden gaan eten beneden in het dorp. ik werd om 19.00 uur wakker en ging nog snel even met de hond eruit. om 19.15 uur vertrokken we vanuit het appartement. mijn man ging lopen en ik met de auto omdat we de hond daar konden inzetten als we aan het eten waren. toen ik in de auto stapte kreeg ik een kramp in mijn buik, ik dacht zelf dat het misschien door spanningen kon komen en ik reed naar het dorp. toen ik daar aankwam werd ik heel duizelig en begon als een gek te zweten. eindelijk zag ik mijn man aan komen lopen, ik ben naar hem toegereden en vertelde hem dat ik terug moest naar het appartement want ging niet goed. mijn man stapte in en ik reed weg. ik moest van mijn man stoppen met rijden want reed als een dronkenman (dacht zelf dat ik netjes reed). binnen 5 minuten waren we bij het appartement.mijn man hielp me met uitstappen maar ik storte inelkaar. hij hielp me overeind en gelijk viel ik weer neer. op dat moment liepen er deense mensen buiten die ook in ons appartement zaten. ze kwamen gelijk naar ons toe en begonnen te helpen. vanaf dit moment weet ik vrij weinig meer en heb het gehoord van mijn man hoe het allemaal ging. ik was ondertussen helemaal wit en grauw geworden en mijn lippen waren blauw. ik lag te trillen en ze dachten dat ik een epilepsie aanval kreeg. ik weet zelf dat ik alleen maar wilde slapen maar dat mocht niet van mijn omstanders. binnen 10 minuten kwam de ziekenauto. ik ging met spoed naar het ziekenhuis. daar aangekomen gelijk een echo eerst uitwendig maar daar was niks te zien, dan maar inwendig. ik weet dat het een helse pijn was toen dat ding bij me naar binnen ging. en daar in mijn eileider was guppie te zien. ik werd gelijk weggebracht naar de afdeling en klaar gemaakt voor de operatie. alles ging in het duits dus ik kon er heel weinig van volgen. mijn piercings moesten eruit. maar daar bleek geen tijd meer voor te zijn. ik werd met spoed de ok ingereden. toen ik uit de narcose kwam lag ik weer te rillen. ik bleek 2,5 liter bloed te hebben verloren (zat al 2 liter in mijn buik toen ze met de operatie begonnen) ik heb de hele nacht op de intensive care moeten liggen en 's nachts stonden ze op het punt om weer te opereren omdat ik bloed bleef verliezen. op een gegeven moment was mijn bloeddruk nog maar 100 om 32. de volgende morgen rond 11 uur mocht ik naar de gewone afdeling toe. mijn ouders zijn 's morgens gelijk naar duitsland gekomen. wat mijn man via de dokter heeft gehoord is dat het bij mij vijf voor twaalf was geweest en dat het niet langer had mogen duren. gelukkig mocht ik maandag weer naar huis. ik lig nu veel te slapen en heb nog erg veel pijn, lichamelijk en geestelijk. het is gewoon een heel raar idee dat het kindje ( wat 7,5 weken in mijn buik zat) niet meer in mij zit en dat ik zelf gewoon op het randje heb gelegen. het had heel anders kunnen aflopen. ik had gisteren een tuintje op mijn buik kunnen krijgen als we op een andere plek waren geweest. als we in de bergen waren was het afgelopen met me. ik moet volgende week woensdag bij de gynocoloog komen en dan hoor ik eindelijk goed wat er allemaal met me is gebeurd. ik hoop dat ik er snel overheen kom, maar het begint nu pas tot me door te dringen. ik denk dat ik een lange weg te gaan heb.
Jeetje meid, wat een vreselijk verhaal. Ik wens je een goed herstel toe en hoop dat jullie gauw opnieuw zwanger zullen raken. Neem de tijd om dit te verwerken meid, het is echt niet niks hoor! Dikke kus, Elmo
wat een verhaal zeg, heel veel sterkte en neem genoeg tijd om weer op orde te komen. heeft echt tjd nodig. Liefs
Wat een kippevel verhaal zeg brrr. Jullie moeten je inderdaad rotgeschrokken zijn, dit is nogal heftig meid. Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel iets weet. Liefs Abbigail
Jeetje wat heb jij veel meegemaakt! Heel veel sterkte met dit moeilijke verlies en heel veel succes met het herstellen!
jee meis!Ben er helemaal stil van,en heb het kippevel op me lichaam staan! Heel veel sterkte de komende tijd,en neem even goed je rust,want het is echt erg wat je mee hebt gemaakt! dikke knuffel
Pluys, wat afschuwelijk zeg! Jeetje, wat een rotervaring... Vind het echt hartstikke rot voor je en wens je veel sterkte! Amber
Wat een verhaal, Vreselijk eng allemaal....denk alsjeblieft niet steeds als, als, als.......ik weet dat het moeilijk is, maar het is goed gekomen, denk daaraan! Misschien raar om te vragen, maar had je daarvoor al klachten? Hebben ze je eileider moeten verwijderen? Overigens heb je dan net zoveel kans om weer zwanger te worden. Doe rustig aan en luister naar je lichaam.....Het heeft tijd, echt veel tijd nodig om hier doorheen te komen.....
He Meid, Wat een verhaal zeg. Nekharen recht overeind,wens je veel succes en kracht om alles te verwerken.
Jeetje ik schrik ervan meid Wat rot en verdrietig dat je dit moet meemaken. Veel kracht en sterkte gewenst om dit verlies te verwerken. Liefs Mirre
He meis, wat een vreselijk verhaal! Heel veel sterkte, ik hoop dat je je lichamelijk wat beter zult voelen. En wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies!
Wat een verschrikkelijk nare gebeurtenis. Ik wil je veel sterkte toewensen, en uiteraard een voorspoedige lichamelijke en psychische herstel.
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! ik had ervoor geen klachten, had wel met een week of 5 iets bloed verlies maar vk gebeld en als ik geen krampen erbij kreeg hoefde ik me geen zorgen te maken. Ze hebben mijn linker eileider moeten verwijderen. Wat ik op het net lees is dat ik gewoon weer kans heb om zwanger te raken, maar ik blijf onder controle van de gynocoloog. ik wil dit niet nog een keer meemaken en niet het risico lopen dat ik ook nog mijn andere eileider moet missen. de kans is wel 10 procent (dacht ik) dat ik nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijg. maar goed daar denken we niet aan! ik zie trouwens dat je zwanger bent! GEFELICITEERD! gaaf hoor, probeer ervan te genieten!
Inderdaad Pluys, niet meteen er van uit gaan dat je weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgt. een kennis van mij had die vorig jaar, ei leider verwijderd en verwacht van de zomer haar 1ste kindje, dus kan ook goed snel gaan....Het is altijd fijn om onder controle te staan......Ik ben nu ionderdaad weer zwanger na mk 7 maanden geleden en het is doodeng. Gelukkig ben ik ook onder controle van de gyn dat geeft wat rust....
pluys meid wat erg, ik leef heel erg met je mee.Wat verschrikkelijk om dat mee te maken. Ik heb drie weken geleden ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, maar bij mij waren ze optijd en was hij nog niet gesprongen. Ik stond al onder behandeling van de gyneacoloog en ze hebben het dus optijd gezien. Bij mij was het ook 7,5 week en ook in de linker eierstok. Die is ook verwijderd. Mijn gyneacoloog zei dat de rechter eierstok de functie 100% overneemt en dat een zwangerschap nog gewoon kan. Alleen wil hij het extra in de gaten gaan houden, wat hij er precies mee bedoelt weten wij nog niet. Moet 4 mei (dodenherdenking, hoe bedenken ze het) terug komen en dan krijgen wij een gesprek met hem. Meid ik wil je heel veel sterkte wensen met je herstel, lichamelijk zal het wel snel gaan maar geestelijk heeft zijn tijd nodig. Meid neem die tijd en laat je gevoel gaan, elke traan is een stap verder. knuffel conny
heel veel sterkte en kracht om dit te verwerken wat een verhaal! en maar goed dat je snel hulp kon krijgen....