Hi, even van me afschrijven. ben benieuwd of er meer meiden zijn met een soortgelijk verhaal en hoe jullie "er mee omgaan".. begin dit jaar was ik zwanger. met 8 weken hadden we de eerste echo en alles leek prima. wel dacht de vk dat ik 2 weken minder ver was dan volgens mijn eigen berekeningen. vreemd, maar zij heeft er verstand van dacht ik, dus het zal wel. toen ik terug mocht komen voor de 12 weken echo bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. daarna ging alles mis. de vk raadde aan om te wachten tot het natuurlijk zou komen, dat gebeurde niet. toen kreeg ik cytotec voorgeschreven, daar ben ik een aantal dagen heel erg beroerd van geweest (spugen, koorts, en heel veel bloedverlies). Maar het vruchtje bleef zitten. uiteindelijk alsnog gecuretteerd. En ook dat bleek niet goed te zijn gegaan, waardoor ik nog een keer moest... al met al best wel een heftige periode. gelukkig ben ik nu (3 rondes later )alweer zwanger, alleen ben ik nu ontzettend bang merk ik. ook omdat ik helemaal geen klachten heb. ik ben nu 4,5 week. elke keer als ik naar het toilet ga ben ik heel erg bang dat ik bloed. ook ben ik lang niet zo blij met de zwangerschap als de eerste keer. wat denken jullie, is dit een soort van natuurlijke zelfbescherming? of is dit echt niet oke? zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt en hoe gaan jullie om met de situatie? liefs
Hoi Nina, Heel herkenbaar. Ik heb een miskraam op 25 april gehad en ben nu ook alweer zwanger, wat natuurlijk hartstikke fijn is. Maar ben wel ontzettend bang. Elke keer als ik naar de wc ga dan zit ik te onderbroekkoekeloeren om te kijken of ik bloed . Ik denk dat iedereen die 1 of meerdere miskramen gehad heeft, nooit meer 'onbezorgd' de eerste 12 weken ingaat. Ik heb nu helemaal geen klachten en maak me echt ontzettend druk, maar de testen knallen wel. Daarnaast kan ik er ook niets aan doen als het wel fout gaat... Het komt vast goed. Probeer iets te vinden zodat je er niet te veel mee bezig bent Heel veel sterkte!
Hoi Nina, wat een verhaal zeg Hier ook MA en curettage gehad en daarna nog een rommelige periode. Inmiddels nu 10 weken zwanger (jeeej) en nog kan ik niet blij zijn omdat ik bang ben dat het weer mis gaat. Ik heb elke week een echo omdat ik zo onzeker ben. Maar een dag na de goede echo weer onzeker. Ik denk dat de meeste na een MA pas kunnen en genieten als je de babe gaat voelen. Mijn kwaaltjes begonnen pas met 5/6 weken. Kwaaltjes komen en gaan dus ook geen houvast voor een goede zwangerschap. Die nuchterheid die je beschrijft is heel herkenbaar, idd zelfbescherming. Probeer af en toe wel te genieten en een beetje nuchter zijn kan geen kwaad. Immers zijn de eerste 12 weken voor iedereen spannend.
Hoi Nina, Wat moet dat heftig zijn geweest om mee te maken! Hier is mijn vorige zwangerschap in november misgegaan met 6 weken. Ik merk ook dat ondanks ik de 6 weken in deze zwangerschap al voorbij ben, ik nog steeds onzeker ben. Ik heb sinds anderhalve week ongeveer nog amper symptomen en dat is weer een reden om mij zorgen te maken. Ik weet niet of het een vorm van zelfbescherming is of toch een stukje onbevangenheid die je kwijt bent. Wat mij heeft geholpen is er over praten met de verloskundige. Ik had het gevoel dat ik mij aanstelde en dat ik gewoon moest genieten. Terwijl de verloskundige mijn gevoel heel goed begreep. Ik krijg nu na elke echo en USB-stick mee met daarop filmpjes en foto's. Op die manier kan ik het thuis op onzekere momenten nog eens terugkijken en dat geeft mij een stukje rust. Ik hoop dat je snel wat meer kan genieten van je zwangerschap, maar het is ook niet erg als je dat nu gewoon nog niet kan. Het is niet niks wat je mee hebt gemaakt. Je zult merken dat naarmate het tastbaarder wordt (echo's waarop echt een klein kindje te zien is) je ook meer kunt genieten. Ik wens je heel veel succes!
Zie mijn onderschrift. Heb ook heel wat voor m'n kiezen gekregen en nu voor de 5e keer zwanger. Het is zo slopend maar uiteindelijk zal t t allemaal waard zijn ( zeggen ze 😥 dus je gaat door. Ik ben inmiddels over mijn 'gevarenzone' heen en hoop geen andere meer tegen te komen. Deze zwschap is heel anders dan de anderen dus ook dat geeft hoop. Je mag waarschijnlijk wel voor een vroege echo komen nu. Sterkte!
Hoi nina, Herkenbaar! Ik heb in januari een miskraam gehad ook dmv cyotec. Nu ben ik alweer 17 weken zwanger en ben in het begin ook heel erg bang geweest dat het weer mis zou gaan. Heel onzeker geweest de eerste 12 weken en daarna ook nog wel. Je moet maar zo denken het gaat vaker goed dan fout! Ik heb de eerste 8 a 9 weken ook bijna geen klachten gehad. Daarna wel en nu nog steeds! Wat bij mijn hielp was het er met de verloskundige overhebben. Ze begreep mijn angst en kreeg wat extra echo's met fotos die ik mee mocht nemen. misschien dat dat bij jou verloskundige ook kan? Ik weet hoe moeilijk het is maar probeer ervan te genieten!
Hoi Nina, Hier precies hetzelfde, het blijft spannend. Ik heb net de 20 weken echo gehad, maar merk dat ik pas kan genieten als ik weer even gezien heb dat het kindje beweegt en hartje klopt. Dat zal, denk ik blijven tot de geboorte. Als je aangeeft dat het veel spanning ervaart zullen ze, zoals Sjaantje zegt, wellicht extra echo's willen maken. In het ziekenhuis waar ik ben in ieder geval wel en dat stelt zeker gerust. Ik heb ook in het begin psychologische ondersteuning gehad, waarbij ik vooral heb geleerd dat, hoe het ook loopt, ik er geen invloed op heb en daarom beter kan genieten en loslaten.
Hi meiden, Wauw wat een lieve reacties! Dank jullie wel! Het doet me heel goed om te lezen dat ik in ieder geval niet abnormaal ben, en dat jullie het wel herkennen. Ik hoop ontzettend dat het over gaat naarmate ik verder ben ik de zwangerschap. Ik heb de vk al gebeld, en ik mag maandag 15 augustus voor een eerste echo. Dan ben ik ruim 7 weken als het goed is, en ze dacht dat we dan misschien het hartje al kunnen zien kloppen. Ze verwachtte dat dat wel een geruststelling voor me zou zijn. (Ik betwijfel het, aangezien de vorige keer de eerste echo ook gewoon goed was ) @Stay25: gefeliciteerd! En wauw, want dat is dus ook snel gegaan, wat fijn! Hoe veel weken ben je nu? Dat onderbroekkoekeloeren (fantastische term!) is me helaas heel bekend. Ik doe niet anders, haha! Ik had verwacht (en dat zei de vk ook) dat de eerste twaalf weken niet meer zo onbezorgd zouden zijn als de eerste keer, maar dat ik me zo veel zorgen zou maken, had ik niet kunnen bedenken L. Jij ook heel veel sterkte/succes! @Indy89: Ook jij gefeliciteerd! 10 weken al, dat is BIJNA bij de ergste grens voorbij! Wat fijn wel dat j elke week voor een echo mag. Ik hoop dat ze daar bij mij ook wat flexibel in zullen zijn straks, maar vooralsnog moet ik nog 3 weken wachten Niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar kom maar op met die kwaaltjes :-D! @Bozoe. En wederom gefeliciteerd! Wat fijn om te lezen dat jullie allemaal weer zwanger zijn. Goed idee die usb met beelden zeg, dat kan ik ook wel eens aan mijn vk vragen tegen die tijd! Hoe ver ben je nu? @zonnetje2015: Jeetje, jij hebt flink wat voor je kiezen gehad zeg. Kippenvel! Ik ga voor je duimen dat het dit keer goed zal gaan! @Sjaantje28: Het gaat vaker goed dan fout dat is wel een geruststellende gedachte inderdaad. Ik heb 9 close vriendinnen en daarvan zijn er 3 net bevallen en 3 zwanger. Echt een babyboom dus in onze vriendengroep. Wel heel bijzonder dat het bij íederéén maar gewoon goed gaat. Ik zei van te voren al tegen mijn vriend, dat statistisch gezien één van de volgenden aan de beurt was voor een miskraam oid. Nou dat was ik dus. Dat soort uitspraken zal ik nu dus nóóit meer doen, uit angst het over mezelf af te roepen ! Hebben jullie ook zo veel zwangeren om jullie heen? Toen ik nog niet zwanger was vond ik dat wel heel confronterend. Ik gun het ze stuk voor stuk 200%, maar toch, gun(de) het mezelf ook zo J! Liefs!
Ik ben nu 10 weken zwanger. Gelukkig valt het nu redelijk mee met de zwangeren om mij heen. Ten tijde van de miskraam waren er een stuk of 4 zwanger, dat was wel even zwaar. Ik heb in het begin van deze zwangerschap mij wel eens afgevraagd (na een avondje slechte verhalen op het internet lezen) hoe het kan dat er nog steeds kinderen worden geboren. Onzin natuurlijk want het merendeel gaat inderdaad goed. Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap.
Ik begrijp je helemaal! In 1.5 jaar tijd heb ik 3 miskramen achter elkaar gehad. mei 2015: voelde ik mezelf niet op een roze wolk zitten, ik was dan wel zwanger, maar had niet het gevoel van blijdschap. (miskraam met bijna 7 weken) oktober 2015: Plots was het daar in de wc, foto van gemaakt en laten zien aan verloskundige en die bevestigde dat het een vruchtje was van ongeveer 7á 8 weken. Ik wist niet dat ik zwanger was. juni 2016: Ik verloor bloed voordat ik ongesteld moest worden en deed 1 dag later een test. Deze was positief en werd steeds donkerder. Elke dag liep hij op. Wel verloor ik heel veel bloed. Weer een mk. Juli 2016: Ik ben dus nu weer zwanger... Ik zit NU wel op een roze wolk en ik verlies nu GEEN bloed... zal het dit keer dan WEL goed zijn?...
Heel herkenbaar al die verhalen. Hier hetzelfde. VOrig jaar september al in de 1e ronde zwanger, vrij snel een onbestemd onderbuik gevoel. Met bijna 8 wkn de 1e echo, hartactie maar wel 9 dgn terug gezet. Dat vond ik al vreemd, maar verder niemand die zich daar druk om maakte, dat kon. En er was een hartje. Ipv 8 weken was ik dus weer 6w3d. 2,5 wk later een roze afscheiding dus Vk gebeld, kon direct komen en helaas was het vruchtje met 6w5d gestopt met groeien. Gecurreteerd, lange nasleep en daarna in maart weer zwanger geraakt. toen met net 6 wkn een spontane mk. Nu na 1 mentstruatie gelukkig al weer zwanger en voel me nu op en top zwanger met alle kwaaltjes erbij. 1e echo met 6w3d was goed, 2e echo net gehad van de week met 8 wk. Daar ben ik erg blij mee, alles lijkt goed te gaan, maar toch blijft de angst. Nu komt de angst eigenlijk nog meer dat het straks toch weer fout zit... termijn echo is pas 16-8... duurt een eeuwigheid. Ik probeer me idd ook voor te houden, genieten, voor je het weet is deze tijd voorbij (is ws ook ons laatste kindje) en als het fout gaat gaat het fout, maar deal je er dan wel mee. Als het me niet lukt om daar rustiger van te worden, ga ik toch vragen om een echo tussendoor, bv met 9w4d ofzo...
Oh meiden ik voel ZO met jullie mee, want ook ik weet hoe dit voelt, ook al zit ik in een termijn waarbij mensen spreken over de ''laatste'' loodjes... Ik heb als eerste zwangerschap een missed abortion gehad en een curettage, ik was wel vrij snel weer zwanger en hups weer bloeden maar bleek een hematoom te zijn en ook nog eens een tweelingzwangerschap, gelukkig was de hematoom weg na 8 weken maar de stress en zenuwen....die zijn er nog ik heb echt elke week wel een echo laten maken (op mijn eigen kosten) tot 14 weken tot ik ze voelde bewegen.. Je zou denken nu ik 32 weken ben ik me zekerder zou voelen, nou dus niet het is juist erger want als ik ze niet voel (ik moet niet 1 maar 2 baby's in de gaten houden) denk ik meteen het zal toch niet????? zit ik weer in het ziekenhuis aan de ctg, en het is steeds loos alarm, maar die angst is het litteken van de miskraam ik weet het zeker.... Ik denk dat we pas gerust zijn als ze in onze armen liggen...en dan begint er weer een ander soort stress Gefeliciteerd meiden!!