hallo, afgelopen vrijdag te horen gekregen dat het hartje niet klopt bij onze kleine uk! waars. gestopt bij 8,1 weken (ben nu bijna 11 weken) ben dus nu aan het wachten of de miskraam vanzelf komt, anders naar het ziekenhuis. Ik vind het zo vreselijk en ben zo verdrietig! en vraag me de hele tijd af of het nou een jongen of meisje was?? ik vind het raar om het maar 'het' te noemen! het is toch ons kleine mini-mensje! hebben jullie dit ook?
Ik heb een mk gehad bij 7.4 weken. Toen heb ik er nooit heel erg bij stil gestaan. Maar nu ik weer zwanger ben en weet dat ik een klein mannetje in mijn buik heb, vraag ik mij ook steeds vaker af wat de ´eerste´ zou zijn geweest, een jongen of meisje. Helaas zullen we het nooit weten, maar tot nu toe blijft het wel zo nu en dan door mijn hoofd spoken.
Ik heb het zelfde gehad als jij. Echo gehad toen ik 10+3 zwanger was en daar bleek ook dat ons ukje bij 8 weken zwangerschap al was overleden. Heb de miskraam opgewekt met Cytotec en bij 11 weken ben ik het vruchtje verloren. Zou ook graag willen weten wat 'het' zou zijn geweest. Mijn vriend denkt een jongentje, ik zelf heb echt geen idee, helaas. Sterkte met het verdriet en het verlies.
ja ik ben ook wel nieuwsgierig geweest wat het zou zijn geweest. wijhadden allebei sterk het idee dat het een meisje zou zijn sterkte met het verlies
zeker herkenbaar wat je schrijft! wij zullen het ook nooit weten, maar ik heb een enorm levendige droom gehad waarin we een dochter hadden gekregen. kan haar ook zo voor me halen, hoe ze eruit zag, hoe zwaar ze was. daardoor ben ik er nu gewoon van overtuigd dat het een meisje zou zijn geweest. een pijnlijke, maar ook erg vredige droom dus.. sterkte met het verlies van het kleine wondertje
Vreemd is dat inderdaad om over kindje te blijven praten. Ik heb zelf heel sterk het gevoel dat wij 2 zoontjes verloren zijn en dat onze sterke meid is blijven plakken. Geen idee waarom. Ik probeer er verder ook maar niet teveel bij na te denken, we hebben nu -goddank- een prachtmeid mogen krijgen en de 2 sterretjes zullen altijd in gedachten blijven. Voor mij zijn ze de bewakers van onze dochter.
Girly heel veel sterkte! Wij zijn januari 2010 een 2ling verloren met 6+3 weken en idd je denkt altijd wat zouden het geweest zijn?? En hoe zouden ze uitgezien hebben. Wij hebben nu ook een pracht van een zoontje. Maar de 2 ** zullen altijd in ons hart blijven.
bedankt voor alle reakties, blijft allemaal heel triest. en ook dat het zoveel gebeurd eigenlijk! vandaag gesprek gehad met een gynaecoloog over hoe en wat! maandag staat de curretage ingepland. hoop zo dat het allemaal meevalt? gr girly
he girly, het is zeker triest dat het zo vaak voor komt, dat maakt het helaas niet minder verdrietig..! maar wel fijn om zo de gedachten te kunnen delen. wat betreft de curettage: lichamelijk gezien valt het meestal erg mee. mij is het erg meegevallen en dat is ook wat ik van anderen lees/hoor. het emotionele traject is vele malen zwaarder! ontzettend veel succes alvast, en neem je tijd, ook om te herstellen!
Heel veel sterkte ten eerste! j/m? Ik had bij ons beebje een sterk j gevoel, en mijn man ook. We hebben 'hem' ook een naam gegeven, Daan (hadden we al op ons lijstje staan en is toevallig unisex). Wat betreft de curretage, viel me 100% mee, ik heb dáár geen pijn van gehad, voelde als een opluchting. De 2 dagen daarvoor 2x tabletten gehad om het op te wekken en dat was vreselijk
Ik heb vorig jaar toen ik 11 weken zwanger was ons kindje verloren, het hartje was met 9.3 wkn gestopt. Mijn gevoel zegt heel sterk dat het een meisje was... Maar ja ik zal het nooit weten. Sterkte maandag!