Hey dames, Ik ben benieuwd hoe jullie het nu ervaren..Ik ben nu na 2 vmk (4w3d/4w5d) weer zwanger en vind het nog steeds eng vooral nu ik de "grens"van de vorige keer over ben. Ook telkens als ik naar de wc ga zit ik echt te turen naar het papiertje of er niks gekleurds opzit. Eergisteren werd ik ineens zonder kwalen wakker en had gelijk het gevoel van het gaat weer mis..maar daarna kwam het weer terug gelukkig (ookal wil dat natuurlijk niks zeggen). Ik voel me zwangerder dan de andere 2 zwangerschappen en het voelt ook beter (ook omdat ik nu echte knaltesten had(wil ook niks zeggen weet ik )) Maar soms denk ik misschien houd mijn lichaam me wel voor de gek en denk ik dat het beter voelt... Hoe ervaren jullie het?
Mn eerste zwangerschap werd een mk, tweede een gezonde dochter. Was in het begin ook erg onzeker en vaak er van overtuigd dat het weer mis ging. Dit is heel lang zo gebleven tot ongeveer de 30 weken, toen kon ik er wel van genieten en kreeg ik het vertrouwen dat ik binnenkort echt een klein meisje in mn armen zou krijgen(ze was overigens bij de geboorte 9 pond, niet zo klein dus Nu was ik weer zwanger, ook weer erg onzeker. Heb 2x een negatieve echo gehad en zojuist ook wat bloedverlies. Voor mij persoonlijk is het zwanger worden niet leuk, maar daar moet ik doorheen want het is uiteindelijk toch de enige manier om een kindje te krijgen! Ik heb wel geleerd dat je het absoluut niet kunt plannen, door mk en wachten ben je zo weer een jaar verder. Maar goed, als je uiteindelijk jouw kleine wondertje in je armen houdt, geloof me, dan ben je dit allemaal vergeten en was het het echt ook allemaal waard!! Succes meid!
De eerste maanden zijn gewoon een hel. Na mijn eerste miskraam heb ik een gezonde zoon gekregen. Toen had ik na het zien van de eerste echo al een beetje rust en na de 13 weken echo kon ik er volop van genieten. De zwangerschap na mijn zoontje (miskraam met 12/13 weken). Heb ik constant het gevoel gehad dat er iets niet klopte en mijn gevoel was juist. Nu heb ik de laatste keer geprobeerd mijn verstand op 0 te zetten en er niet aan te denken. Dit hielp wel een beetje, maar het was een enorme domper toen het weer mis was. Ik denk dat een volgende zwangerschap tot aan de 20 weken echo gewoon een hel zal zijn voor mij, maar ja wat mijn voorgangster al zei het is de enige manier om uiteindelijk een mooi wondertje te kunnen krijgen dus we moeten er maar gewoon doorheen. Ik denk dat gezien het feit dat je tot nu toe nog geen goede echo's gezien hebt je al een stuk geruster zult zijn als je een goede echo hebt gehad, zoals ik bij mijn zoontje. Houdt je hieraan vast en probeer vanaf de 12 weken alles los te laten. De kans dat het dan nog fout gaat is zo klein. In ieder geval gefeliciteerd en hopen dat dit je plakbeeb is.
Ik ben nu weer zwanger, dit is mijn 4e zwangerschap maar heb helaas nog geen kindje. Eerste was een vmk bij vijf weken , 2e bij 8 weken en in maart geopereerd aan bbz waarbij ze 1 eileider hebben verwijdert. Wist niet of ik nog wel zwanger wilde worden . Hebben nl medisch traject gehad en nu met 1 eileider zou t helemaal wel lastig worden. We hebben 1 x gemeenschap gehad na de bbz en ik werd maar niet ongesteld. Ben nu bijna 9 weken en heb al een goede echo met hartactie gehad, zelfs t hartje gehoord! Ben nog wel heel erg angstig. T scheelt dat ik er nu pas bij 6 weken achter kwam, heeft me twee weken stress gescheeld het blijft spannend en helemaal als nog geen enkele zwangerschap goed is afgelopen . Als we maar proberen om positief te blijven, hoe moeilijk het soms ook is...
Hoop voor je dat deze blijft plakken.. Ik voel me ook wel iets anders maar had bij de bbz ook behoorlijk wat kwaaltjes
Doodeng. Ik heb tot en met de bevalling de angst gehad dat het alsnog mis zou gaan. Ik leefde van controle naar controle. Niet iedereen heeft het zo extreem als ik hoor. Bij mij is het zes keer mis gegaan, zo rond de drie a vier maanden.
Ik merk aan mezelf dat ik al begon te genieten na de 1e echo, die was met 7+1.. toen hebben we het ook al bekend gemaakt aan iedereen.. Vorige keer kreeg ik met 6+6 een mk, dus tot die dag was ik echt doodsbenauwd. Het is moeilijk om te genieten, máár ik dacht; Als het nu wel goed gaat, wil ik niet balend terug kijken op de 1e maanden dat ik niet genieten kon..! De termijnecho kregen we met 9+6.. en het word alleen maar leuker! Het enige waar ik nu nog eventjes moeite mee heb is mn groeiende buik.. Haha maargoed.. het hoort erbij, en went vast vanzelf.. Probeer te genieten meid, ik lees redelijk vaak topics van je, en zoveel stress is ook niet goed.. probeer het positieve in te zien! Je bent al een stuk verder als de vorige keren! Oee en je echo is al bijna! Spannend!