Hey Gizmoo, fijn dat ze zo reageerde zeg ! Wel fijn om te weten nu waar het aan ligt. Welke klachten van jou komen nu van die blaasontsteking? En dank je, ben de dag wel doorgekomen hoor (Heb bij spelletje Sims de hele kledingwinkel zowat leeggekocht )
Ooo wat fijn Gizmoo dat ze je gister nog heeft gebeld...fijn he zulke artsen! Dus toch een ontsteking en wat een geluk dat ze nu meteen konden zien dat je een iets ander medicijn ervoor nodig hebt anders blijf je vraagtekens houden. Ben je beetje gerustgesteld nu haar tel voorbij is? Hey Wendy...zo leuk Sims hahaa..ik speel het op de ds. Je moet vandaag weer werken he? Succes... Ik werd vanmorgen wakker gemaakt door zo'n houtversnipperaar...grrr...maar goed! Vanmiddag voor het eerst naar mn werk toe, heb er aan de ene kant erg veel zin in...aan de andere kant is het net alsof het mn eerste dag is hahha...hoe zou het zijn?
goedemorgen meiden! Ja was blij dat ze gister nog gebeld had. De klachten, pijn in mn rug en pijn in mn buik kwamen dus daardoor en gaan nu hopelijk weg. Zo spannend triessie voor het eerst weer naar je werk, kan me indenken dat dat heel raar is. Ik moet zeggen dat ik er zelfs tegen op zie hoor. Al die indrukken en de mensen die je aan zitten te kijken voor je gevoel.... Heel veel succes dus en ik ben benieuwd hoe het is gegaan. Wendy, jij ook werkse vandaag!
Nou die klachten zullen snel weg gaan denk ik met een dag of 3/4! Ik sta nu op het punt weg te gaan....ben benieuwd wie er allemaal zijn, ik hoop dat ik nog even geen cliënten tegen kom, vandaag alleen collega's dat is voldoende...ik laat het vanmiddag weten hoor! Heb jij nog plannen vandaag Gizmoo? Hoe voel je je vandaag? Tot vanmiddag!
ik hoop echt dat de klachten snel weg zijn. Jij heel veel succes en laat even weten hoe het is gegaan. Ik heb weing plannen. Om half vier mijn dochter uit school halen. Morgenmiddag effe bij paps op de thee, die is dan jarig.!
Ha..ben ik weer...jaaa jaaa....het is spannend hahaha...ik heb eigenlijk een (verwachte) cyclus van 28 dgn maar heb er ter bescherming alvast 2 bij opgeteld Maar nog geen tekenen van ongi maar ook niet van zwanger zijn...afgelopen dagen wel gehad maar nu niet meer...maar dat komt ook door mijn reality check van van de week Dus het is netjes afwachten en anders in het weekend toch maar eens een testje wagen als de ongi uitblijft! Maar goed..ben dus op mijn werk geweest...was best confronterend zeg...alsof het niet werken net het laatste was wat me nog bond aan alles...en nu nog meer de gewone wereld in en dus nog meer loslaten...het was goed maar had het een beetje zwaar. Gelukkig keien van collega's dus kon zijn wie ik wilde zijn. Meteen kennis gemaakt met nieuwe teamleidster, fijn mens en ik mag op mijn eigen tempo re-integreren...zooo fijn.
he leuk van je te horen. Ja wat jij zegt herken ik helemaal zeg, maar jij hebt het al knap doorstaan. Dat is hardstikke mooi. Nu het weekend nadert mag je wellicht al wat meer hoop hebben op het moment dat je gaat testen. Ik ga in ieder geval voor je duimen. Heb je nog plannen voor morgen?
Ja duim maar met ons mee! Enige waar ik al sinds zaterdag last van heb ik misselijkheid...maar ja...bij de vorige keer wist ik het al voordat ik ging testen en nu voel ik verder niets dus verwacht dat mijn ongi wel zal komen met een paar dagen. Morgen ga ik met schoonmama naar de Ikea...ik heb er leuke fauteuils gezien, ff aan mannetje laten zien vanavond of hij het ook wat vind. Hoe gaat het verder in jou koppie? Praten jullie er veel over? Kun je het verwerken, ben je boos ofzo...hoe gaat het met jou? Hele dagen thuis alleen is soms erg zwaar vond ik, alleen met je eigen gedachten!
o ja, je ging naar de ikea. Tja ik heb echt een geheugen als een zeef, en zou ik nou veel aan mn hoofd hebben maar dat is het ook niet. Met mij gaat het mentaal gezien wel redelijk. We praten er niet echt veel over, wat moet ik er over zeggen?Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is het idee, dat het echt kantje boord is geweest en dat ik me echt afvraag hoe ik het zover heb laten komen en dat ik dus mn eigenlijk lichaam heb overschat of een hoge pijngrens heb. En hierdoor realiseer ik me ook in eens dat je leven van het ene op het andere moment voorbij kan zijn. En dat vind ik moeilijk en heel beangstigend. Maar ja, angst is je slechtste raadgever dus ik probeer die gedachte te verdringen maar ja dat valt dus niet mee. Verder maak ik me zorgen of ik wel weer ongesteld zal worden. Er zijn geen redenen om te denken van niet maar toch....
Hoi hoi, Triessie, ik herken je verhaal, raar is dat hè, het gevoel hebben dat je werk het draadje is naar de gewone wereld? Ik ben blij dat jou collega's je zo goed hebben opgevangen, ik denk dat dat al heel veel scheelt. Ik ben erg benieuwd of je zwanger bent. We horen het hier vast wel Gizmoo, dat ik dat van die klachten vroeg is omdat ik nu al een paar dagen vervelende buikpijn heb die vooral links zit en volgens mij erger wordt als ik een volle blaas heb. Ook doet het soms met plassen zeer. (niet branderig, maar pijnsteekjes hoger in de buik) En het trekt ook wat door naar mijn rug. (Alleen aan de linkerkant, waar ik ook geopereerd ben) Ik heb vandaag 4 uurtjes gewerkt en toen ik thuiskwam ben ik even gaan liggen...ik ben doodmoe. Heb zelfs 3 kwartier geslapen volgens mij. Heb gyn even gebeld en van hun mocht ik vandaag bij bloedprikken ook simpel urinetestje laten doen. Morgen weet ik dus of het ook blaasonsteking is, of dat het iets anders is en dan moet ik weer afspraak maken bij gyn Pfff, het is ook elke keer weer wat. Ik begrijp nu hoe jij je voelt Gizmoo !
he wendy! leuk van je te horen, maar minder dat het effe minder gaat. Ik ben benieuwd naar je urine test, maar lijkt wel veel op mijn klachten hoor. Ik denk dat het gewoon is gekomen door die katheter die ik in het ziekenhuis heb gehad. Heb aan de hand van de soort antibiotica gezocht op internet en deze wordt niet gegeven als het om lichaamseigen bacterien gaan en wel bij dat soort dingen. Pfff
Ik weet eigenlijk niet of ik een katheter heb gehad. Krijg je die altijd? Ook als ze geen eileider hoeven te verwijderen?
ja bij de operatie hebben ze die er in gedaan en ik weet nog dat toen ik uit de narcose kwam hij niet "lekker"zat en na veel gedoe hebben ze hem toen wel goed gekregen. Ik ben de eerste 24 uur ook niet uit mn bed geweest, plassen ging via dat ding....
Ok. Dan heb ik die niet gehad. Ik heb nl na operatie 2x op de po geplast (verschrikkelijk ) en na veel zeuren mocht ik na een uur of 3 zelf naar de wc Ik was zelfs na 12 uur alweer thuis....
Zeker. Ook al een keer ingelegen ivm uitdroging. Sjonge wat was ik blij dat ik na 4 dagen naar huis mocht !
Wat bedoel je met pijngrens...ik bedoel...had je van te voren zoveel pijn dan? Mijn man heeft meer moeite gehad met het feit dat het erg risicovol is geweest dan ikzelf (ik dacht alleen maar aan het verlies van ons kindje en hij aan mij). Maar wat jij schrijft dat je leven van het ene op het andere moment over kan zijn...ja dat is ook creepy...wij hebben er samen uiteindelijk wel veel over gesproken maar ik ben dan ook iemand die er bij hem om vraag zeker omdat eigenlijk alle aandacht naar mij toe ging. Eerst durfde ik niet zo goed over 'ons kindje' te praten en hield het voor me, maar mijn verdriet werd zo groot dat ik het uiteindelijk gedeeld heb met hem en zo zijn we uiteindelijk in gesprek gekomen en vertel ik nu ook echt allesss! Probeer niet te veel zorgen te maken over je ongi...voor je het weet ben je volgende week ongi (dat kan toch). Waarom denk je dat?
Nou inderdaad...ik weet niet of ik wil dat dat draadje weg gaat of blijft...tuurlijk wil ik weer aan het werk nu, ik ben er rustig aan weer aan toe, maar .....nou ja jullie begrijpen me! Dus je denkt dat je (ook) een blaasontsteking hebt...fijn dat je meteen kon testen zeg...bale als het zo is Daar kan je moeheid denk ook wel van komen dan, is bij Gizmoo toch ook zo? Ik heb trouwens geen katheter gehad in het z'huis... 1 avond op de po en 1,5 dag op de po-stoel en daarna strompelend naar het toilet....vreselijk..maar ja als ik het ophield verging ik van de buikpijn! Ben benieuwd morgen.
Met pijngrens bedoel ik dat ik volgens het ziekenhuis gigantische pijn heb gehad moet hebben maar dat ik desondanks ben door blijven lopen. En ja ik had pijn, maar dacht gaat wel weer over. Op die manier heb ik het alleen nog maar riskanter gemaakt. Mijn man is heel nuchter, die bekommerd zich om mij maar maakt zich geen zorgen over de toekomst. Hij is heel optimistisch niet normaal en hij vind dat als je negatief bent je juist zelf dingen op je af roept. En hij zegt ook altijd, angst moet niet je leidraad zijn etc. Tja waarom ik denk dat ik niet ongi ga worden weet ik niet gewoon een gevoel... Wendy, spannend morgen, hoop dat ze iets voor je kunnen doen. Ik ga lekker voor de buis wie is de mol kijken!