Ow Gizmoo wat erg. Na wat ik gelezen heb, heb ik er wel weer vertrouwen in dat ik weer zwanger kan raken, maar ik weet dat dat emotioneel gezien heel moeilijk gaat worden. Juist omdat ik deze keer tot het einde toe zo'n goed gevoel had over deze zwangerschap. Gelukkig heb ik nog 2 eileiders, maar ik heb begrepen dat de eileider die overblijft het werk van de ander gewoon overneemt, dus dat zelfs dat geen probleem hoeft te zijn. Ik denk dus zeker wel aan een nieuwe zwangerschap, maar zal eerst dit moeten verwerken. Ik heb nog geen kinderen en ik ben van plan om gewoon te kijken wat mijn lichaam aangeeft wat ik aan rust moet nemen. Samen met wat de gyn zegt. Geestelijk merk ik het dan vanzelf wel. Ik heb gelukkig veel mensen met wie ik erover kan praten. Maar van dit topic vind ik het fijn omdat het zo toegespitst is op buitenbaarmoederlijke zwangerschap en ik ervaar dit toch heel anders als mijn mk. En Josien, ik snap helemaal wat je zegt over het weinig vertrouwen hebben in je eigen lichaam. Ik ben 2x vrij snel zwanger geraakt (vind ik) en ben het nu al 2x kwijtgeraakt... waarom? Waarom kan mijn lichaam niet gewoon zwanger zijn? En Pluys het raakt me inderdaad dat anderen zwanger zijn en soms zo makkelijk. Mijn schoonzus bv heeft 2 kinderen, waarbij ze beide keren onverwacht zwanger was. En een vriendin van mij die in mei uitgeteld is, tegelijk met mij zou dat zijn als ik geen mk had gehad. En ik was nu zo blij dat ik alweer zwanger was, zodat we nog een gedeelte samen zouden hebben......Zelfs met mijn buurvrouw die 35 weken was en er nog 5 moest toen ik 5 weken was en er nog 35 moest. Wanneer zijn jullie aan het verwerken toegekomen? Hoe lang voor de man met de hamer langskwam en het verlies erin mepte? Op dit moment ben ik vooral kwaad eigenlijk. En ik kan op niemand kwaad zijn, maar ben het wel. Mijn man geeft aan dat hij alleen verdrietig is. Hoe ervaarden jullie man/vriend dat?
Ik ben op 6 april geopereerd aan mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap en ben in oktober weer zwanger geraakt. Dus ja redelijk snel (al leek het voor mijn gevoel jaren te duren). Dit is mijn eerste kindje.
Lieve Gizmoo, Wij moeten helaas aan IVF/ICSI beginnen omdat de kwaliteit van het zaad ver beneden peil is. Eigenlijk mochten we al geen IUI-behandelingen meer doen omdat er minder dan 1 miljoen zaadcellen waren. Maar goed... wij waren eigenwijs en werden toch zwanger van die poging. Inmiddels hebben we een derde IUI-poging achter de rug, maar die is niet gelukt. Maar ook nu waren het er maar weer 500.000. Veel te weinig dus. Dus helaas zijn we nu aangewezen op IVF. Daar ben ik best wel zenuwachtig voor. Lieve Wendy, Je vraagt wanneer wij aan verwerking toe zijn gekomen. Voor mij geldt dat de tijd die ik nu thuis heb gezeten (nu al sinds 14 september) heel nuttig is geweest. Ik heb erg veel tijd (moeten) nemen om aan mijn verdriet te werken. Maar die bewuste man met de hamer komt nog heel vaak langs hoor. Als er weer iets gebeurt in mijn omgeving. Zo is mijn zus op 24 november bevallen en ook mijn overbuurvrouw heeft net een kindje. Daarnaast hoor je zoveel opmerkingen van mensen die me zo boos maken: 'ach, je bent nog jong', 'je kan tenminste zwanger raken', 'ben maar blij dat het zo vroeg in de zwangerschap mis is gegaan'. Echt... ik kan daar zo enorm boos van worden. Daar heb ik geen woorden voor. Maar je hoort ze bijna dagelijks. En waarom...? Inmiddels weet ik dat het komt doordat mensen niet weten wat ze je moeten zeggen. Ze hebben het zelf ook moeilijk met de situatie. Het herstel van mijn man laat nu al enige tijd op zich wachten. Die komt de man met de hamer bijna dagelijks tegen en het is dan ook super goed dat hij nu vakantie heeft. Al die tijd heeft hij moeten werken en aan verwerking is hij bijna niet toegekomen. Gelukkig gaat het met ons nu langzaamaan wat beter, maar ik weet wel dat het heel veel tijd nodig heeft. Ik hoop dat jij jezelf die tijd ook gunt! Echt... dat is super belangrijk! Liefs, Josien
Ok. Ik ben zo bang dat het bij mij nu zo lang gaat duren. Maar dan meer omdat ik vind dat ik eerder al zoveel geluk had. eerst in de 4de ronde en daarna in de 2de, terwijl we er niet veel moeite voor hoeven doen. Hoe voel jij je nu, kun je wel een beetje genieten nu je weet dat het in je baarmoeder zit? Vind je het fijn dat je naar de vk mag ipv gyn?
je moet blijven vertrouwen in je eigen lichaam! Ja ik ben nu super blij dat dit kindje wel in mijn baarmoeder zit. Maar nog helemaal genieten kan ik niet. Ik weet hoe het is om een kindje te verliezen en wil dit geen 2de keer meemaken. De buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft erbij mij flink ingehakt. Ik heb met 6 weken een echo gehad bij de gyn om te kijken of dit kindje wel in mijn baarmoeder zit. En met 9 weken weer een echo gehad bij de gyn. Toen wenste hij mij een hele fijne zwangerschap en ik mocht naar de vk toe. Was ik ook wel blij mee want dan weet je dat alles goed is (anders stuurt hij me niet weg). Maar had het ook wel bij hem willen afmaken. maar geloof me er komt een dag dat jij ook kunt gaan genieten van een klein wondertje in je baarmoeder!
Dat denk ik ook wel, ik zal alleen die beginperiode (denk wel tot ik het hartje hoor kloppen) zo ontzettend bang zijn. Zeker omdat ik ook al mk heb gehad. En ik vroeg het laatste omdat ik zelf slechte ervaringen met mijn vk heb.
Josien, ik ben inderdaad bang dat ik te weinig tijd ga nemen of er nu te laat aan begin, ik weet het gewoon allemaal niet. Het is ook nog maar zo kort geleden en ik weet gewoon niet wat ik het eerst moet verwerken of hoe. Vorige keer hebben we bij de mk stolsels verloren en ervoor al dagen bloed en hebben met een tekst in het zand op het strand afscheid genomen. Hadden ook nog een week vakantie nu en dus redelijk snel samen kunnen verwerken. Nu is het zo plotseling afgekapt en weggehaald en ik denk dat ik gewoon van gekkigheid niet weet wat ik moet doen. Ehm ik heb me nog niet echt ingelezen, maar heb je met ivf minder kans op zwangerschap dan iui dan dat je er zo bang voor bent?
ja de eerste 2 weken toen ik wist dat ik zwanger was waren zenuwslopend! Ik had tijdens mijn vorige zw de vk gebeld omdat ik met ongeveer 5,5 weken bloedverlies had. Ik maakte me hier erg veel zorgen om. Maar zij vond dit geen reden voor een echo. Ik moest maar afwachten! Achteraf had ik meer moeten doordrukken voor die echo want dan had ik mezelf een hoop ellende kunnen besparen. Ik vond het dus wel moeilijk om weer die vk te bellen (we hebben maar 1 praktijk bij ons in de stad dus heb geen keus). Maar ik ben vrijdag al even geweest en het viel reuze mee. Dus heb er weer alle vertrouwen in! Wat was er bij jou gebeurt dan met de vk?
Eigenlijk zelfde als bij jou. Ik heb ook geen keus, moet bij deze omdat hier in ehv per stadsdeel een praktijk werkt. Eerste keer met mk had ik ook al paar dagen bloedverlies. Zeiden dat ik me pas druk hoefde te maken als ik er krampen bij kreeg. Deze keer vroeg ik voor eerder een echo te krijgen omdat ik me zo druk maakte met die buikpijn en ik vorige keer een mk had gehad. Toen zei ze dat mk voor hun geen reden was om nu eerder een echo te geven. En ik heb hen vr en zo gebeld dat ik dubbel lag van de buikpijn en zei beide keren dat zolang ik geen bloedverlies had ik gewoon paracetamol moest nemen en moest rusten. Ook dat ze bij echo pas bij 10wk hartje kunnen horen kloppen enzo. Terwijl ik dat hier toch echt anders hoor.....
Wendy ik wil je nog even heel veel sterke wensen, toen ik het van Sam hoorde was ik heel erg geschrokken. Meid een dikke knuffel van mij
erg he als ze je niet serieus nemen! Ik ben door mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap wel veel duidelijker geworden en kom meer voor mezelf op! Dus als het mij niet bevalt bij de vk dan stap ik zelf weer over naar mijn gyn. Echt je moet op je eigen gevoel afgaan, die houd je meestal niet voor de gek!
Mijn gevoel heeft me ook bedrogen. Die zei dat het zo goed ging deze keer. (Ben ook tot op het eind er van overtuigd geweest dat het niet buitenbaarmoederlijke zwangerschap was, maar een blaasontsteking of desnoods blindedarmonsteking)
Lieve Wendy, Op zich heb je met IVF gewoon een goede kans. Maar de onzekerheid van wat ons allemaal te wachten staat, maakt dat ik zenuwachtig ben. Plus dat ik hoop dat we wel snel aan de slag mogen met IVF/ICSI. Dat is nog maar de vraag omdat het goed kan zijn door de chemo bij de buitenbaarmoederlijke zwangerschap dat we langer moeten wachten. Maar of ik nog langer wachten volhou... pfff, dat is waar ik me vooral zenuwachtig over maak. Liefs, Josien
Ok, wist niet dat jullie in die onzekerheid zaten. Het is inderdaad al moeilijk genoeg wanneer je het op de natuurlijke weg probeert, maar als je dan ook nog eens afhankelijk wordt van de medische wereld..... Wanneer krijg je daar meer duidelijkheid over? Zijn jullie al lang bezig proberen een kind te krijgen?
Wij zijn op zich nog niet eens zo lang bezig (sinds mei 2006), 18 maanden nu. Gelukkig zijn we snel doorgewezen toen bleek dat het zaad niet goed was. Op 9 januari hebben we een afspraak in het ziekenhuis over IVF. Als het goed is, is er geen wachtlijst, maar we wachten maar rustig af. Ik hoop gewoon dat het door de chemo niet nog eens maanden langer duurt voordat we mogen beginnen. Zijn jullie zonder de medische wereld zwanger geworden? Groetjes, Josien
Ow Josien, ik hoop voor je dat het na 9 jan. gewoon meteen aan de gang mag gaan. Ik vind een jaar lang genoeg om te moeten wachten... Wij zijn zelf zwanger geworden idd. Ik ben in mei getrouwd en was in april met de pil gestopt. Hebben het dus gewoon aangekeken. In sept was ik dus zwanger, maar helaas een mk. Tot mijn verbazing was het daarna in de 2de ronde ook weer raak. Dat ik verbaasd ben komt vooral omdat ik bij een ander topic mensen spreek die de hele maand om de dag klussen om zwanger te raken, terwijl mijn man bijna nooit zin heeft en dat dan ongeveer 4x per maand is dat we wel klussen het dan ook zo snel raak is.
Hahaha... jullie zijn gewoon super vruchtbaar! Weet je, veel mensen zijn er heel erg mee bezig, maar als je naar je lichaam luistert weet je meestal wel wanneer het nodig is . Ik hoop voor jullie dat jullie super snel weer zwanger zijn. Heb je trouwens een vervolgafspraak staan in het ziekenhuis (heb ik even gemist, sorry als je dat al gezegd had). Groetjes, Josien
Maakt niet uit, kunt niet alles bijhouden Ik moet morgen bloed laten prikken om te kijken of hcg voldoende gedaald is en vrijdag naar de gyn voor controle. Ik ga dan wel vragen wanneer we weer mogen proberen zwanger te worden. Van de ene kant wil ik het natuurlijk snel, maar van de andere kant realiseer ik me ook dat ik tijd moet nemen om dit te verwerken. En daar moet ik de gulden middenweg tussen vinden...