Bij mij werd ook aangeraden om te wachten, maar niet omdat het lichamelijk slecht zou zijn ofzo, maar meer om dan beter te kunnen bepalen hoe ver je bent. (Maar goed, toen werd ook nog gezegd dat je bij volgende zw meteen een echo zou krijgen, maar blijkbaar moet je daar toch min. 6 wk voor zijn ) Dus als jij dat wilt zou ik er gewoon voor gaan. Als je lichaam er niet klaar voor is, raak je toch niet zwanger. (Oei, klinkt wel erg negatief. Maar je begrijpt vast wat ik bedoel.) Ow en Mamarieke, ik heb ook een flutbanner staan. Ben maar gewoon van mijn langste cyclus uitgegaan (ehm. de langste die deze site op de banner kreeg: 38 dagen) Want inmiddels zijn de laatste 3 keer elke keer maar rond de 30, maar dan maak ik me tenminste niet zo druk.
Nieuwbegin, Ook mij werd idd aangeraden om een maandje te wachten, zodat de cyclus weer op gang kan komen, en we bij zwangerschap ook weten hoe ver ik zou zijn... Ik vond dat niet erg, want onze zwangerschap was eigenlijk ook niet helemaal gepland(ben heeeeel erg snel aangesteld), en we hadden er ook niet zo'n haast mee....! Nu merk ik wel, dat het weer echt aan het kriebelen is....! Het was zo welkom geweest, maar nu weet ik ook dat we er nu we echt l 100% klaar voor zijn, dus ik hoop ook snel weer aan te tellen. Ga me nu lekker optutten, want bij ons in het dorp is er vandaag een popfestival...! Nu ik toch ongi ben heb ik mij voorgenomen om lekkere wijntjes te gaan drinken vanmiddag en vanavond....mjammie! Mamariekje...Vancouver...gaaf zeg!Zou toch wel mooi zjin als jullie met z'n 3en naar huis komen...! Kun je zeggen: made in Canada! Wendy, lekker geklust...haha?Ik hoop voor je dat jij ook snel weer aantelt...! Gizmoo....Hoe is het met jou?Hoe voel je je enz..?
Hey Marjo, haha als je dan toch ongi bent, idd maar lekker van een wijntje genieten. Ik hoop ook dat ik snel aantel. En ja we hebben al geklust, maar moeten nog een paar keer. Dat heb je met die onregelmatige cyclussen hè. Ow en zullen we dan afspreken dat we volgend jaar vaderdag onze man/vriend gaan verwennen omdat ie vader is?
Heey hallo meiden! Hoe is het met jullie? Hier met ups and downs.. Heel blij dan weer heel erg bang.. Heb inmiddels een echo en een bloedtest gehad. Beiden waren goed, hcg waarde was vorige week 670 en op de echo was een puntje te zien van 2mm. Het is dus niet buitenbaarmoederlijk. Ben wel enorm bang dat het weer mis zal gaan.. Had gisteravond en vandaag echt enorm harde steken op de plek waar mijn overgebleven eileider zit.. Dan ga je toch wel weer nadenken. Heb daar wat verklevingen zitten en die rekken heel moeizaam mee, dus dat was waarschijnlijk de pijn. Maar toch.. Hoop dat ik snel op de 12weken zit.. Over 1,5 week weer een echo. Kan haast niet wachten! Pff..ben echt wel het vertrouwen kwijt!
Haha, ik moet mijn ei nog krijgen. Maar ik merk gewoon dat ik er heel erg aan toe ben. En net als vandaag het besef dat wij thuis vaderdag hadden kunnen vieren. En de eerste keer was ik vrij snel zwanger. Tweede keer trouwens ook. Maar over 5 dagen is het alweer een half jaar geleden dat ik bbz had.
Nou, hoop dat de banner niet klopt. Die is nl gebaseerd op een lange cyclus (38 dagen) en de laatste 3 keer had ik gelukkig tussen 28-31, dus hoop deze keer ook weer. Of dat ik helemaal niet meer ongi wordt komende 8 mnd. Gelukkig heb ik er nu minder moeite mee dan de afgelopen maanden.
Maar nog even over jou.... Je weet wat ik altijd zeg hè! De kans dat het goed gaat is zoveel keren groter dan de kans dat het fout gaat. Probeer daar op te vertrouwen !
Bedankt voor je lieve woorden, dat probeer ik zeker in mijn achterhoofd te houden! Ik hoop ook dat je banner niet klopt en dat je inderdaad 8maanden niet meer ongesteld word . Was voor jou de klap niet extra groot toen na je miskraam bleek dat je een bbz had?
Ja, best wel. Maar op de 1 of andere manier niet meer emotioneel. Ik had meer het idee dat ik ziek was geweest dan zwanger. Ik had nl al toen ik wist dat ik zwanger was al buikpijn en me daardoor al wat voorbereid op nog een miskraam. Toen de pijn steeds erger werd en de vk bleef zeggen dat het bandenpijn was (met 5 weken) ging ik op een dag werken, maar zo'n buikpijn dat ik meteen de ha heb gebeld en ook meteen terecht kon. Hij heeft me meteen doorgestuurd naar de EHBO. Daar wilden ze eerst weten of het goed zat met beeb en moest naar de gyn voor echo. Die zei dat hij niets zag. Toen heb ik echt een hele tijd gehuild. Tot ik geopereerd werd. Daarna kon ik niet huilen, want dat deed veel teveel pijn. Dezelfde dag dat ik ging werken was ik al geopereerd en heb dus helemaal niet het idee gehad dat ik zwanger was. Nu ga ik me de volgende keer gewoon houden aan mijn eigen motto.
Ja zo kan je het natuurlijk ook wel bekijken.. Ik zag het ook als dikke pech. Vind het nog steeds zo bizar dat mijn huisarts mij feliciteerde dat ik nog zwanger was en een dag later op de operatietafel lag. Ik denk dat het er wel bijhoort dat ik angstig ben. Ik ben wel écht zwanger..Mijn borsten zijn echt ontzettend gezwollen en doen vreselijk zeer en ben vaak beetje misselijk. Bij mijn bbz had ik meer het idee dat ik idd ziek was. Overgeven en buikpijn. Gewoon een rotgevoel. Eergister vroeg iemand aan mijn schoonmoeder of ik soms zwanger was, omdat ik er zo mooi uitzie en straal..! Dat was leuk om te horen. Inderdaad, hou je aan je eigen motto! Hoe moeilijk het soms ook is.
Pfff, dat lijkt me inderdaad bizar. Dus je wist pas 1 dag dat je zwanger was? Haha en het is altijd goed om te horen dat je er stralend en mooi uitziet! En het is logisch dat je angstig bent. Ik dacht er voor ik mijn miskraam had helemaal niet aan dat het mis kon gaan. En de tweede keer was ik ook zo heilig overtuigd dat ik zwanger was. (1 test was negatief, maar ik was zo overtuigd dat ik volgende dag andere test gehaald heb en nog een keer testte. Toen wel positief!) En toen was ik ook vol vertrouwen dat het goed zou gaan. Dat maakt het best wel moeilijk. Maar als je inderdaad naar de cijfers kijkt is de kans op wat ik gehad heb zo klein, dat de kans dat het volgende keer wel goed gaat heeel groot is. En ik hoop dat ik me daar aan vast kan houden. Maar zou toch wel blij zijn als ik de eerste echo heb gehad. Werd heb bij jou toen ook niet iets minder? (de onzekerheid)
Nee ik wist al dat ik zwanger was, maar het was een 'miskraam'. Mijn testen bleven steeds positiever worden en dat vonden we zo raar. Vandaar dat de huisarts zei dat ik '1 van die vrouwen was die bloedingen had, maar toch zwanger'. Die avond scheurde mijn eileider en de volgende dag werd ik geopereerd. Na mijn echo vorige week was ik wel opgelucht ja, maar de angst dat het misgaat blijft wel heel erg hangen.. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik probeer echt positief te blijven, maar is echt lastig zeg.. Daarom kijk ik zo uit naar de volgende echo! Hoop dat er dan een kloppend hartje te zien is! Dat neemt al een hoop onzekerheid weg denk ik. Lijkt me ook wel moeilijk voor je ja, dat je wel vol vertrouwen was die 2e keer. Hoop echt zo dat het snel raak is voor je! Wat is wachten toch k*t he? Ik was al een week voor mijn NOD heilig overtuigd dat ik zwanger was, ik voelde het gewoon en het was inderdaad zo.. Mijn rechterborst was namelijk zo gevoelig, dat heb ik nooit.