Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Ha..ben vanmorgen naar mijn nacontrole geweest bij gyn.
Weer een stapje verder in verwerking, je zit toch een soort te wachten op die afspraak en dan heb je hem en dan maak je je nog een soort zenuwachtig. Maar goed...

Weefsel is nagekeken, geen bijzonderheden.
Het is niet erfelijk...gelukkig...daar was mijn zusje bang voor.
Heb groen licht om weer zwanger te worden hoef niet verder te wachten, ben ik ook blij om en bij een volgende zwangerschap met 7 a 8 wkn een afspraak maken voor een echo om zeker te weten dat het goed in de baarmoeder zit.

De kans op buitenbaarmoederlijke zwangerschap is hoger maar niet om me zorgen te maken zegt gyn...van buiten af kon ze niets aan mn 'gezonde' eileider zien, maar ze zegt ook eerlijk dat ze natuurlijk niet aan de binnenkant kan kijken, dat is nou eenmaal zo.

Al mn klachtjes/steekjes/krampen etc zijn 'normaal' en gaan afnemen op een gegeven moment. De erge buikpijn die ik zaterdag had zijn waarschijnlijk mn darmen geweest, die liggen nu anders, gyn maakte zich hier ook geen zorgen om.
Ik ben bekend met spastische darm syndroom, die zal ook wel om de hoek hebben gekeken. Oftewel..gyn was positief.

Ik mag alles weer gaan doen, lichamelijk.
Werken mag ik rustig beginnen op te pakken, niet te snel ze waarschuwt nog voor moeheid. Littekens heeft ze niet eens naar gekeken, doet ze alleen als ik erom vraag en anders gaat het goed! Geestelijk adviseert ze wel om erover te blijven praten ook al verstrijken de weken.

Dus zo...
Als ik haar verhaal zo hoor, moeten al die klachten dus gaan verminderen ter zijner tijd...ik hoop dat jullie daar ook wat aan hebben... en daar aan vast kunnen houden.
liefs

 

Hoi triessie! Bedankt voor je verhaal! Klinkt allemaal goed en logisch toch? Ik denk dat je inderdaad met een positief gevoel ervoor kan gaan, kicke hoor!Wat vind je er zelf van? beetje gerustgesteld? enne.... ga je ervoor of las je nog een pauze in?

 

triessie gelukkig dat het bij de gyn positief was, het zal wel een opluchting zijn he?
Hebben ze de eileider niet laten onderzoeken door de pathaloog anatoom? Dat hadden ze bij ons wel gedaan en zo wist ik 100% zeker dat het in de eileider zat en dat ik 9 weken was.

knuffel
conny

 

Ja we gaan positief verder...natuurlijk met gezonde reserves!
En we willen er wel weer voor gaan, als het zo moet zijn dan komt onze tijd weer en wanneer dat dan is.... we hopen dat we niet al te lang hoeven wachten maar proberen realistisch te blijven. Het idee weer zwanger te zijn lijkt me heeeerlijk maar gevoelsmatig wordt dit een beetje de 2e ipv van de 1e...
Hoe is het met je?

 

Ja zeker een opluchting....probeerde dit weekend niet teveel beren in de weg te bedenken maar er passeerde van alles door mn hoofd heen en dat waren geen positieve dingen.

Ze hebben het weefsel wel laten onderzoeken, gyn vertelde mij na de operatie al dat het in de eileider zat omdat ze dat kon zien. Zoals ik het heb begrepen is het voornamelijk placenta weefsel geweest wat aan het groeien was, het vruchtje was echt maar heeeel klein. Meer wilde ik niet weten, heb ook niet gevraagd hoe 'oud' het dan was. Maar er was verder niets opmerkelijks met het vruchtje, was goed/gezond... weet niet zo goed hoe ik dat moet op-en omschrijven.

 

tja met mij gaat het redelijk denk ik. Eerste dag zonder verzorging thuis... ha manlief is weer gaan werken dus ben vandaag alleen. Dochter is weer naar school. Heb momenteel last van mn darmen en veel steken in mn rechteronderkant die uitstraalt naar mn rechter bil en rechterbeen? geen idee wat het weer is maar zo is er iedere dag wel weer wat. Begin er een beetje moedeloos van te worden maar goed er zijn ergere dingen. Ik zat net jouw verhaal te lezen en dat is vrij identiek met dat van mij, hopelijk gaat het bij mij uiteindelijk ook goedkomen. Woensdag moet ik voor controle ivm die ontsteking. De 30e voor eindcontrole dus dat duurt nog even....

 

Ja je schreef al dat dit je eerste dag alleen thuis zou zijn, vandaar ik het me afvroeg...lukt het je om afleiding te hebben?
Hoe oud is je dochter?

Ik heb dus ook gemerkt hoe naar die darmen kunnen zijn, zeker nu de gyn zei dat het de darmen waren waar ik zaterdag zo'n last van had. Heb je iets van kamille thee ofzo? Warme kruik? Maar ja...ze zei echt dat het allemaal gaat afnemen! Is je ontsteking al aan het weg gaan?

 

mijn dochter is net vier, en zit nu dus op de basisschool. Echt een schat van een kind, maar dat zal iedereen van zijn eigen kind zeggen. Ja ik kom mn tijd nog wel redelijk door. Lekker in mn bedje en af en toe achter mn pc. Regelmatig bellen er collega's dus daar ben ik dan ook wel weer even zoet mee. Hoe kom jij je dagen door? Mn ontsteking is al aan het afnemen maar onderhuids zit nog een flinke schijf, terwijl mn medicijnen op zijn dus ben benieuwd!

 

4 jaar...heerlijk..lekker op en top kind...en tuurlijk je eigen kind is altijd een schat!

Ik zit veel achter mn laptop (teveel naar mn zin), maak wat schoon in huis, koffie drinken bij schoonmama, ff stad in...zappen...tsja...eigenlijk gaan mn dagen wel snel voorbij met niksen en ik vind het heeerlijk..alleen de concentratie dingen lukt me niet bijv boek lezen, terwijl ik dat erg leuk vind...soms flink moeilijk en dat merk ik dan bij het opstaan al en dan moet ik er echt uit anders blijf ik depri maar vaak een korte huilbui en ff internetten en dan gaat het wel weer....moet straks weer richting werk, maar voor mijn hoeft dat nog niet...het idee dat mensen gaan vragen hoe het is en wat er is gebeurd brrrr...

die schijf onder je litteken is dat niet littekenweefsel?
Lief dat je collega's bellen, ik kreeg vanmorgen mailtje of ze volgende week mochten langs komen... ik voel me wel gesteund door hun aandacht.

 

Dag allemaal,

Heb niet al jullie postjes gelezen maar wil zelf graag een berichtje kwijt. Eind november heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Ik was 7 weken zwanger, wist het nog niet zo heel lang, alles ging in een sneltreinvaart...
Ben, na klachten bij de spoedeisende hulp terecht te zijn gekomen, direct geopereerd en er is 1 eileider weggehaald, deze was te erg beschadigd om nog te kunnen repareren.
Hoewel ik nu redelijk lichamelijk hersteld ben, denk ik er erg veel aan. Het verlangen naar een kindje is er (bij ons beiden) nog groter door geworden. We zijn er nu pas echt bewust mee bezig..
Op dit moment zit ik in een soort niemandsland, over een week heb ik pas de 1e controle bij de gynaecoloog en ik heb ook nog geen tekens dat m'n cyclus weer op gang komt. Erg frustrerend. Ben ook op zoek naar soortgelijke ervaringen, en ook herkenning van het lege gevoel. (Dit geschreven te hebben lucht alvast op)
Wel fijn om te lezen dat sommigen ook weer zo snel na de nacontrole 'groen licht' hebben gekregen. Soms heb ik wel het vertrouwen dat het allemaal goed komt, en soms zit ik echt in een dip en denk ik dat het nooit meer goed komt.

Nouja. Ik lees en schrijf mee in ieder geval.

Groetjes,

Raindrops (op dit moment eigenlijk meer teardrops )

 

Hey Raindrops....zo erg dat ook jij dit hebt moeten mee maken, helaas kan ik daar over mee praten...bij mij was het ook nov...16 nov geopereerd waarbij mijn linker eileider weg is gehaald. Je gevoelens zijn heel herkenbaar....ik heb mij de eerste weken nog zwanger gevoeld, daarna blokte ik mijn gevoel en nu sinds 2 weken besef ik pas wat er allemaal gebeurd is. Het is af en toe ontzettend confronterend en kei hard en onwerkelijk. Ik vind het fijn om hier mijn gevoel en onzekerheden te kunnen delen en vragen te kunnen stellen, hopelijk kunnen we wat voor je betekenen.
Heel veel sterkte...knuffel

 

hmm littekenweefsel, zou dat kunnen denk je? Heb jij dat ook? Even voor mijn beeldvorming, ben jij begin of eind november geopereerd, want ik begrijp dat je nog niet aan het werk bent. Ik zat te denken om volgende week misschien weer te gaan werken, of dat reeel is weet ik niet, de meeste mensen om me heen zeggen van niet... maar goed we zien het nog wel! Moet er ook niet aandenken trouwens dat iedereen gaat vragen hoe is het nu?! Ik vind het heerlijk om achter mn laptop te zitten zo lekker met jullie babbelen op het forum, haal er toch een zekere steun uit en het scheelt voor mn man die niet al mn twijfels en gedachten hoeft aan te horen .
He teardrops, welkom hier! ja tis allemaal wat he, zoals je al gelezen hebt hebben we allemaal onze angsten en vragen. Daarom is een forum als dit nu juist zo leuk, zeker ook om als de moeilijke tijd voorbij is, positief er weer voor te kunnen gaan en elkaar te kunnen steunen als het nodig is. Ik hoop heel erg voor een ieder van ons dat 2008 een beter jaar gaat worden hoor...

 

he triessie, ik zie nu aan je berichtje dat het bij jou op 16 november was... we postten tegelijk..

 

Ik denk aan littekenweefsel omdat bij mijn (grote) wond het eronder hard is...alsof er een muurtje onder zit...is dat herkenbaar voor je?
Ik ben 16 nov geopereerd...ja is alweer even geleden...mijn werk heeft me met rust gelaten, geen arbo arts op me af gestuurd en de uwv arts belt ook pas morgen weer en geeft me de tijd en daar ben ik zooo blij mee. Lichamelijk had het misschien wel eerder gekund maar geestelijk niet, het komt bij mij nu pas los en moet er niet aan denken dat ik al aan het werk zou zijn en me weer ziek had moeten melden. Daarnaast werk ik in de psychiatrie dus moet ik mezelf wel een beetje op orde hebben vind ik.

En ik denk dat als je twijfelt over werk...dan doe je het gewoon nog ff niet...maar ben je al wel buiten geweest enzo?

Ik vind het ook fijn om hier te posten, mijn man luistert en luistert maar ik merk dat hij het soms ook niet kan plaatsen, hij vindt het voornamelijk erg voor mij, tuurlijk het is ook zijn verlies, maar hij ervaart het heeeel anders. Om hier zo mijn gevoel enzo te schrijven, helpt me het een plekje te geven merk ik!

 

Tja, tis echt een schijf. Maar goed woensdag moet ik terug en dan zal ik het weten. Of ik al buiten ben geweest? Nee! en ik heb me ook verder nog niet aangekleed of wat dan ook?! Dus misschien een beetje dom om te denken dat ik volgende week weer kan gaan werken. Woensdag moet ik me dus gaan aankleden enzo en daar zie ik als een gek tegenop, niet normaal gewoon, maar ja hoop houden kan toch geen kwaad?!
Ja mijn man luistert ook naar me en heeft begrip etc, maar je merkt gewoon dat het bij een man op een gegeven moment een keer op houd en daarom is dit forum zo fijn

 

Woensdag zal je een antwoord krijgen...gelukkig! (waar heb je hoop op?)

En inderdaad nog even niet werken hoor, eerst weer de dagelijkse dingen gaan oppakken. 's Morgens op gaan staan, douchen, aankleden, ontbijten....daarna eens een boodschap gaan doen of ergens een bakkie doen.....en daarna rustig huishoudelijke dingentjes oppakken en dan wanneer je je ritme weer terug hebt gaan nadenken over werken. Dit proces kan in een week gebeuren maar misschien wel een paar weken....

Ik nam mezelf op een gegeven moment voor dat ik elke dag naar buiten moest gaan...binnen zitten werd nml wel heel erg 'veilig' en ik knapte er niet van op....

 

Ja je hebt helemaal gelijk! Vind het alleen zo raar om in de ziektewet te zitten en dan wel lekker je boodschappies te gaan doen of om ergens op visite te gaan, voel me dan gewoon schuldig tegenover collega's.

Waar kom jij eigenlijk vandaan? (als je het wil zeggen) ik kom uit zuid holland, vlak bij Rotterdam.

Ja ik hoop woensdag dat ze zeggen dat het littekenweefsel is en dat het met de tijd zal wegtrekken...

 

Nee hoor is niet raar...en niemand hier zal dat tegen spreken, eerst aansterken en ritme vinden en als iemand vraagtekens heeft dannnneee....halen we onze schouders op en bedenken dat zij/hij het gelukkig niet mee hebben gemaakt!

Ikke Utrecht, vlakbij Utrecht ook!

 

Je hebt helemaal gelijk ook! Nou ik ga nog effe mn bedje in ( ja ja rare tijd) over een uurtje komen mijn man en dochter thuis. Dochter zit op maandag op de BSO! tot snel.